Φάκελος: Οι απάνθρωπες συνθήκες στις Σχολές Μονίμων Υπαξιωματικών

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΧΘΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ. ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΡΙΟ!

Λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση της Επιστολής-Καταγγελίας που περιέγραφε τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα στην ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ. Ο πρώην συνάδελφος στρατιώτης περιέγραψε την εμπειρία της γνωριμίας του με τον σημερινό Υποδιοικητή της ΣΜΥ, σήμερα Συνταγματάρχη και τότε Αντισυνταγματάρχη Τραγαζίκη Ευάγγελο.

Ο φίλος μας επιβεβαίωσε τα όσα καταγγέλλονταν στην τελευταία επιστολή-καταγγελίας αφού και ο ίδιος είχε τεθεί υπό τις διαταγές του έχοντας συμμετάσχει σε άσκηση Χειμερινής Επιβίωσης. Το ακόμη πιο ενδιαφέρον όμως προέρχονταν από τις εκμυστηρεύσεις του σχετικά με την συζήτηση που τους άνοιξε ο Ευ.Τραγαζίκης σχετικά με τη σημασία των κοινωνικών αγώνων. Καθώς η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν πρόσφατη, με έκπληξη τον άκουσαν να λέει ότι «οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις δεν χρειάζονται. Όχι μόνο δεν καταφέρνεις τίποτε αλλά βρίσκουν ευκαιρία οι αλήτες και σπάνε τα μαγαζιά του κόσμου. Κοιτάξτε τη δουλειά σας και πώς να τη βγάλετε εσείς καθαρή».

Πιστεύουμε ότι τα παραπάνω είναι ενδεικτικά της προσωπικότητας αυτού του ανθρώπου και μας κάνουν να καταλάβουμε τι καθοδηγεί την πράξη του και που οφείλεται η βίαιη συμπεριφορά του απέναντι στους σπουδαστές της ΣΜΥ. Για να το πούμε με τα δικά του λόγια «κοίταξε την ατομική σου βόλεψη και εν προκειμένω την καριέρα σου, έχετε καλά με την εκάστοτε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, σκίσε τους κατώτερους και φρόντισε να μην σε πάρουν χαμπάρι»!

Έτσι δεν είναι Υποδιοικητά Ευ.Τραγαζίκη;

Όμως οι σχολές υπαξιωματικών έχουν ένα πλούσιο παρελθόν αυθαιρεσίας,  συστηματικής παραβίασης των νόμων και του Στρατιωτικού Κανονισμού. Τα βασανιστήρια πάντα αποτελούσαν μέρος της πραγματικότητας των Σχολών αυτών είτε ως καψόνια, είτε ως ακραίας μορφής εκπαίδευση. Ζητούμενο ήταν πάντα το τσάκισμα της προσωπικότητας των υφιστάμενων, η  βίαιη στρατιωτικοποίηση τους.

Διαβάζουμε επομένως στον ιστότοπο omhroi.gr σχετικά με το πλούσιο παρελθόν των καψονιών στις Σχολές Υπαξιωματικών, που με συστηματικό τρόπο διεξάγονται από τα παλαιότερα έτη και μάλιστα οι Στρατιωτικοί Δικαστές τα θεωρούν «έθιμο»!

Στην σχετική συζήτηση θα παρέμβει ένας παθών, με πλούσια εμπειρία που θα αποκαλύψει ονόματα και τεχνικές βασανιστηρίων:

«Καλημέρα.
Εύχομαι να είναι έτσι όπως τα λες, αλλά πολύ φοβάμαι ότι εσύ απλά δεν έπεσες σε μαλ.. δευτεροετή. Ακόμα και τότε που ήμουν εγώ εκεί πολλά παιδιά ήταν πράγματι εξαιρετικά και σχετικά λίγα τα μουν.. αλλά είχα την ατυχία να πέσω σε ένα από αυτά. Και επειδή όπως σου είπα δεν φοβάμαι Φλ*****ς Ανδρεας και Γι********ος Ανδρέας ήταν τα μουν. του θαλάμου. Οι υπόλοιποι 5 ήταν απλά εξαιρετικά παιδιά. Να σου αναφέρω ενδεικτικά εσένα δεν πρέπει να σε διέταξαν να κάνεις κάμψεις όρθιος και να πατάς με τα γόνατα στο σίδερο του κάτω κρεβατιού και να πιάνεις το πάνω κρεβάτι με τα χέρια σου. Ούτε σε είχαν διατάξει να στέκεσαι πατώντας πάλι με τα γόνατα στις φέτες του καλοριφέρ. Την επόμενη χρονιά που είχα περάσει πανεπιστήμιο από σπόντα και μάλιστα από πρώην δευτεροετή μου, έμαθα ότι εκείνο το καλοκαίρι είχαν εισαχθεί στο ΓΝΑ για εγχείρηση μηνίσκου στα γόνατα καμιά 30αρια άτομα. Αυτό σημαίνει ότι τώρα στα 30-31 τους χρόνια δεν θα μπορούν να περπατήσουν ή να σταθούν όρθιοι πάνω από 20-30 λεπτά. Και κάθε λίγο θα πηγαίνουν στο νοσοκομείο για αφαίρεση υγρών. Όπως καταλαβαίνεις κινδύνευε η σωματική και ψυχική μου υγεία».
Η σχετική αρθρογραφία δυστυχώς αποκάλυψε ότι τα λεγόμενα του δεν ήταν μια ακόμη φανταρίστικη περιαυτολόγηση. Το άρθρο της ΕΛΕΥΕΘΡΟΤΥΠΙΑΣ ( 02/10/2002) είναι συγκλονιστικό και το παρουσιάζουμε αυτούσιο:

 

18ΧΡΟΝΟΣ από τη Σχολή Υπαξιωματικών Αεροπορίας στο νοσοκομείο

 

Τον τσάκισαν τα καψώνια

 

Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ

 

Την κατάσταση που επικρατεί στη Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (ΣΤΥΑ) φέρνει στην επιφάνεια καταγγελία των Δημήτρη και Σοφίας Κούβαρου. Μαζί και ο 18χρονος γιος τους Στέλιος Κούβαρος που αναρρώνει στο σπίτι του στη Μυτιλήνη.

 

Όπως λέει, έπειτα από πολλά καψόνια, εγκατέλειψε τη Σχολή των ονείρων του, αφού νοσηλεύθηκε μία εβδομάδα στο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, όπου μεταφέρθηκε «σε κατάσταση γενικευμένης κακουχίας».

Οι συνθήκες που επικρατούν στη ΣΤΥΑ περιγράφονται από το νεαρό και τους γονείς του με τα μελανότερα χρώματα. «Χρειάσθηκε» λέει η Σοφία Κούβαρου, «εξαντλητικό διάβασμα, έξοδα και 16.678 μόρια για να κάνει το παιδί μου πραγματικότητα το όνειρό του. Όνειρο που κατέληξε εφιάλτης με καψόνια και αερογαμία. Κι όλα αυτά με πυρετό 39».

Ο Στέλιος Κούβαρος «μπήκε» στη ΣΤΥΑ το πρωί της 17ης Σεπτεμβρίου. Η μητέρα του ανέφερε στην είσοδο ότι ο γιος της, από την προηγουμένη, είχε πυρετό. Ο βαθμοφόρος ήταν καθησυχαστικός, συνέστησε δε, στο νέο δόκιμο υπαξιωματικό να αναφέρει το πρόβλημα υγείας. «Είχα 39 πυρετό», λέει ο Στέλιος, «και το ανέφερα μία φορά στο μοίραρχο Λάζαρο Γεωργίου και δυο φορές στην επισμηνία Ευαγγελία Αντωνίου. Και οι δυο μού είπαν ότι στο γιατρό θα πάμε την επόμενη μέρα. Με 39 πυρετό με πήγαν στο Τατόι όπου διάλεξα στολή».

Την επόμενη μέρα μεταφέρθηκε στο ιατρείο, όπου διαγνώστηκε αμυγδαλίτιδα. Τον κρατούν στο αναρρωτήριο. Την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου τον γυρίζουν στο θάλαμο, παρά τον συνεχή πυρετό. Αν και ελεύθερος υπηρεσίας, παρ’ ότι το θερμόμετρο παραμένει κολλημένο στους 39 βαθμούς, υποχρεώνεται σε εκπαίδευση και φυσικά σε καψόνια. Ντρέπεται να μιλήσει για την «αερογαμία» στην οποία όλοι οι πρωτοετείς φοιτητές της Σχολής υποχρεώνονται.

Ψελλίζει κάτι για υποχρεωτικό κατέβασμα των παντελονιών και ερωτικές κινήσεις με «θύμα» τον αέρα. Αναφέρεται σε ασκήσεις μέχρι τα μεσάνυχτα και σε ύβρεις μια και αναφέρεται συνέχεια στον πυρετό του. «Λουφαδόρε, θα σε πήξουμε» είναι η μόνιμη επωδός όταν αναφέρεται στο πρόβλημά του. Πρωταγωνιστές του εφιάλτη, όπως καταγγέλλει ο δευτεροετής σπουδαστής, ο μοίραρχος Γεωργίου και ο διοικητής της Σχολής επισμηναγός Ευάγγελος Μεσσήνης, που προφανώς γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί.

Ιδιαίτερα ο μοίραρχος Γεωργίου παραβρίσκεται στις «γιορτές ένταξης των νέων στην Αεροπορία» που συνεχίζονται κάθε βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα!

«Παρά την κατάσταση στην οποία βρισκόμουνα και την οποία συνεχώς ανέφερα, μου απαγόρευαν να αγοράσω ζεστό νερό και με υποχρέωναν να πίνω παγωμένο από τον ψύκτη. Δεν μπορούσα ούτε από το ΚΨΜ να αγοράσω νερό, γιατί μου είχαν πάρει τα λεφτά. Ο λαιμός μου ήταν εντελώς κλειστός, είχα να φάω μία εβδομάδα. Ώσπου κατέρρευσα…» λέει ο Στέλιος Κούβαρος.

Τελικά στις 23 Σεπτεμβρίου μεταφέρεται στο ΓΝΑ, όπου και εισάγεται. Διάγνωση που υπογράφει ο σμήναρχος Υγειονομικού της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «λοιμώδης μονοπυρήνωση». Η περιγραφή της κατάστασης του νεαρού δραματική. «Προσήλθε λόγω εμπυρέτου από εβδομάδος που φτάνει τους 39 βαθμούς και συνοδεύεται από διόγκωση αμυγδαλών με βύσματα, δυσκαταποσία, κεφαλαλγία και γενικευμένη κακουχία. Παράλληλα, βρέθηκαν διογκωμένοι και επώδυνοι τραχηλικοί, οπισθονωτιαίοι, υπογνάθιοι και βουβωνικοί λεμφαδένες. Επίσης, βρέθηκε μικρού βαθμού σπληνομεγαλία»! Η εικόνα της υγείας του 18χρονου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μικροβιολογικών εξετάσεων, τραγική.

Ο Στέλιος Κούβαρος ήδη έχει ξεκινήσει την εγγραφή του στην επόμενη Σχολή της προτίμησής του και αφού απορρίπτει χωρίς συζήτηση όλες τις άλλες στρατιωτικές σχολές που ακολουθούσαν σε προτίμηση. «Θα γίνω κτηνίατρος», λέει. Οι βαθμοί του, επιτρέπουν την είσοδό του στην κτηνιατρική σχολή. Ο εφιάλτης θα ξεχαστεί. Από τον ίδιο. Γιατί οι πρωταγωνιστές του θα τον θυμούνται μάλλον για πάντα. Ήδη εκτός των όσων η Πολεμική Αεροπορία θα πράξει διερευνώντας τα καταγγελλόμενα, εναντίον όλων των παραπάνω κατατίθενται αγωγές.

 

Από τα παραπάνω είναι εύκολο να συμπεράνουμε αυτό που όλοι γνωρίζουν: τα καψόνια των παλιών καθοδηγούνται και καλύπτονται από τους βαθμοφόρους και τους διοικητές.

Έκπληξη προκαλεί η μήνη τους κατά του ασθενή σπουδαστή, που πολλαπλασιάζει το μένος και την αγριότητα τους, καθώς θεωρείται ένα βαρύτατο παράπτωμα που εντελώς αυθαίρετα πρέπει να δεχτεί τη μεγαλύτερη παραδειγματική τιμωρία, προκαλώντας την σπίλωση του παρανομούντα. Μια εμπειρία που θα κουβαλά σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας του στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Όμως από το 2002 ή το 2003 μας χωρίζουν κάμποσα χρόνια και θα πίστευε κανείς, ακούγοντας μάλιστα τους εκάστοτε ΥΕΘΑ των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να μιλούν για σεβασμό των δικαιωμάτων, ότι κάτι έχει αλλάξει.

Για μια ακόμη φορά δυστυχώς, η κατάσταση φαντάζει ότι βαίνει ανεξέλεγκτη. Τα καψόνια ενσωματώθηκαν στην επίσημη εκπαιδευτική διαδικασία και οι σπουδαστές καλούνται να φτύσουν αίμα. Καιόταν το κάνουν, όταν παρουσιάσουν βαρύτατες ασθένειες και τραυματισμούς εξαιτίας των εκπαιδευτικών πρακτικών, ΤΙΜΩΡΟΥΝΕΤΑΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ!

Ο Παραλογισμός του Στρατού σε όλο του το Μεγαλείο.

Επίσης, ενώ γίνονται όλα αυτά ουσιαστικά απαγορεύεται αν αποχωρήσεις από τις Σχολές αφού υποχρεούσαι να καταβάλλεις υψηλή αποζημίωση.

Εμείς όχι μόνο απαιτούμε να σταματήσουν όλες οι αυθαιρεσίες και οι βαρβαρότητες, αλλά επίσης ζητούμε να καταργηθούν οι αποζημιώσεις των σπουδαστών όταν αποφασίσουν να αποχωρήσουν.

Από την άλλη μεριά, αδιάψευστος μάρτυρας για τη διαιώνιση των απαράδεκτων καταστάσεων είναι οι νέες καταγγελίες των σπουδαστών της ΣΜΥ και των γονιών τους, το έτος Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού 2011.

Διαβάστε τους και βγάλτε τα συμπεράσματα σας:

ΣΧΟΛΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ (ΣΜΥ)-ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΑΨΟΝΙΑ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΑΙΜΑ!

Για πολύ κόσμο, η φοίτηση σε μια στρατιωτική σχολή αποτελεί διέξοδο από την ανεργία και εγγύηση για μια θέση στο δημόσιο «βρέξει-χιονίσει».

Όμως το τίμημα για τους νεαρούς συμπολίτες μας που λιώνουν στο διάβασμα και τις οικογένειες τους που υφίστανται μεγάλες οικονομικές θυσίες προκειμένου να περάσουν στην Σχολή Ευελπίδων ή στις υπόλοιπες σχολές που βγάζουν αξιωματικούς-υπαξιωματικούς και οι οποίες έχουν υψηλότατες βάσεις, είναι πολύ μεγάλο. Δεν είναι μόνο αυτό που καλούνται να κάνουν, δηλαδή να μετατραπούν σε Μισθοφόρους που εντός και εκτός συνόρων, είτε με την συμμετοχή τους σε ένα δολοφονικό στράτευμα του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, είτε δρώντας στα πλαίσια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της ένοπλης υπεράσπισης των συμφερόντων του αστικού κατεστημένου, ιδιαίτερα στον ανταγωνισμό του με την Τουρκική αστική τάξη και  στην αντιμετώπιση αν χρειαστεί και του εχθρού λαού, αναλαμβάνοντας αποστολές Καταστολής Πλήθους.

Άμεσα συνυφασμένη με την αποστολή τους είναι και η εκπαίδευσης τους. Ιεραρχία, Πειθαρχία, Υποταγή στον αμέσως ανώτερο, ασχολίαστη και αδιαπραγμάτευτη εκτέλεση των διαταγών είναι το άλφα και ωμέγα της εκπαίδευσης. Για αυτό ακριβώς τον λόγο είναι τόσο συχνές οι καταγγελίες, ιδιαίτερα από τις Σχολές Υπαξιωματικών, για τα καψόνια-βασανιστήρια που υποβάλλονται τα νεώτερα έτη από τους «παλιούς», πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα και την καθοδήγηση των αξιωματικών. Αν το πράγμα ξεφύγει και υπάρξουν καταγγελίες, τότε ο παλιός «θα πληρώσει τη νύφη».  Σχεδόν πάντα υπάρχει η φήμη ότι κάποιοι κακοί παλιοί ή κατώτεροι αξιωματικοί αυθαιρετούν εξαιτίας της προβληματικής προσωπικότητας τους, ενώ ο διοικητής «είναι καλός και δεν ξέρει»!

Μια διαφορετική εικόνα εμφανίζουν οι καταγγελίες των γονιών και όσων φοιτούν στην ΣΜΥ, που με αγωνία μας απευθύνθηκαν, βιώνοντας ένα τρομερό αδιέξοδο καθώς ουσιαστικά ούτε να φύγουν από τη ΣΜΥ μπορούν, αλλά και η παραμονή τους εκεί εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και την ζωή τους. Πολλοί γονείς ανησυχούν και φοβούνται μήπως κάποιο από τα παιδιά τους φτάσει στην αυτοκτονία!

Οι καταστάσεις που βιώνουν είναι τραγικές και την αποκλειστική ευθύνη όλων αυτών φέρει ο Διοικητής Ταξίαρχος Δημήτριος Μπίκος και ο Υποδιοικητής, Συνταγματάρχης, Τραγαζίκης Ευάγγελος. Ο διοικητής που σχετικά πρόσφατα ανέλαβε καθήκοντα στη ΣΜΥ, υπό την πίεση που άσκησε το ΓΕΣ μετά τις επαναλαμβανόμενες καταγγελίες για τα άγρια καψόνια που σημειώνονταν στη ΣΜΥ, άλλαξε το τροπάριο και ουσιαστικά ενσωμάτωσε τη βιαιότητα της καθυπόταξης των υποψηφίων υπαξιωματικών στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Σύνθημα του: «Αφού δε μπορούμε να κάνουμε καψόνια, εκπαίδευση μέχρι να βγάλετε αίμα»!

Για την ποιότητα της παρεχόμενης στρατιωτικής εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστικές οι καταγγελίες. Κατά τη διάρκεια της νυχτερινής διαβίωσης στο Λιτόχωρο, οι επικεφαλής αξιωματικοί δε μπορούσαν να συντονιστούν μεταξύ τους και χάθηκαν μέσα σε δάσος του Ολύμπου! Οι κίνδυνοι ήταν πολλοί και η εξάντληση των σπουδαστών ξεπέρασε κάθε ανθρώπινο όριο. Οι σπουδαστές πριν συμμετέχουν στην άσκηση, μπορεί να είχαν νυχτερινά νούμερα σκοπιάς και να ήταν άυπνοι, να έτρεχαν όλη  μέρα από τις 6.00 π.μ. σε εκπαίδευση και αγγαρείες, για να διαταχθούν το βράδυ  να φορτωθούν πλήρη φόρτου (20 κιλά τουλάχιστον), για να διεξάγουν πορεία.  

Είναι ενδεικτικό ότι τους σπουδαστές συνόδευαν αξιωματικοί χωρίς πλήρη φόρτου, λες και πήγαιναν εκδρομή. Μάλιστα, οι ξεκούραστοι βαθμοφόροι επέλεξαν κάποια στιγμή να τρέξουν τους κατάφορτους και κουρασμένους σπουδαστές, κοροϊδεύοντας τους γιατί δεν άντεχαν. Πολλοί σπουδαστές χαρακτήρισαν το Λιτόχωρο ως νεά Γυάρο και Μακρόνησο εξαιτίας των βογγητών που ακούγονταν και των πόνων που υφίσταντο. 

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η νέα διοίκηση της ΣΜΥ έχει απαγορεύσει τη συνοδεία ασθενοφόρου στις εκπαιδευτικές πορείες, με αποτέλεσμα όταν κάποιος καταρρεύσει να τον μεταφέρουν δύο συνάδελφοι του σε φορείο.  

Το αποκορύφωμα αυτής της αντίληψης ήταν όσα σημειώθηκαν μετά την τελευταία άσκηση στις 3 Σεπτεμβρίου, που περιελάμβανε πορεία 20 χλμ. και εξαντλητικές ασκήσεις. Οι υποψήφιοι υπαξιωματικοί βίωσαν καταστάσεις πανικού αφού πολλοί κατέρρευσαν ψυχολογικά, οι τραυματισμοί που σημειώθηκαν ήταν πολλοί και εξαιρετικά σοβαροί: ρήξη χιαστών, υγρό στο γόνατα, τραύματα στις φτέρνες κλπ. έκαναν πολλούς να πιστεύσουν ότι απειλείται σοβαρά η υγεία τους και ότι η εκπαίδευση θα τους προκαλέσει σοβαρές και μόνιμες σωματικές βλάβες. 

Στα ιατρεία δημιουργήθηκαν ουρές από τους τραυματισμένους και ο γιατρός έβαλε τις φωνές, όχι φυσικά στο διοικητή και στους υπεύθυνους για την άσκηση αξιωματικούς, αλλά στους τραυματίες, γιατί του χάλασαν τη βολή του και δεν προλάβαινε να αντιμετωπίσει τα περιστατικά.

Η διοίκηση της ΣΜΥ αντί να συναισθανθεί το τι οξύτατο πρόβλημα δημιουργεί και σε τι κινδύνους εμπλέκει τους σπουδαστές, επέλεξε να ρίξει την ευθύνη στους τραυματίες! Με πνεύμα εκδίκησης, αποφάσισε να τιμωρήσει τους ασθενούντες. Μετά από διαταγή του Υποδιοικητή Ευ.Τραγαζίνη,  Λοχαγοί ανέλαβαν να τριγυρνούν στα ιατρεία και να σημειώνουν τα ονόματα των τραυματιών, απειλώντας τους «θα τα πούμε» και υπόσχονταν αυστηρή τιμωρία!

Από την άλλη μεριά ο γιατρός της ΣΜΥ έκρινε ότι τουλάχιστον ένα λεωφορείο σπουδαστές έπρεπε να μεταφερθούν στο πλησιέστερο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, αφού ο ίδιος δεν επαρκούσε για να ανταπεξέλθει στην ποσότητα και την ποιότητα των τραυμάτων.

Φυσικά μετά την νοσηλεία των σπουδαστών, τους δόθηκε αναρρωτική άδεια.

Που να ήξεραν όμως τι τους περίμενε όταν θα επέστρεφαν στη ΣΜΥ.

Με την λίστα των τραυματιών ανά χείρας ο διοικητής Δ.Μπίκας διέταξε τους αξιωματικούς να κυνηγούν αυτούς, να τους τιμωρούν με αστείες αφορμές, ώστε να παραμείνουν για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα εσώκλειστοι στη ΣΜΥ, που μετατράπηκε σε φυλακή για αυτούς. Ας δούμε μερικά από τα παραπτώματα των σπουδαστών, που τιμωρούνται με κράτηση-φυλακή:

Χαλάρωσες μετά την αναρρωτική σου άδεια.

Ζάρες στο κρεβάτι.

3 μέρες κράτηση γιατί βρέθηκε ένα φύλλο στην αυλή, μια πεσμένη γόπα ή μια γλάστρα ήταν απότιστη.

Το σλόγκαν: «Θα σας τιμωρούμε μέχρι να σας βγει η ανάσα».

Ο διοικητής και οι αξιωματικοί καλούν τους σπουδαστές της ΣΜΥ να έχουν βουλωμένα στόματα, να μην μεταφέρουν τα όσα βιώνουν στους γονείς και φίλους, φοβούμενοι τη δημοσιότητα.

Σκοπός όλων αυτών των πρακτικών είναι να χάνουν την έξοδο τους οι σπουδαστές, ενώ κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη ΣΜΥ λόγω τιμωρίας Απαγορεύεται να βγουν στην αυλή ή να πάνε στο ΚΨΜ. Επίτηδες έχουν αυξηθεί οι υπηρεσίες (2 άτομα υπηρεσία σε κάθε θάλαμο), ενώ οι αγγαρείες είναι ατελείωτες.

Θα περίμενε κανείς ότι για όλες αυτές τις ακρότητες θα υπήρχε κάποια παρέμβαση. Γρήγορα εξάλλου έγινε γνωστό ότι από σημαντικό τμήμα των σπουδαστών η διοίκηση της ΣΜΥ αφαίρεσε το δικαίωμα της εξόδου.

Σύντομα υπήρξε παρέμβαση του Δημάρχου Τρικάλων Χρ.Λάππα, που πρόσφατα έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την πρόταση του να μπει μικροτσίπ στους εργαζόμενους του δήμου ώστε να ελέγχει την τήρηση του ωραρίου. Αυτός λοιπόν ο αντιδραστικός δήμαρχος δεν ήταν δυνατόν να έχει ευαισθησία για τους σπουδαστές της ΣΜΥ. Αυτό που τον ένοιαξε είναι ότι με τον εγκλεισμό χάνονται πελάτες για τις καφετέριες και τα εστιατόρια. Έσπευσε επομένως να υπερασπίσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και να διαμαρτυρηθεί! Φυσικά «τον έγραψαν».      

Όμως η συμπεριφορά του διοικητή έχει άμεσες συνέπειες στους σπουδαστές. Καθώς σέρνονται ιώσεις, πολλοί εξ αυτών όταν αρρωσταίνουν, φοβούνται να επισκεφτούν τα ιατρεία φοβούμενοι την εκδικητική μανία της διοίκησης και υποχρεώνονται στην έξοδο τους να επισκεφτούν ιδιώτες γιατρούς για να τους εξετάσουν. Και φυσικά το κόστος του παραλογισμού της διοίκησης επιβαρύνει τους γονείς.  

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Σπουδαστές και γονείς νοιώθουν παγιδευμένοι. Η καθημερινότητα στην ΣΜΥ γίνεται ολοένα χειρότερη αφού κυριαρχεί η εμπάθεια, η βρισιά και  η εκδικητική μανία της διοίκησης, που ταυτόχρονα έχει κλείσει τα αυτιά στα παράπονα των σπουδαστών και των γονιών τους. Ούτε όμως να αποχωρήσουν μπορούν. Πολλοί σπουδαστές σκέφτονται να φύγουν από την ΣΜΥ, αλλά το κόστος της αποζημίωσης που πρέπει να καταβάλλουν είναι υπέρογκο. Όπως μας λένε οι γονείς, πολλοί εξ’ αυτών φτωχοί άνθρωποι, σε αυτές τις εποχές που θα βρεθούν τα 5000-6000 ευρώ!  

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρο. Επειδή πλέον δεν υπάρχουν τόσοι εξοδούχοι έχουν αυξηθεί οι ανάγκες σίτισης των σπουδαστών. Η διοίκηση της ΣΜΥ βρήκε την πλέον οικονομική λύση και τους ταΐζει κονσέρβες (κυρίως κάθε Τετάρτη-Παρασκευή). Εξαιτίας των διαμαρτυριών, ο διοικητής βρήκε ένα κόλπο για να τους κοροϊδέψει. Στα μαγειρεία ανοίγουν στις κονσέρβες και τις σερβίρουν σε σκεύη ως μαγειρευτό φαγητό!

Μήπως, πρέπει ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Φραγκούλης Φράγκος και ο ΥΕΘΑ Π.Μπεγλίτης να παρέμβουν;

Πίσω από τις πανηγυρικές ορκωμοσίες κρύβεται πολύ δυστυχία.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

Diktiospartakos.blogspot.com