Για την πολιτική συγκυρία…
Οι εκλογές του συλλόγου μας έρχονται λίγο μετά την επισφράγιση της νέας δανειακής σύμβασης, εν μέσω μέτρων και νομοθετικών ρυθμίσεων που μειώνουν μισθούς, καταργούν κλαδικές και συλλογικές συμβάσεις, τσακίζουν τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, διαλύουν τη παιδεία και την υγεία, απελευθερώνουν τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και πουλάνε το δημόσιο πλούτο της χώρας σε τιμή ευκαιρίας. Αυτή την υποδουλωτική συμφωνία την παρουσιάζουν για άλλη μία φορά σαν «σωτηρία» και πανηγυρίζουν παρόλο που για πρώτη φορά μας λένε και επίσημα, ότι τα μέτρα αυτά δεν αρκούν και ότι ακολουθεί νέο πακέτο μέτρων τον Ιούνιο..
Για την υπεράσπιση της μνήμης ..
Η ένταξή μας στο ΔΝΤ, η επιμήκυνση, η αναδιάρθρωση ή κούρεμα του χρέους, στο παρελθόν χαρακτηρίστηκαν σαν σενάρια χρεοκοπίας για την αποφυγή των οποίων ο Ελληνικός λαός έπρεπε να θυσιάσει λίγο ακόμα απ’ τον πλούτο του, το μεροκάματο του, τον ιδρώτα του, τη ζωή του. Οι θυσίες όμως που απαιτούσαν τα αλλεπάλληλα εκβιαστικά διλλήματα ποτέ δεν ήταν αρκετές και κάθε φορά το σκέλος το διλλήματος που πριν ισοδυναμούσε με προδοτική αι καταστροφική επιλογή, ξαφνικά μετατρέπονταν σε «μονόδρομο» και «λύση σωτηρίας» που την ακολουθούσαν πανηγυρισμοί . Και κάθε φορά που οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες πανηγυρίζουν και θέτουν ένα νέο δίλλημα, ο ελληνικός λαός βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στην οικονομική εξαθλίωση και το αδιέξοδο! Η πραγματικότητα λοιπόν αποδεικνύει ότι προκειμένου να υλοποιήσουν τους στόχους τους, χρησιμοποιούν κάθε φορά τον ίδιο εκβιασμό σαν μία καλοστημένη επαναλαμβανόμενη απάτη σε βάρος του ελληνικού λαού!
Με τι ερχόμαστε αντιμέτωποι.. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν είναι προϊόν αστοχιών, λαθών και παραλήψεων κατά την εφαρμογή μιας «σωστής» πολιτικής, όπως εσχάτως προσπαθούν να μας πείσουν. Τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης και της τρόικας έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης και η ακολουθούμενη πολιτική δεν στοχεύει στην επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας. Οι πανηγυρισμοί σωτηρίας αφορούν τη σωτηρία των τραπεζών και των μεγάλων πολυεθνικών της Ευρώπης που απαιτούν μία ανταγωνιστική οικονομία που θα συναγωνίζεται αυτές της Βουλγαρίας ή της Ρουμανίας (αυτά είναι τα παραδείγματα).Με την εφαρμογή του δεύτερου μνημονίου προβλέπεται οι μισθοί και οι συντάξεις να μετατραπούν σε «επιδόματα», να διαλυθεί ο δημόσιος τομέας, οι δαπάνες για την υγεία και τη παιδεία να συρρικνωθούν, οι συλλογικές συμβάσεις να καταργηθούν, να επιβληθούν χαράτσια, να ολοκληρωθεί τελικά η εικόνα του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα.
Έτσι χτίζονται οι ανταγωνιστικές οικονομίες! Αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία θα βρεθούμε αντιμέτωποι και θα ήταν αφέλεια να σκεφτόμαστε ότι εμείς θα τη γλιτώσουμε την ώρα που ο κοινωνικός ιστός της χώρας δυαλύεται. Θα πρέπει να συσπειρωθούμε να ανασυγκροτηθούμε, να είμαστε αλληλέγγυοι με κάθε κλάδο και εργαζόμενο που χτυπιέται και να οργανώσουμε την πάλη μας απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι και που δεν τελειώνει εδώ!
Οι καιροί απαιτούν αγώνες..
