Ολο ιδέες είναι ο υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος. Το καινούργιο του «κατόρθωμα» είναι ότι ανέθεσε σε Διαφημιστικές εταιρείες να κάνουν «μάθημα» στα παιδάκια του Δημοτικού Σχολείου πώς θα γίνου «καλοί καταναλωτές
Μιλάμε για το «εκπαιδευτικό» πρόγραμμα «Μίντια Σμαρτ». Θα αρχίσει να εφαρμόζεται πειραματικά απ’ την αρχή της νέας σχολικής περιόδου αξιοποιώντας την «ευέλικτη ζώνη» και θα απευθύνεται σε μαθητές 6 – 11 ετών.
Τα βασικά υλικά του προγράμματος είναι ένα εγχειρίδιο για το δάσκαλο και φύλλα δραστηριοτήτων για τους μαθητές. Το τεύχος «Δες τη διαφήμιση …έξυπνα!» μέσα από τις 12 ενότητές του, καλεί τους μαθητές να αγαπήσουν τη διαφήμιση, να την κάνουν κτήμα τους, να μάθουν το διαφημιστικό γλωσσάριο (μάρκα, κοινό – στόχος, στήσιμο κλπ.), να φτιάξουν τις δικές τους διαφημίσεις και σλόγκαν, ακόμα και να βλέπουν τα πάντα γύρω τους (τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση, τις ιδέες…) ως «προϊόντα» χρήσιμα για μια καλή διαφήμιση. Και αν εμπεδώσουν τα παραπάνω οι μαθητές, τότε δε θα απέχουν και πολύ από το να δουν ακόμα και τον εαυτό τους ως ένα «προϊόν προς πώληση»!
Το πρόγραμμα «μαθαίνει» στα παιδιά ότι: «Η διαφήμιση είναι αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης ζωής και οικονομίας, δίχως αυτή δεν μπορούν να αναπτυχθούν εταιρείες, οι οποίες θα συνεισφέρουν και στην εθνική οικονομία, αλλά και στην προσφορά θέσεων εργασίας». Με άλλα λόγια τρομοκρατούν λίγο – πολύ τους μαθητές ότι χωρίς τη διαφήμιση δεν θα μπορούν να ζήσουν!
Τι να πρωτοσχολιάσεις; Ότι προσπαθούν από τα πρώτα τρυφερά παιδικά χρόνια να καλλιεργήσουν την αντίληψη του «καλού καταναλωτή» και ότι για να σταδιοδρομήσει κάποιος πρέπει να ξέρει να «πλασάρει» τα προϊόντα του μέσω διαφήμισης; Ότι κάνουν μια βαθιά ιδεολογική παρέμβαση στις νεανικές συνειδήσεις με τις κάλπικες «αξίες» της αγοράς.
Κι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι ντόπια εφεύρεση. Ξεκίνησε το 2002 στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ όπως διαφημίστηκε έχει διανεμηθεί και στο σύνολο των σχολείων της Φινλανδίας. Στα δικά μας δεδομένα ανέλαβε να το προσαρμόσει το τμήμα επικοινωνίας, μέσων και πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Δείγμα κι αυτό όταν επιστήμονες τίθενται στην διάθεση της αστικής τάξης για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Το πρόγραμμα «χρηματοδοτείται από την αγορά», καυχήθηκε ο Μ. Παπαπολύζος, πρόεδρος της ΕΔΕΕ, αποκαλύπτοντας ότι στόχος τους είναι η διαρκής και απροκάλυπτη είσοδος των επιχειρήσεων στα σχολεία με τη μορφή όχι μόνο του χρηματοδότη, αλλά και του «δασκάλου». Στόχος τους είναι να δομηθεί το σχολείο της αγοράς, ένα εμπορικό πανηγύρι που δε θα προσφέρει γνώση, αλλά που θα κάνουν κουμάντο στο περιεχόμενό του εταιρείες και χορηγοί και οι μαθητές θα συνεργάζονται μαζί τους.
«Επενδύουμε στον άνθρωπο, ξεκινώντας από πολύ νωρίς», είπε η Μπ. Τσακαρέστου, επίκουρος καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου, ομολογώντας ότι στόχος τους είναι να εμβαθύνουν την ιδεολογική παρέμβασή τους στα παιδιά πολύ τρυφερών ηλικιών (από τα 6 χρόνια ακόμα). Μόνο που η παιδεία, η εκπαίδευση, είναι δικαίωμα για κάθε παιδί, για κάθε νέο άνθρωπο μέχρι τα 18 του χρόνια, είναι υποχρέωση του κράτους να την εξασφαλίζει και δεν είναι… «επένδυση» των εταιρειών, στον «άνθρωπο» που αύριο θέλουν να ξεζουμίσουν ως πειθήνιο εργαζόμενο! Αυτό ομολογούν όταν μιλούν για «επένδυση».
Επενδύουν στις νεανικές συνειδήσεις σήμερα, για να έχουν αύριο υποταγμένους εργαζόμενους, για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Αυτή την υποταγή ενσταλάζουν σήμερα σε παιδιά 6 – 11 χρονών…!
Αφήστε μια απάντηση