Ακούστε στο διαδικτυακό ραδιοσταθμό μας σήμερα στις 10.00 το βράδυ ηχογραφημένη ολόκληρη την εκδήλωση αλληλεγγύης στον ηρωικό αγώνα των απεργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας που συμπληρώνουν 35 μέρες περήφανης στάσης. Στέκονται όρθιοι, στην πύλη του εργοστάσιου και παραδίνουν μαθήματα ταξικής αξιοπρέπειας. Ο απεργιακός αυτός αγώνας είναι σήμερα η αιχμή του δόρατος όλου του εργατικού κινήματος. Είναι ένας επί πλέον λόγος που έχει αναπτυχθεί όλο αυτό το κίνημα αλληλεγγύης.
Έτσι λοιπόν το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο στη Λαμπηδόνα, στο Βύρωνα (μέσα στο άλσος της Αγίας Τριάδας) οργάνωσε το Σάββατο 3/12 ημέρα αλληλεγγύης στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Από το πρωί μαζεύτηκαν χρήματα και τρόφιμα μακράς διάρκειας, το απόγευμα στις 6.30’ έγινε η πολύ ενδιαφέρουσα, κατατοπιστική αλλά και συγκινητική εκδήλωση που θα ακούσουμε ολόκληρη στον ρ/σ μας ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με συναυλία αλληλεγγύης με τους «ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ».
Στην αρχή της εκπομπής μιλάμε με ένα μέλος της συνέλευσης του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου που αναφέρει ενημερωτικά στοιχεία για τη δράση και τους στόχους του εγχειρήματος. Μιας προσπάθειας που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα θέλαμε σαν Βαθύ Κόκκινο να παρακολουθήσουμε τη δραστηριότητά της στο επόμενο διάστημα. Μια δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες, ακυρώνει στην πράξη την επαπειλούμενη ιδιωτικοποίηση δια του Δήμου και προδιαγράφεται πολύ πιο φιλόδοξη.
Παράλληλα θα θέλαμε να πυροδοτήσουμε ένα δημιουργικό διάλογο γύρω από ανάλογες προσπάθειες που έχουν αναπτυχθεί στο παρελθόν ή συνεχίζονται ακόμη σε άλλες γειτονιές.
Αντίθετα με το χώρο της παραγωγής, όπου τα πράγματα τίθενται πιο ξεκάθαρα, στο χώρο της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, στη συνοικία, το κίνημα έχει να απαντήσει σε πολλά και συχνά δυσεπίλυτα προβλήματα. Ποια είναι η μορφή οργάνωσης του συνοικιακού κινήματος και ποιο το περιεχόμενο της πολιτικής παρέμβασης στο χώρο της γειτονιάς; Πώς συνδυάζεται η απαραίτητη αλληλεγγύη για τα δεινά που μας βρίσκουν κάθε μέρα, με τους αγώνες για να τα αποφύγουμε; Ποια η σχέση και ποιες οι αντιστοιχίες ανάμεσα στην κατάληψη μιας σχολής, ενός εργοστασίου ή ενός χώρου στη συνοικία; Ποια τα όρια ανάμεσα στην αυτοοργάνωση των κατοίκων, την αυτοδιαχείριση ενός στεκιού ή κοινωνικού χώρου αφενός και στις εναλλακτικές αυταπάτες «σοσιαλιστικών» νησίδων μέσα στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής αφετέρου; Πόσο και με ποιον τρόπο θα είναι ανοιχτός ένας κοινωνικός χώρος γειτονιάς στους ίδιους τους κατοίκους της; Πρέπει να έχει σχέση με το Δήμο; Τι σημαίνει «Δήμος» στην Ελλάδα σήμερα και πόσο ο παλαιότερος όρος «Τοπική Αυτοδιοίκηση» μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα του «Τοπικού κράτους» που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα του Καλλικράτη, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των αλλεπάλληλων μνημονίων και του ΔΝΤ;
Ας επανέλθουμε στην εκπομπή μας όμως: Στην εκδήλωση που συντόνισε ο Παύλος, μιλούν με τη σειρά οι τρεις απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας Χάρης, Δημήτρης και Σταύρος, καθώς και ο Ανδρέας από την Πρωτοβουλία εργαζομένων στο Θριάσιο.
Αν και καλύτερα θα είναι να τους ακούσει ανεπηρέαστα ο καθένας, επειδή το κλίμα και η μαγεία της ζωντανής παρουσίας δεν είναι πάντα εύκολο να αποτυπωθεί στο μαγνητόφωνο, θα θέλαμε να σημειώσουμε: και οι τρεις αγωνιστές της εργατικής τάξης ήταν ανυποχώρητοι, «ατσαλωμένοι» στον απεργιακό τους αγώνα και μας δήλωσαν απερίφραστα ότι μόνο ο Μάνεσης μπορεί να υποχωρήσει, οι χαλυβουργοί δεν έχουν περιθώριο! Ο Χάρης Μανώλης, πρόεδρος της επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας και αναπληρωματικό μέλος του σωματείου, με το συγκροτημένο λόγο του περιέγραψε ζωντανά το καμίνι μέσα στο οποίο δουλεύουν οι χαλυβουργοί.
Στη διάρκεια της ομιλίας του δεύτερου απεργού, του Δημήτρη, η έκδηλη συγκίνηση τόσο στο ακροατήριο όσο και στο πάνελ ανέδειξε τις δύο όψεις που έχει η αλληλεγγύη… Πολλά μάτια δάκρυσαν, όταν συγκινημένος ο ομιλητής από την απρόσμενη γι’ αυτόν αλληλεγγύη που βίωσε στην πύλη του εργοστάσιου αλλά και στο κλίμα της εκδήλωσης είπε «Δε μπορούμε να λυγίσουμε, δε μπορούμε να σας προδώσουμε…»
Τρίτος από τους απεργούς μίλησε ο Σταύρος Φονικάκος ο οποίος διάβασε και ποιήματα που εμπνεύστηκε από τον αγώνα στην Ελληνική Χαλυβουργία. Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε παρουσιάσει και άλλο ποίημα αφιερωμένο στον δάσκαλο που διάβασε στην πύλη του εργοστάσιου.
Ο Ανδρέας στην ομιλία του έδωσε την ευρύτερη διάσταση του αγώνα σε όλο το Θριάσιο αλλά και συνολικότερα για την εργατική τάξη ενώ ακολούθησαν ερωτήσεις και παρεμβάσεις από τους παρευρισκόμενους.
Η επιτυχημένη από κάθε άποψη βραδιά έκλεισε με τη συναυλία αλληλεγγύης με τους «ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ» που …δικαιώνοντας το όνομά τους, έχουν στο παρελθόν στηρίξει και άλλα ανάλογα εγχειρήματα.
Αφήστε μια απάντηση