Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Σε σημερινό του άρθρο με θέμα “το αιώνιο παρακράτος της δεξιάς” ο σύντροφος Μήτσος 175, αφού αναφέρει πολλές ηχηρές περιπτώσεις όπου, μόλις καταλάγιασαν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, το κράτος και το παρακράτος της δεξιάς ξέπλυναν ένα σωρό εγκλήματα και εγκληματίες του φυράματός τους, καταλήγει:
“Όμως, αν ο κόσμος επιμείνει και συνεχίσει τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, θα αναγκαστούν να δώσουν έναν από τους ενόχους μπας και σωθούν οι υπόλοιποι. Αυτή όμως η κίνηση είναι η συνηθισμένη παγίδα. Σκοπός μας πρέπει να είναι η ριζική αλλαγή, η ολοκληρωτική κάθαρση ενός σάπιου συστήματος με πολλά διεφθαρμένα μούτρα. Δε μας αρκεί λοιπόν μια απλή εναλλαγή καθαρμάτων. Θέλουμε να αλλάξουν τα πάντα.”
Κι επειδή ακριβώς ο τελικός μας σκοπός ως κομμουνιστών είναι να αλλάξουμε τα πάντα, το ερώτημα που τίθεται εφεξής είναι: Από πού πρέπει υποχρεωτικά να αρχίσουμε για να καταλήξουμε στη μεγάλη αυτή αλλαγή. Αφού λοιπόν πολύ σωστά ο σύντροφος αρθρογράφος αναφέρεται στο διαχρονικό αυτό καρκίνωμα της δεξιάς στην Ελλάδα, το οποίο πλέον στην εποχή Μητσοτάκη έφτασε στο απροχώρητο, το απόστημα έσπασε και το δηλητήριο της αρρώστιας πνίγει τον κοινωνικό οργανισμό, τότε νομίζω ότι εδώ έχουμε τη λύση στο ερώτημα, την οποία ίσως δεν συνειδητοποιεί πλήρως ο σύντροφος αρθρογράφος.Το μόνο αποτελεσματικό πρώτο βήμα, για να αρχίσουν να αλλάζουν τα πάντα, είναι η άμεση οργάνωση της ανατροπής του “κράτους και παρακράτους της δεξιάς” από κλιμακούμενη λαϊκή κινητοποίηση και με αποκορύφωμα μια πανελλαδική πολιτική απεργία εναντίον της κυβέρνησης.
Σύντροφε Μήτσο, ας μην παρασυρόμαστε, κι ας μη συσκοτίζεται το οπτικό μας πεδίο από τα μεγάλα λόγια ορισμένων πολιτικών ηγεσιών, που γυρεύουν με μανία να το αποφύγουν αυτό το πρώτο άμεσο βήμα, όπως ο διάολος το λιβάνι. Να μην παρασυρθούμε ξανά από εκείνους που,για να μη ζυμώσουν, σαράντα χρόνια κοσκινίζουν, λέγοντας ότι αυτοί δεν ζητούν από το λαό “να διώξει την κυβέρνηση της δεξιάς”,επειδή φυσικά δεν τους είναι διόλου αρκετή μια κυβερνητική εναλλαγή, αλλά “χρειάζεται γενική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος κι όχι η απομάκρυνση του Μητσοτάκη”. Τι άλλοθι κι αυτό για την αδράνειά τους!
Υπεκφυγές, αγαπητέ σύντροφε, είναι όλα αυτά, τα λεγόμενα εκ μέρους κάτι τέτοιων, τόσο πολύ… καθαρούτσικων ιδεολογικά ηγεσιών! Υπεκφυγές, πονηρά καμουφλαρισμένες πίσω από τα μεγάλα λόγια για το μακρινό μέλλον χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα στο παρόν και στο εγγύς μέλλον!
