Στη μνήμη της Ρεμπέτισσας Λέλας Παπαδοπούλου

Εφυγε χτες απ’ την ζωή μια μεγάλη ρεμπέτισσα. Η Λέλα Παπαδοπούλου. Δυο λόγια γ’ αυτή μέσα από δημοσίευμα των «Νέων» (12/04/2002) :

“Η Λέλα Παπαδοπούλου θυμάται: «Μόνιμοι επισκέπτες στην ταβέρνα του πατέρα μου ήταν οι Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Στράτος Παγιουμτζής, Ζαμπέτας, Περπινιάδης, Ορφέας Κρεουζής, Στεφανάκης, Σπιτάμπελος και πολλοί γνωστοί μουσικοί. Ορισμένες φορές έφερναν τα όργανά τους κι έπαιζαν. Όταν ο πατέρας μου έπαθε το μεγάλο οικονομικό στραπάτσο, εγώ παράτησα το πιάνο κι έπιασα το ακορντεόν. Έτσι όπως ήρθαν ανάποδα τα γεγονότα για την οικογένειά μου, αναγκάστηκα να βγω στη δουλειά».

Στα τέλη του 1950 με αρχές του ’51 η Λέλα Παπαδοπούλου με το ακορντεόν ανέβηκε στο πάλκο, από το οποίο μέχρι σήμερα δεν ξανακατέβηκε. Στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της επαρχίας. Σε χιλιάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Σε εκατοντάδες πανηγύρια. Στο πλευρό των μεγάλων: Μάρκου, Στράτου, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Μοσχονά, Καλδάρα, Τατασσόπουλου, Ζαμπέτα, Λαύκα, Καζαντζίδη, Γαβαλά, Μπιθικώτση. Μπήκε στο στούντιο, όπου συμμετείχε ως ακορντεονίστρια σε ηχογραφήσεις δίσκων, αλλά τραγούδησε και συνθέσεις γνωστών δημιουργών του λαϊκού τραγουδιού.

Τα πρώτα χρόνια της στο πάλκο θυμάται η Λέλα Παπαδοπούλου με συγκίνηση: «Στου Βλάχου, στην Ιερά Οδό στο Αιγάλεω, κάθησα για πρώτη φορά στο πάλκο, ανάμεσα στον Ζαμπέτα, τον Στράτο και τον Βαγγέλη Περπινιάδη, τον Νίκο Μπουρλιάσκο (πιάνο) και τον Λάκη Ματθαίου, μπουζούκι (αργότερα ιδρυτής του Τρίο Μπελκάντο).

Μετά το κέντρο, άρχισαν οι περιοδείες στην επαρχία. Καλαμάτα, Πάτρα και μετά Θράκη. Κάπου στην Κομοτηνή γνώρισα τον πρώτο μου άντρα. Τον τραγουδιστή δημοτικών τραγουδιών Γιώργο Παπαδόπουλο. Τον παντρεύτηκα όταν ήμουν 15 χρόνων. Αποκτήσαμε δύο παιδιά, δουλέψαμε μαζί δέκα χρόνια και μετά χωρίσαμε. Τον βλέπω ακόμη και σήμερα. Είμαστε πάντα καλοί φίλοι. Και πολλές φορές τραγουδάμε σε μαγαζί ή σε κάποιες τουρνέ στην επαρχία».

Στο ξεκίνημά της η Λέλα Παπαδοπούλου ήταν περιζήτηση γιατί οι μεγάλοι δημιουργοί της εποχής τη θεωρούσαν φαινόμενο. Έπαιζε όργανο (ακορντεόν) και τραγουδούσε παράλληλα. Και η επιβλητική παρουσία της ηλέκτριζε τον κόσμο που διασκέδαζε: «Είχα πολύ μεγάλο σουξέ στου “Καλαματιανού” στις Τζιτζιφιές το 1953. Τέσσερις γυναίκες ήμασταν μαζί στη σειρά: Σωτηρία Μπέλλου, Πόλυ Πάνου, Μπέμπα Μπλανς κι εγώ. Για μένα ήταν τα πρώτα χειροκροτήματα, τα πρώτα μπράβο, που θα μου μείνουν αλησμόνητα».

Η μεγάλη επιτυχία για τη Λέλα Παπαδοπούλου ήρθε τη 15ετία 1955 – 1970. Εμφανίστηκε στα πιο γνωστά (και τα πιο ευπρόσωπα για την εποχή εκείνη ) λαϊκά κέντρα: «Περιβόλας» στη Νίκαια με τον Ιορδάνη Τσομίδη, στην «Τριάνα» του Χειλά στη Λεωφόρο Συγγρού, στου «Κολοκοτρώνη» με Καζαντζίδη – Μαρινέλλα, στου «Τζίμη του Χονδρού» με το συγκρότημα του Πάνου Γαβαλά. Τότε μάλιστα ο Καζαντζίδης έδωσε μάχη μια θερινή σεζόν και πήρε τη Λέλα Παπαδοπούλου από το κέντρο «Βεντέτα» στις Τζιτζιφιές όπου εμφανιζόταν με Πάνο Γαβαλά και Ρία Κούρτη.”

Αντί, λοιπόν. Για την συνηθισμένη μας Κυριακάτικη μουσική ανάσα θα σας προτείναμε να «κατεβάσετε» δυο δίσκους της Λένας Παπαδοπούλου που βρήκαμε στην πολύ καλή ιστοσελίδα «Οδός Ονείρων.

Τα τραγούδια του πρώτου ψηφιακού δίσκου

01 – ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ
02 – Ο ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ
03 – ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ
04 – ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΣΙΚΛΗΣ
05 – ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΜΕΘΩ
06 – ΜΟΥ ‘ΦΑΓΕΣ ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ
07 – Ο ΠΑΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ
08 – Η ΠΑΡΑΜΑΝΑ
09 – ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΟΥ
10 – ΠΕΝΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
11 – ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟΨΕ ΘΕΛΕΙ
12 – ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΝ’ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
13 – ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΜΑΝΘΟΥ ΤΟΝ ΤΕΚΕ
14 – Ο ΝΤΟΚΤΩΡ

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Τα τραγούδια του δεύτερου ψηφιακού δίσκου της

01 – ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ
02 – Ο ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ
03 – ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ
04 – ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΣΙΚΛΗΣ
05 – ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΜΕΘΩ
06 – ΜΟΥ ‘ΦΑΓΕΣ ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ
07 – Ο ΠΑΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ
08 – Η ΠΑΡΑΜΑΝΑ
09 – ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΟΥ
10 – ΠΕΝΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
11 – ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟΨΕ ΘΕΛΕΙ
12 – ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΝ’ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
13 – ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΜΑΝΘΟΥ ΤΟΝ ΤΕΚΕ
14 – Ο ΝΤΟΚΤΩΡ

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

0 απαντήσεις στο “Στη μνήμη της Ρεμπέτισσας Λέλας Παπαδοπούλου”

  1. Είμαστε τυχεροί στη γενιά μου που είχαμε ακούσματα γνήσια, εκφραστικά, με συναίσθημα και αγάπη για το λαϊκό και το παραδοσιακό τραγούδι. Η Λέλα όπως την γνωρίσαμε στον Ασπρόπυργο ήταν η γνήσια λαϊκή φωνή που ηχούσε στα αυτιά μας, σχεδόν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις και στο τριήμερο τοπικό πανηγύρι της πολιούχου της πόλης, Αγίας Παρασκευής.

    ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΛΕΛΑ……..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *