Του Γ.Γ.
Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να σχολιάσουμε το σκηνικό για το πώς έχασε την ζωή του ένας μπάτσος, όταν κατά την διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης η μοτοσυκλέτα της ΔΙ.ΑΣ. που επέβαινε συγκρούστηκε με περιπολικό. (Το περιστατικό αναφέρεται αναλυτικά στο in.gr).
Στην ουσία είχαμε ένα θανατηφόρο ατύχημα σε ώρα εργασίας. Με μια διαφορά. Οτι η οικογένεια του θύματος θα δεχθεί τα θερμά συλλυπητήρια υπουργών, πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών, εν αντιθέσει με την οικογένεια ενός οικοδόμου που χάνει την ζωή του, παλεύοντας για το μεροκάματο. Κι αυτό έχει την εξήγηση του. Ο οικοδόμος είναι από την τάξη μας, ενώ ο μπάτσος υπηρετεί έναν μηχανισμό που καταπιέζει την τάξη μας.
Τηλεγραφικά μια θεωρητική προσέγγιση για τον κρατικό μηχανισμό καταστολής που λέγεται αστυνομία.
Εναι ένα όργανο στα χέρια της άρχουσας τάξης, που σκοπός του είναι να καταπολεμήσει την αντίσταση αυτών που είναι αντίθετοι στην αστική δικτατορία. (Πρέπει να θυμόμαστε ότι και η καλύτερη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν είναι παρά η δημοκρατία της οικονομικής μειοψηφίας και η δικτατορία της, πάνω στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού).
Η αστυνομία πληρώνεται από την υπεραξία που παράγει η εργατική τάξη και χρησιμοποιείται ως μηχανισμός διαιώνισης της ταξικής κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Η μοναδική “προσφορά” των ένστολων πραιτοριανών του συστήματος είναι η καταλυτική συνεισφορά τους προς το κράτος και την εργοδοσία για να ληστεύουν την υπεραξία από τον κόσμο της εργασίας. Είναι ολόσωστο, λοιπόν, το αναρχικό σύνθημα: “Οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών / είναι τα σκυλιά των αφεντικών”.
Αυτά που τα κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα ονομάζουν “δίκια αιτήματα αστυνομικών”, είναι το παζάρι που κάνουν οι μπάτσοι με το κράτος, για το πόσο θα κοστολογούνται οι υπηρεσίες τους στην αστική εξουσία.
«Το αστικό δίκαιο είναι μηδέν χωρίς μηχανισμό ικανό να επιβάλει με εξαναγκασμό την τήρηση των κανόνων του», έγραφε ο Λένιν.
Αφήστε μια απάντηση