Η πρώτη συνεδρίαση του νεοεκλεγέντος πανελλαδικού οργάνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βγήκε από την πρόσφατη 1η Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη έγινε την Κυριακή στην Νομική.
Στην εισήγηση έγινε εκτίμηση για την παγκόσμια και ευρωπαϊκή καπιταλιστική κρίση, καθώς και για τις διεθνείς οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις.
Σε ξεχωριστά κεφάλαια υπάρχει εκτίμηση για τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και για τα πολιτικά καθήκοντα που προκύπτουν για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο επόμενο διάστημα.
Ιδιαίτερο βάρος ρίχνεται στην προώθηση της πρότασης για τη δημιουργία του Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής, που αποφασίστηκε στην 1η Συνδιάσκεψη του Μετώπου και θα παρουσιαστεί δημόσια προς τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς.
Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα της εισήγησης που παρουσίασε ο Σπύρος Αλεξίου. (Ολόκληρη η εισήγηση υπάρχει εδώ)
Το πρώτο αναφέρεται στην εκτίμηση για την κατάσταση στην ελληνική αριστερά:
5. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η Αριστερά αναδεικνύεται στη μόνη αντιπολίτευση και οι προσδοκίες του κόσμου απέναντί της ανεβαίνουν. Δυστυχώς όμως, οι ηγεσίες της είναι αναντίστοιχες με τις απαιτήσεις της εποχής:
– Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΚΕ προέκριναν δρόμους κοινοβουλευτικής απάντησης και όχι αγωνιστικής. Αυτό φάνηκε από το αντί να προτείνουν να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους προτίμησαν απλώς να ζητούν εκλογές, αυτό έδειξε η στάση τους απέναντι στο δημοψήφισμα, αυτό δείχνει η απροθυμία τους να συμβάλουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Θέλουν απλώς να ενισχυθούν κοινοβουλευτικά και όχι να συμβάλουν στην ανατροπή.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο δρόμο του αριστερού ευρωπαϊσμού και κυβερνητισμού. Οι προτάσεις για ενότητα της αριστεράς δεν συνδυάζονται με αντίστοιχες πρωτοβουλίες μέσα στους αγώνες, ούτε με καμιά εμβάθυνση στο αναγκαίο σήμερα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Αντίθετα μένουν στο επίπεδο μιας θολής αντιμνημονιακής ενότητας, την ίδια στιγμή που αρνείται κάθε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, παραπέμποντας τα τεράστια λαϊκά προβλήματα στις καλένδες της «επανίδρυσης της ΕΕ». Σε αυτήν την προοπτική επιδιώκει απλώς να κερδίσει ένα μέρος από τη δυσαρέσκεια προς το ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό κυρίως προκρίνει τη συμμαχία με αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ που οραματίζονται νέες «προοδευτικές κυβερνήσεις».
– Το ΚΚΕ δεν πιστεύει ότι σήμερα μπορεί η ενωτική λαϊκή δράση να ανατρέψει πολιτικές και προκρίνει απλώς την κομματική του ενίσχυση. Παραπέμπει τη λύση όλων των προβλημάτων στη Λαϊκή Εξουσία αποφεύγοντας τα συγκεκριμένα κάθε φορά βήματα, την ταξική αγωνιστική ενότητα, τις συγκεκριμένες ρήξεις και αναμετρήσεις που είναι κάθε φορά απαραίτητες για το συνολικό άνοιγμα του δρόμου προς την ανατροπή, την ίδια στιγμή που αποδέχεται σε κρίσιμα θέματα τα διλήμματα και τους εκβιασμούς του κεφαλαίου («καταστροφή η έξοδος από το ευρώ»). Παρά τον ρόλο του σε σοβαρούς αγώνες, αρνείται την αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων.Ωστόσο, πρέπει να πάρουμε υπόψη τις αναπροσαρμογές τις οποίες αναγκάζονται να κάνουν οι ηγεσίες τους κάτω από την πίεση του κινήματος αλλά και της πολιτικές πρωτοβουλίες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ώστε να διατηρήσουν, να συγκρατήσουν ή να επεκτείνουν την ηγεμονία τους απέναντι στο νέο ριζοσπαστισμό («κάτω η κυβέρνηση» και κάποιες «δόσεις» κοινής δράσης από το ΚΚΕ, μεγαλύτερη ριζοσπαστική ρητορεία από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κ.α.). Οι διαφοροποιήσεις αυτές, όσο και αν κινούνται στα πλαίσια βασικά της ίδιας γραμμής, έχουν μεγάλη σημασία για την κοινή δράση σε αγωνιστική και ανατρεπτική κατεύθυνση, σε όφελος της αναγκαίας συνολικής ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Επιπλέον δεν μπορούν να δώσουν προοπτική:
