Γράφει ο mitsos175
Το ότι είμαστε φίλοι και σύμμαχοι με τους γείτονες Τούρκους είναι γνωστό. Μόνο σανοφάγα πιστεύουν σε Οθωμανικούς δράκους. Τα όπλα τα έχουμε για να σταλούν όπου θέλουν οι ΗΠΑ. Όσο για τις διμερείς σχέσεις, τα περισσότερα είναι θέατρο, κι από μας κι από τους Σουλτάνους, για εσωτερική κατανάλωση.
Καιρό τώρα παπαγαλίζουν οι δικοί μας μιλιταριστές, εθνικιστές και θεούσες πως οι κακοί Τούρκοι κάνουν τις Εκκλησιές τζαμιά. Με τι να ασχοληθούν οι βαλτοί; Με την ακρίβεια; Με τα σκάνδαλα και τα εγκλήματα της γαλάζιας συμμορίας; Με την πολιτική διάλυσης Παιδείας – Υγείας – εργασιακών δικαιωμάτων; Έστω, θα ασχοληθούμε κι εμείς λιγάκι.
Στην Τουρκία λένε το ίδιο για μας! Τα τζαμιά τους τα ρημάξαμε, κάποια τα κάναμε μουσεία ή χώρους εκδηλώσεων και κάποια τα μετατρέψαμε σε ναούς. Όπως ο «Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Καβάλας». Προσέξτε: Ιερός με κεφαλαίο.
«Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν το Ισλαμικό τέμενος του Ιμπραήμ Πασά το οποίο χτίστηκε το 1530, σε θέση που πιθανόν προϋπήρχε Ναός, από τον Ιμπραήμ Πασά, βεζίρη του Σουλεϊμάν Β΄. Ήταν το μεγαλύτερο τέμενος της Καβάλας. Τη δεκαετία του 1920 το τέμενος μετατράπηκε στην σημερινή Εκκλησία του Αγίου Νικολάου και πάνω από την βάση του μιναρέ σήμερα υπάρχει το νεόχτιστο καμπαναριό…»
Δηλαδή κατηγορούμε σήμερα τους Τούρκους για κάτι που κάναμε εμείς 100 χρόνια πριν! Υπήρχαν πολύ περισσότερα τζαμιά από αυτά που αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια, αφού οι μουσουλμάνοι ήταν διασκορπισμένοι σε όλη την Ελλάδα. Μετά την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους και την υποδούλωση μας στους Άγγλους – Γάλλους – Ρώσους κλπ, οι μουσουλμάνοι έφυγαν κακήν κακώς και τα τζαμιά ερειπώθηκαν με τα περισσότερα να καταστρέφονται. Γλύτωσαν μόνο όσα έφερναν λεφτά.
Το Αλκαζάρ της Θεσσαλονίκης πχ, παλαιό οθωμανικό τέμενος της πόλης του 15ου αιώνα, γνωστό ως Χαμζά Μπέη Τζαμί. Είναι κτισμένο στη συμβολή των οδών Εγνατία και Βενιζέλου στο κέντρο της πόλης. Ήταν τζαμί μέχρι το 1925, όταν εγκατέλειψαν την πόλη και οι τελευταίοι μουσουλμάνοι που εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή πληθυσμών.
«Έκτοτε παρόλο που κρίθηκε διατηρητέο μνημείο, λειτούργησε αρχικά ως τηλεγραφείο ενώ στη συνέχεια πέρασε στην κυριότητα Εβραίου επιχειρηματία και μετατράπηκε σε κινηματογράφο υπό την ονομασία Αλκαζάρ. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο επιχειρηματίας εξαναγκάστηκε να μεταβιβάσει την ιδιοκτησία του κτιρίου σε χριστιανό προσφυγικής καταγωγής ενώ μεταπολεμικά στο τζαμί στεγάστηκαν εμπορικά καταστήματα. Αργότερα το κτίριο εγκαταλείφθηκε καθώς κρίθηκε ακατάλληλο και δωρίθηκε το 1977 στον Ερυθρό Σταυρό. Το 2006 πέρασε στην κυριότητα του υπουργείου Πολιτισμού και ξεκίνησαν οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του κτιρίου με σκοπό να στεγαστούν στον χώρο τα αρχαιολογικά ευρήματα που αποκαλύπτονται από τις εργασίες για το μετρό της Θεσσαλονίκης…» Ενδιαφέρουσα ιστορία.
Το πόσο γελοίοι φαινόμαστε στο εξωτερικό, το αντιλαμβάνεται κάθε άνθρωπος που δεν είναι βλάκας. Αυτό που ζητάμε από την Τουρκία θα πρέπει να το κάνουμε κι εμείς. Ισχύει και για τη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου σαν καλοί μαλάκες καλούμε τους Βόρειους Μακεδόνες να τη σεβαστούν – και μάλιστα «κατά γράμμα», ενώ η κυβέρνηση μας τη θεωρεί «κακή»! Φάτε σανό, κερνάει η δεξιά. Κι αν βρείτε και σκουλήκια, είναι από την ανάπτυξη της οικονομίας…
Αφήστε μια απάντηση