Με ένα πολυδιαφημισμένο μνημόνιο, ο αρμόδιος για τα δάση υφυπουργός Κ. Κιλτίδης αναγόρευσε σε οιονεί σύμβουλό του για ό,τι αφορά τα δάση το WWF Eλλάς.
Ο ίδιος ο πυρήνας αυτού του μνημόνιου εγείρει τεράστια ερωτηματικά.
Σύμβουλος ενός υπουργείου, πέρα από τις υπηρεσίες του με το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, θα μπορούσε να είναι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, ένα επιστημονικό επιμελητήριο (όπως είναι το ΤΕΕ σύμβουλος του κράτους για τεχνικά ζητήματα), ένα ινστιτούτο (το ΕΘΙΑΓΕ, για παράδειγμα). Μια ΜΚΟ, που έχει μερικούς δασολόγους υπαλλήλους, τι διάολο συμβουλευτικές υπηρεσίες θα προσφέρει;
Ας μη βασανιζόμαστε. Σύμβουλος επικοινωνίας, τουτέστιν προπαγάνδας θα είναι το WWF. Οπως κάθε ΜΚΟ που σέβεται τον εαυτό της, θα πληρώνεται από διάφορα προγράμματα του υπουργείου και ο Κιλτίδης θα έχει τη βοήθειά της.
Οχι σαν το Σουφλιά που την έχει απέναντι και που καταγγέλλει συνεχώς ότι μια σειρά ΜΚΟ του επιτίθενται επειδή έχουν οικονομικές βλέψεις. Θα ήταν καλύτερα να το πουν έτσι, μάλλον όμως θα τους ζητούσαμε πολλά. Οχι και να αυτοακυρωθούν.
Από τούτη τη στήλη και από άλλες στήλες της «Κ» έχουμε κατ’ επανάληψη αναφερθεί στις λεγόμενες «πράσινες» μπίζνες, που αποτελούν ένα καινούργιο τομέα καπιταλιστικής επιχειρηματικότητας, στον οποίο οι «πράσινες» ΜΚΟ παίζουν εξέχοντα ρόλο, όχι τόσο γιατί κατέχουν το know how, αλλά γιατί είν’ αυτές που μπορούν να παίξουν το ρόλο του «πλυντήριου» για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Κοντολογίς, οι «πράσινες» ΜΚΟ δεν είναι παρά εταιρίες συμβούλων επικοινωνίας για καπιταλιστές που θέλουν να επενδύσουν σε «πράσινες» μπίζνες. Ας σημειωθεί, πως πλέον η έννοια του «πράσινου» έχει πάρει διαστάσεις γκροτέσκες και γελοίες. Φτιάχνει, για παράδειγμα, η αμερικάνικη «Ντοτζ» ένα θηριώδες τζιπ 4.000 κυβικών, που θα καίει τον άμπακο, και επειδή του βάζει κι ένα βοηθητικό ηλεκτροκινητήρα, βαφτίζοντάς το υβριδικό, παίρνει το χαρακτηρισμό του «πράσινου».
Αν επισκεφτεί κάποιος την ιστοσελίδα του WWF Ελλάς, θα δει να φιγουράρει σε περίοπτη θέση η πιστωτική κάρτα «WWF Eurobank Visa – Με δωρεάν συνδρομή για πάντα»!
Φυσικά, το επιτόκιο και σ’ αυτή την κάρτα είναι το ίδιο με των άλλων καρτών. Ληστρικότατο. Γιατί να τη νοιάξει, όμως, αυτό την καλή μας ΜΚΟ; Αρκεί που βγάζει αυτή τα μεσιτικά της. Το νταβατζιλίκι, όπως το αποκαλούν στα καφενεία που εμείς συχνάζουμε.
Στην ίδια ιστοσελίδα, το WWF μας καλεί να γνωρίσουμε τις «φυσικές συμμαχίες» του. Κι εκεί που περιμένεις να δεις τίποτα άλλες ΜΚΟ του ίδιου προσανατολισμού, διαβάζεις τα εξής θαυμαστά:
«Αναγνωρίζοντας τον σημαντικό ρόλο αλλά και την ευθύνη που έχει ο επιχειρηματικός τομέας στην επίλυση των παγκόσμιων περιβαλλοντικών προκλήσεων, έχουμε επιλέξει συνειδητά να συνομιλούμε και κάποιες φορές να συνεργαζόμαστε με εταιρείες του κερδοσκοπικού τομέα, διατηρώντας όμως πάντα το δικαίωμα της ανεξάρτητης κριτικής απέναντι στις επιλογές και πρακτικές τους»!!
Μπορεί το WWF να αλιεύει εθελοντές-κορόιδα (ούτε δικαίωμα εκλογής της διοικούσας επιτροπής δεν έχουν) από χώρους πολιτικά αφελών, όμως οι δικοί μας αναγνώστες δεν είναι αφελείς για να χάψουν το τελευταίο περί «δικαιώματος ανεξάρτητης κριτικής». Εκτός αν πιστέψουμε πως οι καπιταλιστές είναι ηλίθιοι και σκορπούν τα λεφτά τους τζάμπα. Ομως, όπως λένε και οι Αμερικάνοι, όλα έχουν την τιμή τους.
Αρθρο του Π.Γ στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
Αφήστε μια απάντηση