Γράφει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης
“ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ” του ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΙΣΙΝ σε Α’ προβολή από τις 20 Μαρτίου στους κινηματογράφους από τη NewStar. Ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τον Νίκο Ζαχαριάδη
«Την τιμή κανένας δεν μπορεί να σ’ την αφαιρέσει./ Την τιμή μπορείς μοναχά να την χάσεις»
Νίκος Ζαχαριάδης
________________________________
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 19:00, ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ΣΗΦΗ (ΙΩΣΗΦ) ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΙΣΙΝ, ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΣΤΟ STUDIO new star art cinema
ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΊΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ
ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΙ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΟΥ STUDIO από τις 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025
____________________________________—
ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΙΣΙΝ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ
ΣΕΝΑΡΙΟ: : ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ, ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
ΜΙΛΟΥΝ:
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΝΗΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ – ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ- ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ
ΠΑΙΖΟΥΝ:
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΠΟΥΤΕΝΚΟ, ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΒΟΡΟΝΙΝ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΡΝΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΠΙΝΑΚΑ/ΑΦΙΣΑΣ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΠΑ
ΕΤΟΣ: 2025
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 75’
ΓΛΩΣΣΑ: ΡΩΣΙΚΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ
COPYWRITE ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ: NEW STAR 2025
ΣΥΝΟΨΗ
Για πρώτη φορά σε ταινία ένα ντοκουμέντο για τον Νίκο Ζαχαριάδη, με μεγάλο αρχειακό υλικό, που ανέλαβε να υλοποιήσει ο Ρώσος ποιητής, λογοτέχνης και ιστορικός Ντμιτριϊ Μιζγκούλιν, σε συνεργασία του γιου του Νίκου Ζαχαριάδη, Σήφη (Ιωσήφ) Ζαχαριάδη, και αξιοποιώντας αναμνήσεις του επιστήθιου φίλου και συναγωνιστή του Νίκου Ζαχαριάδη, Αλέξη Πάρνη. Με ιστορικές μαρτυρίες, έγκυρες αναλύσεις, προσωπικές στιγμές, το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του Νίκου Ζαχαριάδη. Από το ξεκίνημά του, την πορεία του ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μέχρι την καθαίρεσή του και την εξορία του στο Σουργκούτ της Ρωσίας, μαζί με τον γιο του Σήφη Ζαχαριάδη και την αποκατάστασή του στις 16/7/2011 από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ.
ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ FACEBOOK ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
FLICKR με ΑΦΙΣΑ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/BANNER
FLICKR ΑΠΟ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Θοδωρής Καρέλλας – Για τον Νίκο Ζαχαριάδη
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΗΦΗ (ΙΩΣΗΦ) ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
«ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙΣ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΕΙΣ»
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ (ΣΟΥΡΓΚΟΥΤ ΣΙΒΗΡΙΑΣ 13/5/1967, 13Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
1.
31/7/1073
Την τελευταία ημέρα της ζωής του, στις 22:30 (ώρα Σιβηρίας) ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο πατέρας μου, έγραψε: «Θα ήταν καλύτερα να μην κρατήσεις το επίθετό μου.
Με συγχωρείς που έτσι αταίριαστα ήρθαν τα πράγματα και μη μου κρατάς κακία». Σήμερα στα 74 μου χρόνια, εκτός από τη μεγάλη υπερηφάνεια, για το όνομά μου αυτό, δεν κρατάω τίποτα άλλο. Μάλλον, όχι… Κρατάω βαθιά μέσα μου τη βεβαιότητα πως η προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη δεν κρίθηκε, ούτε κρίνεται ακόμα κατάλληλα. Αυτό είναι το θέμα της ταινίας μας.
2.
