Όταν ήμουνα μέλος στην αντίσταση, τότε που ήμουνα νέος, πήγα και γω στα βουνά πάνω στην Θεσσαλία. Εκεί μια μέρα, σε ένα χωριό που λέγεται Aης Γιώργης, ένας φίλος, ο Αντώνης Mπάκαρος, μου είπε να πάμε το βράδυ να φυλάμε τα ζώα στο βουνό μην τα αγριέψουνε οι λύκοι.
Ήταν μια νύχτα κατάμαυρη, πίσσα που στα μάτια μου φαινότανε αιώνια. Γυρνάω λοιπόν μια στιγμή και λέω στον Aντώνη «αυτή η νύχτα δεν θα τελειώσει ποτέ; το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο πυκνό».
Αυτός μου απάντησε με κείνη την βουνίσια προφορά του. «Δεν ξέρεις ότι το πιο βαθύ σκοτάδι την νύχτα είναι λίγο πριν την αυγή;».
Εγώ δεν είχα ξαναζήσει στην ύπαιθρο, δεν το ‘ξερα αυτό. Και πράγματι έτσι είναι.
Λίγο πριν φέξει η καινούργια μέρα προηγείται το πιο βαθύ σκοτάδι. Άρα λίγο πριν φέξει η καινούργια ελπίδα ζούμε το πιο βαθύ σκοτάδι.
Αντώνης Σαμαράκης.
Ηταν σαν σήμερα 8 Αυγούστου 2003 όταν σε ηλικία 84 ετών αφήνει την τελευταία του πνοή ο Αντώνης Σαμαράκης, ο συγγραφέας του «Λάθους» και του «Ζητείται Ελπίς», ένας διανοούμενος αγωνιστής της μεταπολεμικής γενιάς, το έργο του οποίου έχει αναγνωριστεί διεθνώς. Είναι γνωστή η ρήση του: «Ο,τι καλό συνέβη στην ανθρωπότητα, προέκυψε από ανθρώπους που έκαναν φασαρία». Επίσης είναι αξιομνημόνευτη η συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, κάτι που παρ’ ολίγο να το πληρώσει με την ζωή του όταν το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο. Μπόρεσε όπως να αποδράσει από τις φυλακές και έτσι άφησε πίσω του ένα αξιόλογο έργο.
Αφήστε μια απάντηση