– Οι διάφορες παραλλαγές του «αντιμνημονιακού» πατριωτικού μετώπου γιατί υποτάσσουν τον αγώνα ενάντια στο μνημόνιο και την πάλη ενάντια στο ευρώ σε μια βαθιά αστική λογική και παραβλέπουν ότι η ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ και η επανακατοχύρωση λαϊκής κυριαρχίας πρέπει να γίνει στο όνομα του λαού και της εργατικής τάξης και όχι του έθνους και μιας συμμαχίας με αστικές δυνάμεις
– Οι διάφορες παραλλαγές του αντιεξουσιασμού που υποτιμούν την πολιτική συγκρότηση και την αναγκαία διαλεκτική ανάμεσα σε κινηματική δράση και συγκρότηση «από τα κάτω» και πολιτική παρέμβαση.
Παρόλα τα παραπάνω, τα ρεύματα αυτά συμμετέχουν με ιδιομορφίες το καθένα, στο γενικό αγώνα, κάτι που πρέπει να αξιοποιηθεί από τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις και πάλι σε όφελος ενός μετωπικού αγώνα ανατροπής.
Το δεύτερο αποσαφηνίζει την πρόταση για το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής:
5. Το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής
– Με την πρόταση του Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιχειρεί να συμβάλει ώστε να μετατραπεί το μαζικό κίνημα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, της νεολαίας και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων, σε πραγματικό αντίπαλο δέος απέναντι στη συνασπισμένη επίθεση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Να ανυψώσει και να ενοποιήσει το σημερινό επίπεδο των αγώνων και των αντιστάσεων, ώστε να αποκτήσουν κοινό στόχο, ανεξάρτητο πολιτικό ρόλο και προοπτική: την ανατροπή της επίθεσης ώστε να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι μέσα από την ακύρωση των μέτρων του κεφαλαίου και μέσα από νέες κατακτήσεις που αρμόζουν στην εποχή μας. Από αυτή τη σκοπιά, προτείνουμε σαν περιεχόμενο, ως ένα βασικό πλαίσιο των αγώνων, ώριμους και αναγκαίους στόχους πάλης με βάση του άξονες που έχουμε ήδη αναλύσει στην απόφαση της Συνδιάσκεψης (στάση πληρωμών/διαγραφή του χρέους-έξοδος από το ευρώ/ρήξη με την ΕΕ-εθνικοποιήσεις τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο, απαγόρευση των απολύσεων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις).
– Θέλουμε να συμβάλουμε στην ώριμη και πολύ αναγκαία ενοποίηση των κατακερματισμένων μορφών οργάνωσης του αγώνα και του μαζικού κινήματος, πέρα από τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ-συνδικαλιστική γραφειοκρατία, την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και ευρύτερα, του λαϊκού κινήματος και τη συμμαχία τους, υπό τη δημοκρατική ηγεμονία του πρώτου. Από αυτή τη σκοπιά, προτείνουμε: α) Ένα σοβαρό βήμα στο συντονισμό αγωνιστικών και ταξικών πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα, εργατικών επιτροπών βάσης και μαχόμενων ομοσπονδιών. Πιστεύουμε ότι, σήμερα, όχι μόνο είναι αναγκαίο, αλλά ότι είναι ώριμο, να συντονιστούν πανελλαδικά εκατοντάδες σωματεία και κάποιες ομοσπονδίες, μέσα από βήματα στην Αθήνα – Αττική, σε πόλεις και κλάδους, αξιοποιώντας εμπειρίες όπως τα «115», τις ΣΑΔΕΟ και τις άλλες μορφές μαχητικού συνδικαλισμού και ανεξάρτητου συντονισμού των εργατικών δυνάμεων, στο παρελθόν. Ο υπάρχων Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων (καθώς και άλλες πρωτοβουλίες όπως η ΕΠΑΣΣ) καλείται να παίξει κρίσιμο προωθητικό ρόλο, βελτιώνοντας αποφασιστικά τις αδυναμίες του. β) Ένα βήμα στη συνεργασία και συντονισμό των εργατικών «δομών» με αντίστοιχες στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ειδικά οι «λαϊκές συνελεύσεις» σε γειτονιές, δήμους και περιφέρειες, να αποκτήσουν πιο μόνιμη «δομή», να συντονιστούν μεταξύ τους και με τις αντίστοιχες μορφές στο εργατικό κίνημα, να εντάξουν στη δράση τους την άμυνα απέναντι στην κρατική καταστολή, την εργοδοτική τρομοκρατία αλλά και στις ακροδεξιές, φασιστικές και ρατσιστικές προκλήσεις. Κρίσιμο ρόλο η «Επιτροπή Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε – Δεν πληρώνουμε», η Ένωση Μεταναστών Εργατών και η ΚΕΕΡΦΑ.
