Κάθε χρόνο, σε κάθε εορταστική περίοδο, ανοίγει πάντα λίγο παραπάνω η όρεξη των αφεντικών για κέρδος. Ιδιαίτερα εκείνων των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων, που για να αυξήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους τζίρους τους και να πιάσουν τους πολυπόθητους στόχους εκατομμυρίων, δεν θα διστάσουν να το κάνουν με όποιο ανθρώπινο κόστος. Ανθρώπινο κόστος, που σημαίνει εργαζόμενοι και εργαζόμενες να δουλεύουν σερί 10 και 12 ώρες.
Τις τελευταίες μέρες, άρχισαν να διακινούνται διαδικτυακά καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες η παραπάνω συνθήκη υπερεργασίας και υπερεκμετάλλευσης επικρατεί σε κατάστημα της αλυσίδα παιχνιδιών «Μουστάκας» στον Κηφισό. Μάλιστα, σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες όχι μόνο δούλευαν 10ωρα και 12ωρα, αλλά οι προϊστάμενοί τους χτυπούσαν τις κάρτες τους από τις 8 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα, ενώ οι εργαζόμενοι συνέχιζαν να δουλεύουν πέραν του προβλεπόμενου ωραρίου μέχρι τις 10 το βράδυ. Άραγε, αυτές οι αδήλωτες υπερωρίες να πληρώθηκαν όπως θα πρεπε;
Καμία έκπληξη δεν μας προκαλεί το γεγονός πως το παιχνιδάδικο «Μουστάκας», όπως και τα Jumbo, αποτελεί μια τεράστια εργασιακή γαλέρα, όπου εργαζόμενοι και εργαζόμενες εξοντώνονται καθημερινά για να πλουτίζουν τα αφεντικά.
Αφεντικά σαν τον Μουστάκα, παρά το κοινωνικό πρόσωπο που προσπαθούν να επιδεικνύουν μέσω φιλανθρωπικών κινήσεων, όπως οι δωρεές παιχνιδιών σε παιδιατρικά νοσοκομεία, στην πραγματικότητα έχουν μονάχα ένα πρόσωπο. Το αδηφάγο πρόσωπο μιας κανιβαλικής οικονομικής ελίτ, που δεν θα διστάσει να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο την ανθρώπινη εργασία, πληρώνοντάς τη όσο το δυνατόν λιγότερο, ούτως ώστε να δει γεμίσει ακόμα παραπάνω τις τσέπες της.
Σήμερα, η εξουσία και η ασυδοσία των αφεντικών όλο και γιγαντώνεται, με τις ανάλογες κρατικές ευχές πάντα, αλλά και με τις ανάλογες άκρες. Ο Μουστάκας, και πολλοί σαν του είδους του, είναι γνωστός για τις διασυνδέσεις του με τις τάξεις της πολιτικής ελίτ, και πιο συγκεκριμένα με έναν γνήσιο εκφραστή της λούμπεν εκδοχής της, τον Άδωνη Γεωργιάδη. Η εξουσία κράτους και κεφαλαίου διαρκώς ενισχύεται και στρέφει τα όπλα στους καταπιεσμένους, ενώ η κοινωνική βάση βλέπει καθημερινά να γίνεται όλο και πιο φτωχή, να χάνουμε όλο και περισσότερα από όσα μέχρι πρότινος μας φάνταζαν αυτονόητα. Ωστόσο, με επιμονή και αγώνα όσα χάσαμε μπορούν να ξανακερδηθούν.
Δεν γνωρίζουμε αν το περιεχόμενο των παραπάνω διαδικτυακών καταγγελιών αληθεύει. Παρόλα αυτά, ήρθαμε για να το ελέγξουμε, διότι συνήθως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και αφού οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, όπως η επιθεώρηση εργασίας, δεν αποτελούν παρά μια αστεία διαδικασία για να τη βγάζει η εργοδοσία καθαρή, αναλαμβάνουμε δράση εμείς.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΑΒΑΜΕ ΑΛΛΟ ΚΟΥΠΙ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΓΑΛΕΡΕΣ
ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΣΠΑΜΕ ΤΟΝ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Αφήστε μια απάντηση