Του Γ. Γ
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με “παράδοση” στην δράση παρακρατικών οργανώσεων και πολιτικών δολοφονιών. Η τρίτη απ’ αυτές, (είχαν προηγηθεί οι δολοφονίες του στελέχους του ΚΚΕ Γιάννη Ζεβγού το 1947, και του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ), έγινε σαν σήμερα το 1961.
Τρεις μέρες πριν τις εκλογές της 29ης Οκτώβρη του ’61 δολοφονείται από τις σφαίρες χωροφύλακα, στον Επτάλοφο Θεσσαλονίκης ο Στέφανος Βελδεμίρης, στέλεχος της Νεολαίας ΕΔΑ.
Στα χρόνια που η Ελλάδα είχε πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, γνώρισε το πιο σκληρό πρόσωπο της δεξιάς με παρακρατικούς μηχανισμούς –με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη – με πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, με βουλευτικές εκλογές βίας και νοθείας, όπως το 1961 τότε που ψήφιζαν και τα δέντρα.
Ολοι οι μηχανισμοί του κράτους -Στρατός, Χωροφυλακή, ΤΕΑ, ΚΥΠ- εξαπέλυσαν ένα άγριο αντιλαϊκό τρομοκρατικό πογκρόμ και οι εκλογές του 1961 έχουν καταγραφεί στην ιστορία ως εκλογές βίας και νοθείας. Συνοδεύτηκαν μάλιστα και από τρεις δολοφονίες. Του Στέφανου Βελδεμίρη, που έγινε σαν σήμερα 26 Οκτώβρη του “61, του στρατιώτη Διονύση Κερπινιώτη και του Γρ. Ζιγκυρόπουλου στην Κατερίνη.
Το σύστημα είχε τρομοκρατηθεί όταν η ΕΔΑ πριν τρία χρόνια, το 1958 είχε κατορθώσει να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση λαμβάνοντας το 24,42% των ψηφοφόρων και έτσι πήρε τα “μέτρα” του, ώστε μέσα σε τρία χρόνια η ΕΔΑ να “χάσει” σχεδόν το 10% των ψηφοφόρων της.
Πέρα, λοιπόν, από υπόκλιση στον αγωνιστή Στέφανο Βελδεμίρη που το κράτος δολοφόνησε σαν σήμερα, εκτός απ’ το ότι πρέπει να θυμόμαστε τα έργα του “εθνάρχη” και ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή, καλό είναι να παίρνουν και κάποια ιστορικά μαθήματα οι θιασώτες του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
Αφήστε μια απάντηση