– Με την πρόταση για το Αγωνιστικό Μέτωπο ανατροπής, θέλουμε να συμβάλουμε στην οργάνωση των πιο αποτελεσματικών μορφών πάλης, αλλά και της εργατικής και λαϊκής αυτοάμυνας απέναντι στη μαζική, πολύμορφη και επικίνδυνη κλιμάκωση της αστικής βίας και καταστολής. Οι μορφές αγώνα περιλαμβάνουν όλη την «γκάμα», από την απλή διαδήλωση, τα μπλόκα και την απεργία, μέχρι τις καταλήψεις, τη γενική πολιτική απεργία διαρκείας και την παλλαϊκή εξέγερση. Η απόφαση για αυτές, όπως και για την οργάνωση της εργατικής και λαϊκής αυτοάμυνας πρέπει να γίνουν έργο και πτέρυγα του ίδιου του μαζικού κινήματος, να είναι απόφαση, έλεγχος και εφαρμογή τους μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του ίδιου του μαζικού κινήματος και, πάνω από όλα, των συνελεύσεών του.
– Επίσης, θέλουμε να συμβάλουμε ώστε το εργατικό και λαϊκό μαζικό κίνημα να συνδέσει τον αγώνα του με τη μάχη της δημοκρατικής πληροφόρησης, με στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού και της απελευερωτικής ιδεολογίας, σε στενή συμμαχία με τους εργαζόμενους στον τομέα της ενημέρωσης, της «βιομηχανίας» του πολιτισμού και με τη ριζοσπαστική διανόηση.
– Η πρότασή μας απευθύνεται στα συνδικάτα, τις λαϊκές συλλογικότητες, στη βάση, αλλά και στις ηγεσίες, ξεκινώντας από το Συντονισμό των Πρωτοβάθμιων, αλλά και στο ΠΑΜΕ, σε ομοσπονδίες π.χ., της ΠΟΕ – ΟΤΑ, της ΓΕΝΟΠ κ.α. Προωθείται ακόμη σε όλες τις ταξικές, εργατικές και λαϊκές συλλογικότητες (συσπειρώσεις και σχήματα, κινήσεις πόλης, εργατικές πρωτοβουλίες κ.α.), οι οποίες και είναι βασικός κρίκος. Η πρότασή μας προωθείται και προς πολιτικές δυνάμεις: πρώτα από όλα προς τις βάσεις των σχηματισμών της Αριστεράς, προς αγωνιστές, ρεύματα, τάσεις που αναζητούν αγωνιστική προοπτική, αλλά και προς τις ηγεσίες του ΚΚΕ, του Συνασπισμού, του ΣΥΡΙΖΑ, των επιμέρους συνιστωσών του, τον κόσμο που διαφοροποιείται αγωνιστικά από το ΠΑΣΟΚ και συνολικά από το δικομματισμό και αναζητά αγωνιστικές κατευθύνσεις, τις αντιμνημονιακές τάσει που ηγεμονεύονται από τον «πατριωτισμό», αγωνιστές από ρεύματα της αυτονομίας που θέλουν να παλέψουν για ένα μαζικό ταξικό κίνημα.
