Οι εκλογές προκηρύχθηκαν και ο λαός ετοιμάζεται να επιλέξει ποιο κόμμα θα στηρίξει. Πολλά νέα κόμματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους, ενώ τα κυρίαρχα κόμματα έχουν υποταχθεί στις επιταγές του ΔΝΤ. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ενημερώνεται κυρίως από τα ΜΜΕ τα οποία παραπληροφορούν, προβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές λύσεις, αποκρύπτοντας άλλες και τα κόμματα που τις εκπροσωπούν. Σκοπός αυτού του e–mail είναι αρχικά να ενημερώσει για το πραγματικό πρόσωπο και τους σκοπούς εκείνων των κομμάτων που αν ψηφιστούν δεν θα αλλάξουν την κατάσταση που ζει ο ελληνικός λαός και στη συνέχεια να ενεργοποιήσει τους αναγνώστες να αναζητήσουν και να γνωρίσουν την αποσιωπημένη αριστερά. Οι πληροφορίες για τα κόμματα προέρχονται αποκλειστικά από άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά και ιστολόγια, ενώ παραθέτουμε και τις πηγές για εξακρίβωση και περαιτέρω αναζήτηση. Ο πρόλογος και ο επίλογος είναι γραμμένος από την ομάδα, που συμμετέχει στην προσπάθεια ενημέρωσης. Ελπίζουμε αν βρείτε τα κείμενα αξιόλογα, να προωθήσετε την προσπάθειά μας για να ενημερώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.

Το μεγάλο ΟΧΙ, που σημαίνει ΝΑΙ

“CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τόν καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.”

Κ.Π.Καβάφης

Ο ελληνικός λαός μετά από την εκλογή μιας κυβέρνησης που ακολούθησε διαφορετικό πρόγραμμα, από αυτό που είχε προαναγγείλει, μετά από την εισβολή του ΔΝΤ στη χώρα του, μετά από τα Μνημόνια, μετά από τη σύσταση μιας κυβέρνησης των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, την οποία ποτέ δεν εξέλεξε, με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, ήρθε η ώρα να μιλήσει. Μπορεί να μην ρωτήθηκε ποτέ για τη ψήφιση του Μνημονίου 1 και 2, του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, των εφαρμοστικών νόμων, τους νόμους σε παιδεία, υγεία και όλων των υπόλοιπων επιθέσεων που έχει δεχτεί. Όμως με τις εκλογές αυτές έχει την ευκαιρία να δείξει και στις κάλπες την αντίθεσή του στη νέα πραγματικότητα της λιτότητας.

Είναι φανερό ότι στις εκλογές πρέπει όλοι να πούμε ένα μεγάλο Όχι στις πολιτικές των Μνημονίων και στα κόμματα που το στηρίζουν. Ένα μεγάλο Όχι στη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, στη μείωση των μισθών και των συντάξεων, που μας οδηγούν στην εξαθλίωση, δημιουργούν πλήθος αστέγων σε κάθε γωνιά της χώρας και ευθύνονται ακόμα και για αυτοκτονίες συνανθρώπων μας. Ακόμα είναι αναγκαίο να πούμε Όχι στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, στις αλλαγές σε ενέργεια και τηλεπικοινωνίες, στην αποδιοργάνωση της υγείας και των μεταφορών. Είναι επιτακτικό να πούμε όλοι ενωμένοι το μεγάλο Όχι στο φασισμό, είτε αυτός έχει τη μορφή της βίαιης καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων από την αστυνομία, είτε τη μορφή της προεκλογικής προπαγάνδας ενάντια στους μετανάστες, είτε ακόμα τη μορφή παρακρατικών ακροδεξιών οργανώσεων που επιτίθενται σε αριστερούς αγωνιστές και σε μετανάστες, οι οποίοι γίνονται για μια φορά ακόμα τα τραγικά θύματα της κρίσης της χώρας, οι κολασμένοι της γης. Επιπλέον πρέπει να πούμε ένα Όχι στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, που τόσο καιρό προσπαθούν να μας επιβάλλουν τα κόμματα εξουσίας και τη λογική του “μονόδρομου”, αλλά και ορισμένων “εναλλακτικών” μέσων ενημέρωσης, που περιορίζονται στην καταγγελία των “προδοτών” και στο κάλεσμα για πατριωτικά μέτωπα, καταπνίγοντας την ταξική πλευρά της οικονομικής κρίσης. Τέλος πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο ΔΝΤ, στην ευρωζώνη και στο ευρώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον “ευρωμονόδρομο” και σε κάθε άλλο μέσο, που χρησιμοποιείται προκειμένου να μένει εξαρτημένη η Ελλάδα και οι πολίτες της να φτωχαίνουν, για χάρη των κερδών του κεφαλαίου, που δεν έχει σύνορα.

Παρόλο που γνωρίζουμε ότι «οι εκλογές αν μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, θα ήταν παράνομες», πιστεύουμε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν από το λαό, ως όπλο για την αντίσταση στην επίθεση που δέχεται από ΕΕ-ΔΝΤ-κυβέρνηση. Μέσω των εκλογών πρέπει να πούμε το μεγάλο Ναι στις δυνάμεις της Αριστεράς, που παλεύουν ενάντια στην πολιτική του Μνημονίου και της καταστροφής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Πρέπει να πούμε ένα μεγάλο Ναι στις δυνάμεις που παλεύουν μέσα στο κίνημα για τα συμφέροντα των εργαζομένων, γνωρίζοντας φυσικά, ότι για να επιτύχουμε την αλλαγή, πρέπει να συμμετέχουμε όλοι μαζικά στο κίνημα, στις απεργίες και στις διαδηλώσεις. Πρέπει να πούμε Ναι σε ένα άλλο δρόμο, έξω από “μονόδρομους” του ΔΝΤ, της ΕΕ, του καπιταλισμού. Ο λαός λοιπόν, πρέπει πριν τις εκλογές, κατά τη διάρκεια και μετά να πει το μεγάλο ΝΑΙ σε έναν άλλο “δρόμο”, να παλέψει για να πάρει την τύχη του στα χέρια του, να πάρει την εξουσία και να καθορίσει μόνος το μέλλον του.
Μπορεί; ΝΑΙ

Νέα Δημοκρατία

• Ο κ. Σαμαράς κοροϊδεύει το πανελλήνιο – Του Δημήτρη Παπαγιαννάκου*

Την τελευταία περίοδο, ο κ. Σαμαράς σε δημόσιες παρεμβάσεις του (ομιλία στο Αιγάλεω και συνέντευξη στον κ. Πρετεντέρη στο Mega) κυριολεκτικά φλόμωσε το πανελλήνιο στο ψέμα. Οι παρεμβάσεις αυτές βρίθουν από διαστρεβλώσεις και βολικές αποσιωπήσεις αναφορικά με το οικονομικό πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί αν το αποτέλεσμα των εκλογών οδηγήσει, με τον όποιο τρόπο, τον ίδιο και τη Ν.Δ. στην εξουσία. Ακολουθεί ένα μικρό μόνο δείγμα.

