Ηταν σαν σήμερα, 15/03/1938, όταν πέφτει νεκρός από τα πυρά σοβιετικού εκτελεστικού αποσπάσματος ο Νικολάι Μπουχάριν.
Ο Ν. Μπουχάριν υπήρξε ανώτατο στέλεχος του του μπολσεβίκικου κόμματος.
Είχε διατελέσει επικεφαλής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, καθώς και διευθυντής της Πράβδα.
Ηταν το πρόσωπο που αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή της δεξιάς παρέκκλισης στο ΠΚΚ (μπ) τη δεκαετία του 1920, δεχόμενος στην πορεία σκληρή πολεμική από τον Λένιν, ενώ διαγράφτηκε από το κόμμα το 1937 με απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ για αντικομματική δράση.
Το 1938 δικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι ήταν απ’ τους πρωτεργάτες στρατιωτικοπολιτικής συνωμοσίας, η οποία είχε στόχο την ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας.
Επειδή πολλά έχουν γραφτεί για τις περίφημες “δίκες της Μόσχας“, να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον αμερικανικό πρεσβευτή στη Μόσχα εκείνη την εποχή, έναν γνωστό δικηγόρο, τον Joseph Davies, που παρευρέθηκε σε ολόκληρη τη δίκη, επιτράπηκε στο Μπουχάριν να μιλήσει ελεύθερα και να αναπτύξει τις θέσεις του χωρίς οποιουδήποτε είδους εμπόδια.
Ο Joseph Davies έγραψε στην Ουάσιγκτον ότι κατά τη διάρκεια της δίκης αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ένοχοι των εγκλημάτων των οποίων κατηγορούνταν και ότι η γενική άποψη μεταξύ των διπλωματών που παρευρίσκονταν στη δίκη ήταν ότι η ύπαρξη μιας πολύ σοβαρής συνωμοσίας ήταν αποδεδειγμένη.
(Αποδείχτηκε δηλαδή τόσο ξεκάθαρα η ύπαρξη της συνωμοτικής οργάνωσης ενάντια στο Σοβιετικό κράτος, σε σημείο που και οι Αμερικάνοι να αναγκαστούν να την παραδεχθούν).
Να παραθέσουμε επίσης απόσπασμα από περασμένη ανάρτησή μας:
Οι περιβόητες δίκες της Μόσχας κατά του αντισοβιετικού κέντρου, που δολοφόνησε τον στενό συνεργάτη του Στάλιν, Κίροφ, έγιναν ανοιχτών των θυρών, με ραδιοφωνική μετάδοση και με διπλωμάτες των δυτικών χωρών να τις παρακολουθούν από το ακροατήριο.
Αυτοί που κατηγορήθηκαν (Κάμενεφ, Ζινόβιεφ, Μπουχάριν κ.ά.) είχαν από πολύ καιρό υιοθετήσει απόψεις που οδηγούσαν στην παλινόρθωση του καπιταλισμού.Οι ίδιοι καταδικάστηκαν όχι για τις απόψεις τους αλλά για τη δράση τους, την οποία αναγκάστηκαν να παραδεχτούν στο δικαστήριο.
Για όσους υποστηρίξουν ότι αυτό ήταν προϊόν βασανιστηρίων, θα τους αντιτείνουμε ότι οι κατηγορούμενοι δεν ήταν τίποτα πρωτάρηδες (παλιά στελέχη ήταν, με εμπειρία στην ταξική πάλη) και αν είχαν ανάστημα θα μπορούσαν να το σηκώσουν στα δικαστήρια και να κάνουν σκόνη τους κατηγόρους τους, όπως έκανε ο σταλινικός Δημητρώφ απέναντι στους ναζιστές διώκτες του. Δεν το έκαναν όμως.
Τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Συμφωνούμε σύντροφοι πως αυτός που εξαπολύει την κατηγορία φέρει και το βάρος της απόδειξης των όσων λέει και όχι το αντίθετο? Γράψατε 3 παραγράφους χωρίς να λέτε τίποτα. Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ, Μπουχάριν, Πιαττακόφ, Ράντεκ, Τουχατσέφτσκι, Γιακίρ, Σμιρνόφ, Σοκόλνικοφ και πόσοι ακόμα κατηγορήθηκαν για πράκτορες του Χίτλερ και του Μικάδο. Είναι δυνατόν να μην έχετε να παρουσιάσετε ένα τόσο δα χαρτάκι, κατιτίς, οτιδήποτε που να αποδεικνύει κάτι? Πετάτε πάλι τη μπάλα στην εξέδρα. Περιμένω έστω ΈΝΑ στοιχείο αλλιώς ισχύουν όσα σας έγραψα στο πρώτο μήνυμα.
Δεν υπάρχει νόημα να συνεχίσουμε. Τα πρακτικά της δίκης δεν τα δέχεσαι, τα όσα αναφέρουν πρόσωπα υπεράνω υποψίας που παρακολούθησαν την δίκη όπου και αποδείχτηκε το βάσιμο των κατηγοριών το απορρίπτεις. Το ότι κανένας κατηγορούμενος δεν υπερασπίστηκε την αθωότητά του, όπως έκαναν όλοι οι κομμουνιστές που βρέθηκαν σε δίκες σκοπιμότητας, σε αφήνει αδιάφορο. Διάλογο κωφών να κάνουμε;
Δείξτε μας ένα στοιχείο από τα πρακτικά των δικών που να αποδεικνύει κάτι. Το ΤΟΝΙΖΩ για νιοστή φορά, που να ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ, όχι γενικόλογα. Κλείνω με την εξής φράση γιατί προφανώς δε μπορεί να γίνει διάλογος κωφών.
” Η μνήμη των ανθρώπων είναι μεγαλόψυχη όταν τα δρακόντεια μέτρα μπαίνουν στην υπηρεσία μεγάλων ιστορικών σκοπών. Αντίθετα η Ιστορία δε θα συγχωρέσει ούτε για μια σταλαγματιά αίμα που προσφέρθηκε στον καινούριο Μολώχ της αυθαιρεσίας και του προνομίου. Το ηθικό μας αίσθημα βρίσκει τη βαθύτερη ικανοποίησή του στην ακλόνητη πεποίθηση πως η ιστορική τιμωρία θα είναι ανάλογη με το έγκλημα. Η Επανάσταση θα ανοίξει όλα τα μυστικά συρτάρια, θα αναθεωρήσει όλες τις δίκες, θα αποκαταστήσει τους συκοφαντημένους, θα στήσει μνημεία στα θύματα, θα ρίξει αιώνιο ανάθεμα στους δήμιους. Ο Στάλιν θα εξαφανιστεί από τη σκηνή κάτω από το βάρος των εγκλημάτων του, σαν ο νεκροθάφτης της επανάστασης και η πιο απαίσια μορφή της Ιστορίας.”
Λ. Τρότσκι, Κογιοακάν 1937
Πηγή
“Τα Εγκλήματα του Στάλιν”
Λ. Τρότσκι
Πέρασαν τόσες ώρες και ακόμα δεν έχετε αναρτήσει ένα στοιχείο ενοχής των κατηγορουμένων πέραν των ομολογιών τους. Επαναλαμβάνω πως όσο δεν το κάνετε παραμένετε υπόλογοι απέναντι στους αναγνώστες σας αλλά και του κομμουνιστικού κινήματος συνολικά. Με ψέματα και συκοφαντίες κατά των πρωτεργατών της Οκτωβριανής Επανάστασης κανένα επαναστατικό κίνημα δε μπορεί να συγκροτηθεί στο σήμερα. Άλλο οι διαφωνίες και η κριτική(και μάλιστα σκληρή) μεταξύ συντρόφων και άλλο η λάσπη και η πρακτορολογία (χαρακτηριστική τακτική του σταλινισμού).