– Στόχος είναι η μετατόπιση και η οργάνωση των μαζικών αγώνων σε μια νικηφόρα κατεύθυνση. Απαιτούν, μαζί με την κοινή δράση που περιγράψαμε, την ελεύθερη, αυτοτελή και αγωνιστική παρουσία όλων των πολιτικών και θεωρητικών ρευμάτων. Στόχος μας είναι το ίδιο το μαζικό κίνημα, ο αγωνιζόμενος εργαζόμενος και ο λαός να κρίνουν, μέσα από την εμπειρία τους, τα ιδιαίτερα προγράμματα και την προοπτική που δίνει η κάθε μια από τις «πρωτοπορίες». Από αυτή τη σκοπιά, όχι μόνο δεν πρέπει να «διαχυθεί», αλλά αντιθέτως, πρέπει να δυναμώσει η συσπείρωση, η παρουσία και η αυτοτελής προβολή της πρότασης για την αντικαπιταλιστική ανατροπή, το πρόγραμμά της και η επαναστατική προοπτική της. Στόχος και πίστη μας είναι ότι η συνολική αντικαπιταλιστική πρόταση πρέπει και μπορεί να ηγεμονεύσει δημοκρατικά, μέσα από μια λογική και πρακτική ενός ενωτικού Αγωνιστικού Μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής, με δυο προϋποθέσεις: α) Τη διαμόρφωση της μετωπικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς, εκείνης της συσπείρωσης όλων των δυνάμεων, των ρευμάτων, των αγωνιστών, που σήμερα αναφέρονται στην δυνατότητα ρήξης και ανατροπής. β) Βήμα και αφετηρία για αυτή τη μετωπική αντικαπιταλιστική αριστερά θα είναι η βαθύτερη ενότητα, οργάνωση, ανάπτυξη και η προγραμματική, στρατηγική ενδυνάμωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στο περιθώριο της συνεδρίασης του Πανελλαδικού Συντονιστικού, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με ορισμένα μέλη του οργάνου που μας μετέφεραν την εμπειρία και το κλίμα από τα κοινωνικά μέτωπα και τους εργατικούς αγώνες που συμμετέχουν. Συγκεκριμένα, μίλησαν στο ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Ο Μάκης Γεωργιάδης, απλήρωτος εργαζόμενος του ALTER και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεταφέροντάς μας το κλίμα από τον αγώνα που γίνεται στο κανάλι αυτό. Ο Κώστας Γούσης και ο Ηλίας Σμήλιος από την Τ.Ε. Θεσσαλονίκης. 
Ο δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος μιλάει στο διαδικτυακό μας ραδιοσταθμό και για την συγκλονιστική εμπειρία της «παρέλασης» του λαού στη Θεσσαλονίκη, για την οποία άλλωστε είναι ένας από του διωκόμενους. Η συνδικαλίστρια εκπαιδευτικός Ζέττα Μελαμπιανάκη μας μεταφέρει μέρος της παρέμβασης που έκανε στη συνεδρίαση. Ο πρόεδρος των Δασκάλων Ανατολικής Αττικής και μέλος της Επιτροπής Αγώνα στο Μαρκόπουλο Κώστας Τουλγαρίδης, μας μιλάει μεταξύ άλλων και για τον μεγαλειώδη αγώνα της 
Κερατέας και τις πρόσφατες εξελίξεις με το κάψιμο του «Άπαρτου Κάστρου». Μιλάνε ακόμη στο ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων Δέσποινα Κουτσούμπα, ο ειδικευόμενος γιατρός στο «Αγλαΐα Κυριακού» Χρήστος Αργύρης, ο Αλέξανδρος Γεωργίου από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας, ο Βασίλης Συλαϊδής, μέλος του ΔΣ των εργαζομένων στην INTRACOM και της Τ.Ε. Ανατολικής 
Αττικής. Τέλος ο Νίκος Παπακανάκης από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ της Κρήτης, μας μεταφέρει την εμπειρία από το αγροτικό κίνημα.
Ακούστε τις ενδιαφέρουσες αυτές συνεντεύξεις σήμερα Τρίτη στις 10.00 το βράδυ από το διαδικτυακό μας ραδιοσταθμό. Στο βίντεο που ακολουθεί ακούμε τον Κώστα Γούση.
Αφήστε μια απάντηση