«Η κριτική σκέψη, η ειλικρίνεια, η σεμνότητα και το χιούμορ, αποτελούν χαρακτηριστικά μιας δυνατής προσωπικότητας», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Κατά καιρούς μού φαίνεται ότι ο μέγας επιστήμονας το είπε για τον πατέρα μου. Ο Αϊνστάιν ανιδιοτελώς υπηρέτησε την επιστήμη, συνδυάζοντάς τη με την υψηλή ηθική. Ο Ζαχαριάδης έχει υπηρετήσει ανιδιοτελώς την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, συνδυάζοντάς την επίσης, με υψηλή ηθική, κάτι που η οργανωμένη πολιτική δεν ανέχεται και τιμωρεί βαρέως. «Πάντως να ξέρεις…», γράφει ο Νίκος για την μάνα μου μετά την καθαίρεσή του, «…πέρασε ο άντρας σου μεγάλη φουρτούνα, χωρίς να σαλέψει το φρύδι και μην αμφιβάλλεις καθόλου ότι θα τα βγάλει πέρα ως το τέλος ατράνταχτα». Ούτε για μια στιγμή, ούτε στα μπουντρούμια της Κέρκυρας, ούτε στο Χιτλερικό στρατόπεδο του Νταχάου, ούτε στη μακρινή Σιβηρία, ποτέ δεν πρόδιδε αυτό που πίστευε και δεν ερχόταν σε συμβιβασμό με τη συνείδησή του. «Καθαρή συνείδηση» το όνομα του βιβλίου του Αλέξη Πάρνη, «Γεια χαρά, Νίκος» στα ρωσικά. Και ο Πάρνης δεν πρόδωσε ποτέ τον φίλο και το είδωλό του, αν και ήθελαν να τον «αγοράσουν» και στο Κρεμλίνο και στο Hollywood και στην ΕΡΤ. Και ποια βραβεία δεν του υποσχέθηκαν! Όταν του διάβασα από το ημερολόγιο του πατέρα μου: «Εχθές πήρα καλό γράμμα από τον Αλέξη. Στη φουρτούνα ξαναγνωρίζει κι ο Αλέξης φάνηκε άνθρωπος Κουκουές», εννοώντας ότι έχει υψηλή πνευματική δύναμη, ο Πάρνης είπε: «Αυτό είναι υψηλότερο και από το βραβείο Νόμπελ για εμένα». Και αυτό είναι ένα θέμα αυτής της ταινίας.[…]
Πρέπει να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε η ταινία ντοκιμαντέρ για το Νίκο Ζαχαριάδη να μην μείνει μόνο στα πλαίσια της πρωτεύουσας, αλλά να διοργανωθεί η προβολή της τουλάχιστον σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, που είναι έδρες των νομών της. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γίνει, όπως το έχουμε γράψει σε άλλη ευκαιρία, και με την πρόσφατη ταινία για το Νίκο Πλουμπίδη. Πρέπει και οι δύο αυτές ταινίες να προβληθούν όσο το δυνατόν πλατυτέρα στο κοινό και ακόμα καλύτερα θα ήταν μετά την κάθε προβολή να ακολουθεί και πολιτική συζήτηση πάνω στα δεδομένα της κάθε ταινίας και τη σχέση της με την ιστορία του λαϊκού μας κινήματος. Θα ήταν μια τεράστια συμβολή στην ιστορική μας αυτογνωσία και μια πηγή άντλησης συμπερασμάτων και διδαγμάτων άμεσης πρακτικής δράσης στο παρόν και στο μέλλον. Εδώ, λίγο πρίν κλείσουμε αυτό το σχόλιο, επιτρέψτε μου να συγκρίνω την τεράστια διαφορά ως προς τις συνθήκες της προβολής ιστορικών κινηματογραφικών ταινιών σήμερα στην επαρχία σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν πολύ νέοι τότε οι περισσότεροι από μας μπορούσαμε να βλέπουμε και μάλιστα για πάρα πολλές μέρες σε κεντρικά μάλιστα σινεμά της επαρχιακής μας πόλης τόσο την ταινία του Νίκου Τζίμα για το Νίκο Μπελογιάννη, όσο και την ταινία του Λαμπρινού για τον Άρη Βελουχιώτη και λίγα μόλις χρόνια μετά όχι μόνο αντίστοιχες ταινίες για “Τα χρόνια της θύελλας”, αλλά και τις ταινίες του Βούλγαρη για τα “Πέτρινα χρόνια” και του Αγγελόπουλου το “ταξίδι στα Κύθηρα”κλπ. Σήμερα σαράντα ολόκληρα χρόνια από τότε στην πόλη μας δεν έχουμε πλέον κανένα, απολύτως κανένα από εκείνα τα σινεμά που προέβαλαν και μάλιστα για εβδομάδες αυτές τις ταινίες και ήταν γεμάτα κόσμο σε κάθε προβολή. Σήμερα η νέα γενιά της πόλης μας δεν έχει τη δυνατότητα να δεί τις νέες ταινίες για το Ζαχαριάδη, τον Πλουμπίδη και όλες τις άλλες προσωπικότητες τού λαϊκού κινήματος οι οποίες εμπνέουν τις προσπάθειες των προοδευτικών σκηνοθετών και σεναριογράφων. Σκόπιμα το σύστημα της ανθρωποφαγίας,στο όνομα της σκόπιμα προωθημένης ασυδοσίας του διαδικτύου, ξεπάτωσε στην επαρχία τις περισσότερες κινηματογραφικές αίθουσες προβολής, για να απομείνουν πλέον από μία – δύο σε κάθε τόπο, συχνά του ίδιου ιδιοκτήτη σε ένα μόνο σημείο, που να παίζουν σχεδόν αποκλειστικά μόνο τις αμερικανιές της σεσουλας. Όλα αυτά έγιναν εντελώς σκόπιμα από το καθεστώς της εκμετάλλευσης, για να χτυπηθεί και να ξεριζωθεί ο προοδευτικός κινηματογράφος. Για να ξεριζωθεί η προοδευτική συνείδηση που αυτός διεπλαθε στο λαό. Χωρίς τις παραδοσιακές αίθουσες προβολής πού αλήθεια θα παιχτούν οι ταινίες για το Ζαχαριάδη και τον Πλουμπίδη; Πού θα ιδωθούν και πού θα συζητηθούν από την εργατική τάξη και το λαό μας; Έκκληση λοιπόν απευθύνω από καρδιάς σε όλους τους συντελεστές της νέας ταινίας και στους συντρόφους εργάτες της τέχνης του προοδευτικού σινεμά όπως ο σ.Βελισάριος Κοσσυβάκης, να μην μας λησμονήσουν! Η επαρχία έχει απόλυτη ανάγκη το φώς της αληθινής τέχνης.