«…πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν, ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται».
(Κατά Ματθαίον: ΚΣΤ’-52)
30 Σεπτεμβρίου 2000. Είναι οι πρώτες μέρες της 2ης Ιντιφάντα κι οι οδομαχίες διεξάγονται με πέτρες και πλαστικές σφαίρες, ακόμα και με αληθινές σφαίρες. Στην οδό Σαλαντίν, στην πόλη της Γάζας, όπου βρίσκονται, ο 12χρονος, Μοχάμεντ Αλ Ντούρα κι ο πατέρας του, Τζαμάλ, οι σφαίρες είναι αληθινές.
Ο πατέρας προσπαθεί να προστατέψει το παιδί του από τις σφαίρες των Ισραηλινών στρατιωτών, που πέφτουν κατά πάνω τους. Μετά από έκρηξη, προφανώς κάποιου βλήματος, ο δρόμος γεμίζει με σκόνη κι όταν αυτή καταλάγιασε, το παιδί δεν εκινείτο πια. Η κάμερα του Ταλάλ Αμπού Ράχμα, ο οποίος έτυχε να καταγράφει τις συγκρούσεις, αποτύπωσε το φρικτό γεγονός και το βίντεο προβλήθηκε αποκλειστικά από το γαλλικό κανάλι France 2.
Δε γνωρίζουμε ακόμα τις λεπτομέρειες της επιχείρησης, της Χαμάς, πως κι από ποιους σχεδιάστηκε και πότε. Εννοείται, ότι, ουδείς άνθρωπος, έχων σώας τας φρένας, δεν είναι χαρούμενος με σκηνές τυφλής βίας, όπως αυτές που είδαμε με πρωταγωνιστές μαχητές της Χαμας…
Πριν, όμως, κρίνουμε με τους δικούς μας όρους και κανόνες ζωής, αυτούς πoυ βλέπουν επί 75 συναπτά έτη τα παιδιά, τ’ αδέλφια, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους να κομματιάζονται από οβίδες, να απάγονται από Ισραηλινούς στρατιώτες και να κρατούνται στις φυλακές για χρόνια, ας αναρωτηθούμε: Πόσο δύσκολο είναι, ο προαναφερθείς πατέρας, που είδε το 12χρονο παιδί του να δολοφονείται ΑΔΙΚΑ ΤΩΝ ΑΔΙΚΩΝ -εν ψυχρώ- μέσα στην αγκαλιά του (έχοντας δει τόσα και τόσα άλλα παιδιά να έχουν την ίδια τύχη με το δικό του) κάποια μέρα να κάνει γιουρούσι και να αρπάζει όμηρο, όποιον βρίσκει μπροστά του, ακόμα και να σκοτώνει κατά βούληση;
Είμαστε σίγουροι, ότι εμείς έχουμε τόσο δυνατό νευρικό σύστημα, ώστε να υπομένουμε στωικά τέτοιου είδους καταστάσεις, άνευ αντίδρασης;
Όσο για τα ΜΜΕ-συγκοινωνούντα δοχεία με το βαθύ ΝΑΤΟικό μηχανισμό (και την καταρρέουσα Δύση), έχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει τις τελευταίες μέρες, προσπαθώντας να μας πείσουν, ότι οφείλουμε να υποστηρίξουμε το σιωνιστικό, ναζιστικό κρατικό μόρφωμα του Ισραήλ, ενάντια στην «παλαιστινιακή τρομοκρατία». Έφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να θεωρούν, ότι όποιος μιλά για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος (εν προκειμένω, ο Ερντογάν, για τους δικούς του λόγους προφανώς), ρίχνει λάδι στη φωτιά!
Δε γνωρίζουν οι αστοιχείωτοι, που θυμήθηκαν να σοκαριστούν σήμερα, ότι για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος κάνουν λόγο πλείστες όσες αποφάσεις του Ο.Η.Ε! Ούτε διδάχτηκαν κάτι, από το βατερλώ της επικοινωνιακής τους καταιγίδας, υπέρ του ΝΑΤΟ και των ναζί της Ουκρανίας.
Φαίνεται, ότι ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Ο ισραηλινός λαός είναι θύμα του σιωνιστικού, ναζιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, όπως συνέβη και με το γερμανικό λαό κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις…
Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!
askordoulakos
Αφήστε μια απάντηση