Όμως, το εντελώς αδύνατο σημείο κάτι τέτοιων “επαναστατών του …γλυκού νερού και των μεγάλων καθαρών ιδεολογικώς λόγων αέρος- αέρος”, όλων εκείνων που απεχθάνονται μετά βδελυγμίας κάθε άμεσο αγώνα πολιτικής ανατροπής μίας κοινοβουλευτικής τυραννίας, (με ισχυρισμούς του τύπου: “όχι συνθήματα που οδηγούν σε απλή εναλλαγή, αλλά συνθήματα για να συντριβεί όλο το σύστημα, συνθήματα που βεβαίως θα ρίξουμε όταν κάποτε θα μας δώσει εμάς την … πλειοψηφία ο λαός” ή “όχι ξανά κρατικοποίηση του σιδηροδρόμου, αλλά γενική σοσιαλιστική κοινωνικοποίησή του, όταν -να το και πάλι αυτό το “όταν”!- θα μας δώσει εμάς την …κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο λαός“), η αδυναμία, λέω, και η καλπιά όλου αυτού του σκεπτικού βρίσκεται στο δεύτερο σκέλος του διλήμματος, όπως αυτοί οι σούπερ επαναστάτες των φράσεων μάς το θέτουν: όταν αυτοί θα αποσπάσουν, επιτέλους, με κοινοβουλευτικές εκλογές την πλειοψηφία των εδρών!
Πάντα εκεί καταλήγουν όλες οι ρητορείες τους. Δηλαδή; Δηλαδή, όλα θα γίνουν “εκεί και τότε”, κάποτε στο μέλλον, “με χρόνους και καιρούς”, που λέει και το γνωστό παλιό παραμύθι των υποδούλων! Dum spiro spero, το βάφτιζαν αυτό οι πρόγονοι του αλήστου μνήμης… Μπερλινγκουέρ! Κάποτε, θα αλλάξει ο λαός την ψήφο του και τότε…θα τα αλλάξουμε όλα!
Πότε; Μα …όταν όλοι εμείς θα ‘χουμε γίνει προ πολλού ή χώμα στον “Κούκο” έξω απ’ το Βόλο ή …στάχτη στη Ριτσώνα. Και την ίδια στιγμή αυτοί οι ίδιοι οι μεγαλόστομοι ρήτορες …ανατροπείς (του λίαν απώτερου μέλλοντος) στον παρόντα χρόνο θα σέβονται πλήρως, ως κόρην οφθαλμού συμπάσας τας συνήθεις κοινοβουλευτικάς διαδικασίας του υπάρχοντος κράτους. Όλο το ανούσιο και στημένο από το σύστημα κοινοβουλευτικό τυπικό. Η κυβέρνηση να σφάζει και να γδέρνει. Οι αντίπαλοί της να της κάνουν… κοινοβουλευτική “αντιπολίτευση” με αποκορύφωμα την … πρόταση μομφής, για να … καταμετρηθούν ξανά οι πασίγνωστοι κοινοβουλευτικοί λόχοι μετά από τρεις μέρες ανούσιων παράλληλων μονολόγων!
Αν δεν τους προλάβει δηλαδή ο κ. πρόεδρος της κυβέρνησης και δεν ζητήσει πρώτος αυτός… την ψήφο εμπιστοσύνης από τον δικό του, τον κυρίαρχο κοινοβουλευτικό λόχο! Γι’ αυτό και όλη τους η επαναστατικότητα αυτών που δεν θέλουν την “απλή εναλλαγή”, αλλά την ψήφο του λαού, θα εκδηλωθεί ξανά σε μία… πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, που θα κατατεθεί εντός των ημερών στο κοινοβούλιο! Κατά προτίμηση μάλιστα θα την κατέθεταν οι ίδιοι ξέχωρα από τους άλλους πολιτικάντικους σχηματισμούς που μεθοδεύουν μια από τα ίδια, στην ανάγκη όμως η μομφή θα κατατεθεί από όλους αυτούς μαζί. Χωρίς καν μιαν έκκληση στις μάζες, να νεκρώσουν την παραγωγή και τις συγκοινωνίες το τριήμερο της περιβόητης μομφής και να γεμίσουν τους δρόμους. Ούτε κάν αυτό.