Απ’ την προηγούμενη ανάρτησή μας σου είχαμε κάνει καθαρό ότι απαξιούμε να συνεχίσουμε τον διάλογο μαζί σου και οι λόγοι είναι προφανείς … ούτε και η … υπερασπιστική αγόρευση του Τρότσκι σε βοήθησε… αντιθέτως σε άφησε ποιο εκτεθειμένο. ΤΕΛΟΣ.
Επιγραμματκά:
1) ΜΠΡΑΒΟ σας που δεν κόβετε σχόλια.
2) Θέλω να πιστεύω πως δε θα βρεθώ κ εγώ με μια ορειβατική αξίνα καρφωμένη στο κεφάλι επειδή επικαλέστηκα τον “πράκτορα” Τρότσκι.
3) Λέτε πως “απαξιώνετε” να συνεχίσετε τη συζήτηση μαζί μου. Προσέξτε τη γλώσσα που χρησιμοποείτε σύντροφοι διότι ενδεικτικά αναφέρω πως πριν από λίγες μέρες στην πρόταση μομφής στη Βουλή για το Έγκλημα των Τεμπών και η Ντόρα Μπακογιάννη “απαξιούσε” να απαντήσει σε όσα τις καταλόγιζε η Ζωή Κωνσταντοπούλου(δεν έχω καμιά ιδιαίτερη συμπάθεια στην τελευταία). Επίσης και το ΚΚΕ υπό την ηγεσία της σταλινικής φράξιας Παπαρήγα “απαξιεί” να συζητήσει με τον οποιονδήποτε του ασκεί την παραμικρή κριτική. Έχετε επίσης κατά νου πως ο έξυπνος και ο έντιμος ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ, ο ηλίθιος και ο ένοχος ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ.
4)Επειδή παρ΄ όλα αυτά εξακολουθώ να σας θεωρώ έντιμους αγωνιστές, γι΄αυτό και επισκέπτομαι το site σχεδόν καθημερινά, ελπίζω μελλοντικά όταν καταπιαστείτε με τεράστια ζητήματα όπως οι Δίκες της Μόσχας, αν δε μπορείτε εσείς οι ίδιοι προσωπικά να εγκαταλείψετε τον σταλινισμό διότι με αυτόν γαλουχηθήκατε πολιτικά(όπως κ εγώ μέχρι τα 25, πλέον είμαι 38), τουλάχιστον αναδείξτε και την άλλη άποψη και αφήστε τους αναγνώστες σας να βγάλουν μόνοι τους τα δικά τους συμπεράσματα.
Αυτά προς το παρόν.
Ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο!
Έχετε να παραθέσετε έστω ΕΝΑ στοιχείο που να αποδεικνύει την ενοχή του Μπουχάριν και των υπόλοιπων εκτελεσθέντων στις Δίκες της Μόσχας συμπεριλαμβανομένου και του Τρότσκι που δολοφονήθηκε από την GPU? Προσοχή! Όταν λέμε στοιχείο εννοούμε κάτι χειροπιαστό και όχι τις αποσπασμένες μετά από βασανιστήρια ομολογίες. Σχεδόν ενενήντα χρόνια τώρα η σταλινική πλευρά δεν έχει παρουσιάσει τίποτα άξιου αναφοράς. Αν δεν έχετε, οφείλετε 1) να ζητήσετε συγνώμη από τους αναγνώστες του site σας και 2) να παραδεχτείτε ότι ο σταλινισμός, με τις εκτελέσεις όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών του Μπολσεβίκικου κόμματος ήταν ο νεκροθάφτης του Οκτώβρη.
Συντροφικά
Εχεις μια σύγχυση. Οι δυο περιπτώσεις που αναφέρεις δεν έχουν καμιά συνάφεια. Μπορεί ο Τρότσκι να καταδικάστηκε ερήμην στις δίκες της Μόσχας, όμως η Σοβιετική Ενωση δεν είχε καμιά εμπλοκή στον θάνατο του, που προήλθε από τον Ισπανό κομμουνιστή Ραμόν Μερκαντέρ.
Πάμε τώρα και στις δίκες της Μόσχας. Μας γράφεις ότι δεν υπάρχουν στοιχεία γι’ αυτούς που καταδικάστηκαν και αποδίδεις τις ομολογίες τους σαν προϊόν βασανιστηρίων.
Διαθέτεις κάποια πληροφορίες, ένα βιβλίο, μια μαρτυρία, οτιδήποτε τέλος πάντων, ότι οι κατηγορούμενοι βασανίστηκαν; Αν ναι να μας το παραθέσεις. Ούτε οι ίδιοι φυσικά στις απολογίες τους ισχυρίστηκαν κάτι τέτοιο! Αρκετοί απ’ τους κατηγορούμενους στις λεγόμενες δίκες της Μόσχας ήταν στελέχη του ΚΚΣΕ, δεν ήταν δηλαδή κάποιοι πρωτάρηδες. Αν διαβάσεις τα πρακτικά της δίκης (κυκλοφορούν και στα ελληνικά), θα δεις ότι κανένας απ’ αυτούς δεν υπερασπίστηκε την αθωότητά του. Τυχαίο; Εδώ να θυμηθούμε ότι δεκάδες κομμουνιστές, από τον Ερνστ Τόργκλερ και τον Γκεόργκι Δημητρώφ μέχρι τον δικό μας Νίκο Μπελογιάννη, όταν βρέθηκαν κατηγορούμενοι σε δίκες σκοπιμότητας, στις απολογίες τους ξεσκέπασαν τα στημένα κατηγορητήρια. Απ’ τους κατηγορουμένους στις δίκες της Μόσχας δεν υπήρξε ούτε ένας που να έχει ανάλογη συμπεριφορά.
Θες, γράφεις κάποιο χειροπιαστό στοιχείο για την ενοχή των καταδικασμένων. Υπάρχουν αρκετά σχετικά βιβλία. Το πιο γνωστό είναι το βιβλίο «Mission to Moscow» του Αμερικανού πρεσβευτή στη Μόσχα Τζόζεφ Ντέιβις, που παρακολούθησε ανελλιπώς τις δίκες της Μόσχας, έχοντας και την ιδιότητα του νομικού. Δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στα Ελληνικά. Αν όμως επισκεφτείς την wikipedia θα διαβάσεις αποσπάσματα από τις αυθεντικές και εμπιστευτικές εκθέσεις για τη Σοβιετική Ένωση που έστελνε ο Αμερικάνος πρέσβης στους προϊσταμένους τους. Σε μια απ’ αυτές αναφέρεται ότι ο Εισαγγελέας Αντρέι Βισίνσκι είναι ένας έντιμος και λαμπρός νομικός που στάθηκε στο ύψος του στη διάρκεια της δίκης. Λέει ότι όλοι οι διπλωμάτες (πλην ενός) αναγνωρίζουν ότι υπήρξε κι αποδείχτηκε συνωμοσία σε βάρος του σοβιετικού κράτους. Ότι την ίδια σκέψη μοιράζονταν μαζί του και δεκάδες εκπρόσωποι του διεθνούς τύπου τους οποίους συναντούσε και δεξιωνότανε συχνά. Ότι κατά τη γνώμη όλων αυτών των παρατηρητών, το κράτος είχε εδραιώσει την υπόθεσή του, τουλάχιστον στο μέγιστο βαθμό, αποδεικνύοντας την ύπαρξη ευρείας συνωμοσίας η οποία αποδείχτηκε στο κατηγορητήριο.
Θες κι άλλα στοιχεία;