Συνελεύσεις μάχης στην εκπαίδευση
(πρωτοβάθμια-δευτεροβάθμια)
Πώς θα οργανώσουμε με επιτυχία τις επόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις; Ενώ οιεργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι του δημοσίου δέχονται άγρια επίθεση στο μισθό και στη σύνταξη, οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο δημόσιο επαναλαμβάνονται με τον ίδιο αδιέξοδο τρόπο. Ενώ ο μισθός μειώνεται σημαντικά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καλούν κάθε ημέρα της απεργίας να χάνουμε ένα ακόμα ημερομίσθιο. Μήπως βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που πραγματοποιούμε την απεργία;
Μήπως μπορούμε να κλείσουμε τα σχολεία χωρίς να θυσιάσουμε ημερομίσθια;
Μία σύγκριση
Τι έγινε την Πέμπτη 22/9/11 στην εκπαίδευση και τι έγινε στις αστικές συγκοινωνίες; Πόσα σχολεία έκλεισαν λόγω της απεργίας των εκπαιδευτικών; Η απάντηση είναι απογοητευτική: ελάχιστα! Την ίδια όμως ημέρα η απεργία στις αστικές συγκοινωνίες νέκρωσε όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής! Δεν κινήθηκε ούτε μισό μέσο μεταφοράς. Αυτό γίνεται κατά κανόνα τα τελευταία χρόνια. Όταν γίνεται απεργία στην εκπαίδευση, τα σχολεία στη μεγάλη πλειοψηφία τους λειτουργούν, ενώ όταν γίνεται απεργία σε κάποιους άλλους κλάδους (εξαρτάται από τον κλάδο) οι λειτουργίες νεκρώνουν. Γιατί; Ποιό είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά;
Την ημέρα της απεργίας
Η απάντηση βρίσκεται στη δράση την ημέρα της απεργίας. Στην εκπαίδευση οι εργαζόμενοι την ημέρα της απεργίας, εγκαταλείπονται στη
μοναξιά τους. Οι συνδικαλιστές συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για ένα σύνολο ανθρώπων όπου ο καθένας μόνος του απαντάει αν θα απεργήσει ή όχι. Οι ΕΛΜΕ και οι δασκαλικοί σύλλογοι, στην καλύτερη περίπτωση, περιορίζουν τη δράση τους στην ενημέρωση και ζύμωση τις προηγούμενες ημέρες και καλούν σε μία απεργιακή συγκέντρωση στο κέντρο της πόλης. Οι πιο μαχητικοί και ενεργοί συνδικαλιστές της βάσης μοιράζουν προκηρύξεις, κολλάνε αφίσες, αναρτούν πανό, κάνουν ενημερωτικές εξορμήσεις στα σχολεία, αλλά την ημέρα της απεργίας αφήνουν
τους εκπαιδευτικούς μόνους τους να αποφασίσουν αν θα απεργήσουν ή όχι.
Συμπεριφέρονται σαν αγκιτάτορες-προπαγανδιστές, οι οποίοι αφού κόπιασαν για να εξηγήσουν τη μεγάλη σημασία που έχει η επιτυχία της απεργίας, περιμένουν τα αποτελέσματα. Μετράνε τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία όπως γίνεται στις δημοσκοπήσεις. Τα ποσοστά όμως συρρικνώνονται διαρκώς και έχουν πια γίνει μονίμως απογοητευτικά. Και όμως, συνεχίζουν απτόητοι να επαναλαμβάνουν την ίδια αδιέξοδη δράση.
Αντίσταση-οργάνωση-αλληλεγγύη
Στις αστικές συγκοινωνίες, όμως, την ημέρα της απεργίας οι απεργοί αποκλείουν τις εισόδους των αμαξοστασίων. Στα λιμάνια, ομάδες περιφρούρησης ναυτεργατών και αλληλέγγυων αποκλείουν τους καταπέλτες των πλοίων. Στα μεγάλα καταστήματα και σε πολλές ιδιωτικές εταιρίες απεργιακές επιτροπές αποκλείουν τις εισόδους. Οι απεργιακές επιτροπές αποτελούνται κυρίως από αλληλέγγυους άλλων κλάδων και δευτερευόντως ή ελάχιστα από απεργούς. Μερικές ημέρες πριν την ημερομηνία της απεργίας το σωματείο της επιχείρησης (πχ. Wind)
απευθύνει κάλεσμα αλληλεγγύης για την περιφρούρηση της απεργίας. Γίνεται μία ανοιχτή συνέλευση μάχης. Οι συμμετέχοντες στη συνέλευση, είναι κυρίως αλληλέγγυοι και δευτερευόντως εργαζόμενοι στην επιχείρηση. Αφού δηλωθούν οι διαθεσιμότητες, καθορίζονται οι απεργιακές επιτροπές που θα αποκλείσουν τις εισόδους των καταστημάτων της επιχείρησης την ημέρα της απεργίας. Ομοίως στα λιμάνια, στα πολυκαταστήματα, στις τράπεζες, στις ταχυμεταφορές, μπροστά στις εισόδους των επιχειρήσεων την ημέρα της απεργίας παρατάσσονται φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους και μάλλον ελάχιστοι απεργοί.
Το σύνθημα «αντίσταση-οργάνωση – αλληλεγγύη» υλοποιείται την ημέρα της απεργίας, μπροστά στις αποκλεισμένες εισόδους των επιχειρήσεων.
Μάχη ή ζύμωση;
Με τον αποκλεισμό της εισόδου οι επιτροπές απεργών και αλληλέγγυων δείχνουν ότι η απεργία γίνεται με όρους μάχης και όχι με όρους ζύμωσης. Δεν αφήνουν τους εργαζόμενους στη μοναξιά τους. Δεν εγκαταλείπουν τον εργαζόμενο μόνο του να απαντήσει στην ερώτηση «Τι θα κάνετε την ημέρα της απεργίας; Θα απεργήσετε;». Δεν αφήνουν την απεργία να μετατραπεί σε μια αστική σφυγμομέτρηση που απεικονίζει στρεβλά τις διαθέσεις των εργαζομένων. Το πλαστό δίλημμα, η ύπουλη ερώτηση «απεργείτε σήμερα ή όχι;» δεν τίθεται καν. Γιατί
κανένας δεν θα μπει στην επιχείρηση για να εργασθεί, άρα κανένας δεν πιέζεται να δηλώσει «απεργός ή εργαζόμενος». Αν οι επιτροπές περιφρούρησης δεν αποκλείσουν την είσοδο των επιχειρήσεων την ημέρα της απεργίας, αν δεν εμφανισθούν ως μία οργανωμένη και αποφασισμένη δύναμη την κρίσιμη ώρα, τότε η επιχείρηση θα λειτουργήσει κανονικά. Η συμμετοχή στην απεργία θα είναι κατά κανόνα μηδαμινή.
Συνελεύσεις μάχης για τον οργανωμένο αποκλεισμό της εισόδου των σχολείων
Η πρόταση για το νέο τρόπο διεξαγωγής της απεργίας είναι η εξής:
Πρώτα-πρώτα οι ΕΛΜΕ και οι δασκαλικοί σύλλογοι κάθε περιοχής απευθύνουν ένα κοινό ανοιχτό κάλεσμα για να γίνει μία κοινή συνέλευση μάχης με στόχο τον οργανωμένο αποκλεισμό των σχολείων την ημέρα της απεργίας. Το κάλεσμα απευθύνεται φυσικά στους διορισμένους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα σχολεία της περιοχής. Απευθύνεται όμως επί πλέον, και μάλιστα εντονότερα, σε συνταξιούχους, σε αδιόριστους εκπαιδευτικούς, σε φοιτητές, σε ανέργους, σε γονείς και στους εκπαιδευτικούς των κατειλημμένων σχολείων.
Στη συνέλευση μάχης γίνεται χαρτογράφηση των σχολείων της περιοχής, δηλώνονται οι διαθεσιμότητες, φτιάχνονται πανό για κάθε ένα σχολείο και ορίζονται οι επιτροπές περιφρούρησης που θα αποκλείσουν την είσοδο κάθε σχολείου. Στις επιτροπές συμμετέχουν όχι μόνο
διορισμένοι εκπαιδευτικοί αλλά και αλληλέγγυοι αδιόριστοι, φοιτητές, άνεργοι.
Μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων που λεηλατούν τις συντάξεις μας, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα η συμμετοχή συνταξιούχων εκπαιδευτικών στις απεργιακές επιτροπές.
Ταυτόχρονα γίνονται εξορμήσεις στα σχολεία για ενημέρωση των εκπαιδευτικών. Στην ενημέρωση εξηγούμε ότι οι συνθήκες άλλαξαν
και ότι η απεργία θα γίνει με διαφορετικούς όρους ως εξής:
- Κανένας συνάδελφος δεν θα δηλώσει την προηγούμενη ημέρα αν θα απεργήσει ή όχι. Στα λύκεια και στα γυμνάσια δεν υπάρχει πρόβλημα με την ηλικία των παιδιών. Στα δημοτικά διευκρινίζουμε στους γονείς ότι πρέπει να προετοιμαστούν για 100% συμμετοχή στην απεργία.
- Ερχόμαστε το πρωί στο σχολείο και βλέποντας την είσοδο του σχολείου αποκλεισμένη από την επιτροπή περιφρούρησης στηρίζουμε
λεκτικά τον αποκλεισμό, ως απόλυτα δίκαιη πράξη. - Εξηγούμε στους γονείς, που μπορεί να αντιδράσουν, ότι έτσι γίνεται η περιφρούρηση της απεργίας όταν οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή οικονομική κατάσταση ή απειλούνται με απόλυση. Αναφέρουμε ως παραδείγματα την απεργία των ναυτεργατών, των εμποροϋπαλλήλων, της Wind, τον αποκλεισμό της χωματερής, των αμαξοστάσιων κλπ.
- Αποφεύγουμε όμως επιμελώς να δηλώσουμε απεργοί και δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο στη διεύθυνση να κάνει περικοπή μισθού. Εξηγούμε ότι δεν είμαστε απεργοί γιατί ήρθαμε στο σχολείο, ενώ είναι σε όλους γνωστό ότι οι απεργοί δεν έρχονται. Αφού
όμως η είσοδος έχει αποκλεισθεί από την απεργιακή επιτροπή δεν μπορούμε ούτε να έλθουμε σε αντίθεση με μία τόσο δίκαιη πράξη ούτε φυσικά να διαπληκτιστούμε με τους συνάδελφους της απεργιακής επιτροπής για να κάνουμε μάθημα. - Μετά από 1-2 ώρες παραμονής στην είσοδο του σχολείου οργανώνουμε μαζί με την απεργιακή επιτροπή, καλώντας και τους μαθητές
μας και τους γονείς, πορεία στις γειτονιές της περιοχής μας και καταλήγουμε αν μπορούμε στο κέντρο της πόλης. - Την επόμενη ημέρα δεν μετράμε ποσοστά της απεργίας. Η απεργία δεν είναι σφυγμομέτρηση. Είναι μάχη.
Οι νέες συνθήκες που δημιουργούνται από την οικονομική κρίση επιβάλλουν νέους τρόπους οργάνωσης και πάλης. Αφού το κράτος και το κεφάλαιο σκληραίνουν τη στάση τους και λεηλατούν ασύδοτοι το μισθό μας και τα εργασιακά μας διακαιώματα, είναι αναγκαίο να
σκληρύνουμε και μεις τη δική μας στάση. Για να μην επικρατήσει η ψυχολογία της παραίτησης και της ηττοπάθειας, για να αναχαιτισθεί η διαρκής πτωτική πορεία του απεργιακού κινήματος απαιτείται ίσως σήμερα ισχυρότερη βούληση από κάθε άλλη περίοδο. Είναι αναγκαίο να σταματήσουμε πια τη ρουτινιέρικη, αδιέξοδη πρακτική μας.
- Οργανώνουμε συνελεύσεις μάχης κοινές πρωτοβάθμιας-δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
- Φτιάχνουμε απεργιακές επιτροπές αλληλέγγυων και διορισμένων εκπαιδευτικών
- Οι απεργιακές επιτροπές κλείνουν τις εισόδους των σχολείων την ημέρα της απεργίας
- Στηρίζουμε τις απεργιακές επιτροπές που κάνουν τον αποκλεισμό των σχολείων
- Συμμετέχουμε σε τοπικές συνοικιακές και κεντρικές πορείες-διαδηλώσεις
- Δεν δηλώνουμε «απεργοί»- Δεν αφήνουμε περιθώριο σε κανέναν να περικόψει το μισθό μας. Δεν μετράμε ποσοστά της απεργίας.
Συνέλευση για τη διάδοση και υλοποίηση της πρότασης: Παρασκευή 14/10/11 ώρα 7μμ στα γραφεία της ΟΛΜΕ (Ερμού και Κορνάρου)
Πρωτοβουλία για
συνελεύσεις μάχης στην εκπαίδευση
Αφήστε μια απάντηση