Μα είναι τώρα πια καιρός για τέτοιες ανούσιες κακοστημένες τριήμερες κοκορομαχίες στο λογοκοπείο της πλατείας των πρώην παλαιών ανακτόρων, μιας κοκορομαχίας με προεξοφλημένο εξαρχής το αποτέλεσμα της κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας; Για να βγει από αυτό το τριήμερο ξεπλυμένος και πεντακάθαρος ξανά ο αρχηγός της δεξιάς από σύμπασες τις 157 μαριονέτες του, ίσως-ίσως στηριγμένος κι από μερικούς άλλους ακόμη, κάτι άστεγους ή υπό μετακόμιση αχόρταγους, που θα παζαρέψουν καλά το εγγύς πολιτικό μέλλον τους! Για να βγει γεμάτος αλαζονεία στις κάμερες ο νικητής πρωθυπουργός μετά από τις τρεις εκείνες μερούλες των μεγάλων κραυγών χωρίς ουσία και σημασία μέσα στο “ναό” της πιο κάλπικης “δημοκρατίας” που πέρασε στα ιστορικά χρονικά…
Στημένο από τα αποδυτήρια το ματς κι ο γηπεδούχος δεδομένος νικητής καθόσον ευνοούμενος του διαιτητή και προνομιούχος! Σαν καραγκιόζης στο μπερντέ κι εσύ να κλαις, πικρέ λαέ, που λέει και το τραγούδι…
Όποιος πραγματικά θέλει να γίνει τώρα το πρώτο δυναμικό βήμα για το μετέπειτα ξήλωμα με αντιιμπεριαλιστική και με σοσιαλιστική επανάσταση του συνολικού συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αυτός στη σημερινή συγκυρία δεν καταθέτει μόνο προτάσεις μομφής, ούτε περιμένει πότε θα αλλάξει η … ψήφος κι οι αριθμοί των εδρών, αλλά φτιάχνει τις ευκαιρίες και το έδαφος για το μεγάλο άλμα. Δηλαδή, οργανώνει τώρα χωρίς χρονοτριβή τις δυνάμεις της ανατροπής της παρούσας ξωφλημένης πολιτικά κυβέρνησης του Μητσοτάκη, μέσα από ξεσηκωμό του λαού στους δρόμους και στις πλατείες. Παλεύει ανοιχτά για να γκρεμιστεί η δεξιά με διαρκή ενωτική κινητοποίηση. Με αποκορύφωμα μια καλά οργανωμένη γενική πολιτική απεργία, τέτοια που δεν ξανάγινε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και των αντιμνημονιακών αγώνων, αλλά πού σημαίνει πλέον η ώρα της.
Κινητοποίηση και γενική απεργία μέχρι να πάρουν δρόμο και ο Κούλης και οι υπουργοί του και ο Τασούλας του. Μέχρις ότου, μαζί με δαύτους, να τσακιστούν και να ακυρωθούν έμπρακτα όλοι τους οι κατάμαυροι νόμοι και όλα τους τα ξεπουλήματα.
Ο σιδηρόδρομος π.χ. με την πτώση αυτών των αντιδραστικών εγκληματιών μπορεί να ξαναγίνει και θα ξαναγίνει κρατική ιδιοκτησία σε πρώτη φάση, μέχρι η επόμενη φάση του αγώνα να τον μετατρέψει οριστικά σε κοινωνικοποιημένη παλλαϊκή σοσιαλιστική ιδιοκτησία. Ακριβώς πάνω σε αυτή τη βράση, αρχίζει πραγματικά το ξήλωμα του “αιώνιου δεξιού κράτους και παρακράτους”. Με τέτοιου είδους ανατροπή και μόνο ξηλώνονται μηχανισμοί και κυκλώματα. Εκκαθαρίζεται ριζικά ό, τι στήριξε αυτές τις εγκληματικές καταστάσεις στα τελευταία ογδόντα τουλάχιστον χρόνια.
