Καμιά υποταγή

Θανάσης Λεκάτης – “Ριζοσπάστης”

Χτες, μέρα που έγινε γνωστό ότι οι τράπεζες πήραν νέο δώρο 30 δισ., έγινε, επίσης, γνωστό πως η πείνα δεν εμφανίζεται μόνο στα παιδάκια του δημοτικού, αλλά και στα πανεπιστήμια.

Το γεγονός που καταγράφηκε σε σχολή με κυριαρχία της ΔΑΠ, στη Λαμία, ας προβληματίσει ειδικά τους ψηφοφόρους της ΝΔ, που βλέπουν το κόμμα τους να εγκρίνει τη θανάτωση ενός λαού για να σωθούν τα μονοπώλια.

Χτες, την ώρα που η αστική τάξη κανόνιζε τις λεπτομέρειες για το ποιοι θα είναι αυτοί (κυβέρνηση) που θα εφαρμόσουν τη δανειακή σύμβαση, δηλαδή το τσάκισμα των λαϊκών στρωμάτων, στα σπίτια πήγαιναν μαζικά τα χαρτιά με το χαράτσι που ενσωματώνεται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Το γεγονός ότι βγαίνουν στα κανάλια διαμαρτυρόμενοι και εκείνοι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και που η κυβέρνηση θεωρεί ότι τους έχει στο τσεπάκι της, ας προβληματίσει τους ίδιους, καθώς έχουν άλλη επιλογή, τη συστράτευση με το ταξικό κίνημα.

Χτες, την ώρα που η αστική τάξη μάζευε υπογραφές προθύμων και εκβίαζε το λαό με πτώχευση, γινόταν παράλληλα γνωστό πως τρέχουν πια οι ημερομηνίες για την καταβολή όλων των νέων αντιλαϊκών φόρων που έχουν ήδη ψηφιστεί.

Το γεγονός ότι τα λαϊκά στρώματα έχουν ήδη πτωχεύσει σημαίνει πως ο εκβιασμός πρέπει να επιστραφεί.

Την ώρα που η αστική τάξη λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, να γίνει ακόμα πιο καθαρό ότι η εργατική τάξη δεν υπογράφει την καταδίκη της.

Οι δυο κόσμοι είναι σε σύγκρουση σήμερα. Οσο κι αν η αστική τάξη μιλάει για το μέλλον της πατρίδας δείχνοντας το σεντούκι της, για την εργατική τάξη η ζωή είναι εδώ και τώρα. Τώρα πρέπει να οργανώσει την άμυνά της, τώρα την αντεπίθεσή της, τώρα να γκρεμίσει αναχώματα για να γίνει ορμητικό ποτάμι η οργή της, να σαρώσει ό,τι της στερεί κάθε αύριο.

Η αστική τάξη λειτουργεί ως ενιαία τάξη, έχει και τους μεταξύ της ανταγωνισμούς. Συνασπίζεται, όμως, απέναντι στο λαό για να τον τσακίσει.

Ερμηνεύοντας έτσι τις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, για το λαό πρέπει να είναι παγερά αδιάφορο το αν η αστική τάξη βρήκε η δεν βρήκε την κυβέρνησή της χτες, θα το κάνει σήμερα η αύριο. Το θέμα είναι να βαθύνουν τα ρήγματα στην εξουσία της.

Μπροστά είναι τα κρίσιμα.

Πριν απ’ όλα, το γεγονός ότι καθώς θα βαθαίνουν τα αδιέξοδα στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης θα απαιτείται πιο ισχυρή εξουσία για να καταστείλει τις αντιδράσεις.

Το λέει καθαρά το άρθρο στα «ΝΕΑ». Η μεγάλη συνεισφορά των Παπανδρέου – Σαμαρά στην υπόθεση της αστικής τάξης, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, είναι η άμβλυνση ως και καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων, έτσι που να εξασφαλίζει μακροημέρευση στο σύστημα.

Στην πρεμούρα τους να αντιμετωπίσουν το λαϊκό παράγοντα, οι αστοί αρθρογράφοι ομολογούν ότι ο αγωνιζόμενος λαός ορθώνει ήδη σοβαρά εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου.

Το ακόμα πιο καλό είναι πως στενεύουν τα όρια. Καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, κάθε εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων αποδεικνύεται βραχύβια. Την ώρα που η αστική τάξη ρίχνει και τις εφεδρείες της στη μάχη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν στείλει ακόμα στο μέτωπο τον κύριο όγκο των μάχιμων δυνάμεών τους.

Οσο πιο γρήγορα γίνει αυτό συνείδηση στην εργατική τάξη, ώστε να οδηγήσει σε αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων που μάχονται στη πρώτη γραμμή, τόσο λιγότερα τα θύματα ανάμεσα στους εργάτες.