Σαν σήμερα το 1944 ο Αλβανικός Απελευθερωτικό Στρατός ανακοινώνει την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί.

(…) «…Ο ένας για όλους και όλοι για τον έναν. Η Ρωσία, η Αγγλία, η Αμερική κάνουν τον πόλεμο με μεγάλα στρατεύματα, με τανκς και αεροπλάνα, αλλά αυτό δεν αποκλείει να κάνουμε κι εμείς πόλεμο με κείνο το μοναδικό ντουφέκι που έχουμε… Ο πόλεμος δε γίνεται ούτε με τριαντάφυλλα ούτε με βαμπάκι και η λευτεριά δεν καταχτιέται ούτε με λόγια ούτε με συμβιβασμούς, αλλά με μόχθο και αίμα» 

(Ενβέρ Χότζα. Γενικός Γραμματέας τoυ Κομμουνιστικoύ Κόμματος Αλβανίας και πολιτικός επίτροπος του Επιτελείου του Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού).

Ηταν σαν σήμερα, 29 Νοέμβρη 1944, όταν ο δημιουργημένος και καθοδηγούμενος από τους κομμουνιστές Αλβανικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, ανακοινώνει την απελευθέρωση της χώρας έχοντας διώξει από την Αλβανία όλες τις δυνάμεις του κατακτητή. Και αυτός ο μεγαλύτερος παρτιζάνικος στρατός στην κατεχόμενη Ευρώπη, συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας (72.000 μαχητές/ιες, ανάμεσά τους και πολλοί από την Ελληνική μειονότητα), το κατόρθωσε με μεγάλες θυσίες Μόνο οι νεκροί του λαϊκού στρατού υπολογίζονται σε 28 χιλιάδες άντρες και γυναίκες.

Στις 17 Νοέμβρη με την προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια ο λαϊκός στρατός μπαίνει στα Τίρανα και στις 29 Νοεμβρίου όλη η Αλβανία είναι λεύτερη. Δύο αλβανικές μεραρχίες περνούν τα σερβοαλβανικά σύνορα και καταδιώκουν τον εχθρό που υποχωρεί, προξενώντας 26 χιλ. νεκρούς, 21 χιλ. τραυματίες και 20 χιλ. αιχμάλωτους Γερμανοϊταλούς. Πολλά λάφυρα. Κατέστρεψαν οι παρτιζάνοι 2.100 τανκς και αυτοκίνητα, 5 αεροπλάνα, 4 χιλ. πυροβόλα και όλμους και 22 χιλ. όπλα και άλλο πολεμικό υλικό.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Αλβανικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός στηρίχτηκε μόνο στις δυνάμεις του και στην λαϊκή υποστήριξη και δεν επέτρεψε την είσοδο στην χώρα ούτε ενός στρατιώτη ξένης συμμαχικής δύναμης. Με πρωτοβουλία επίσης του ΑΛΑΣ τα 1.000 περίπου άτομα που αποτελούσαν την εβραϊκή κοινότητα της Αλβανίας, διασκορπίστηκαν στα χωριά της χώρας, τέθηκαν υπό την προστασία των κατοίκων και έτσι δεν παραδόθηκε ούτε ένας Εβραίος στους ναζί.