Κάτω λοιπόν η κυβέρνηση του Μητσοτάκη κι όλοι οι νόμοι της με κλιμακούμενη και διαρκή παλλαϊκή κινητοποίηση. Είναι η αναγκαία συνθήκη για οτιδήποτε άλλο ανώτερο ακολουθήσει. Είναι αυτός ο όρος που θα ρίξει σε αγιάτρευτη κρίση και θα εξασθένιση το πολιτικό κατεστημένο στο σύνολο του. Δεν μπορεί να γίνει οτιδήποτε άλλο στην Ελλάδα από το λαό, πριν από αυτό το στοιχειώδες, αλλά αποφασιστικό και ρηξικέλευθο βήμα.
Είναι το αναγκαίο μεταβατικό βήμα, το αναγκαίο μεταβατικό στάδιο, για να αρχίσει ευθύς αμέσως ο αγώνας μας να στρέφεται ενάντια στις ίδιες τις βάσεις και στο σύνολο του εκμεταλλευτικού κοινωνικού καθεστώτος. Ενάντια στην εξάρτηση από ΗΠΑ και ΕΕ, ενάντια στην κυριαρχία των μονοπωλίων και των τραπεζών, με αίτημα να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία. Έτσι τίθεται στην ημερήσια διάταξη με όρους επαναστατικού κινήματος η κυρία προϋπόθεση για το νέο βήμα: για τη συντριβή πλέον του ίδιου του αστικού κράτους και την ανάδειξη επαναστατικής λαϊκής εξουσίας, που θα οικοδομήσει το Σοσιαλισμό.
Είναι επομένως η άμεση ανατροπή της δεξιάς από λαϊκή κινητοποίηση το αναπόφευκτο προκαταρκτικό στάδιο συγκέντρωσης και προετοιμασίας των κοινωνικών δυνάμεων της μεγάλης, της ριζικής αλλαγής. Είναι η πρώτη έμπρακτη πρόβα τζενεράλε των λαϊκών δυνάμεων, για να στοχεύσουν και στη μεγαλύτερη, την ευρύτερη και βαθύτερη εξόρμηση, με στόχο την ανατροπή του ίδιου του ελληνικού καπιταλισμού, που αναπόφευκτα στη συνέχεια θα επιχειρηθεί στην κατάλληλη στιγμή. Αυτή είναι η διαλεκτική της ιστορίας και των πραγματικά μαχόμενων δυνάμεων της λευτεριάς.
Οι πραγματικοί επαναστάτες δεν αντικρίζουν από μακριά τις όποιες εξελίξεις. Παρεμβαίνουν δυναμικά σ’ αυτές και τις κατευθύνουν στην επιθυμητή γι’ αυτούς πορεία. Εφαρμόζουν τακτική καταλύτη της “χημικής αντίδρασης”. Δημιουργούν τις προϋποθέσεις αξιοποίησης αυτού που αντικειμενικά συμβαίνει. Σε αντίθετη περίπτωση τίποτα δεν προσφέρουν, παρά μόνο στήριξη στο όλο καθεστώς, αυτό που λένε πως απεχθάνονται.
Ας σκεφτούν επομένως καλά όλοι ανεξαιρέτως οι κομμουνιστές αυτής της χώρας ποια τακτική πρέπει να υιοθετήσουν. Με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Με σωστή επαναστατική τακτική, κανένα παρακράτος δεν θα είναι πια αιώνιο. Ο ίδιος ο καπιταλισμός, με τη σειρά του, θα πάρει την άγουσα για κείνο το πασίγνωστο “χρονοντούλαπο της Ιστορίας”. Κι αυτή τη φορά το κλειδί δεν πρόκειται να ξαναπέσει στα χέρια του εχθρού.
Αφήστε μια απάντηση