Στη συνέντευξη στο Mega, ο κ. Σαμαράς αναφέρει και τα εξής: «Να δούμε αλήθεια, τι ψήφισα; Γιατί είναι άλλο το Μνημόνιο και άλλο η δανειακή σύμβαση. Ψήφισα λοιπόν μείωση χρέους… Ψήφισα μείωση των επιτοκίων… και ψήφισα… το δικαίωμα να ρίξουμε 30 χρόνια… στο μέλλον την υποχρέωσή μας ν’ αποπληρώσουμε τα δάνεια, που τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε στο πρώτο Μνημόνιο. Επομένως αυτό το οποίο συνέβη, και το λέω με βεβαιότητα, είναι ότι αυτό που ψηφίσαμε δεν σχετίζεται με το Μνημόνιο».

Εδώ βλέπουμε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί σύγχυση αναφορικά με τις δύο δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, ώστε να μην είναι σαφές το γεγονός ότι η δανειακή σύμβαση, πέρα από τους όρους δανεισμού, συνοδεύεται από ένα μνημόνιο όπου καταγράφεται η ακολουθητέα οικονομική πολιτική. Έτσι, αποσιωπάται το γεγονός ότι η Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς ψήφισαν πολλά περισσότερα απ’ όσα αναφέρονται παραπάνω. Ψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο. Επιπλέον, ο κ. Σαμαράς, κατόπιν πίεσης από την τρόικα, δεσμεύτηκε δημοσίως για τη μετεκλογική εφαρμογή του.

Η μία αποσιώπηση, όμως, φέρνει την άλλη. Έτσι ο κ. Σαμαράς αποσιωπά το γεγονός ότι το νέο μνημόνιο συνεχίζει επιθετικότερα τη στρατηγική της «εσωτερικής υποτίμησης» του πρώτου μνημονίου, πράγμα που σημαίνει ότι περιλαμβάνει νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, πρόσθετη άγρια περικοπή δημόσιων δαπανών, νέα φορολογικά βάρη για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και, βεβαίως, εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Οι βολικές αποσιωπήσεις, πλέον, λαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας.

Αποσιωπά ο κ. Σαμαράς το γεγονός ότι ψήφισε νέες περικοπές δημόσιων δαπανών ύψους 3,3 δισ. ευρώ για το 2012, οι οποίες, μεταξύ άλλων, αφορούν δαπάνες για φάρμακα (1 δισ. ευρώ), για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (400 εκατ. ευρώ), και δαπάνες για κύριες και επικουρικές συντάξεις (450 εκατ. ευρώ).

Αποσιωπά ο κ. Σαμαράς το γεγονός ότι ψήφισε επίσης να γίνουν νέες, πρόσθετες περικοπές δαπανών ύψους τουλάχιστον 11,5 δισ. ευρώ (5.5% του ΑΕΠ) αμέσως μετά τις εκλογές, στο πλαίσιο αναθεώρησης του Μακροπρόθεσμου. Αποσιωπά το γεγονός ότι οι περικοπές αυτές ρητά αναφέρεται στο νέο μνημόνιο ότι θα επικεντρωθούν σε συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα (8 δισ. ευρώ ή 4% του ΑΕΠ) και σε λειτουργικές και μισθολογικές δαπάνες της γενικής κυβέρνησης (3,5 δισ. ευρώ ή 1,5% του ΑΕΠ) που σημαίνει κλείσιμο/συγχωνεύσεις δημόσιων φορέων (σχολεία, νοσοκομεία, καταστήματα ΙΚΑ κ.λπ.) και νέες μειώσεις μισθών και απολύσεις εργαζομένων στον δημόσιο τομέα.

Αποσιωπά ο κ. Σαμαράς το γεγονός ότι ψήφισε να μειωθούν περαιτέρω οι φοροαπαλλαγές, όχι βέβαια εκείνες που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές, αλλά εκείνες που η κατάργησή τους θα προσθέσει νέα βάρη κυρίως στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, δηλαδή τα συνήθη φορολογικά υποζύγια.

Οι αποσιωπήσεις καλύπτουν ή συνοδεύουν αδίστακτα ψεύδη. Για παράδειγμα, ο κ. Σαμαράς κοροϊδεύει το πανελλήνιο:

(α) όταν δεσμεύεται για «άμεσα μέτρα για χαμηλόμισθους» τη στιγμή που ο ίδιος:

(i) ψήφισε μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% (και 32% για νέους/ες), πάγωμα των ωριμάνσεων (μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10%) και παραπέρα υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων εργασίας , χάριν επιχειρησιακών και ατομικών, ώστε, όπως αναφέρεται στο νέο μνημόνιο, να δοθεί η «δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)»

(ii) δεσμεύεται στο νέο μνημόνιο, αν συμμετέχει στην κυβέρνηση, ότι «μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους, θα συντάξουμε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για τη λεπτομερή αναμόρφωση της εθνικής συλλογικής σύμβασης έως το τέλος Ιουλίου 2012 [που] θα ευθυγραμμίσει το πλαίσιο του κατώτατου μισθού της Ελλάδας με αυτό συγκρίσιμων κρατών»

(iii) ψήφισε και δεσμεύτηκε ότι « η στρατηγική αυτή πρέπει να στοχεύει στη μείωση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% στο διάστημα 2012-14»

(β) όταν, ενώ έχει ψηφίσει όλα τα παραπάνω, ο ίδιος σχολιάζει στο MEGA τη μνημονιακή στρατηγική ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας μέσω μείωσης μισθών ως εξής: «η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι μόνο εξαρτώμενη από τους μισθούς. Υπάρχει το μη μισθολογικό κόστος, υπάρχει το ενεργειακό κόστος, έχουν αυξήσει 400 φορές τη ΔΕΗ, υπάρχει το φορολογικό κόστος, υπάρχουν άλλα κόστη τα οποία επηρεάζουν. Η Βουλγαρία και η Πορτογαλία αν θέλετε ακόμη να σας πω, επί χρόνια είχαν τους χαμηλότερους μισθούς και δεν πέτυχαν ανάπτυξη». Κοροϊδεύει επίσης διότι ο ίδιος έχει δεσμευτεί για μέτρα που οδηγούν στην αύξηση της τιμής της ηλεκτρική ενέργειας ώστε, όπως αναφέρεται στο νέο μνημόνιο, να διασφαλιστεί ότι «η ενεργειακή συνιστώσα των επίσημων τιμολογίων για νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις αντανακλά τις τιμές χονδρικής αγοράς».

Ο κ. Σαμαράς κοροϊδεύει τα πανελλήνιο:

(γ) όταν υποστηρίζει στο Mega ότι «η δανειακή σύμβαση… δεν επιβάλλει μείωση συντάξεων. μιλάει για τη βιωσιμότητα των Ασφαλιστικών Ταμείων» και ότι «εγώ δεσμεύομαι ότι θα εξαντλήσω κάθε δυνατότητα… ώστε να χτυπηθεί η δημόσια σπατάλη και όχι οι συντάξεις» τη στιγμή που ο ίδιος γνωρίζει ότι η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» θα επιδεινώσει την ήδη άθλια οικονομική κατάσταση των ταμείων και τη στιγμή που ο ίδιος έχει ψηφίσει και δεσμευτεί στο μνημόνιο όπου αναφέρεται ότι «δεδομένου του υψηλού μεριδίου συντάξεων στις δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης, η μεγάλη εναπομείνασα δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει κατ’ ανάγκη να περιλαμβάνει περαιτέρω προσαρμογές των συντάξεων»

(δ) όταν μιλάει για «ισοδύναμα μέτρα» (ειδικεύοντάς τα σε έσοδα από φοροδιαφυγή, και από αυθαίρετα και τζόγο) τη στιγμή που ο ίδιος γνωρίζει ότι τα 325 εκατ. που έμεναν απροσδιόριστα στο ψηφισμένο προσχέδιο του νέου μνημονίου τελικά καλύφθηκαν, μεταξύ άλλων, από περικοπές συντάξεων και οικογενειακών επιδομάτων.

Ο κ. Σαμαράς κοροϊδεύει το πανελλήνιο:

(ε) όταν ισχυρίζεται στο Αιγάλεω ότι «αν κάτι μας πληγώνει όλους είναι η ανεργία και ο πόνος που φέρνει σε κάθε ελληνική οικογένεια» τη στιγμή που ο ίδιος ψήφισε τη μείωση του κατώτατου μισθού που οδήγησε σε μείωση του επιδόματος ανεργίας από τα 460 στα 360 ευρώ και τη στιγμή που ο ίδιος ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο που συνεχίζει επιθετικότερα την πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» του πρώτου, μια πολιτική που υπερδιπλασίασε την ανεργία σε λιγότερο από 2 χρόνια.

(στ) όταν ισχυρίζεται ότι ή «προχωράω στην ανάκαμψη» τη στιγμή που όπως είδαμε ψηφίζει μείωση δαπανών για το ΠΔΕ, τη στιγμή που δεσμεύεται στο νέο πρόγραμμα το οποίο δεν προβλέπει ανάπτυξη για τα επόμενα 2 χρόνια (κι αυτό αν πάει καλά) και τη στιγμή που ο ίδιος έχει δεσμευτεί σε νέες περικοπές που θα επιτείνουν την ένταση και τη διάρκεια της ύφεσης.

Ναι. Ο κ. Σαμαράς κοροϊδεύει το πανελλήνιο. Ασυστόλως δε.

 

* Ο Δημήτρης Παπαγιαννάκος είναι μέλος της Επιτροπής Μελετών και Τεκμηρίωσης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: Αυγή (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=681753)

• Η Καθ’ Ημάς Αρχή Της Απροσδιοριστίας – Του Παντελή Μπουκάλα

Το ύφος λαϊκότροπο. Η φωνή, από τους υψηλούς τόνους στους οποίους αρέσκεται, ακούγεται ήδη βραχνιασμένη, σημάδι ότι θα κλείσει και σε τούτη την προεκλογική εκστρατεία. Το εγώ δίνει και παίρνει: δίνει απανωτές υποσχέσεις (μολονότι τίποτα δεν δείχνει πως είναι δυνατόν, τροϊκανικώς επιτρεπτό δηλαδή, να πραγματωθούν) και παίρνει χειροκροτήματα, αφού ο πρωτοπρόσωπος ηγεμονικός λόγος πάντοτε αποσπά τη λατρεία του πλήθους, συχνά στα όρια της έκστασης. Ο ένας ώμος γερτός (ο αριστερός, τυχαίο θα ’ναι), ο άλλος υψωμένος, στάση ταιριαστή στο στυλ του ρήτορα. Και η χρήση στερεοτύπων λαϊκής καταγωγής πυκνή, σαν μια σημαδούρα ότι ο αγορητής είναι παιδί του λαού.

Λογικό ήταν, λοιπόν, ένα τέτοιο, λαϊκής κοπής στερεότυπο να αποτελέσει το νοηματικό κέντρο της ομιλίας του κ. Σαμαρά στο Αιγάλεω. Και επίσης λογικό να αναδειχθεί αυτό ακριβώς από ιστολόγια και παραδοσιακά Μέσα ως ό,τι νεότερο και σημαντικότερο περιείχε μια ομιλία που άθροιζε κοινοτοπίες (τις οποίες έσπευσε έπειτα να πολλαπλασιάσει ο «απαντητικός» λόγος του κ. Βενιζέλου). «Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμούνται», είπε λοιπόν ο πρόεδρος της Ν.Δ., αναφερόμενος σε «συμφέροντα και συντεχνίες που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα».

Οχι, ούτε τα συμφέροντα κατονόμασε (διότι όλα τους είναι χρήσιμα προεκλογικώς, ως χορηγοί επικοινωνίας ή ό,τι άλλο, είναι φρόνιμο λοιπόν να μην τους εναντιώνεσαι ανοιχτά) ούτε τις συντεχνίες προσδιόρισε. Και οι συντεχνίες είναι χρήσιμες άλλωστε, τα μέλη τους ψηφίζουν, και επιπλέον, αρκετές επηρεάζονται ή καθοδηγούνται από γαλάζιους συνδικαλιστές. Δεν είναι, βέβαια, ιδίωμα του κ. Σαμαρά αυτό. Ολοι οι δημόσιοι ρήτορες, ακόμα κι όταν κρατούν το φραγγέλιο ή τη ρομφαία της κάθαρσης, για «κάποιους» μιλούν, «κάποιους» καταγγέλλουν και «κάποιους αναθεματίζουν· «κάποιους» απρόσωπους και ανώνυμους, οι οποίοι, υπό την αιγίδα ακριβώς της ανωνυμίας τους, μπορούν να συνεχίζουν άφοβα τη δουλειά τους. Ποιος ξέρει, ίσως… κάποιοι στα μέρη μας κατανόησαν λαθεμένα τη διάσημη «Αρχή της Απροσδιοριστίας» του Χάιζενμπεργκ, νομίζοντας ότι σημαίνει πως δεν πρέπει να προσδιορίζουμε τίποτα με σαφήνεια.

Πόσοι και ποιοι κοιμούνται, άγνωστο. Γνωστό είναι όμως ότι πολλοί βλέπουν όνειρα, και μάλιστα ξύπνιοι. Το όνειρο της πρωτιάς, λ.χ., όπως ο κ. Βενιζέλος, παρότι το κόμμα του δεν έχει καν σιγουρέψει τη δεύτερη θέση. Το όνειρο της εξουσίας, όπως ο κ. Καρατζαφέρης, που παρά τη μείωση της δύναμής του, λέει τι θα κάνει τον Μάιο σαν πρωθυπουργός. Το «όνειρο του Σιλωάμ», όπως ο κ. Σαμαράς, που εμφανίζεται να πιστεύει ότι η πολιτεία του ΠΑΣΟΚ, με τους ρύπους της, καθάρισε την επίσης ρυπαρή νεοδημοκρατική κυβερνητική πολιτεία. Και επιπλέον ενυπνιάζεται ότι θριαμβεύει αυτοδύναμος, ενώ το κόμμα του βρίσκεται δημοσκοπικά δέκα ολόκληρες μονάδες κάτω από το χαμηλότατο 33% του 2009. Αλλά ο καθείς και τα όνειρά του, που θα ’λεγε ο ποιητής.

