Γράφει ο mitsos175
Η επίθεση Βιστούλα – Όντερ ήταν μια επιχείρηση του Κόκκινου Στρατού τον Ιανουάριο του 1945 στο Ανατολικό Μέτωπο. Οι Σοβιετικοί προέλασαν προς τη Γερμανία καταλαμβάνοντας την Κρακοβία, τη Βαρσοβία το Πόζναν και άλλες περιοχές. Σε δύο εβδομάδες, ο Κόκκινος Στρατός είχε προχωρήσει 480 χιλιόμετρα φτάνοντας μόλις 69 χιλιόμετρα από το Βερολίνο. Οι Γερμανοί εκκένωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στέλνοντας τους αιχμαλώτους σε πορείες θανάτου προς τα δυτικά.
Ο Κόκκινος Στρατός χάρη στο «εσωτερικό μέτωπο» υπερτερούσε των ναζί σε πεζικό, πυροβολικό και τεθωρακισμένα. Οι Σοβιετικοί είχαν πάνω από 2.200.000 άνδρες και οι ναζί 800.000. Οι Κομμουνιστές είχαν 4.500 άρματα μάχης έναντι 1.150 και 16.000 πυροβόλα έναντι 4.100. Την επίθεση υποστήριζαν 5.000 αεροσκάφη.
Όπως ήταν φυσικό η άμυνα των Γερμανών κατέρρευσε πολύ γρήγορα και οι Σοβιετικοί ξεχύθηκαν στα μετόπισθεν. Οι ναζί συντρίφθηκαν παρά τις οχυρώσεις τους: 295.000 νεκροί, 147.000 αιχμάλωτοι, 189.000 τραυματίες. Οι ήρωες του Κόκκινου στρατού είχαν 43.476 νεκρούς και αγνοούμενους και 150.715 τραυματίες.
Το σημαντικότερο ήταν πως, εκτός των τεράστιων απελευθερωμένων εκτάσεων, ο Γερμανικός στρατός είχε πληγεί τρομερά. Η επόμενη μεγάλη μάχη θα ήταν και η τελευταία του, στο Βερολίνο, ενώ το σοκ που έπαθαν οι Γερμανοί πολίτες δεν το ξεπέρασαν ποτέ, αφού οι Κομμουνιστές κατέλαβαν την Ανατολική Πρωσία, δηλαδή Γερμανικό έδαφος πριν τον πόλεμο.
Η νίκη δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα υλικής υπεροχής. Το σχέδιο ήταν πολύ καλά μελετημένο, ενώ οι Σοβιετικοί στρατιώτες ήταν βετεράνοι που ήξεραν να πολεμούν. Προφανώς και η επίθεση βοήθησε τους Αμερικανούς και Βρετανούς στο Δυτικό μέτωπο. Οι Γερμανοί πολύ λίγα μπορούσαν να κάνουν. Γερμανός διοικητής ανέφερε. «Ξεκίνησα την επιχείρηση με ένα υπόγειο τάγμα μετά την εκκαθάριση του καπνού της σοβιετικής προετοιμασίας Είχα μόνο μια διμοιρία μάχης…» (Σημείωση: Το τάγμα έχει 300 – 1.200 στρατιώτες η διμοιρία 30)
Μετά το σπάσιμο του μετώπου οι Σοβιετικοί υπερφαλάγγιζαν και περικύκλωναν συνεχώς τους υποχωρούντες Γερμανούς. Ο Κόκκινος στρατός σταμάτησε για να αναπληρώσει τις απώλειες σε πυρομαχικά, αφού οι μονάδες βρίσκονταν 480 χιλιόμετρα μακριά από τις αρχικές τους θέσεις, επομένως κι από τον ανεφοδιασμό. Ήταν δύσκολο να προχωρήσουν στο Βερολίνο χωρίς κατάλληλη προετοιμασία. Μια (έστω και προσωρινή) απόκρουση της επίθεσης στην πρωτεύουσα του Ράιχ, θα ανέβαζε το κατεστραμμένο ηθικό του εχθρού.
Κάποιοι επίσης είπαν πως ο Χίτλερ δεν έδωσε σημασία στις αναφορές των στρατηγών. Ο Χίτλερ ήταν στον κόσμο του, ήταν εντελώς άχρηστος. Όμως, όπως είπαμε, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Τίποτε άλλο από το να αποκοιμίσει τους στρατηγούς του, αρνούμενος την πραγματικότητα. Κανείς δεν μπορούσε να τα βάλει με τους Σοβιετικούς το 1945. Γι αυτό άλλωστε αποφύγαμε ένα νέο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού οι ΗΠΑ, βλέποντας την αξία του Κόκκινου Στρατού, απέρριψαν την άθλια πρόταση του Τσόρτσιλ να επιτεθούν στην Σοβιετική Ένωση.
Αφήστε μια απάντηση