Τώρα ηρεμήσαμε αφού τοποθετήθηκε ο γίγαντας της πολιτικής σκέψης Μπίστης για το πολιτικό γίγνεσθαι που αφορά τον χώρο της αντιπολίτευσης.
Οπως λοιπόν δήλωσε το στέλεχος της Νέας Αριστεράς στο Dnews,: «Δεν νομίζω ότι την ελληνική κοινωνία θα την συνεγείρει η προοπτική επανένωσης των θραυσμάτων του ΣΥΡΙΖΑ» προσθέτοντας «η συνεργασία μόνο στο πλαίσιο μιας ευρύτατης σύγκλισης των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, της Πολιτικής Οικολογίας έχει νόημα».
Ο πολιτικός γυρολόγος Νίκος Μπίστης, δεν είναι χθεσινός στο πολιτικό κουρμπέτι.. Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών που έγιναν τον Απρίλη του 2000, όλα έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πάει για φούντο, και από πάνω από 5% που είχε, μετά βίας το κόμμα -υπό την ηγεσία του Ν. Κωνσταντόπουλου τότε- απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση λαμβάνοντας 3,2%. Και ως γνωστό τα ποντίκια είναι τα πρώτα που φεύγουν όταν βλέπουν ένα πλοίο να βυθίζεται.
Ετσι έκανε και ο Ν. Μπίστης μαζί με κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια και έφτιαξαν, λοιπόν ένα μόρφωμα, (Ανανεωτική Εκσυγχρονιστική Κίνηση της Αριστεράς, το ονόμασαν. Το θυμάται κανένας;). Αναζήτησαν, λοιπόν, την προσωπική τους πολιτική επιβίωση. Ηταν η εποχή που για τον Μπίστη “ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι μια φωνή λογικής”, το χρονικό διάστημα που για τον ίδιο έπρεπε να διδαχθούμε από τον κεντροαριστερό «ρεαλισμό» των βραζιλιάνικων κυβερνήσεων, οι οποίες προτίμησαν να εφαρμόσουν τις συνταγές του ΔΝΤ αντί να το «ρίξουν» στο «αντάρτικο», όπως η Αργεντινή του Κίρχνερ και ο Ισημερινός του Κορέα ….
Ε. την συνέχεια την γνωρίζεται … Αρχικά ο Σημίτης τον έβαλε σε κάποιες επιτροπές με Πανταγιά και Τσουκάτο, και στην συνέχεια τον διορίζει υφυπουργό Εσωτερικών.
Στην πορεία “η φωνή της λογικής”, ο Βενιζέλος, τον προωθεί μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, για να αποχωρήσει από κει τον Απρίλη του 2012 και να προσχωρήσει στην ΔΗΜΑΡ. Εγκαταλείπει σύντομα το κόμμα του Κουβέλη για να κατέβει στις ευρωεκλογές του 2014 με το ΠΑΣΟΚικό ψηφοδέλτιο “Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη”.
Ξαναβρίσκει το ΣΥΡΙΖαίικο φως και όπως παρακολουθούμε όλο το τελευταίο διάστημα “αγκαλιά” με κάθε είδους κραγμένο δεξιό στέλεχος του κόμματος του (Στέλιος Κούλογλου, Νίκος Μουζέλης, κά) αγωνίζονται να “απαλλαγεί το κόμμα από τον πολακισμό”. Ετσι θεωρούν κάθε φωνή η οποία ασκεί αντιπολίτευση, όπως αυτή του πρώην αν. υπουργού Υγείας.
Στην πορεία, τον Απρίλη του 2021 αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνοντας ότι «Αρκετά άντεξα στο ίδιο κόμμα με χυδαίους λαϊκιστές» -εννοώντας τον Πολάκη και προσχωρεί στην Νέα Αριστερά
Μάλλον ο τιτανοτεράστιος σημιτικός κι αρχηγίσκος της …”ΑΕΚΑ”-ρας” προσανατολίζεται εκ νέου προς τη θαλπωρή που δύναται να του προσφέρει το θερμοκήπιο του …ΠΑΣΟΚ! Απορίας άξιο είναι μάλιστα που δεν κατέβηκε κι αυτός υποψήφιος μνηστήρας περί την προεδρική καρέκλα της Χαριλάου Τρικούπη. Μήπως η ακατονόμαστη “κυρά -Διαμάντω” από τα έξω δεξιά του ΠΑΣΟΚ δεν ξεφύτρωσε στη λίστα των υποψηφίων πρωίαν τινά; Είδε φως και ξαναμπουκάρησε! Τι περισσότερο δηλαδή είχε αυτή η κυράτσα από το Μπίστη ως προσόν ώστε να διεκδικεί προεδρική καρέκλα; Ευκαιρία ήταν τώρα και για δαύτον. Έτσι κι αλλιώς η λεγόμενη “ΝΕ.ΑΡ.” δεν φαίνεται να έχει -αυτή καθ’αυτήν- κανένα μέλλον. Η οικειοθελής προσχώρησή της σε μεγαλύτερο κατάστημα φαντάζει μονόδρομος. Αντίθετα ο εορτάζων πενήντα χρόνια πολιτικής απατεωνιάς φαιο-πράσινος σταύλος είναι… εγγυημένη “αξία” για το σύστημα και υπόσχεται κάποιο ακόμη κάποιο “μέλλον” στους φιλόδοξους που θα προλάβουν να πλασαριστούν σε εξέχουσα θέση, εντός κι επί τα αυτά του νέου προέδρου. Αν και η περίπτωση Μπίστη -μιλώντας ρεαλιστικά- είναι πλέον για… σύνταξη, “για κουρκούτι και για χαμαίμηλον”, αφού ο τιτανομέγιστος έχει ήδη συμπληρώσει στο κουρμπέτι περισσότερα χρόνια κι από το ΠΑΣΟΚ κι από όλους τους υποψηφίους προέδρους του μαζί!