Τί αξία έχουν οι θεωρητικές διαπιστώσεις αν δεν συνδιάζονται με πρακτική δραστηριότητα;

Σε περασμένη ανάρτηση μας είχαμε εκφράσει ενστάσεις, όχι για την θεωρητική τοποθέτηση αλλά για την ανύπαρκτη πρακτική παρέμβαση που κρατάει το ΚΚΕ στο πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί με στόχο τους μετανάστες.

Και σ’ αυτή μας την τοποθέτηση εξακολουθούμε να επιμένουμε. Δεν μπορούμε όμως να μην αναφέρουμε ένα δημοσίευμα-διαμάντι που έχει σήμερα ο «Ριζοσπάστης»:

«Ολοι αυτοί – αστοί πολιτικοί και οι ομοτράπεζοί τους δημοσιογράφοι – που σπέρνουνε το μίσος καθημερινά, μιλώντας για «λαθραίους», όλοι αυτοί είναι συστατικά ενός συστήματος που αυτό καθαυτό είναι και το μόνο λαθραίο. Αυτοί και το σύστημά τους είναι οι πραγματικοί λαθραίοι της ζωής. Αυτοί – βδέλλες όλοι τους – ζούνε λαθραία από τη δουλειά δισεκατομμυρίων ανθρώπων που σε όλα τα μήκη του πλανήτη «νόμιμοι ή παράνομοι» παράγουνε τα πάντα, ανθρώπων που η ζωή τους γίνεται πατίνι για να μπορεί ένας Λυριτζής κι ένας Οικονόμου να μοστράρουν σα γνήσιο και ακριβοπληρωμένο το Calvin Κlein παντελόνι τους που μπορεί να το έφτιαξε ένας Ασιάτης που τον παρουσιάζουν σαν εγκληματία. Για το σύστημά σας, ρε, δουλεύει τζάμπα και είναι εξαθλιωμένος. Αλλά πού να τον καταλάβετε εσείς οι χλιδάτοι του γυαλιού…

Μέσα στη δυστυχία του, για μια πατρίδα που οι βόμβες των αφεντικών σας έκαναν ρημάδι, βγήκε στην παγκόσμια πιάτσα να βρει έναν τρόπο να επιβιώσει. Αλλά δε σας φτάνει που φροντίζει με τη φτώχεια του να κάνει άνετη τη ζωή σας, τον θέλετε και στα γόνατα, μη και τυχόν μες στην απελπισία του καμιά φορά παραβιάσει το συναγερμό που φυλάει το τίποτα της ύπαρξής σας. Με τον εφιάλτη του να ζείτε. Οπως στοιχειώνει τις νύχτες και τις μέρες σας ο εφιάλτης του κάθε επαναστατημένου εργάτη.

Πώς το ‘λεγε ο Μπρεχτ; Οτι ο άνθρωπος ξέρει να σκέφτεται. Αυτό ακριβώς διαφεύγει απ’ τους αστούς που νομίζουν πως χτίζοντας μια κοινωνία ελέγχου των «ανθρώπινων ροών» – που θα ‘λεγε και η ειδική στο θέμα Τζαβέλλα του ΛΑ.Ο.Σ. – θα βάλουν φρένο στο αναπόφευκτο: Σ’ έναν κόσμο που αργά ή γρήγορα οι εργάτες θα επιβάλουν τον μόνο αναγκαίο έλεγχο: Αυτόν του εργάτη που αξιώνει να μην υπάρχει δίπλα του καμία βδέλλα!
Νομίζουν διάφοροι πως αν περάσουν με δέκα τη σχολή Τζουλιάνι θα σταθούνε στον αφρό. Είναι γελασμένοι. Θέλουν τους μετανάστες, τα ταξικά αδέλφια μας δηλαδή, υποταγμένους, έτοιμους για πάσα χρήση. Ε, λοιπόν, ας έχουν κατά νου: Και οι Ελληνες εργάτες και οι Αφγανοί μετανάστες μαθαίνουν αργά, βασανιστικά, αλλά μαθαίνουν ήδη πως και για την εκεί δυστυχία και για την εδώ δυστυχία ένας είναι ο εχθρός: Ο ιμπεριαλισμός!

Μαθαίνουν πως οι καπιταλιστές είναι μπλεγμένοι στο ίδιο τον βρόχο της πολιτικής τους. Στο αδιάκοπο κυνήγι του κέρδους που για να υπάρξει εξαθλιώνει λαούς. Κι αυτός ο βρόχος δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με την κατάργηση των ίδιων των καπιταλιστών».

Μια χαρά τα γράφει ο “Ριζοσπάστης”. Αλλά εμείς εξακολουθούμε να επιμένουμε: Καλές είναι οι θεωρητικές τοποθετήσεις αλλά τι αξία έχουν αν δεν συνδυάζονται και με πρακτική δραστηριότητα;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *