Του Γιώργη Γιαννακέλλη
«Τι καλό, άραγε, βρίσκουν οι δικοί μας διανοούμενοι στους πολιτικούς που λυμαίνονται τη χώρα; Υπάλληλοι διεθνών τοκογλύφων, γλείφτες των ξένων, τσιράκια των εργολάβων, γιοι και κόρες κομματαρχών, αγράμματοι, εθνικιστές και τραμπούκοι ακροδεξιοί, συνθέτουν την κάστα εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια χωρίς κανένας να τους εμποδίσει. Είναι οι καταστροφείς της Ελλάδας.
Και η βρώμα από τη σήψη τους είναι ανυπόφορη. Ανυπόφορη σκατίλα. Φαίνεται, όμως, ότι ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, η Σώτη Τριαντάφυλλου, ο Γιάννης Σμαραγδής, ο Χρήστος Χωμενίδης και οι όμοιοι τους, δεν έχουν πια ούτε όσφρηση».
Τα παραπάνω έγραφε σε ένα καταπληκτικό του άρθρο ο Στέλιος Ελληνιάδης στον «Δρόμο της Αριστεράς». Τα ανακάλεσα στην σκέψη μου όταν διάβασα ένα εμετικό κείμενο που έγραψε στην “Καθημερινή” ο “διανοούμενος”, Τάκης Θεοδωρόπουλος, που έβαλε πλυντήριο να ξεπλύνει τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης και αστυνομίας για το μακελειό που προκάλεσαν οι ναζί στην Νέα Φιλαδέλφεια.
Και το αφήγημα που κατασκεύασε είναι ότι για όλα φταίει ότι έχουμε μια “φοβισμένη αστυνομία”! Με ένα εντελώς προβοκατόρικο άρθρο που στηρίζεται σε εγκεφαλικά του κατασκευάσματα, στην συνηθισμένη του τακτική, -για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω-, πάει να μας παρουσιάσει το μαύρο, άσπρο. Ας δούμε ένα απόσπασμα από το άρθρο του και το σχολιάζουμε:
«Οπαδική» βία. Eνας από τους νεολογισμούς που μας βοηθούν να βάλουμε μπούργκα στην πραγματικότητα όταν μας τρομάζει. Και ποια η διαφορά της «οπαδικής» βίας από την άλλη, την «πολιτική»; Ποια η διαφορά των θυμάτων της Marfin από τον Μιχάλη Κατσουρή ή τον Aλκη Καμπανό; Και ποια η διαφορά των δολοφόνων τους; Θα μου πείτε, στη μία περίπτωση έχουμε οργανωμένες συμμορίες ακροδεξιών από την Κροατία και στην άλλη οργανωμένες συμμορίες ακροαριστερών εγχώριας κοπής. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, όμως, έχουμε την αδυναμία της πολιτείας να αντιμετωπίσει την οργανωμένη δράση τους. … Στον πόλεμο της δημόσιας τάξης η αστυνομία έχει ηττηθεί. Την έχει αφοπλίσει ο φόβος τον οποίον εδώ και δεκαετίες καλλιεργούν οι διάφορες ομάδες δικαιωματιστών, πολιτικών χουλιγκάνων, σκέτων χουλιγκάνων, ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων και λοιπών ζαρζαβατικών. Τον φόβο της τον ενισχύουν και οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες οι οποίες τρέμουν μήπως κατηγορηθούν για αυταρχισμό. Στη χώρα όπου ο πιο ισχυρός αυταρχισμός είναι αυτός της παραβατικότητας. … Δεν μας φτάνουν πια ούτε οι ΕΔΕ ούτε η καρατόμηση υπευθύνων οι οποίοι αμέλησαν το καθήκον τους. Μπαλώματα. Μια φοβισμένη αστυνομία είναι μια άχρηστη αστυνομία.
Ξεκινάμε από την μεγαλύτερη λεκτική αλητεία του: Από που προκύπτει ρε ξεκούρδιστε μπαγλαμά ότι οι δράστες του εγκλήματος της Marfin ανήκουν σε “οργανωμένη συμμορία ακροαριστερών εγχώριας κοπής“; Αφού παριστάνεις τον άσχετο να σου θυμίσουμε ότι ο μοναδικός αντιεξουσιαστής που κατηγορήθηκε γι’ αυτή την ενέργεια, ήταν ο Θοδωρής Σίψας, ο οποίος αθωώθηκε ομόφωνα από το Πρωτοβάθμιο Κακουργιοδικείο, (όπως και ο Παύλος Αντρέεβ, που ήταν κατηγορούμενος για τη βομβιστική επίθεση στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, στα επεισόδια κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου, τον Μάιο του 2010, για το πρώτο μνημόνιο). Η αστική δικαιοσύνη σας, τους μόνους που έχει καταδικάσει, τον Ιούλη του 2013, σε πολυετείς ποινές φυλάκισης με ανασταλτικό χαρακτήρα, είναι τρία στελέχη της τράπεζας της Μαρφίν (Βασιλακόπουλο, Βελονάκη, Βακαλοπούλου) για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, αποδίδοντας τους σοβαρές ευθύνες για την τραγική κατάληξη των τριών εργαζομένων της τράπεζας.
Από που κι ως που, “διανοούμενε της παρακμής”, Τάκη Θεοδωρόπουλε μπερδεύεις τον ακροαριστερό χώρο μ’ αυτό το γεγονός;
“Η αστυνομία έχει ηττηθεί. Την έχει αφοπλίσει ο φόβος τον οποίον εδώ και δεκαετίες καλλιεργούν οι διάφορες ομάδες δικαιωματιστών”. μας λέει ο γραφιάς της “Καθημερινής”. Αλλο πάλι κι αυτό. Μόνο αφοπλισμένη και φοβισμένη δεν είναι η αστυνομία! Δυστυχώς δεν υπάρχουν στην ζωή άτομα όπως οι νεολαίοι Νίκος Σαμπάνης και Βασίλης Μάγγος να το εξηγήσουν καλύτερα στον γραφιά της “Κ”. Εχασαν την ζωή τους από “αφοπλισμένους” μπάτσους.
“Στον πόλεμο της δημόσιας τάξης η αστυνομία έχει ηττηθεί”, συνεχίζει το αφήγημα του ο Θεοδωρόπουλος. Δεν ξέρουμε τι είδους “πόλεμο” για να τηρηθεί η “δημόσια τάξη” δίνει η αστυνομία, και στον οποίο έχει ηττηθεί, όπως μας γράφει ο δημοσιολόγος. Αυτό που γνωρίζουμε -και το αποκαλύπτουν και οι συστημικοί δημοσιογράφοι– είναι ότι δεν υπάρχει μορφή οργανωμένου εγκλήματος από την GreekMafia, που να μην έχουν εμπλοκή μπάτσοι. (Μόλις πριν τέσσερις μέρες αποκαλύφθηκαν νέες χρυσοφόρες μπίζνες μπάτσων από τα νταλαβέρια τους με κακοποιούς).
Φυσικά το αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά είναι ανούσια γεγονότα για να ασχοληθεί ένας “διανοούμενος” επιπέδου Τάκη Θεοδωρόπουλου. Αυτόν τον ενδιαφέρει να ξεπλύνει τον καταδικασμένο παιδεραστή Νίκο Γεωργιάδη με εμετικό του κείμενο πάλι στην φυλλάδα του Αλαφούζου, αφού είχε ήδη προλάβει να κάνει «ιατρικού» τύπου γνωματεύσεις για τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο πρόσφατο φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή γράφοντας: «…το ζήτημα με όλους αυτούς, και τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τα “πάγωσε η τσιμινιέρα” και το προλεταριάτο και τα σφυροδρέπανα δεν είναι πολιτικό. Είναι ψυχολογικό». (Δείτε αυτή την ανάρτηση).
Με το ΚΚΕ ο τύπος αυτός έχει ιδιαίτερη ψύχωση. Εφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζει “κουρελού” το πανό που ανάρτησε στην Ακρόπολη και το οποίο έγραφε: «Oχι στον Πόλεμο. Καμιά συμμετοχή. Oχι στις βάσεις του θανάτου». (Το επίσης προκλητικό σ’ αυτό το άρθρο είναι εκεί που γράφει ο ρεμπεσκές: «Αρκεί να μη σπάσετε κάνα κιονόκρανο, παιδιά, γιατί αυτά δεν τα βρίσκεις πια στην αγορά». Οι κομμουνιστές όχι απλώς δεν έσπασαν ποτέ κανένα κιονόκρανο, δεν υπήρξαν ποτέ αρχαιοκάπηλοι, αλλά προστάτεψαν την πολιτιστική μας κληρονομιά, εν αντιθέσει με τους ιδεολογικούς σου προγόνους, τενεκέ ξεγάνωτε, που θα έλεγε και ο μακαρίτης Γιαννόπουλος).
Αλλά όση αποστροφή έχει σε κάθε εργατική και λαϊκή κινητοποίηση, ο Τ. Θεοδωρόπουλος, άλλη τόση λατρεία έχει και στα σώματα καταστολής. Το τωρινό του άρθρο στην “Καθημερινή”, έρχεται να συμπληρώσει περασμένο του και να μας ξαναπεί ότι σαν κλασικός νεοφιλελέ βάζει πάνω απ’ όλα το δόγμα “τάξη και ασφάλεια”. Κι αυτό με την έννοια που έδινε ο Οδυσσέας Ελύτης όταν έγραφε: “Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει”.
Κι εδώ πάλι θα ανατρέξουμε σε ένα περασμένο κείμενο του “διανοούμενου της παρακμής” για να γίνει καθαρό το ποιόν του αρθρογράφου της “Καθημερινής” για τον οποίο μιλάμε.
Οι εικόνες που μας σόκαραν με τον μπάτσο που ξυλοκοπούσε τον νεαρό στην Νέα Σμύρνη δεν οφειλόταν παρά μόνο σε μια απλή “αντιεπαγγελματική συμπεριφορά”, μας έγραφε.
Στην συνέχεια μας δήλωνε ότι είναι “με το μέρος των αστυνομικών”, ενώ μας προέτρεπε να “συμπαρασταθούμε στο έργο τους”, για να καταλήξει στην διαπίστωσή ότι: “Η αστυνομία είναι θεσμός της δημοκρατίας. Οταν επιτίθενται στην αστυνομία, επιτίθενται στη δημοκρατία”..
Οσο για την μαζικότατη συγκέντρωση που ακολούθησε για να καταγγελθεί η μπατσάδικη βία, σ’ αυτή, σύμφωνα με τον “διανοούμενο”, “μαζεύτηκαν δύο χιλιάδες μεταφερόμενοι, οι διάφοροι παρατρεχάμενοι αλληλέγγυοι, Ρουβίκωνες και λοιποί κουκουλοφόροι” για να “τρομοκρατήσουν την κυβέρνηση”. (Ε. ο Ρουβίκωνας είναι σαν την κόκα – κόλα. Πηγαίνει με όλα).
Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο είναι “μύθους της δημοκρατίας μας η αστυνομοκρατία”, όπως ακριβώς ήταν “μύθος” για τον Τάκη Θεοδωρόπουλο ότι ο πρώην βουλευτή της Ν.Δ και στενός προσωπικός φίλος και συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη, Νίκος Γεωργιάδης, έβρισκε ανήλικα αγόρια και τα κακοποιούσε σεξουαλικά, όπως γράφαμε παραπάνω.
Κλασικό παράδειγμα “διανοούμενου” που “λιβανίζει την μπόχα” που θα ‘γραφε ο Βάρναλης.
Υ.Γ: Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ δεν υπάρχει περίπτωση να το φιμώσουν. Λάθος πόρτα χτύπησαν,
Αφήστε μια απάντηση