Ο τυχαίος θάνατος ενός φτωχού

Πηγή: “ΕφΣυν”

ΣΤΑΜΑΤΑ Ο ΝΟΥΣ και παγώνει τo αίμα. Οι εικόνες από τον καταπέλτη του πλοίου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για να αμφι­βάλεις. Να δώσεις έστω στον εαυτό σου μια χαραμάδα ελπίδας ότι αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου δεν είναι αλήθεια ΑΥΤΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ δεν είναι τυχαίος. Δεν είναι ίδιος με μια δολοφονία από δυνά­μεις καταστολής σε μια κοινωνική σύγκρουση στο πεδίο του δρόμου, σε έναν συντεταγμένο ταξικό αγώνα.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ που κρύβει μέσα της τον εκφασισμό της κοινωνί­ας. Ο φορέας μιας εξουσίας, όσο μικρή κι αν είναι, όπως αυτού που ελέγχει τα εισιτήρια στο πλοίο, νιώθει παντοδύναμος. Και όποιος σταθεί εμπόδιο στο να ασκήσει τη μικρή αυτή εξουσία του αξίζει ακόμα και να πεθάνει. Ειδικά αν είναι αδύναμος, ειδικά αν είναι ανά­πηρος ειδικά αν είναι φτωχός. Πώς να αποφύγεις τη σκέψη για το τι θα γινόταν αν στη θέση του Αντώνη ήταν ένας καλοντυμένος και ευκατάστατος κύριος που άργησε για το πλοίο; ΚΑΙ ΜΕΤΑ; Η αποχώρηση, ο απόπλους και η συνέχεια του ταξιδιού σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και η πλήρης περιφρόνηση της αν­θρώπινης ζωής. «Φεύγουμε, όλα καλά». Και από τα μεγάφωνα «σας ενημερώνουμε πως δεν ευθύνεται το πλοίο». Ενας φτωχός ήταν, ένας ανάπηρος. Οπως στον Εβρο, μετανάστες ήταν που κάηκαν. Δεν ήταν από εμάς. Οπως στα Διαβατά και στο Πέραμα; Τσιγγάνοι ήταν, δεν ήταν δικοί μας.

Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ αυτοματισμός όμως δεν είναι τόσο αυτόματος. Υποδαυλίζεται από το σήμα που δίνουν οι κυβερνήσεις και οι φορείς της επίσημης πολιτείας Αυτοί που χτυπούν στην πλάτη τους αστυνομικούς που πυρο­βόλησαν τον Τσιγγάνο, αυτοί που αφήνουν υπόνοιες ότι οι πρόσφυγες βάζουν τις φωτιές και δικαιώνουν τους αυτόκλητους «σερίφη­δες». αυτοί που βάζουν στο ίδιο κάδρο τον δολοφονημένο Αντώνη με τους εργαζόμενους του πλοίου, οι οποίοι απλά «πήγαν στη δου­λειά τους».

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ στη χώρα θυμίζει την περίοδο του μεσοπολέμου. Σπέρ­νεις εξαθλίωση, θερίζεις εξαχρείωση. ΠΟΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ο φασισμός σε κάθε κοινωνική σχέση και κλίμακα και τα γεγονότα προοιωνίζονται πολύ χειρότερες εξελίξεις για το σύντομο μέλλον μας. Μόνη ελπίδα, οι χιλιάδες άνθρωποι που χθες δια­δήλωσαν για να υπερασπιστούν τον Αντώνη. Αλλά όχι μόνο γι’ αυτόν. Ηταν εκεί επειδή αι­σθάνονται πως μπορεί σύντομα να έρχεται η σειρά τους…

Μία απάντηση στο “Ο τυχαίος θάνατος ενός φτωχού”

  1. Πριν κάποια χρόνια αυτό το πλοίο που δολοφόνησε τον
    ΑΝΤΩΝΗ περίμενε για 40 ολόκληρα λεπτά την καθυστερημένη
    Μενεγακη ενώ τον Αντώνη όχι μόνο δεν τον περίμενε αλλά
    το προσωπικό τον εσπρωξε και τον έπνιξε
    Ο εκφασισμος στη χώρα μας θέριεψε τα φασιστική καθάρματα
    έγιναν ασυδοτα και αχαλίνωτα Μόνο η πάλη του λαού μπορει
    να θέσει φραγμο στην ασυδοσία τους κανένας αλλος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *