Του Γ. Γ.
Εχει τύχει, όχι απλώς να παρακολουθήσω, αλλά να συμμετέχω στον ανελέητο “πόλεμο” που είχε ξεσπάσει τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης μεταξύ του “ΚΚΕ εξωτερικού“, σύμφωνα με την “Αυγή” και της “αναθεωρητικής ομάδας Δρακόπουλου” όπως προσδιόριζε ο “Ριζοσπάστη” το “ΚΚΕ εσωτερικού”.
Εβλεπες τότε αγωνιστές που για χρόνια ήταν σύντροφοι, να επιδίδονται σε χειρουργικά χτυπήματα “κάτω από την ζώνη”, ο ένας εναντίον του άλλου, διαπίστωνες να εκφράζεται μια τέτοια αντιπαλότητα ανάμεσα σε πρώην συναγωνιστές που ήταν εντυπωσιακή.
Τότε, όμως, μπορεί να έλεγες ότι αυτή η πολεμική γινόταν μεταξύ διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών που καθένας τους διεκδικούσε την επικράτησή του στο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. Και σ’ αυτόν τον “αιματηρό πόλεμο” όμως, υπήρχαν κάποια όρια, εν αντιθέσει με την διαμάχη που συμβαίνει αυτές τις μέρες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Να κάνω σε κέρματα αυτό που θέλω να πω.
Διαβάζω τώρα στο διαδίκτυο τα όσα δήλωσε σε χθεσινοβραδινή τηλεοπτική του συνέντευξη το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης και μένω άφωνος. Τα όσα απέδωσε και περισσότερο τα όσα υπονόησε για τον πρώην πρωθυπουργό Α. Τσίπρα, καθώς και για τον υποψήφιο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κασσελάκη είναι εντυπωσιακά.
Το λέω αυτό, γιατί ίσως οι νεότεροι αναγνώστες/ιες μας δεν γνωρίζουν ότι ο Νίκος Φίλης ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα της «προεδρικής φρουράς» και ο Τσίπρας τον ανταμείβει για τον ζήλο του να εκτελεί τις «βρόμικες δουλειές» -όπως τότε με την Ζ. Κωνσταντοπούλου– αρχικά διορίζοντας τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος και στην συνέχεια τοποθετώντας τον υπουργό Παιδείας. Διέρρηξε τις σχέσεις του με τον τότε πρόεδρο του κόμματος του, όταν ο Τσίπρας εκτελώντας επιθυμία του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου τον ξήλωσε από υπουργό. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία και δεν εμπίπτει στα ενδιαφέροντα αυτής της ανάρτησης.
Από τότε ο Ν. Φίλης πέρασε στην εσωκομματική αντιπολίτευση. Και φτάνει σήμερα στο σημείο να μας πει ότι “Ο Τσίπρας είχε διαλύσει τις δομές του κόμματος, τίποτα δεν λειτουργούσε. Υπήρχε αρχηγισμός, καθαρά πράγματα. Και σήμερα ο αρχηγισμός εκείνης της εποχής, που έχει όνομα μετατρέπετε σε Μεσσιανισμό που κι αυτός έχει όνομα”, με τον χαρακτηρισμό “Μεσσία” να τον αποδίδει φυσικά στον Κασσελάκη.
Ταυτόχρονα αποκαλύπτεται ότι ανέκαθεν υπήρχε ένας αδυσώπητος φραξιονιστικός πόλεμος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα με αφορμή την εκλογή του νέου προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφτασε στα άκρα και θα καταλήξει κατά την άποψη μου σε διάσπαση.
Παρακολουθώντας για δεκαετίες την πολιτική ζωή του τόπου, μπορώ να πω ότι τώρα με αυτή την εσωκομματική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ συναντώ πρωτόγνωρες και σε ένα βαθμό ανεξήγητες για μένα καταστάσεις. Θεωρώ π.χ ντόμπρα και ξεκάθαρη την στάση που παίρνει η “ΕφΣυν”, απέναντι στο αναγνωστικό της κοινό, σ’ αυτή την διαμάχη υποστηρίζοντας την κ. Αχτσιόγλου. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί κάνει κάτι τέτοιο μια εκδοτική επιχείρηση, αφού μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχει ως προς τον επιχειρηματικό της κύκλο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η διεύθυνση της “ΕφΣυν” θεώρησε απερίσκεπτη την χθεσινή της παρέμβαση στις εσωκομματικές εκλογές τους ΣΥΡΙΖΑ και αντιλήφθηκε μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, την αίσθηση που δημιούργησε η χθεσινή της τοποθέτηση και έτσι προσπαθεί με το σημερινό της άρθρο να διασκεδάσει τις εντυπώσεις:
Η «Εφ.Συν.» ούτε ψηφίζει ούτε… τσιρίζει
ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ και τα κύρια άρθρα της «Εφημερίδας των Συντακτών» για την αναμέτρηση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. έχουν γίνει «είδηση» και αντικείμενο ερμηνειών. Μέσα και πρόσωπα που έχουν πάρει σαφή θέση υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων, έσπευσαν να κατατάξουν την «Εφ.Συν.» στους υποστηρικτές της Εφης Αχτσιόγλου και στους πολέμιους του Στέφανου Κασσελάκη
ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ ξανά Η «ΕφΣυν.» δεν είναι «συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ Και καμιάς άλλης πολιτικής δύναμης. Είναι μια ανεξάρτητη, συνεταιριστική εφημερίδα που βασίζεται στους αναγνώστες και στους εργαζομένους της Εχει επιβιώσει εδώ και 11 χρόνια σε ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΥΨΕΙ ούτε στιγμή την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητά της ως εφημερίδας που συνομιλεί με την ευρύτατη Αριστερά. Φυσικά, ανάλογα με το ειδικό βάρος κάθε δύναμης. Ούτε οι συντάκτες της κρύβουν τις ιδιαίτερες απόψεις τους αλλά χωρίς να προδίδουν το ρεπορτάζ τους.
ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογική συντριβή του, την παραίτηση Τσίπρα και τη δρομολόγηση της διαδοχής του, έγιναν εξ αντικειμένου κεντρικό στοιχείο του ρεπορτάζ της «ΕφΣυν» και του διαλόγου που άνοιξε στις σελίδες της. Ισως κανένα άλλο ΜΜΕ δεν έδωσε τόσο γενναιόδωρα βήμα όχι μόνο στα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και σε ανθρώπους εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με αγωνίες για το μέλλον της Αριστερός.
ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ (βλέπε κύριο άρθρο στις 22.72023, «Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και η “ΕφΣυν”» ότι «το ποια ή ποιος θα βγει πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δική μας δουλειά. Είναι δουλειά των μελών και των φίλων του. Αλλά δεν είμαστε αδιάφοροι ούτε για το πολιτικό περιεχόμενο της αναμέτρησης ούτε για το ήθος και το ύφος της. Την αξιολογούμε με κριτήρια τις ανάγκες της κοινωνίας -που δέχεται νέα επίθεση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη-, τις διεκδικήσεις των κινημάτων, τις αξίες της Αριστεράς.
ΜΕ ΑΥΤΑ τα κριτήρια δώσαμε βήμα σε όλους τους υποψηφίους. Τους καλέσαμε να καταθέσουν το σχέδιό τους. Το έκαναν μέσω του «debate των 5» που φιλοξενήσαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Επαναλάβαμε την πρόταση στους μονομάχους του β’ γύρου. Δεν ευθυνόμαστε για την απροθυμία της μιας πλευράς και δεν κρίνουμε την εκλογική στρατηγική κάθε υποψηφίου.
ΩΣΤΟΣΟ, καταδικάζουμε την πολιτική αήθεια και απρέπεια από όπου κι αν προέρχεται. Προγραφές απειλές, μπούλινγκ και τσιρίδες για ξεκαθαρίσματα λογαριασμών από «αριστερές» περσόνες δεν έχουν ίχνος αριστεροσύνης. Και μια ξεκάθαρη αποδοκιμασία τους από όλες τις πλευρές θα ήταν η καλύτερη υπηρεσία και στην ευρύτατη Αριστερά και στην καμπάνια του κάθε μονομάχου.
Η «ΕΦ.ΣΥΝ.» δεν ψηφίζει στην εσωκομματική αναμέτρηση στον ΣΥΡΙΖΑ Αλλά και δεν τσιρίζει Καταγράφει κρίνει και δεν κρύβει την αγωνία της για το μέλλον της Αριστεράς.
Σίγουρα η διευθυντική ομάδα της “ΕφΣυν” δεν στερείτε ευφυίας. Προφανώς μέτρησε τις αντιδράσεις που υπήρξαν μετά τις χθεσινές της τοποθετήσεις και σήμερα θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει μια διπλωματική αναδίπλωση.
Τέσπα. Συριζαίικα προβλήματα είναι αυτά και ας τα λύσουν αναμεταξύ τους. Εγώ εστιάζομαι στο ότι αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ των φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει την μορφή ανθρωποφαγίας. Το να βγαίνει δηλαδή ένας υπερασπιστής του Κασσελάκη και να κάνει ποστ ισχυριζόμενος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται “αποπαρασίτωση” και να εισπράττει από την “ΕφΣυν” ότι χρησιμοποιεί ναζιστικό λεξιλόγιο, δεν το λες και πρότυπο διαλόγου.
Αυτό όμως που δείχνει την αφόρητη μπόχα που επικρατεί στο εσωτερικό αυτού του αστικού κόμματος είναι η υπόθεση του φερόμενου sms της Αχτσιόγλου στον Τσίπρα. Παρουσιάζεται ένας δημοσιογράφος, ο Νίκος Μανεσιώτης, και στην ιστοσελίδα που διευθύνει, κάνει λόγο ότι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και αποφάσισε να παραιτηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας, ήταν ένα μήνυμα που έλαβε απ’ την Αχτσιόγλου “με το οποίο του ζητούσε να παραιτηθεί στις 16 Οκτωβρίου δρομολογώντας τις διαδικασίες της εκλογής νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και στην συνέχεια ως στημένη λεμονόκουπα να τους αδειάσει την γωνιά”.
Η απάντηση που έλαβε ο δημοσιογράφος από την υποψήφια πρόεδρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν οργισμένη. Χαρακτηρίζει τον δημοσιογράφο -χωρίς να τον κατονομάζει- “άθλιο συκοφάντη” που επιδίδεται σε “αδιανόητα σενάρια επιστημονικής φαντασίας”, δηλώνοντας ότι “θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που της δίνει ο νόμος απέναντί του”.
Απ’ την πλευρά του ο Ν. Μανεσιώτης, επιμένει στην ύπαρξη sms της Αχτσιόγλου. Την ειρωνεύεται επειδή “περιφέρεται στα κανάλια, στα social media και στα ραδιόφωνα επί δυο, τρεις μέρες και να διαφημίζει το εξώδικό της” και προκαλεί γράφοντας: “Τόσα κανάλια έχει η χώρα. Ορισμένα έβγαλαν την Αχτσιόγλου να διαψεύσει το sms. Πολύ σωστά έπραξαν. Αυτό επιβάλλουν οι κανόνες της δημοσιογραφίας. Όμως, εμάς που αποκαλύψαμε την είδηση, δεν μας έχει φωνάξει να μιλήσουμε κανένα. … Εμάς αυτό δεν μας πειράζει. Δεν χάνει η One Voice. Τα κανάλια χάνουν. Ποιος ξέρει; Μπορεί να χάνουν την αποκλειστικότητα του sms”.
Κατ’ αρχήν, αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, είναι παπατζηλίκι. Διαθέτεις ένα ντοκουμέντο που η δημοσιοποίηση του θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος της Συριζαίικης ψηφοφορίας; Το δίνεις στην δημοσιότητα και έληξε. Ολα τα άλλα είναι παπαριές.
Στην τελική και για να καταλήξω από εκεί που ξεκίνησα. Αυτή η τροπή που έχει πάρει η διαμάχη για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προηγούμενο. Μπορεί να είχαμε αποχωρήσεις στελεχών που διεκδικούσαν την ηγεσία ενός κόμματος και έχασαν (Δραγασάκης από ΚΚΕ, Μπακογιάννη από Ν.Δ., Λοβέρδος από ΠΑΣΟΚ), αφήνοντας αιχμές για τον πρώην πολιτικό τους φορέα. Δεν μπορώ όμως να ανακαλέσω στην μνήμη μου να έχουν ξαναϋπάρξει τόσο βαριές κατηγορίες μεταξύ στελεχών που βρίσκονται στο ίδιο κόμμα, όπως συμβαίνει σήμερα μεταξύ των Συριζαίων! Γι’ αυτό εκτιμώ ότι όποιος/α και να αναδειχθεί Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την Κυριακή η διάσπαση του κόμματος είναι δεδομένη.
Αφήστε μια απάντηση