Πηγή:Καθημερινή(http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_10/04/2012_437290)

 

• Οι σκιές ενός… παρ’ ολίγον Κίρχνερ –  Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, που σήμερα επενδύει τα πάντα στο δίλημμα «αυτοδυναμία ή δεύτερες εκλογές», φιλοτεχνεί με προσοχή το προφίλ του άφθαρτου πολιτικού ή τουλάχιστον του λιγότερο συνένοχου στο πάρτι της διαφθοράς που στήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες από τον δικομματισμό. Μερικά γεγονότα τον βοηθούν σ’ αυτό. Κυρίως η απουσία του από τα κυβερνητικά αξιώματα για 16 χρόνια, από το 1993, οπότε αποχώρησε ηχηρά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέχρι το 2009, οπότε ανέλαβε για δέκα μόλις μήνες το υπουργείο Πολιτισμού.

Ωστόσο, και αυτή η σύντομη θητεία σε ένα υπουργείο χαμηλής πολιτικής έντασης σκιάζεται από αποφάσεις κλασικής πελατειακής πολιτικής. Η πιο χαρακτηριστική ήταν η διοικητική «μετάθεση» του ναού του Επικούρειου Απόλλωνα στη Φυγαλεία, από την Ηλεία στην εκλογική του περιφέρεια, τη Μεσσηνία. Και μάλιστα λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Η φαιδρότητα αυτή κρίθηκε παράνομη και ανακλήθηκε από τον διάδοχό του κ. Σαμαρά στο ΥΠΠΟ Π. Γερουλάνο (με τον οποίο ο κ. Σαμαράς συνυπάρχει ανάμεσα στους έσχατους κλάδους του Μπενάκειου γενεαλογικού δένδρου). Ανάλογης… ιλαρότητας καταγγε- λίες είναι και αυτές που αφορούν τις προσλήψεις στο Μουσείο της Ακρόπολης. Όταν «εμπειρικό» ρεπορτάζ τηλεοπτικής εκπομπής αποκάλυπτε ότι ένας στους δύο υπαλλήλους δήλωνε… Καλαματιανός, ο διευθυντής του Μουσείου Δ. Παντερμαλής αποκαθιστούσε την αλήθεια, δηλώνοντας πως από τους 126 μόνον 27 (ήτοι 1 στους 5!) είναι από τη Μεσσηνία.

Φυσικά, αυτά είναι μικρές ασκήσεις παλαιοκομματισμού. Μεγαλύτερη βαρύτητα για τη σημερινή τραγωδία του χρέους έχει η άμεση ή έμμεση εμπλοκή του σημερινού αρχηγού της ΝΔ στο διαχρονικό και διακομματικό σκάνδαλο της προμηθευτικής «κατάληψης» του ΟΤΕ από τη Siemens και την Intracom. Την περίοδο ’89-’90, στη διαδοχή οικουμενικής και κυβέρνησης Τζαννετάκη, εδραιώθηκε η πρακτική των απευθείας αναθέσεων στις δύο εταιρίες της προμήθειας ψηφιακών παροχών στον ΟΤΕ. Ο κ. Σαμαράς υπήρξε διαδοχικά υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών στις κυβερνήσεις αυτές, χωρίς να καταγραφεί κάποια αντίρρησή του. Παραδόξως, η περιπέτεια του ΟΤΕ (ο νόμος Μάνου για τον στρατηγικό επενδυτή) ήταν ένας από τους λόγους, μαζί με το Μακεδονικό, που προκάλεσαν τη ρήξη του Σαμαρά με τον Κ. Μητσοτάκη, την αποχώρησή του και την πτώση της κυβέρνησης το ’93. Ο ίδιος αποχώρησε για «να αποτρέψει τα επερχόμενα δραματικά γεγονότα στο εθνικό θέμα της Μακεδονίας και τη νομιμοποίηση της επαίσχυντης πώλησης του ΟΤΕ», όπως δήλωνε στις 6/9/1993 και τους ίδιους λόγους επικαλείτο ο βουλευτής Γ. Συμπιλίδης που ανεξαρτητοποιήθηκε λίγες μέρες μετά προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης.

Ίσως έχει έναν συμβολισμό το γεγονός ότι το πιο διαχρονικό σκάνδαλο της μεταπολιτευτικής ιστορίας, μετά από πολλές ατελέσφορες δικαστικές έρευνες και εξεταστικές επιτροπές της Βουλής, κλείνει «συναινετικά» επί κυβέρνησης Παπαδήμου, με μια επαίσχυντη οικονομική ανταλλαγή με τη Siemens, με τη συμφωνία και του κ. Σαμαρά. Ωστόσο, ελάχιστοι κρίνουν πια τον αρχηγό της ΝΔ με βάση αυτές τις σκιές. Ο κ. Σαμαράς απειλείται περισσότερο από τη «ρετσινιά» της ανακολουθίας και του τυχοδιωκτισμού, με αποκορύφωμα την πλήρη προσχώρησή του στο μνημονιακό μπλοκ. Αν και υπερασπίζεται σθεναρά ένα προφίλ σταθερών αρχών και αξιών, που ιδεολογικά αντιστοιχούν στη «λαϊκή πατριωτική δεξιά», έχει ένα πλούσιο παρελθόν αυτοαναιρέσεων. «Δεν είμαστε κόμμα συγγενές με τη Ν.Δ.», διεκήρυσσε για την Πολιτική Άνοιξη, το κόμμα της «υπέρβασης» που ίδρυσε μετά την αποχώρησή του από τη ΝΔ, και για πολύ καιρό καλούσε «όσους προβλέπουν επανασυγκόλληση να αποκολληθούν από την πλάνη τους».

Αυτά μέχρι το 2004, οπότε επισημοποίησε τη δική του επανασυγκόλληση με τη ΝΔ και εκλέχτηκε ευρωβουλευτής της. Μετά την εκλογική συντριβή της ΝΔ το 2009 ο Αντώνης Σαμαράς σήκωσε το βάρος μιας ιστορικής αναμέτρησης στη συντηρητική παράταξη, μετατρέποντάς την από ρεβάνς έναντι του «οίκου Μητσοτάκη» σε σύγκρουση της «λαϊκής δεξιάς» με τον νεοφιλελευθερισμό. Πέτυχε ενδοκομματικό θρίαμβο τον οποίο στη συνέχεια επένδυσε στην ηχηρή αντι-μνημονιακή ρητορική, τουλάχιστον μέχρι και την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, τον Ιούνιο του 2010. Εντός της Ν.Δ. για ένα διάστημα διαμορφώθηκε ένας αθυρόστομος πόλος που φλέρταρε με την ιδέα μιας διάρρηξης των σχέσεων με την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, ακόμη και της στάσης πληρωμών.

Και, ίσως, φαντασιωνόταν το ενδεχόμενο ο Σαμαράς να εξελιχθεί σε έναν Έλληνα Κίρχνερ (ο περονιστής πρόεδρος της Αργεντινής που διέγραψε το 75% του χρέους της). Φυσικά, ο Αντ. Σαμαράς επέλεξε να μη γίνει ούτε Κίρχνερ, ούτε καν Τρικούπης ή Βενιζέλος. Πράγμα που, εκτός από τη ρετσινιά της ανακολουθίας (λαϊκιστί: «κωλοτούμπας»), του κοστίζει τη συγκρότηση ενός ανταγωνιστικού πόλου, των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του Π. Καμμένου που ίσως αποδειχθεί μοιραίος για την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Και είναι αμφίβολο αν αυτή την απώλεια μπορεί να την αντισταθμίσει η μεταστροφή του μιντιακού καρτέλ σε μια στάση που διαβαθμίζεται από διακριτική έως κραυγαλέα θερμή.

Κι αν στην περίπτωση του ΔΟΛ η εξήγηση ακούει απλώς στο όνομα Ανδρέας Ψυχάρης, στην περίπτωση των λοιπών δυνάμεων της μιντιακής διαπλοκής, η στήριξη Σαμαρά είναι ανταμοιβή για την ένταξή του στο μνημονιακό μαντρί, αλλά και έκφρασης μιας συστημικής αγωνίας για το «ποιος θα κυβερνά αυτόν τον τόπο», πάντα υπό τις εντολές της τρόικας

Πηγή : περιοδικό ΜΟΝΟ ( http://monopressgr.wordpress.com/2012/04/11/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC/)

 

Διαβάστε Επίσης:

1. Νέα δανειακή σύμβαση: Και επισήμως αποικία η Ελλάδα – Λεωνίδας Βατικιώτης ( http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/2012/03/23/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%AE%CE%BC%CF%89%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF/ )
2. Εκλογές – τομή στη ζωή όλων μας – Γιώργος Δελαστίκ (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63647163 )

 

ΠΑΣΟΚ

• Η πολιτική χωρίς ηθική, είναι ηθική των τυρράνων – Ανοικτή επιστολή του Κώστα Βαξεβάνη στον Ευάγγελο Βενιζέλο

Κύριε Βενιζέλο,

Σας απευθύνομαι για τρίτη φορά. Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί το κάνω. Άλλοι θα μιλήσουν για εμμονή. Δεν σας κρύβω πως δίστασα αρκετά πριν αποφασίσω να σας γράψω μια ακόμη επιστολή που δεν θα απαντήσετε. Μέσα στις αγιογραφίες των ημερών η επιστολή μου μπορεί να φαντάζει κουραστική και χωρίς νόημα. Αλλά το νόημα στα πράγματα, το δίνει ο καθένας με τον τρόπο του.

Σε καιρούς κρίσης οι άνθρωποι είναι περισσότερο έτοιμοι να εξαπατηθούν από το να αγανακτήσουν. Παρακολουθώ με σαρκασμό ανθρώπους που με έπαιρναν τηλέφωνο μετά τις δύο επιστολές μου για να μου προσθέσουν μια ακόμη πλευρά για τον τρόπο που πολιτευτήκατε, (περιέγραφαν όσα κάνατε «νομοθετικά τερατουργήματα») τώρα να κάνουν δηλώσεις υποστήριξής σας. Αγωνιούν σχεδόν να αναλάβουν το δύσκολο έργο να σας σηκώσουν στα χέρια για να σας οδηγήσουν ως το θρόνο της κομματικής ηγεσίας. «Αυτή είναι η πολιτική» θα σκεφτούν πολλοί. «Όχι, δεν είναι αυτή η πολιτική» σκέφτομαι και γι’ αυτό σας γράφω. Η πολιτική χωρίς ηθική είναι η ηθική των τυράννων. Η χώρα αυτή αξίζει κάτι παραπάνω.

Ας αρχίσουμε λοιπόν και πάλι από τα εύκολα. Διατελέσατε υπουργός Πολιτισμού. Η παραμονή σας στο υπουργείο σφράγισε αυτό που τότε φάνταζε μεγάλο επίτευγμα: Τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα όλοι καταλαβαίνουν πως ήταν ένα μεγάλο φαγοπότι. Με «έργα», απευθείας αναθέσεις και τηλεοπτική εθνική υπερηφάνεια. Τα σκουπίδια που ψάχνουν σήμερα πολλοί συμπολίτες μας, είναι εκείνα τα αποφάγια. Δεν έγινε ποτέ κανένας δημόσιος απολογισμός για το πόσα δισεκατομμύρια στοίχησαν οι Ολυμπιακοί. Βλέπουμε μόνο πόσο μας στοιχίζουν σήμερα. Δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό κόστος, αλλά και σε εκείνη την εικόνα του «τεμπέλη έλληνα» που φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου. Δεν είναι τεμπέλης ο Έλληνας. Κανένας λαός δεν είναι τεμπέλικος. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις σας δηλαδή, απλώς έδιναν δισεκατομμύρια για να γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες, επενδύσεις SIEMENS,υποβρύχια που έγερναν, «εκσυγχρονιστικά» έργα σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών. Και κάποια μέλη τους έπαιρναν μίζες και ανέβαιναν θέση στην πολιτική επετηρίδα του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο θέμα μας.

Το 2003 ήσασταν επίσης υπουργός Πολιτισμού. Τον Απρίλιο του 2003 υπογράψατε υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες αποχαρακτηρίζονταν από Ιστορικά Διατηρητέα Μνημεία, δύο βιομηχανικά μνημεία της Θεσσαλονίκης. Τα εργοστάσια ΦΙΞ και ΑΛΛΑΤΙΝΗ. Και τα δύο σε περιοχές της Θεσσαλονίκης με μεγάλη αξία γης. Οι ιδιοκτήτες τους δηλαδή, οι οποίοι είχαν ήδη αποζημιωθεί για τους χαρακτηρισμούς, θα γίνονταν σκανδαλωδώς πιο πλούσιοι. Είναι χαρακτηριστικό, πως οι ιδιοκτήτες του ΑΛΛΑΤΙΝΗ είχαν πάρει δικαίωμα μεταφοράς συντελεστή και δόμησης για 110.000 τετραγωνικά μέτρα. Παρ’ όλα αυτά εσείς αποχαρακτηρίσατε τμήματα του μνημείου για να οικοδομήσει η ιδιοκτήτρια εταιρεία 5 εξαόροφες οικοδομές,1 πενταόροφη,1 μονοκατοικία και 400 θέσεις πάρκινγκ.

