Του Γ. Γ.
Διάβασα με ενδιαφέρον τον σχολιασμό που έκανε ο Κώστας Βαξεβάνης στο άρθρο του Αντώνη Καρακούση που δημοσιεύτηκε στο Κυριακάτικο Βήμα. Γενικά ο εκδότης του Documento συνήθως κάνει καίριες παρεμβάσεις σχετικά με τα όσα διαδραματίζονται στο πολιτικο-εκδοτικό κατεστημένο, γι’ αυτό και ανασύραμε από το αρχείο μας, την αρχική φωτοσύνθεσή του.
Καμιά αντίρρηση στον ισχυρισμό του Κ. Βαξεβάνη ότι ο Α. Καρακούσης είναι παλιά καραβάνα στον χώρο και συνεπώς “γνωρίζει δηλαδή την εξουσία σε όλα τα επίπεδα που αυτή αναπτύσσεται. Από το κράτος έως το παρακράτος”, οπότε δεν μπορεί να προσπεράσουμε το γεγονός ότι στο άρθρο του “μιλάει για δίκτυα και παρακρατικούς μηχανισμούς, που απαξιώνουν προσωπικότητες και δολοφονούν χαρακτήρες”.
Ο Κ. Βαξεβάνης, αφού κάνει μια αναλυτική περιγραφή τα όσα είχε αποκαλύψει το έντυπό του για τα χρόνια διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς και τον ανελέητο διωγμό που υπέστη από το Μέγαρο Μαξίμου ο ίδιος και το εκδοτικό του εγχείρημα, αφήνει να εννοηθεί ότι κάπως ετεροχρονισμένα εκδηλώνει τις ευαισθησίες του ο υπάλληλος του Μαρινάκη.
“Κάλλιο αργά Αντώνη Καρακούση” είναι ο τίτλος του άρθρου του στην κατακλείδα του οποίου σημειώνει ο Κ. Βαξεβάνης: “Σήμερα πλέον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Τόσο που τα ομολογούν όλοι. Και ο Αντώνης Καρακούσης στον οποίο φυσικά συμπαραστεκόμαστε. Κάλλιο αργά και υπέρ της δημοσιογραφίας, παρά ποτέ”.
Παλιέ μου φίλε, Κώστα, πάλι έχω ενστάσεις για ποια σημεία του κειμένου σου.
Ας τα πιάσουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, προσθέτοντας όσα ξέχασε να αναφέρεις για την επαγγελματική διαδρομή του Α. Καρακούση.
Πρόκειται για έναν δημοσιογράφο που αν και ποτέ δεν έκρυψε την τοποθέτηση του στην συντηρητική παράταξη, είναι μια απ’ τις πιο νηφάλιες πένες που έχει να επιδείξει αυτός ο χώρος.
Αν δεν κάνω λάθος άρχισε να καταξιώνεται σαν δημοσιογράφος τότε που υπήρξε στο “δεξιό αντίβαρο” με τα άρθρα του, στις τοποθετήσεις του Γ. Βότση του Δ. Τρέμη κ.α. στις “καλές εποχές” της “Ελευθεροτυπίας”, τότε που το έντυπο αυτό είχε διευθυντή τον Σεραφείμ Φυντανίδη.
Στην συνέχεια εργάστηκε σε διευθυντική θέση στην «Καθημερινή», για να αποχωρήσει απ’ αυτή και να καταλήξει στον ΔΟΛ. Σήμερα σιτίζεται από το ταμείο του Μαρινάκη.
Είναι αλήθεια ότι ποτέ, ο κ. Καρακούσης, δεν έγινε πρεσβευτής ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις που καυτηρίασε την κρατική καταστολή, ενώ δεν συμμετείχε στην ορχήστρα συναδέλφων του που παιάνιζαν τον χαβά της τρομοϋστερίας, ένα χρονικό διάστημα. Είναι δε εντυπωσιακό ότι αποκήρυξε δημόσια πάγιες θέσεις της δεξιάς περί “ελεύθερης και αυτορρυθμιζόμενης αγοράς”, όταν έπεσε κι αυτός θύμα της πανδημίας.
Μέχρι εκεί όμως. Μπορεί ο κ. Καρακούσης να έχει μια αξιοπρεπή στάση, για αστό δημοσιογράφο, είναι γνωστό όμως ότι είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα που προωθούν μέσα από τα έντυπα τους οι εργοδότες του.
Το είδαμε αυτό στην στάση που κράτησε όταν ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης προχωρούσε σε μαζικές απολύσεις και μειώσεις μισθών, εργαζομένων, λίγο πριν καταρρεύσει ο ΔΟΛ και περάσει στα χέρια του Μαρινάκη.
Παρασκηνιακά παίζονται πολλά παιχνίδια, Ο κ. Καρακούσης ακολουθεί μια έξυπνη τακτική για να αποκτήσει την εικόνα του αξιόπιστου δημοσιολόγου. Και φυσικά είναι προς συζήτηση αν το συγκεκριμένο άρθρο δεν είναι “κείμενο γραμμής” για να σταλεί ένα μήνυμα στην κυβέρνηση.
Υ.Γ: Τις τελευταίες μέρες πολλά περίεργα ακούγονται για πολιτικό-εκδοτικές ανατροπές. Οπότε καλό είναι να μην έχουμε σαν δεδομένο ότι ο αρθρογράφος του Μαρινάκη “έγραψε ένα πολύ στιβαρό άρθρο στο ΒΗΜΑ” -όπως αναφέρει ο Κώστας, εκφράζοντας εντελώς προσωπικές του απόψεις.
Αφήστε μια απάντηση