Και απέναντι σ΄αυτήν την επίθεση πρέπει να απαντήσουμε με συλλογικό μαζικό διαρκή αγώνα! Δεν μπορεί να κερδίσει κανένας αν δεν κερδίσουμε όλοι. Ο μισθός μας το ωράριο η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η σταθερή εργασία, η διασφάλιση της αξιοπρέπειας στον εργασιακό χώρο, το δικαίωμα στη σύνταξη οι συλλογικές συμβάσεις κερδήθηκαν με αγώνες. Δικαιώματα που ένα, ένα καταπατιούνται είναι κεκτημένα πίσω από τα οποία δεν υπάρχουν ανοιχτοχέρηδες εργοδότες, υπάκουοι και σκυφτοί εργαζόμενοι, τραπέζια διαλόγου ή ξύπνιοι και μάγκες συνδικαλιστές. Πίσω απ’ αυτά τα κεκτημένα υπάρχει ο συλλογικός αγώνας των εργαζόμενων, η διεκδίκηση η μαζική Γενική Συνέλευση η αλληλεγγύη, η απεργία. Αγώνας μακρύς που έχει τις ρίζες του βαθιά πίσω στην ιστορία του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος , αγώνας που έγινε με θυσίες, με διώξεις και απολύσεις, από εργαζόμενους που έδωσαν το αίμα τους για αυτά που μέχρι χτες θεωρούσαμε δεδομένα, μα πάνω απ’ όλα για την αξιοπρέπεια και την ηθική! Έτσι κατακτήθηκαν και μόνο έτσι μπορούμε να τα διαφυλάξουμε!
Για την συνδιοίκηση.
Στις εκλογές, εκτός από την ανάδειξη εκπροσώπων για τα συλλογικά όργανα, οι εργαζόμενοι καλούνται να αναδείξουν (με το κίτρινο ψηφοδέλτιο) εκπροσώπους για τη Διοίκηση της τράπεζας. Αυτό δεν προβλέπεται από κάποια εργατική νομοθεσία, η ίδια η τράπεζα επιλέγει να έχει επ’ αμοιβή (!) δύο μέλη του συλλόγου στο διοικητικό της όργανο και δεν το επιλέγει τυχαία. Η συνδιοίκηση και ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, αποτελούσε ανέκαθεν μέσο διάβρωσης των σωματείων και της συνδικαλιστικής συνείδησης και αυτό δεν απαντιέται με μισόλογα παρά με μία και μόνο καθαρή θέση. ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΟΡΓΑΝΟ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ!
Τα συμφέροντα τραπεζιτών και εργαζόμενων είναι συμφέροντα αντικρουόμενα , αν δεν ήταν δε θα υπήρχε ανάγκη ύπαρξης σωματείου. Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο θεωρούμε πέρα για πέρα λαθεμένη, τη συμμετοχή εργαζομένων και πολύ περισσότερο των αριστερών παρατάξεων σε ατή την εκλογική διαδικασία!
Να πούμε όχι στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό.
Η πλειοψηφία του ΔΣ, ΔΗΣΥΕ και ΔΑΚΕ, όλο το προηγούμενο διάστημα της θητείας τους έδωσαν όρκους πίστης στις προθέσεις της Διοίκησης, όρκους πίστης στο διάλογο με αυτήν και προσπάθησαν να μας πείσουν ότι με τη συναίνεση το πάρε-δώσε, και τη «μαεστρία τους» στις διαπραγματεύσεις θα μας βγάλουν όρθιους από αυτή τη κρίση. Μας μετέφεραν τα εκβιαστικά διλλήματα της Διοίκησης και οδήγησαν το σύλλογο σε απεργία μόνο όταν αναγκάστηκαν και παρ’ όλο που οι εργαζόμενοι με τη μαζική συμμετοχή τους έδειξαν το δρόμο, αυτοί αρνήθηκαν να τον συνεχίσουν!
Μας λένε ότι “ο διάλογος προάγει τη δημοκρατία”. Ποιος διάλογος; Ο διάλογος που κάνει η Μέρκελ με τη Ελληνική Κυβέρνηση για το πόση Ελλάδα πρέπει να πουλήσουμε, δεν προάγει τη δημοκρατία!
Ο διάλογος που κάνει η εργοδοσία με τους εργαζόμενους για το πόσο μισθό θα τους κόψουνε, πόσους θα απολύσουνε ή πόσα δικαιώματα πρέπει να καταπατηθούν για να διασφαλίστουν οι θέσεις εργασίας δεν είναι διάλογος που προάγει τη δημοκρατία!
Τέτοιοι διάλογοι προάγουν την υποταγή τη συναίνεση και τη δουλοπρέπεια, απαιτούν σκυμμένα κεφάλια και ποτέ δεν αποτέλεσαν μέρος των εργατικών αγώνων!
Ο μόνος διάλογος που προάγει τη δημοκρατία είναι ο διάλογος μεταξύ των εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους ,τον οποίο ΔΗΣΥΕ και ΔΑΚΕ απαξίωσαν και αρνήθηκαν να διεξάγουν. Τον αρνήθηκαν γιατί φοβήθηκαν ότι η απόφαση των εργαζομένων θα ήταν άλλη από τις συμφωνίες τους με τη Διοίκηση.
Αυτές οι παρατάξεις είναι υπεύθυνες :
- για τη μετατροπή της σχέσης εργαζομένων και σωματείου σε σχέση πελατείας και ρουσφετιού. Για την απαξίωση του σωματείου και την μετατροπή του από κέντρο συλλογικού αγώνα, σε διαπραγματευτικό-συνδιοικητικό όργανο.
- για τη πρόσληψη νέων εργαζομένων με άλλες συμβάσεις και άλλους μισθούς, δηλαδή συμφώνησαν και δέχτηκαν την αποδυνάμωση της συλλογικής μας σύμβασης .
- σε επίπεδο ομοσπονδίας (ΟΤΟΕ) εξάντλησαν τον αγώνα τους σε λεκτικές απειλές με δελτία τύπου που απειλούσαν εργοδότες και κυβέρνηση να μην τολμήσουν να παραβιάσουν θεμελιώδη δικαιώματα γιατί αλλιώς θα φέρνανε τα πάνω κάτω, και να που το νέο μνημόνιο αμφισβητεί και απαξιώνει με στόχο να καταργήσει τη κλαδική σύμβαση εργασίας και οι «επαναστάτες ηγέτες συνδικαλιστές» συνεχίζουν τον ανυποχώρητο αγώνα των ανακοινώσεων γελοιοποιώντας τα ίδια τους τα αιτήματα!
- σε επίπεδο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αποτελούν τον δούρειο ίππο της κυρίαρχης πολιτικής και της διαφθοράς της στο συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κάνει ταξίδια στο Βερολίνο για να συναντήσει και να συζητήσει με την Μέρκελ που προστάζει μείωση κατώτατου μισθού στο 22%, γιατί και αυτός ορκίζεται πίστη στο διάλογο… !
- τέλος αυτές οι παρατάξεις , θα καταγραφούν για άλλη μία φορά στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που οδήγησαν τη χώρα σε αυτό το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο!
Να παλέψουμε για ένα σωματείο που ΕΝΩΝΕΙ, ΣΥΖΗΤΑΕΙ, ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ!
- Που θα ενώνει τα μέλη του με ζωντανές μαζικές συλλογικές διαδικασίες στις οποίες κάθε εργαζόμενος θα έχει ουσιαστική συμμετοχή, που θα ενώνει όλους τους εργαζόμενους στη βάση των αιτημάτων τους και δε θα τους χωρίζει σε κόκκινες, πράσινες και μπλε πλατείες!
- που θα προτάξει το εμείς απέναντι στο «εγώ» του επαγγελματικού συνδικαλισμού, που πολλές φορές ακούμε στις γενικές συνελεύσεις, γιατί ο πρώτος ενικός απαξιώνει την ίδια τη δύναμη που ένα σωματείο εκπροσωπεί, τη συλλογική!
- που θα βρίσκεται απέναντι στη λογική της συνδιοίκησης, που θα έχει καθαρή στάση απέναντι στην εργοδοσία χωρίς να «συνδιαλέγεται» και διαπλέκεται με αυτήν.
- που οι εργαζόμενοι θα αποφασίζουν και οι εκπρόσωποι του θα δεσμεύονται από την απόφαση τους, χωρίς ηγεσίες που δήθεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της σωτηρίας μας, χωρίς καν να μας ρωτήσουν.
- Που θα παλέψει για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ, όχι με τις αυταπάτες του διαλόγου που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μας οδηγήσουν στην ήττα, αλλά με ενωτικό, μαζικό ανειρήνευτο και παρατεταμένο αγώνα.
Δεν υπάρχουν φαεινές ιδέες, έτοιμες λύσεις, «εύκολες» και ανώδυνες πρακτικές.
Δεν υπάρχουν κοινοβουλευτικοί «σωτήρες», ούτε «super man» συνδικαλιστές. Οι εργαζόμενοι μακριά από λογικές εκπροσώπησης, μέσα από την συμμετοχή τους, πρέπει να αναζητήσουν τη δική τους διέξοδο, να περπατήσουν τον δικό τους μονόδρομο. Τον μονόδρομο του αγώνα!
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σταθούμε όρθιοι από το δρόμο του αγώνα και της αλληλεγγύης. Αυτό το δρόμο περπάτησαν εκατοντάδες χιλιάδες -εκατομμύρια εργαζομένων ανά το πλανήτη σε καιρούς πιο εύκολους μα και πολύ πιο δύσκολους απ’ τους σημερινούς και είναι αυτός ο δρόμος που αποτέλεσε εγγύηση για την κατάκτηση και τη διασφάλιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων!
Δρόμος που περνάει μέσα απ’ την ανασύνταξη των συλλογικών διαδικασιών, την επιστροφή στο σωματείο και τη μετατροπή του σε κέντρο αγώνα!
Αγώνας για την ανατροπή των μνημονίων, ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης, Ε.Ε., ΔΝΤ
Παλεύουμε για την υπεράσπιση και την υπογραφή κλαδικής σύμβασης, για όλους τους εργαζόμενους, για την διασφάλιση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων που αναμένεται να βρεθούν ξανά στο στόχαστρο το επόμενο διάστημα.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Σ’ αυτές τις εκλογές δε στηρίζουμε πρόσωπα και φίλους,
στηρίζουμε απόψεις και πολιτικές –συνδικαλιστικές πρακτικές.
Στις εκλογές του συλλόγου για τα όργανα των εργαζομένων
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Αφήστε μια απάντηση