Η εργαλειοποίηση του θανάτου

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Οταν πέθανε ο Μητσοτάκης (ο Δρακουμέλ) πρωθυπουργός ήταν ο Τσίπρας. Η κυβέρνησή του έκανε τα προβλεπόμενα από το πρωτόκολλο για κηδείες πρώην πρωθυπουργών: δημοσία δαπάνη, τετραήμερο πένθος, άγημα κτλ. Ο Τσίπρας πήγε στην επικήδεια θρησκευτική τελετή, αλλά δεν εκφώνησε επικήδειο. Ούτε το ζήτησε ούτε θα του το επέτρεπαν οι Μητσοτάκηδες.

Ο Κούλης Μητσοτάκης ζήτησε και θα εκφωνήσει επικήδειο στην κηδεία του Σημίτη! Ο οποίος Σημίτης δεν ήταν ΝΔ, πάντα ΠΑΣΟΚ ήταν! Μιλάμε για την πλήρη εργαλειοποίηση ενός θανάτου. Ο Κούλης, βλέποντας τα υμνολόγια και τις αγιογραφίες από το σύνολο των αστικών ΜΜΕ, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να πλασαριστεί σαν κεντρώος που «έχει κάτι και από τον Σημίτη».

Οι πασόκοι δεν είδαν τις προθέσεις του; Αποκλείεται. Γιατί το επέτρεψαν; ‘Η μήπως την απόφαση πήρε η οικογένεια του Σημίτη, εκδικούμενη το ΠΑΣΟΚ;

Κουτοπόνηρη απόφαση

Με απόφαση της οικογένειας του Σημίτη η σορός του δε θα εκτεθεί στο λεγόμενο λαϊκό προσκύνημα. Ελιτιστής, απόμακρος, ξένος προς οτιδήποτε το λαϊκό και ως νεκρός; Μάλλον κάτι πιο πονηρό πρυτάνευσε: να μη γίνουν συγκρίσεις με τους θανάτους άλλων αστών πολιτικών. Ιδιαίτερα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Α. Παπανδρέου, ο Γεννηματάς, η Μερκούρη. Ελάχιστοι θα πήγαιναν να προσκυνήσουν τη σορό του Σημίτη. Οπότε οι αγιογραφίες του αστικού Τύπου και οι ύμνοι του αστικού κόσμου θα αποδεικνύονταν κούφια λόγια. Για να συνοδέψουν οι αγιογραφίες και οι ύμνοι τη σορό του Σημίτη, έπρεπε να μην συγκριθούν με το «λαϊκό προσκύνημα».

Μία απάντηση στο “Η εργαλειοποίηση του θανάτου”

  1. Λέει ένα ανέκδοτο ότι κάποτε, ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχοντας μόλις επιστρέψει θριαμβευτικά στην εξουσία, ύστερα από τα γεγονότα του ’89, καλεί ένα βράδυ στην Εκάλη ορισμένους φίλους δημοσιογράφους, με τη δέσμευση πως ό,τι συζητήσουν θα είναι αυστηρά off the record.
    Οι πολιτικοί συντάκτες φυσικά, επιχειρούν να μάθουν τις απόψεις του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ περί της διαδοχής του και τον ρωτούν να πει την άποψή του για ορισμένα πρωτοκλασάτα τότε στελέχη του Κινήματος. Μισοσοβαρά-μισοπονηρά, ένας συνάδελφος ρωτά με ένα αδιόρατο χαμόγελο «και ο Σημίτης;», γνωρίζοντας ότι ο τότε Πρωθυπουργός ουδέποτε είχε δείξει την προτίμησή του για τον τότε υπουργό του, με τον οποίο είχε έρθει συχνά σε ρήξη και ήταν κοινό μυστικό πως τον αντιμετώπιζε καχύποπτα.
    Η απάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου, όχι απλώς εκπλήσσει τους συνομιλητές του, αλλά τους κάνει να κοιτούν ο ένας τον άλλο, σαν να μην πιστεύουν στα αυτιά τους! Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αρχίζει να πλέκει το εγκώμιο του Κώστα Σημίτη, εξαίροντας τις ικανότητές του, με τόσο εγκωμιαστικό τρόπο που δεν είχε μιλήσει για άλλο «πράσινο» στέλεχος: «Είναι πολύ μορφωμένος, μεθοδικός, συνεπής, εργατικός, συγκροτημένος, αποτελεσματικός, έχει άποψη, διαθέτει κύρος και σημαντικές επαφές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, και… και… και…». Ο Ανδρέας Παπανδρέου φαίνεται να διασκεδάζει με την αμηχανία και την κατάπληξη των συνομιλητών του, ώσπου ξαφνικά «πετάει» με ένα πονηρό χαμόγελο: «Ένα μόνο ελάττωμα έχει… (παύση). Δεν είναι ΠΑΣΟΚ!».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *