Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Στην περίπτωση αυτού του αναιδέστατου φασίστα υπουργού του τωρινού χουντοθατσερισμού, που μας την αναλύει ο σύντροφος Γ.Γ., πρέπει το λαϊκό μας κίνημα να προβληματιστεί και να βγάλει θεωρητικά και πρακτικά συμπεράσματα από τον τρόπο με τον οποίο ένα μέρος αδίστακτων μοναρχοφασιστών και χουντικών, προερχομένων μέσα από το σκληρό πυρήνα της φασίζουσας προδικτατορικής ΕΡΕ, κάτι αδίστακτοι κι αχόρταγοι τύποι, που οι φαμίλιες τους τρομοκρατούσαν για χρόνια ολόκληρα τον κόσμο στην επαρχία, βρέθηκαν εντελώς αναπάντεχα στις γραμμές του… ΠΑΣΟΚ μετά τη μεταπολίτευση του 1974!
Κι έτσι, από κει που κανείς δεν θα το περίμενε, κατάφεραν αυτοί οι τρισάθλιοι καιροσκόποι και “ξεπλύθηκαν” μέσα στη συλλογική … αμνησία που καλλιεργούσε ουσιαστικά η σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο από τα αίσχη τους και τα αίσχη των δικών τους επί καραμανλικής ΕΡΕ κι επί χούντας, αλλά ακόμα κι από την εγκληματική φασιστική δράση των προγόνων τους στην Κατοχή και στον Εμφύλιο.
Των “Χαραλαμπήδων” του δοσιλογισμού και του Σουρλισμού, που αναφέραμε σε παλιότερο σχόλιο…
Στο νομό Μαγνησίας έχουν επισημανθεί και καταγγελθεί κάμποσες τέτοιες περιπτώσεις ιδιαίτερα σε νησιά των Βορείων Σποράδων κι ακόμη περισσότερο στη Σκιάθο (εκεί όπου ξεχείλισαν… ο παράς κι οι… βόθροι όλων των φασιστικών λαμόγιων στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα…). Εδώ λοιπόν υπήρξαν καραμπινάτες περιπτώσεις απαίσιων πολιτικάντηδων που, προερχόμενοι από τη χούντα, πέρασαν κατευθείαν στο ΠΑΣΟΚ, πήραν κομματικά πόστα, ενώ στο μεταίχμιο της εποχής που άρχισαν τα μνημόνια και μέχρι τη συγκυβέρνηση του λαογδάρτη “Παπαδήμιου”, τα μέλη τέτοιων,”οικογενειών” στα νησιά μας κατέβαιναν,την ίδια ώρα, άλλοι μεν ως υποψήφιοι με το ΠΑΣΟΚ και άλλοι ως υποψήφιοι με τον χουντοφασίστα Καρατζαφέρη, κοροϊδεύοντας όλοι μαζί, εντελώς απροκάλυπτα κι ασύστολα την κοινωνία.
Μια κοινωνία στην οποία υπήρχαν δυστυχώς πολλοί ανεγκέφαλοι που πήγαιναν και τους ψήφιζαν… Κι όχι μόνο τόσο, αλλά από την εποχή της πολιτικής παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκαν πολιτικώς, πολλά- πάμπολλα από τα δηλητηριώδη (τα δεξιοθρεμμένα και από τα ολότελα χουντοφασιστικά) αυτά χορτάρια μέσα στον ΠΑΣΟΚικό εκείνο αχταρμά, κατέλαβαν δε ηγετικές θέσεις στο μηχανισμό των ρουσφετιών και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και βεβαίως- βεβαίως πήραν μέχρι και υπουργεία, όπως αυτό ακριβώς το περί ου ο λόγος υπουργικό υποκείμενο του σημερινού καθεστώτος.
Γίνηκαν υπουργοί κυρίως μέσα στην καθαρά αντιδραστική, πλέον, φάση του Πασοκισμού, στη φάση της αδίστακτης λεηλασίας του τόπου από τη φαιοπράσινη συμμορία με αρχιλήσταρχο το Σημίτη. Είναι αυτοί οι ίδιοι που έγιναν σήμερα σημαίες και ντουντούκες του Μητσοτάκη. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι του Φλωριδη, του γνήσιου επιγόνου των αηδιαστικών μοναρχοφασιστών της ΕΡΕ, που μέσα από τη μπόχα του Σημιτισμού κατέληξε άνετα και ταχύτατα στην κορυφή της κόπρου του Μητσοτακισμού, και μάλιστα ρίζωσε στο υπουργείο του “Δικαστικού Εκφασισμού”, κι η άλλη, του αμερικανολακέ Χρυσοχουντίδη του φυτεμένου επί τρεις πλέον δεκαετίες στο “υπουργείο Μπάτσων, Κρατικής τρομοκρατίας και Καταστολής”.
Μια περίπτωση εκκολαπτόμενου θηλυκού Φλωριδο-Χρυσοχουντίδη είναι και η κάπως αντίστροφη -στις αρχικές της ρίζες- εκείνη της απαίσιας Διαμαντοπούλου, της διασυνδεδεμένης -μέσω της γραφειοκρατίας του ευρωιμπεριαλισμού- με τη διεθνή καπιταλιστική”μασονία” των Μπίλντερμπεργκ.
Πρόκειται δηλαδή για την περίπτωση μιας άκρως καιροσκόπας καριερίστριας, που πρωτοβγήκε στην πολιτική το 1981, προβάλλοντας, τότε, τις …ΕΑΜικές καταβολές της οικογένειάς της! (Μια πιο λάιτ περίπτωση σε σχέση με κείνη του ανεκδιήγητου Θεοδωρικάκου, ένα πράμα).
Όλες αυτές επομένως κι άλλες τόσες και τόσες, κυριολεκτικά αμέτρητες περιπτώσεις της αστικής πολιτικής, πρέπει να γίνουν ένα γερό μάθημα στο ευρύτερο λαϊκό μας κίνημα συνολικά. Να του διδάξουν πώς πρέπει να επαγρυπνεί και πώς πρέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα να εκκαθαρίζει έγκαιρα κι αμείλικτα τις γραμμές του από κάθε καιροσκοπικό φασιστικό σκουπίδι,το οποίο -φορώντας έντεχνα μία “προοδευτική” μάσκα- προσπαθεί να διεισδύει και να κάνει καριέρα στις γραμμές του.
Αφήστε μια απάντηση