Γράφει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης
Από 15 έως 18 Μάη προς τιμήν του Ιάπωνα σκηνοθέτη Κέντζι Μιζογκούτσι, με αφορμή την επέτειο γέννησης του, στις 15 Μάη 1898, η New Star διοργανώνει:
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΕΝΤΖΙ ΜΙΖΟΓΚΟΥΤΣΙ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΑΤΗΕΝΕΕ ART CINEMA
“ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΦΙΛ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΛΑΤΡΕΙΑ”
ΑΠΟ 15 ΕΩΣ 18 ΜΑΪΟΥ με τρία από τα αριστουργήματά του σε 4K RESTORATION
Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς από καταβολής κινηματογράφου,ο Κέντζι Μιζογκούτσι,
1.ΟΥΓΚΕΤΣΟΥ ΜΟΝΟΓΚΑΤΑΡΙ
2.ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ
3.ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΣΑΝΣΟ
Το έργο του Κέντζι Μιζογκούτσι (ουσιαστικά το ένα τρίτο του καθώς οι υπόλοιπες 60 ταινίες έχουν χαθεί οριστικά), πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, εξακολουθεί σταθερά, δεκαετία την δεκαετία, να επηρεάζει υπόγεια το κινηματογραφικό γίγνεσθαι.
Ο ίδιος ο Μιζογκούτσι δεν ευτύχησε να απολαύσει κάποια ιδιαίτερη αναγνώριση στην χώρα του, ενώ έπρεπε να περιμένει ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του για να γίνει γνωστότερος στο εξωτερικό, αποσπώντας διαδοχικούς Λέοντες στην Βενετία, κυρίως ως επακόλουθα της μεγάλης επιτυχίας του “Ρασομόν” το Ι951 που άνοιξε τις πύλες της Δύσης για μια κινηματογραφία που αριθμούσε ήδη μισόν αιώνα ζωής. Περφεξιονιστής, ιδιότροπος, άνθρωπος της ζωής και των γυναικών, από την αρχή μέχρι το τέλος παρέμεινε βαθιά Ιάπωνας, σε θεματική και φιλοσοφία, πεισματάρης του one cut και του πλάνου σεκάνς, γυρίζοντας ταινίες βασικά με γυναικείους χαρακτήρες, συνηθέστατα για την ζωή εκπορνευμένων γυναικών, πάντα για τη βασανισμένη ζωή ανθρώπων.
Ήταν τα Cahiers du Cinema, με πρώτους τον Γκοντάρ και τον Ρομέρ, με την πρώτη προβολή του “Ουγκέτσου Μονογκατάρι” ανακάλυψαν έναν ομότιμο του Ντράγιερ, του Μπέργκμαν, του Γκρίφιθ, έναν κλασσικό της τέχνης του σινεμά. Πλέον, σήμερα, δεκάδες είναι οι δημιουργοί που τον κατατάσσουν αβίαστα στις άμεσες επιρροές τους, από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ως τον Μπέλα Ταρ, από τον Αντρέι Ταρκόφσκι ως τον Βίκτορ Ερίθε.
Με τον Κέντζι Μιζογκούτσι αρχίζει ουσιαστικά ο Ιαπωνικός κινηματογράφος, που μέσω του Κουροσάουα και του ‘Οζου κατέληξε στην γενιά του ‘6ο, τον ‘Οσιμα, και τον Ιμαμούρα.
Με την εξαίρεση του (δυστυχώς) ανεπανάληπτου αφιερώματος στον Μιζογκούτσι που πραγματοποίησε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1999 (σε συνδυασμό με μια ολοκληρωμένη όσο και απαραίτητη έκδοση για τη ζωή και το έργο του), στην Ελλάδα, το όνομα του Μιζογκούτσι παραμένει πολύ πιο γνωστό απ’ τις ταινίες του.
Η NEW STAR, κυκλοφόρησε το “Ουγκέτσου Μονογκατάρι” και τους “Σταυρωμένους Εραστές” (δεκαετίες μετά την πρώτη διανομή τους από τον Σωκράτη Καψάσκη) όπως και τον “Επιστάτη Σάνσο” (για πρώτη φορά σε κινηματογραφική διανομή) εδω και χρονια στους κινηματογράφους με καινούργιες κόπιες 35mm..
Το “Ουγκέτσου Μονογκατάρι” κατά λέξη “Η ιστορία της υγρής, θολής σελήνης”, αναγνωρίζεται ως η επιτομή του έργου του, το φιλμ που συγκεντρώνει την αισθητική του θέση απέναντι στον κινηματογράφο, κατά πολλούς μια βασανισμένη αυτοβιογραφία, για όλους, μια από τις ομορφότερες στιγμές της Ιστορίας του παγκόσμιου σινεμά. Τύποις, μια ιστορία του φανταστικού, μια ιστορία φαντασμάτων στην ουσία, κι όπως όλες τελικά οι δημιουργίες του, μια φανταστική ιστορία βουτηγμένη στην πιο αμείλικτη πραγματικότητα, μια ιστορία για τα πάθη, τα όνειρα, την μοίρα των ανθρώπων. Το “Ουγκέτσου”, επικό και λυρικό μαζί, είναι μια “ομηρική” περιπέτεια για την πίστη και την αυταπάρνηση σε έναν περίπλοκο κόσμο.
Το “Ουγκέτσου” είναι ένας μύθος, κυριολεκτικά και μεταφορικά κι όπως όλοι οι μεγάλοι μύθοι, εξακολουθεί να μιλά στα μάτια, τις καρδιές και το μυαλό.Το “Ουγκέτσου” θέτει αρχές και όρια στην κινηματογραφική γλώσσα, παραμένοντας μέσα στις δεκαετίες ένα αξεπέραστο όριο κινηματογραφικής δημιουργίας και συνδιαλλαγής με τον χώρο, την κίνηση, τον χρόνο, το σώμα.
Το “Ουγκέτσου” κατακαίει τις οθόνες και το βλέμμα, μια ασυμβίβαστη όσο και αβίαστη καλλιτεχνική πράξη που με κάθε θέασή της επαναπροσδιορίζει τον τρόπο που βλέπουμε (και πιθανώς κάνουμε) σινεμά.
Το “Ουγκέτσου” είναι ένα δώρο, μοναχικό, μοναδικό και μονάκριβο…
Για ένα μέγεθος όπως ο Μιζογκούτσι, οι μακροσκελείς εισαγωγές και οι προσωπικές μας θεωρήσεις είναι περιττές, στις σελίδες που ακολουθούν γράφουν οι “Κατάλληλοι Άνθρωποι” που αφιερώθηκαν στην μελέτη της ζωής και του έργου του.
Θα ήταν όμορφα να μην υπήρχε ανάγκη ούτε για τις κυκλοφορίες μας ούτε για την έκδοσή μας, τα έργα του Μιζογκούτσι (όπως και του Κουροσάουα, του Ντράγιερ, του Σοκούροφ, του Ταρ για να αναφερθούμε μόνο σε λίγους) να ήταν κτήμα όλων μας, μέσα από Ταινιοθήκες, Ακαδημίες, Σχολές, εκεί που τους αρμόζει, στο πανί, κοινό κτήμα μας, οι θεωρητικές πηγές να κυκλοφορούν “στο πανέρι”, για όλους. Όμως…
Εμείς κάνουμε αυτό που θεωρούμε ως υποχρέωση μας, ως κατά δήλωση αγωνιούντες “για τον θεατή που αναζητά”, για τους ανθρώπους που επιμένουν να σκέπτονται και να βλέπουν πέρα από την παραίσθηση και το ερσάτζ της νοσταλγίας που επιβάλλονται από παντού.
Για πολλούς από εμάς, οι πρώτες γιαπωνέζικες λέξεις που μάθαμε ήταν “Ουγκέτσου Μονογκατάρι”, πολλά χρόνια πριν…
Κι ακόμα μαθαίνουμε, μαζί, και το απολαμβάνρυμε…
«Το «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» είναι το αριστούργημα του Μιζογκούτσι.
Τον τοποθετεί στο ίδιο ύψος με τον Γκρίφιθ, τον Αϊζενστάιν, τον Ρενουάρ.
Είναι ο μεγαλύτερος Ιάπωνας σκηνοθέτης, ή απλώς, ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές του κόσμου».
