Ο πραγματικός φόβος των αστών

Να ποιος είναι ο πραγματικός φόβος των αστών. Η απαξίωση από τις εργατικές μάζες των «αστικών δεσμών».
Πιο γλαφυρή ομολογία απ’ αυτή που κάνει σήμερα ο Π. Μανδραβέλης, με άρθρο του στην «Καθημερινή» δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Ας την παρακολουθήσουμε:

«Το πιο ανησυχητικό από τον Δεκέμβρη είναι ότι είχε πολλή οργή δίχως συγκεκριμένο αίτημα. Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και αύριο να επαναληφθεί. Αρκεί μια θρυαλλίδα, ένα τυχαίο γεγονός να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε και πάλι: «Μα, πού κρυβόταν τόση οργή;». Οι παραγραφές των σκανδάλων, οι δικονομικές λοβιτούρες, τα «χαμένα» σήματα από την Ουρουγουάη δεν είναι ικανά από μόνα τους να δημιουργήσουν ανάφλεξη, όπως έκανε ο φόνος του 16χρονου στα Εξάρχεια. Σωρεύουν όμως εύφλεκτο υλικό που μπορεί ένας τυχαίος πυροβολισμός να πυρπολήσει. Μπορεί να έχουμε ξεχάσει, μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, αλλά κάθε αστοχία των θεσμικών φορέων –και ειδικά της δικαιοσύνης– προετοιμάζει τον νέο Δεκέμβρη.
Αυτό που ονομάζουμε κοινωνία είναι ένα χαοτικό σύστημα ανθρώπινων σχέσεων και συλλογικοτήτων, στο οποίο, όταν διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες, χρειάζεται μόνο το πέταγμα μιας πεταλούδας για να δημιουργήσει θύελλες. Αυτό το πέταγμα δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί. Το μόνο που μια κοινωνία διά της πολιτικής μπορεί να κάνει είναι να αποτρέψει το ενδεχόμενο να γίνει το φτερούγισμα καταστροφική θύελλα. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν κατανοήσουμε πόσο πολύτιμοι είναι οι θεσμοί.».

Οι λεγόμενοι «θεσμοί» του συστήματος είναι δεσμά για την εργατική τάξη που υφίσταται την αστική δικτατορία που ζούμε.

Όταν έχουμε φτάσει στο σημείο όταν ακόμα και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της οικονομικής ολιγαρχίας, να τρέμουν την μαζική απαξίωση των «θεσμών» του συστήματος γιατί τον θεωρούν προάγγελο κοινωνικών εκρήξεων, έχουμε κανένα λόγο εμείς να μην υλοποιήσουμε τους φόβους τους;
Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται ο εργαζόμενος λαός για να φτύσει άλλον έναν «θεσμό» τους και να γυρίσει την πλάτη του στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό που έχουν σαν ευαγγέλιο τους κάποια κόμματα ορισμένα απ’ τα οποία αυτοαποκαλούνται «αριστερά»;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *