Η ξεφτίλα των εργοπατέρων της ΓΣΕΕ σε όλο της το μεγαλείο. Αφεντικά και εργάτες, κάθισαν λέει, να βρουν λύσεις για το «το συμφέρον της οικονομίας και της χώρας». Και πώς διάολο γίνετε αυτό το «συμφέρον της χώρας» να είναι πάντα αντίθετο με το συμφέρον των εργατών και των συνταξιούχων; Προηγούμενα έχει μαζί τους;
Και τι διάολο συμφωνία μπορεί να κάνουν οι εργάτες με τους πλουτοκράτες «για να ξεπεραστεί η κρίση»; Όταν οι ίδιοι οι καπιταλιστές –όπως ομολογούν σε δικό του έντυπο- τα τελευταία δέκα χρόνια είχαν καθαρά κέρδη 21 δις ευρώ φώναξαν τους εργάτες να κάνουν «συμφωνία» πώς θα μοιράσουν μαζί τους τα εργοδοτικά κέρδη τους αφού οι εργάτες είναι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του πλούτους.
«Πρέπει να λειτουργήσουμε όχι απλώς ως κοινωνικοί εταίροι, αλλά ως κοινωνικοί συνεταίροι», ήταν η δήλωση του πρόεδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου. Τι λες ωρέ γίγαντα; Εσείς που ξεζουμίζετε τον εργαζόμενο με την εντατικοποίησή της εργασίας που του επιβάλλεται, εσείς που σε συνεργασία με την κυβέρνηση κατεδαφίσατε κάθε εργατικό και ασφαλιστικό του δικαίωμα έχετε το θράσος να μιλάτε ότι είστε «κοινωνικοί εταίροι, και κοινωνικοί συνεταίροι» με τους εργάτες;
«Δε λέω ότι δε θα υπάρχει κόστος για όλους από την κρίση», ήταν η άλλη φράση – κλειδί του προέδρου του ΣΕΒ. «Το θέμα είναι η ελαχιστοποίηση και η δίκαιη κατανομή του»! Εδώ θα τρελαθούμε εντελώς!!! Πάνε δηλαδή οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να συζητήσουν με τους πλουτοκράτες να γίνει «δίκαιη κατανομή του κόστους της κρίσης»!!! Και ποιος δημιούργησε αυτή την κρίση; Ποιος την πληρώνει;
Κι αν λόγω συνθηκών πτωχεύουν επιχειρήσεις, οι βιομήχανοι θησαυρίζουν. Κλασικό παράδειγμα ο Λαναράς.
Στο σύστημα που πρεσβεύει ο ΣΕΒ και για το οποίο υπεραμύνονται οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν οι εκμεταλλευόμενοι και οι εργοδότες οι εκμεταλλευτές. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αυτήν την αλήθεια επιδιώκουν να κρύψουν από κοινού εργοδότες και ΓΣΕΕ και να διαμορφώσουν τους όρους, ώστε οι εργαζόμενοι να πληρώσουν και την κρίση.
Γ’ αυτό είναι για πολλές ροχάλες οι εργατοπατέρες.
Αφήστε μια απάντηση