Παρά την αντίδραση των κατοίκων, στο πλευρό σας είχε σταθεί όλο το πολιτικό κατεστημένο της Θεσσαλονίκης (να σας θυμίσω πως η πλειονότητά του σήμερα έχει καταδικαστεί ή αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες). Δύο χρόνια μετά, το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, έκρινε πως οι αποχαρακτηρισμοί είναι παράνομοι. Επικαλέστηκε μάλιστα το άρθρο 24 του Συντάγματος (πώς σας διέφυγε, συνταγματολόγε αυτό;) με βάση το οποίο, ο συντελεστής δόμησης 4,2 για τα έργα αυτά ήταν πέρα από κάθε έννοια ισότητας, καθώς στην περιοχή ο πραγματικός συντελεστής ήταν μόλις 2,2. Τα έργα ευτυχώς δεν έγιναν. Το 2006, ο Γιώργος Βουλγαράκης ως υπουργός Πολιτισμού αποχαρακτήρισε και πάλι με υπουργική απόφαση το βιομηχανικό μνημείο ΑΛΛΑΤΙΝΗ. Και πάλι το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του έκρινε παράνομη την υπουργική απόφαση. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, κάποιος λόγος θα υπάρχει, τον οποίο αγνοούμε, που έχετε εστιάσει την προσοχή σας τόσες κυβερνήσεις, και κυρίως εσείς, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο της Θεσσαλονίκης που μπορεί σε μία νύχτα να γίνει χρυσορυχείο.

Στο σχέδιο νόμου «Νέος Οικοδομικός Κανονισμός» του ΥΠΕΚΑ, το οποίο βεβαίως εσείς υπογράφετε, και συγκεκριμένα στο άρθρο 10 ζ αναφέρεται:

«Σε περίπτωση οικοπέδων τουλάχιστον 2.000 τ.μ με απόδοση σε κοινή δημόσια χρήση του 100% του ακάλυπτου παρέχεται το εξής κίνητρο:

Αύξηση της επιτρεπόμενης δόμησης του προκύπτοντος οικοπέδου κατά 35% με προσθήκη καθ’ ύψος 30% επιπλέον του επιτρεπόμενου της περιοχής».

Συμπτωματικά, το οικόπεδο ΑΛΛΑΤΙΝΗ είναι 2600 τετραγωνικά. Το κώλυμα στην οικοδόμησή του δεν ήταν τόσο ο αποχαρακτηρισμός, όσο η αντισυνταγματική ρύθμιση για τον μεγάλο συντελεστή. Και τώρα ξαφνικά αυτό ρυθμίζεται με νόμο. Η ελληνική Βουλή θα ψηφίσει αυτό που τόσο πολύ θέλατε διακομματικά. Φαντάζομαι πως δεν υπάρχουν πολλά ακόμη οικόπεδα πάνω από 2.000 τετραγωνικά μέσα σε πόλεις, για τα οποία κάνετε ολόκληρη ρύθμιση. Αν υπάρχουν, καλό θα είναι να τα ανακοινώσετε για να δούμε ποιοι επιτέλους ευνοούνται.

Και ας πάμε τώρα στα πιο δύσκολα.

Σας παρακολούθησα λίγο πριν την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου να κάνετε δηλώσεις, ότι αναζητάτε 250 εκατομμύρια τα οποία αν δεν βρίσκονταν έπρεπε να κόψουμε τις επικουρικές. Θα σας πω λοιπόν πού ήταν τα 250 εκατομμύρια που δηλώνατε πως ψάχνατε, όπως και πολλά ακόμη που εσείς ο ίδιος χαρίσατε. Όχι βέβαια στους συνταξιούχους. Διατελέσατε και υπουργός Άμυνας. Την περίοδο εκείνη γνωρίζατε πάρα πολύ καλά και από την ενημέρωση υπηρεσιακών παραγόντων, αλλά και δικαστικών αυτό που γνώριζε όλη η Ελλάδα από δημοσιεύματα. Η προμήθεια 4 γερμανικών υποβρυχίων S-214 και η επισκευή 4 ακόμη S-209 ήταν ένα μεγάλο σκάνδαλο με μίζες στο οποίο εμπλέκονταν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και στελέχη του υπουργείου και του Πολεμικού Ναυτικού. Η Ελλάδα αποφάσισε και πάλι στο όνομα της εθνικής ανάγκης να προμηθευτεί υποβρύχια που υπήρχαν μόνο στα σχέδια σε τιμές διπλάσιες των πραγματικών. Δηλαδή χρηματοδοτήσαμε το ερευνητικό πρόγραμμα της Γερμανικής HDW,προπληρώσαμε τα υποβρύχια και τελικώς δεν παραλάβαμε παρά ένα από αυτά το οποίο και έγερνε: Το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» το οποίο αρνήθηκαν να παραλάβουν όλοι οι υπουργοί Άμυνας πριν από εσάς.

Οι γερμανικές Αρχές ερευνώντας το σκάνδαλο, αποκάλυψαν πως μια ομάδα Ελλήνων (και πολιτικών) έπαιρνε μίζες προκειμένου να γίνει αυτή η προμήθεια. Οι μίζες δίνονταν στους επίορκους μέσα από τον πρόγραμμα αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Δηλαδή η γερμανική εταιρεία εμφανιζόταν να δίνει χρήματα σε ελληνικές εταιρείες για να κατασκευάσουν τμήματα του υποβρυχίου, αλλά αυτά πήγαιναν σε μίζες. Επίσης η γερμανική HDW είχε αναλάβει να αγοράσει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έναντι ευτελούς ποσού, για να μπορέσουν οι μιζαδόροι να εμφανίσουν πως αγοράζουν τα υποβρύχια για να σωθούν τα Ναυπηγεία και να μην μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι.

Στην Ελλάδα οι εισαγγελικές Αρχές ξεκίνησαν έρευνα η οποία οδηγεί στο σκαμνί 30 άτομα. Ανάμεσά τους και συνδικαλιστές του Σωματείου οι οποίοι έπαιρναν μίζες για να κάνουν συμβατά τα δικαιώματα των εργαζομένων με τα συμφέροντα όσων χρηματίζονταν. Επίσης το ΣΔΟΕ, όπως καλά γνωρίζετε, σας γνωστοποίησε ένα πόρισμα που επιβεβαίωνε πλήρως τις φήμες. Σε αυτό το πόρισμα αποκαλύπτεται πως η γερμανική εταιρεία HDW δεν πραγματοποίησε τα προγράμματα Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων που θα επέστρεφαν στην Ελλάδα 500 εκατομμύρια ευρώ. Σε έλεγχο του ΣΔΟΕ αποκαλύφθηκε πως μεγάλες εταιρείες που εμφανίζονταν ότι εισπράττουν χρήματα από την γερμανική εταιρεία για να κάνουν τμήματα των υποβρυχίων δεν το έκαναν. Πού πήγαιναν τα λεφτά; Σε μίζες, όπως έλεγαν οι γερμανικές δικαστικές Αρχές;

Γνωρίζατε ακόμη και την τραγελαφική διαπίστωση του πορίσματος ότι η Γερμανική ιδιοκτήτρια εταιρεία των Ναυπηγείων εμφάνιζε μεγάλες φορολογικές παραβάσεις και εικονικά τιμολόγια (ναι, οι Γερμανοί που μας κατηγορούν για διαφθορά). Σε ένα από αυτά τα τιμολόγια εμφανίζονται να δίνονται ποσά για «την προώθηση των εταιρικών συμφερόντων των Ελληνικών Ναυπηγείων στη Βολιβία». Μόνο που η Βολιβία δεν έχει θάλασσα για να έχουν τα Ναυπηγεία εταιρικά συμφέροντα.