Ζαν Λικ Γκοντάρ
1.«Ουγκέτσου Μονογκατάρι»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/5 στις 23:00
Ιαπωνία-1953-96’
Σκηνοθεσία Κένζι Μιζογκούτσι
Σενάριο: Ματσουτάρο Καγουαγκούτσι
Φωτογραφία: Καζούο Μιγιαγκάουα
Ηθοποιοί: Μασαγιούκι Μόρι, Ματσίκο Κίο, Κινίγιο Τανάκα
Αργυρός Λέων Φεστιβάλ Βενετίας
Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας
TRAILER NEW STAR
Σύνοψη: Σ’ ένα χωριό της μεσαιωνικής Ιαπωνίας, η οποία σπαράσσεται από εμφύλιους πολέμους, δύο αδέρφια διακινδυνεύουν τις οικογένειες και τις ζωές τους, για να ακολουθήσουν τις εμμονές τους. Ο Γκεντζούρο, ένας φτωχός αγγειοπλάστης, ονειρεύεται καλλιτεχνική δόξα και πλούτη, ενώ ο αδερφός του, Τομπέι, θέλει να γίνει ένδοξος σαμουράι. Αποφασίζουν να κατευθύνουν προς την πόλη, χωρίς τις οικογένειές τους, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Όταν τελικά φτάσουν εκεί και βρεθούν κοντά στην πραγμάτωση των στόχων τους, ο πρώτος θα πέσει θύμα της γοητείας ενός φαντάσματος κι ο τελευταίος θα ανακαλύψει ότι η γυναίκα του έχει γίνει πόρνη.
2.«Σταυρωμένοι Εραστές»
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/5 στις 23:00
Ιαπωνία- 1954-110′
Σκηνοθεσία Κέντζι Μιζογκούτσι
Σενάριο: Τσικαμάτσου Μονζαέμον (θεατρική παράσταση πάνω στην οποία βασίστηκε το σενάριο της ταινίας)
Φωτογραφία: Καζούο Μιγιαγκάουα
Ηθοποιοί: Kαζούο Xασεγκάουα, Kιόκο Kαγκάουα, Eϊτάρο Σίντο, Σακάε Oζάουα
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών
ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΖΙ ΜΙΖΟΓΚΟΥΤΣΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ TRAILER NEW STAR
Σύνοψη: Διασκευή ενός θεατρικού έργου που συνδυάζει το θέατρο Καμπούκι με το θέατρο μαριονετών Μπουνράκου, γραμμένο από τον Τσικαμάτσου Μονζαέμον, διάσημο συγγραφέα του 17ου αιώνα, με θέμα την ιστορία ενός ζευγαριού, στη φεουδαρχική Ιαπωνία. Στο Κυότο του 17ου αιώνα, η Οσάν, γόνος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, έχει παντρευτεί για λόγους συμφέροντος τον Ισούν, έναν εύπορο και φιλοχρήματο άνδρα μεγαλύτερης ηλικίας. Ο Μοχέι, ένας από τους υπάλληλους του άνδρα της είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της. Όταν η Οσάν κατηγορείται ψευδώς ότι είναι ερωμένη του, αναγκάζονται να το σκάσουν μαζί κα ιγρήγορα αποκαλύπτουν ο ένας τον έρωτά του για τον άλλο. Στο μεταξύ, ο Ισούν διατάζει τους άνδρες του να βρουν τους δύο εραστές και να τους χωρίσουν, για να αποφύγει το δημόσιο εξευτελισμό. Το τέλος των δύο εραστών θα είναι τραγικό: θα σταυρωθούν δημόσια, αφού αυτή είναι η τιμωρία που επιβάλλεται στους μοιχούς.
3.«Επιστάτης Σάνσο»ΠΕΜΠΤΗ 15/5 στις 23:00
Ιαπωνία-1954-123’Σκηνοθεσία Κέντζι ΜιζογκούτσιΣενάριο: Ογκάι ΜόριΦωτογραφία: Καζούο ΜιγιαγκάουαΗθοποιοί: Κινίγιο Τανάκα, Γιοσιάκι Χαναγιάκι, Κιόκο Καγκάουα
Αργυρός Λέων Φεστιβάλ Βενετίας
TRAILER NEW STAR
Σύνοψη: Στη μεσαιωνική Ιαπωνία, ένας φιλεύσπλαχνος κυβερνήτης εξορίζεται και η σύζυγος με τα δύο τους παιδιά αποφασίζουν να τον επισκεφθούν. Στο δρόμο, τους επιτίθενται ληστές, οι μητέρα πουλιέται ως πόρνη και ο γιος με την κόρη γίνονται σκλάβοι στο φέουδο του παντοδύναμου και σκληρού Επιστάτη Σάνσο. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε απάνθρωπες συνθήκες αλλά ο γιος σταδιακά αποκτά την εύνοια του Σάνσο. Όταν τελικά τους δίνεται η ευκαιρία δραπετεύουν και ο γιος καταφέρνει μετά τις πολύχρονες περιπλανήσεις του να βρει τη μητέρα και να αποτίσει τον ύστατο φόρο τιμής στον πατέρα του.
Αφήστε μια απάντηση