Ξεπέρασε κάθε όριο υποκρισίας ο χαλκιδικιώτης υφυπουργός Γεωργίας Ι. Δριβελέγκας. Ενώ με το άρθρο 29 του νομοσχεδίου με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Διαχείριση και προστασία ακινήτων Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων…» δίνει τη δυνατότητα στο συγκρότημα του Πόρτο Καρράς να οικοδομήσει παράνομα 585 πολυτελείς βίλες και να βγάλει τεράστια κέρδη, ισχυρίζεται, λες και απευθύνεται σε Μαμελούκους, ότι ενδιαφέρεται δήθεν για τους φουκαράδες αγρότες, που πριν την ψήφιση του Συντάγματος του 1975 ξεχέρσωσαν δάση και έφτιαξαν λιοστάσια.
Παρεμπιπτόντως, θυμίζουμε στον Ι. Δριβελέγκα, ότι η πρακτική ξεριζώματος δασών και φυτεύματος ελαιόδεντρων είναι μια πρακτική που εφαρμοζόταν και εφαρμόζεται σε πάρα πολλές περιοχές στην Ελλάδα, προκειμένου να αλλάξει η χρήση του δάσους και να φυτρώσουν στις περιοχές αυτές είτε βίλες είτε φτηνότερες κατασκευές, για την αποκόμιση ανώτατων κερδών. Γνωρίζει ο Ι. Δριβελέγκας, ότι υπάρχουν πολλά μαγαζιά (και στο Λεκανοπέδιο) που πουλάνε μεγάλες ελιές σε βαρέλια, με σκοπό να εμφανίσουν το λιοστάσι ως αρκετά παλιό. Αυτό το ξέρουν, αλλά πράσινες και μπλε κυβερνήσεις κάνουν το κορόιδο, χρόνια τώρα.
Επιπρόσθετα, ως υφυπουργός δεκάρα δε δίνει για τα λιοστάσια κι αυτό πιστοποιείται τόσο από την ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) της περιόδου 2007-2013 όσο και αυτή της περιόδου 2014-2020. Περιόδους που άνοιξαν και θ’ ανοίξουν ακόμη περισσότερο οι πόρτες στα αγροτικά προϊόντα των χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου, με την κατάργηση των εισαγωγικών δασμών και των ποσοστώσεων.
Η αρχική διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 29, ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν χρήση τα ξεχερσωμένα δάση και δασικές εκτάσεις προ της έγκρισης του Συντάγματος του 1975, εκτός και εάν προβλέπεται «διαφορετικά από τον ειδικό ή περιφερειακό χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό», φωτογράφιζε, όπως αποδείξαμε σε προηγούμενο δημοσίευμά μας, τις επιδιώξεις του Κ. Στέγγου να οικοδομήσει 585 πολυτελείς βίλες. Μετά το σφυροκόπημα που κάναμε τόσο στο άρθρο 29 όσο και στον ίδιο τον Ι. Δριβελέγκα, έκανε τον ελιγμό να τροποποιήσει τη διάταξη, προκειμένου να παραμείνει ανοιχτός ο δρόμος στον Κ. Στέγγο να οικοδομήσει τις 585 βίλες. Συγκεκριμένα, κατήργησε τη φράση «διαφορετικά από τον ειδικό ή περιφερειακό χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό» και έβαλε στην αρχή της παραγράφου 1 του άρθρου 29 τη φράση «για λόγους δημοσίου συμφέροντος δασικού χαρακτήρα εκτάσεις που εκχερσώθηκαν…».
Ο Ι. Δριβελέγκας δεν είναι χτεσινός. Γνωρίζει ότι στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος έχουν γίνει πολλά ξεχερσώματα δασών και έχουν εισαχθεί στη δασική νομοθεσία πολλές αντιδασικές και αντισυνταγματικές διατάξεις. Γνωρίζει ακόμη, ότι με τη διάταξη αυτή ανοίγεται ο δρόμος στο συγκρότημα του Πόρτο Καρράς το επόμενο διάστημα να ισχυριστεί ότι η «επένδυσή του στην κατασκευή των 585 βιλών» –σε μια εποχή βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης– είναι δημοσίου συμφέροντος και γι’ αυτό πρέπει να επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του ξεχερσωμένου δάσους και από την αγροτική καλλιέργεια να περάσει το συγκρότημα του Πόρτο Καρράς στην ξενοδοχειακή εκμετάλλευσή της.
Κλείνουμε αυτή την ιστορία (που απ’ όπου και να την πιάσεις βρομάει) με τα περιβόητα νόμιμα ξεχερσώματα δασών πριν την ψήφιση του Συντάγματος του 1975. Το ότι οι δασάρχες ή οι προϊστάμενοι Διευ-θύνσεων Δασών δεν έβγαλαν έγκαιρα αποφάσεις με τις οποίες να κηρύσσονται οι παράνομα ξεχερσωθείσες εκτάσεις αναδασωτέες δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βγουν τώρα τέτοιες αποφάσεις, προκειμένου να μπει φραγμός σ’ αυτή την κατάσταση και στις προσπάθειες των καταπατητών για νέα ξεχερσώματα και τη δημιουργία λιοστασίων ως προθάλαμων για νέες βίλες στη θέση τους.
Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας είχαμε περιοριστεί στην καταγγελία του νέου αυτού σκανδάλου του Πόρτο Καρράς με τη φωτογραφική διάταξη του άρθρου 29. Αυτό δεν είναι το μοναδικό έγκλημα που συντελείται μ’ αυτό το νομοσχέδιο, που εμπνευστές του είναι οι Ι. Δριβελέγκας και Κ. Σκανδαλίδης. Δεύτερο μεγάλο έγκλημα είναι η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να κρατήσει στο υπουργείο της τις εποικιστικές δασικές εκτάσεις. Οι εκτάσεις αυτές καλύπτουν εκατομμύρια στρέμματα γης, όμως είναι άγνωστος ακόμη και σήμερα τόσο ο ακριβής αριθμός τους όσο και η έκταση που καλύπτουν.
Αυτό δεν γίνεται τυχαία. Τόσο οι μπλε και πράσινες κυβερνήσεις παλαιότερα όσο και οι μικτές τώρα θέλουν να τις διαχειρίζονται μακριά από τον έλεγχο των δασολόγων και των υπηρεσιών της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΦΠ) και των διευθύνσεων που ανήκουν στη δύναμή της. Ενώ πέρασαν πάνω από δύο χρόνια από τότε που η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου πέρασε την ΓΔΑΠΔΦΠ και τις διευθύνσεις της στο κακόφημο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ακόμη οι εποικιστικές δασικές εκτάσεις παραμένουν στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Στο αρχικό σχέδιο νόμου, που είχε ανεβεί στις 9 Σεπτέμβρη του 2011 για την περιβόητη διαβούλευση (διήρκησε ως τις 28 Σεπτέμβρη), υπήρχε το άρθρο 17 που αναφερόταν στις Δασικές Εποικιστικές Εκτάσεις. Παραθέτουμε το άρθρο αυτό:
«ΑΡΘΡΟ 17 ΔΑΣΙΚΕΣ ΕΠΟΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ
1. Η Αρμοδιότητα για τις κοινόχρηστες και διαθέσιμες εκτάσεις, δασικής μορφής, περιέχεται στις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες και η διαχείρισή τους γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.
Διατάξεις νόμων που αφορούν τη διαχείριση δασικών εποικιστικών καταργούνται. Η διαχείριση κληροτεμαχίων που απέκτησαν δασική μορφή γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας».
Στη συνέχεια, μόλις εισήχθη το νομοσχέδιο αυτό στη βουλή, το άρθρο αυτό εξαφανίστηκε, γιατί προφανώς η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης δεν θέλει να παραδώσει τις Δασικές Εποικιστικές Εκτάσεις στην ΓΔΑΠΔΦΠ. Φυσικά, δεν είναι αρκετή από μόνη της αυτή η διάταξη. Χρειάζεται να οριστούν συγκεκριμένες διατάξεις σύμφωνα με τις οποίες θα γίνει πρακτικά αυτή η μεταφορά, που δεν ορίζονταν όμως στο νομοσχέδιο της διαβούλευσης.
Από την εποχή των κυβερνήσεων του Κ. Σημίτη άρχισε το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Με το νομοσχέδιο αυτό θέλουν να ξεπουλήσουν πολλά ακίνητα του υπουργείου δίνοντάς τα για χρήση σε καπιταλιστές δωρεάν, χωρίς δηλαδή να πληρώνουν αντάλλαγμα χρήσης. Θέλουν ακόμη να νομιμοποιήσουν παραχωρήσεις ακινήτων που έκαναν πρόσφατα, χωρίς αντάλλαγμα χρήσης, όπως έκαναν για παράδειγμα με την παραχώρηση ακινήτου πάνω από 1.000 τετραγωνικά μέτρα στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή., παραχώρηση που απαγορευόταν από την ισχύουσα νομοθεσία. Κι όλα αυτά, την στιγμή που το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δαπάνησε μέσα στο 2010 πάνω από 5 εκατ. ευρώ για το νοίκιασμα των κτιρίων που χρησιμοποιούν στην Αθήνα οι κεντρικές του υπηρεσίες.
Η ιστορία αυτή έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες πλευρές που επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά, ότι ο καπιταλισμός δεν γιατρεύεται, αλλά πρέπει και μπορεί ν’ ανατραπεί.
Αφήστε μια απάντηση