Ο Κασσελάκης έβγαλε τη μάσκα του Δημοκράτη και μίλησε για “κουκούλες”

Η πρώτη αντίδραση του Στέφανου Κασσελάκη, μετά την έγκριση της πρότασης μομφής εναντίον του, ήταν όσο τοξική, όσο και η εν γένει παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Πηγή: Μάνος Χωριανόπουλος – 247.gr

Η πρώτη δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη μετά την επιβεβαίωση ότι τον έχουν εγκαταλείψει και οι πιο στενοί του σύμμαχοι στον ΣΥΡΙΖΑ (δεν αναφερόμαστε σε τρολ, πληρωμένα τρολ, και συγκινημένους στιχουργούς), συμπυκνώνει όλη την παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Η δεινή ήττα του και η εξευτελιστική για πρόεδρο, υπερψήφιση της πρότασης μομφής προς το πρόσωπό του (Με ψήφους 163 υπέρ και 120 κατά – 2 λευκά και 1 άκυρο) τον οδήγησε σε ένα ακόμα ατόπημα.

Όπως φαίνεται για τον κ. Κασσελάκη μια διαδικασία που δεν κερδίζει, είναι διαδικασία κουκουλοφόρων, ενώ η αδιευκρίνιστη “βάση”, στην οποία δεν προσφεύγει (αγνοείται το “φέρτε μου αντίπαλο και πάμε) είναι ο “κόσμος στον οποίο θα μιλήσει και λογοδοτεί”.

Λίγο μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής από την (εκλεγμένη επίσης) Κεντρική Επιτροπή, ο κ. Κασσελάκης πήρε το λόγο και είπε τα εξής:

Πρόκειται για μια προσέγγιση που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμη και να μην ακολουθηθούν οι καταστατικές διαδικασίες που προβλέπονται σε περίπτωση έγκρισης μομφής.

Η δήλωση είναι επί λέξει όσα αναπαράγει ο οχετός των τρολ που τον στηρίζουν και τα οποία δήθεν δεν καθοδηγεί ο ίδιος και οι συνεργάτες του.

Η απαξίωση της πολιτικής σκέψης και συζήτησης, η αναζήτηση εσωτερικών εχθρών και η δολοφονία χαρακτήρων, ήταν από την αρχή το modus operandi του ίδιου και των συνεργατών του και η αναφορά στη λέξη “κουκούλα”, είναι ανατριχιαστική (ας κράταγε το σακούλα που είπε αρχικά).

Θα λογοδοτήσει λοιπόν “αδιαμεσολάβητα στον λαό”, με πρότυπο τους πολιτικούς της δεκαετίας του 30′ άλλων χωρών, αλλά όταν ολοκληρωθεί η φαρσοκωμωδία της παρουσίας του στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, θα αποχωρήσει έχοντας κάνει ανεκτίμητη δουλειά για τη δεξιά.

Γι’ αυτό λογικά δεν θα λογοδοτήσει ποτέ, ούτε ο ίδιος ούτε και αυτοί που είδαν “φρέσκο αέρα” ή ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης, σε έναν Τραμπ α λα γκρέκα.