Καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Ζητούμενο ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο ανατροπής

 ΔΑΝΑΗ ΝΑΚΟΥ, ΧΑΡΗΣ ΜΑΣΟΥΡΑΣ

Την προηγούμενη εβδομάδα το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων Θεσσαλονίκης βγήκε στο δρόμο και κατέλαβε για μια ολόκληρη μέρα την Πλατεία Αριστοτέλους πραγματοποιώντας εκδηλώσεις και συναυλίες. Μία από τις βασικές εκδηλώσεις αυτή της ημέρας αποτέλεσε η εκδήλωση για την Παιδεία, με στόχο να βαθύνει τη συζήτηση για τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προσπαθεί να εφαρμόσει η Κυβέρνηση και να εξετάσει τα ερωτήματα που αναπτύχθηκαν σε κάθε κλάδο και τελικά τη συνολική απάντηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Έμφαση δόθηκε στο κομμάτι των μαθητών και των εκπαιδευτικών με τις ίδιες τις εισηγήσεις τους στην εκδήλωση. Ο Χάρης Μασούρας εισηγήθηκε στην εκδήλωση και μετέφερε μια πρώτη εικόνα των διεργασιών του μαθητικού κινήματος και κάποιες σκέψεις από την πλευρά των μαθητών:

«Η αφετηρία αυτής της σχολικής χρονιάς, αποδείχθηκε καθοριστική, τόσο για τις εκπαιδευτικές διαδικασίες, όσο και για την κλιμάκωση των μαθητικών αγώνων ενάντια στο νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου για την Παιδεία. Έλλειψη βιβλίων για τους μαθητές, συγχωνεύσεις των σχολείων δημιουργώντας αποπνικτικές τάξεις για την εκπαιδευτική διαδικασία τόσο από τη μεριά των μαθητών όσο και από τη μεριά των εκπαιδευτικών, μειώσεις μισθών και απολύσεις καθηγητών, απαγόρευση κάθε πολιτικής συζήτησης εντός των σχολικών μονάδων και αναμονή για την εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση, χωρίς άσυλο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Ενάντια σε αυτές τις τροποποιήσεις του σχολικού περιβάλλοντος, βρέθηκαν και βρίσκονται οι μαθητές με τις εκατοντάδες καταλήψεις τους πανελλαδικά. Καταλήψεις διαφορετικού χαρακτήρα από τις συνηθισμένες μαθητικές καταλήψεις. Με αμεσοδημοκρατικές γενικές συνελεύσεις! Με τους μαθητές να αποφασίζουν τις δράσεις τους και να κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης και του Υπουργείου. Να λειτουργούν αρκετά εξώστρεφα και να αναπτύσσονται καινούργια ερωτήματα για τους μαθητές με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πραγματοποίηση του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των Σχολείων της Θεσσαλονίκης σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, την Καμάρα.

Σε αυτό το κλίμα αντίδρασης, είδαμε να μπαίνουν όλα τα κομμάτια της εκπαίδευσης από την πρώτη στιγμή και να κλιμακώνουν τον αγώνα τους. Φαίνεται όμως να κρίνεται απαραίτητο να απαντήσουμε και σε ένα ακόμη ερώτημα, το οποίο καθημερινά φαντάζει όλο και πιο πραγματικό. Αρκεί η οργάνωση του κάθε κομματιού της κοινωνίας ξεχωριστά και ο απλός συντονισμός αυτών; Σήμερα, βλέποντας την αστική επίθεση πως οργανώνεται και κλιμακώνεται, η σύνδεση του μαθητικού κινήματος με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας γίνεται αναγκαία προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πολιτική πόσο μάλλον για να την ανατρέψουμε. Θυμόμαστε όλοι τις κινητοποιήσεις του 06-07, όπου το φοιτητικό κίνημα πέτυχε σημαντική νίκη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, σταματώντας τα σχέδια της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τότε και κυρίως κερδίζοντας τη διαμόρφωση πολιτικών αγωνιστικών συνειδήσεων στην πλειοψηφία των φοιτητών. Το γεγονός όμως ότι τελικά δεν πέτυχε την ολική παράλυση του συστήματος και ανατροπή αυτής της πολιτικής, ίσως να οφείλεται στο ότι δεν μπόρεσε να βρει τον τρόπο να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας και να συσπειρωθεί ένα ενιαίο παλλαϊκό μέτωπο ενάντια στην καπιταλιστική πολιτική και το κεφάλαιο.

Αναγνωρίζοντας αυτό θα πρέπει να δούμε και εμείς ως μαθητές ότι σημαντικό σε όλο αυτό το ξεσηκωμό, θα ήταν, εκτός από το να αναδεικνύουμε τι πολεμάμε, να αναδεικνύουμε συγχρόνως τί σχολείο και τί Παιδεία συνολικά επιθυμούμε. Θέλουμε ένα σχολείο, ενάντια στις πρακτικές και τις διατάξεις που υποβαθμίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία, ενάντια στις απολύσεις και τις μειώσεις των μισθών, ενάντια στις ανάγκες τις αγοράς, ενάντια στον καπιταλισμό εν τέλει. Θέλουμε τον καθηγητή, να είναι συνεργάτης στην εκμάθηση και όχι διοικητικό όργανο που διατάζει και δίνει εντολές. Θέλουμε ένα σχολείο που θα δίνει εφόδια στους μαθητές, θα τους ενεργοποιεί και θα τους δίνει το περιθώριο να συζητάνε μεταξύ τους και να αποφασίζουν χωρίς να υπάρχουν κυρώσεις. Έτσι οι μαθητές θα δίνουν και μάχες κόντρα σε όποιον θέλει να παραβιάσει τα δικαιώματά τους. Θέλουμε ένα ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, με ελεύθερη πρόσβαση σε μια τριτοβάθμια εκπαίδευση, της οποίας το πτυχίο θα κατοχυρώνει και οπότε θα αναγνωρίζονται τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα στους διάφορους χώρους απασχόλησης.

Με τέτοιες αναζητήσεις και διεργασίες όπως αυτές του προηγούμενου διαστήματος από κάθε κοινωνικό κομμάτι, μπορούμε να δούμε την πραγματική σύνδεση του μαθητικού – φοιτητικού – εργατικού κινήματος και τελικά την ανάδειξη ενός συνολικού μαχητικού κινήματος. Ένα κίνημα, που δε θα δέχεται συμβιβασμούς και διαπραγματεύσεις! Που θα συγκρουστεί με τη χούντα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, με μαχητικούς αγώνες διαρκείας, με συνελεύσεις -καταλήψεις – διαδηλώσεις σε όλους τους χώρους, σχολεία, σχολές και χώρους εργασίας. Γιατί μπορούμε από αυτό τον αγώνα να βγούμε νικητές και να συντρίψουμε αυτήν την πολιτική».

Πηγή: ΠΡΙΝ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *