«…πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν, ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται».
(Κατά Ματθαίον: ΚΣΤ’-52)
30 Σεπτεμβρίου 2000. Είναι οι πρώτες μέρες της 2ης Ιντιφάντα κι οι οδομαχίες διεξάγονται με πέτρες και πλαστικές σφαίρες, ακόμα και με αληθινές σφαίρες. Στην οδό Σαλαντίν, στην πόλη της Γάζας, όπου βρίσκονται, ο 12χρονος, Μοχάμεντ Αλ Ντούρα κι ο πατέρας του, Τζαμάλ, οι σφαίρες είναι αληθινές.
Ο πατέρας προσπαθεί να προστατέψει το παιδί του από τις σφαίρες των Ισραηλινών στρατιωτών, που πέφτουν κατά πάνω τους. Μετά από έκρηξη, προφανώς κάποιου βλήματος, ο δρόμος γεμίζει με σκόνη κι όταν αυτή καταλάγιασε, το παιδί δεν εκινείτο πια. Η κάμερα του Ταλάλ Αμπού Ράχμα, ο οποίος έτυχε να καταγράφει τις συγκρούσεις, αποτύπωσε το φρικτό γεγονός και το βίντεο προβλήθηκε αποκλειστικά από το γαλλικό κανάλι France 2.
Δε γνωρίζουν οι αστοιχείωτοι, που θυμήθηκαν να σοκαριστούν σήμερα, ότι για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος κάνουν λόγο πλείστες όσες αποφάσεις του Ο.Η.Ε! Ούτε διδάχτηκαν κάτι, από το βατερλώ της επικοινωνιακής τους καταιγίδας, υπέρ του ΝΑΤΟ και των ναζί της Ουκρανίας.
Φαίνεται, ότι ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Ο ισραηλινός λαός είναι θύμα του σιωνιστικού, ναζιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, όπως συνέβη και με το γερμανικό λαό κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις…
Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!
askordoulakos
Αφήστε μια απάντηση