Με βάση την δικαστική έρευνα σε Γερμανία και Ελλάδα, η χώρα μας μπορούσε να προσβάλει τις συμβάσεις για τα υποβρύχια, να απαιτήσει ρήτρα και αποζημιώσεις. Δεν το κάνατε. Παραλάβατε το υποβρύχιο που έγερνε και δεν παραλάμβανε κανένας υπουργός Άμυνας, αλλά κάνατε κάτι ακόμη χειρότερο. Πάλι με το πρόσχημα πως πρέπει να σωθούν οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία. Προκειμένου να «σωθούν» λοιπόν και να αγοραστεί τμήμα των Ναυπηγείων από επενδυτές του Ντουμπάι (το 30% παρέμεινε στους Γερμανούς), με τον νόμο 3885/2010 υπογράψατε μια συμφωνία παραίτησης. Την ώρα που η χώρα διαπραγματευόταν με τους Γερμανούς εσείς υπογράψατε πως το ελληνικό Δημόσιο παραιτείται ρητά των δικαιωμάτων του να εγείρει αξιώσεις που απορρέουν από τις ζημιογόνες για την περιουσία του συμβάσεις για τα υποβρύχια. Επίσης παραδίδονται «καθαρά» τα Ναυπηγεία στη νέα ιδιοκτησία, παρά το ότι ξέρατε πως υπάρχουν φορολογικές παραβάσεις, εικονικά τιμολόγια και άλλα πολλά. Και προχωρήσατε. Αποφασίσατε να αγοράσετε σε καιρό κρίσης επιπλέον δύο από τα σκανδαλώδη υποβρύχια με 515 εκατομμύρια ευρώ. Υπενθυμίζω ότι έχουμε ήδη πληρώσει το 96% των χρημάτων χωρίς να τα έχουμε παραλάβει. Δεν έχετε θέσει στη σύμβαση ούτε καν τον όρο πως θα πληρώσουμε αφού τα παραλάβουμε. Εκταμιεύετε και ποσά για να πληρωθούν. Εσείς λοιπόν ξέρετε που ήταν τα λεφτά που δήθεν ψάχνατε. Θέλετε λοιπόν τώρα να απαντήσετε γιατί χαρίσατε στους Γερμανούς πάνω από 1 δις;

Και μια που μιλάμε για την «εξυπηρέτηση» των εργαζομένων να σας θυμίσω μία ακόμη υπόθεση καρμπόν, που πάλι χαρίσατε για να μην μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι. Διατελέσατε υπουργός Ανάπτυξης. Το 1998,η καναδική εταιρεία η οποία εκμεταλλευόταν τα πετρέλαια Πρίνου-Καβάλας, σας γνωστοποίησε πως αποχωρεί από την Ελλάδα γιατί έληγε η σύμβαση εξόρυξης. Η εταιρεία με βάση τις συμβατικές της υποχρεώσεις έπρεπε να αποκαταστήσει το περιβάλλον. Αυτό στοίχιζε 700 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με δική σας δήλωση στη Βουλή. Αποφασίσατε για να μην απολυθούν οι 258 εργαζόμενοι, να συνεχιστεί η άντληση. Δεν την ανέλαβαν τα Ελληνικά Πετρέλαια. Ούτε κάνατε διεθνή διαγωνισμό για να αναλάβει κάποια εταιρεία. Κάνατε ανάθεση σε μία εταιρεία που δημιουργήθηκε, την KAVALA OIL. Σε αυτή είχαν ποσοστό 67% ιδιώτες και 33% οι εργαζόμενοι. Δώσατε και 5 εκ δολάρια προκαταβολή στην νεοϊδρυθείσα εταιρεία. Τη χρηματοδοτήσατε. Το θέμα εμφανίστηκε στην Καβάλα ως σωτηρία και εσείς ως ευεργέτης.

Στη σύμβαση που υπογράψατε κάνατε και το επίσης ανεξήγητο μετά από όλες τις χάρες στην εταιρεία. Απαλλάξατε την εταιρεία από τα έξοδα αποκατάστασης του περιβάλλοντος και ξηλώματος των εγκαταστάσεων μετά το τέλος της άντλησης. Δηλαδή θα βγάλουν το πετρέλαιο και θα φεσώσουν το ελληνικό Δημόσιο με ένα κόστος που το 1999 ήταν 700 εκατομμύρια δολάρια. Ούτε η προηγούμενη εταιρεία τα πλήρωσε, ούτε η επόμενη θα πληρώσει. Θα τα δώσει ο ελληνικός λαός. Ο «τεμπέλης» των γερμανικών εφημερίδων που τρώει τα λεφτά. Και όλα αυτά για να «σώσετε» 258 εργαζόμενους. Με τόσα που έχετε χαρίσει στις εταιρείες οι εργαζόμενοι αυτοί θα ζούσαν χωρίς να δουλεύουν μαζί με πολλούς ακόμη στην περιοχή. Περιμένω να πείτε γιατί αυτή η εμμονή σας να θεωρείτε τα συμφέροντα των εταιρειών, συμφέροντα της Ελλάδας.

Όλα αυτά τα περνάτε ως νόμους στην ελληνική Βουλή. Είσαστε γνώστης της νομικής και ξέρετε πως να διαχέετε την ευθύνη. Δεν μιλώ μόνο για την πολιτική.

Ίσως αυτή την επιστολή να την γράφω γι’ αυτούς τους πολιτικούς τελικώς. Δεν πιστεύω πως είναι όλοι διεφθαρμένοι. Μπορούν να καταλάβουν και να τολμήσουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Την γράφω και για εκείνους τους ανθρώπους στο ΠΑΣΟΚ που θα δώσουν 2 ευρώ για να σας ψηφίσουν για αρχηγό πιστεύοντας πως είσαστε ο καταλληλότερος για να επιβιώσει το κόμμα. Δεν ξέρω γιατί σας θεωρεί ο καθένας απ’ αυτούς καταλληλότερο, αλλά είμαι βέβαιος πως δεν εννοούν με το «καταλληλότερος» την πολιτική, όπως την θέλουν.

Αυτοσκοπός δεν είναι η ύπαρξη των κομμάτων, αλλά της χώρας. Αυτής που θέλετε να λέτε ότι σώσατε, όπως τα Ναυπηγεία και τα Πετρέλαια Καβάλας. Άντε και το ΑΛΛΑΤΙΝΗ. Είτε το θέλετε είτε όχι, έχετε παραδοθεί στην Ιστορία. Το άγχος σας να επιβεβαιώσετε το όνομα «Βενιζέλος» ως ιστορικό όνομα για δεύτερη φορά έχει επιτευχθεί. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, λένε οι ιστορικοί, πως για να φτάσει στην Μικρασιατική Καταστροφή υπηρέτησε τουλάχιστον κάποιο όραμα. Δεν θεωρώ πως θα υπάρξει ιστορικός του μέλλοντος που θα σας πιστώσει στο μέλλον οποιαδήποτε όραμα ως άλλοθι για την ολική καταστροφή που οδηγείτε τη χώρα

ΥΓ: Για όλους εσάς στο ΠΑΣΟΚ που θα ψηφίσετε τον Βενιζέλο για να σώσει το κόμμα, αναρωτηθείτε μήπως μιλάτε πλέον για ένα κόμμα το οποίο ταιριάζει μόνο στο Βενιζέλο.

 

Πηγή: Το κουτί της Πανδώρας (http://www.koutipandoras.gr/?p=17080 )

 

Διαβάστε Επίσης:

1. Ο Βενιζέλος με γραμμή Σαμαρά (απόσπασμα) – Γιώργου Δελαστίκ  ( http://www.prin.gr/2012/03/3_18.html )
2. Ποιος θα πληρώσει την περιπέτεια της ΔΕΗ; / Πάντως όχι ο Βενιζέλος…  – Ντίνα Καράτζιου, Χρήστος Ιωάννου ( http://monopressgr.wordpress.com/2012/04/01/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4/ )

3. Ο φόβος φυλάει τα έρμα του Μνημονίου – Γιώργου Λαουτάρη ( http://www.prin.gr/2012/04/blog-post.html )

4. Το ΠΑΣΟΚ στη… Βαϊμάρη – Νίκος Μπογιόπουλος ( http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6787984&textCriteriaClause=%2B%CE%A4%CE%9F+%2B%CE%A0%CE%91%CE%A3%CE%9F%CE%9A+%2B%CE%A3%CE%A4%CE%97…+%2B%CE%92%CE%91%CE%99%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%97 )

Δημοκρατική Αριστερά

 

• ΠΑΣΟΚ: από τη διάλυση στη διάχυση – Της Βασιλικής Σιούτη

Μας νοιάζει τι γίνεται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ;  Πολλοί είναι αυτοί  που θα απαντούσαν αυθόρμητα «όχι».  Κι όμως,  όσο κι αν εντυπωσιάζει η δραματική συρρίκνωση του στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί να αγνοούμε  τη μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη που εξακολουθεί να διαθέτει στην παρούσα Βουλή ,  στην οποία στηρίζεται η κυβέρνηση Παπαδήμου.  Από την άλλη, όσο μικρό και να είναι το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές που θα γίνουν,  ενδέχεται να καθορίσει μία μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας. Κι ακόμα,  τα κόμματα της αριστεράς, που –αντιστρόφως- βλέπουν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν,  είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που τα τροφοδοτεί  και ο κόσμος  του (στελέχη και ψηφοφόροι).

Με λίγα λόγια, όσο κι αν κάποιοι νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, αυτό  στην πραγματικότητα διαχέεται και αναπαράγεται. Η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) είναι δικό του παιδί. Σύμφωνα με το βαρόμετρο της Public Issue για λογαριασμό του Σκάι  και της Καθημερινής για τον Φεβρουάριο του 2012, το ΠΑΣΟΚ  έρχεται τρίτο κόμμα με 8% ενώ η ΔΗΜΑΡ δεύτερο με 18%.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες πολιτικές αναλύσεις για να καταλάβει κανείς από πού κυρίως αντλεί τα ποσοστά της η ΔΗΜΑΡ.Ήταν ο Κώστας Σημίτης αυτός που πρώτος έγνεψε στο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ να στραφεί  προς το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, απογοητευμένος από τις εξελίξεις στο δικό του κόμμα  και τα ηγετικά στελέχη του που τον αγνοούσαν επιδεικτικά τελευταία. Η παρουσία του Κώστα Σημίτη δίπλα στον Φώτη Κουβέλη, στην  εκδήλωση που  οργάνωσε στο τέλος του περασμένου Νοέμβρη το περιοδικό «Μεταρρύθμιση» του Νίκου Μπίστη (πρώην υφυπουργός της κυβέρνησης Σημίτη και σήμερα στέλεχος της ΔΗΜΑΡ) είχε τον συμβολισμό της.Ο  Φώτης Κουβέλης, μάλιστα, στην ομιλία του τότε, υποστήριξε ότι «στόχος της ΔΗΜΑΡ , που προβάλλει ως βασικά στοιχεία της τον ευρωπαϊσμό, τον μεταρρυθμισμό και την πολιτική οικολογία, είναι η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Τα ίδια δηλαδή που έλεγε καιρό τώρα και ο Κώστας Σημίτης στο δικό του περιβάλλον: ότι υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ενός φιλοευρωπαικού, μεταρρυθμιστικού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

“Το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει και τη θέση του θα πάρει άλλο κόμμα.” δήλωσε από το Βερολίνο, ο Κώστας Σημίτης.

Αλλά και στην πρόσφατη ομιλία του στο Βερολίνο, ο Κώστας Σημίτης,  δήλωσε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει και τη θέση του θα πάρει άλλο κόμμα.Η Άννα Διαμαντοπούλου και όχι μόνο, αποκαλεί τη ΔΗΜΑΡ «αριστερά της ευθύνης» σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο επιφυλάσσει τους χειρότερους χαρακτηρισμούς και τον καταγγέλλει ότι βρίσκεται πίσω από κάθε αποδοκιμασία υπουργού και επεισόδιο.

Δεν είναι όμως μόνο το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ που φαίνεται να κινείται προς τη ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις (οι οποίες μένει να επιβεβαιωθεί αν θα αποτυπωθούν με τον ίδιο τρόπο και στις εκλογές).

Στη ΔΗΜΑΡ κατευθύνεται το πιο συντηρητικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ που δεν πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια συγκρότησης  εσωκομματικού αντιμνημονιακού μετώπου (Ν.Μπίστης,  Π.Παναγιώτου κ.α) ενώ προς τον ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνεται το πιο αριστερό και ριζοσπαστικό τμήμα του,  που εναντιώθηκε στο μνημόνιο (Σοφία Σακοράφα, Π. Κουρουμπλής κ.α). Μετά από χρόνια λεηλασίας των κομμάτων της αριστεράς από το ΠΑΣΟΚ,  ήρθε η ώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω. Τώρα είναι η δική τους σειρά. Οι  τακτικές «λεηλασίας», ωστόσο,  των αριστερών κομμάτων (βασικά της ΔΗΜΑΡ και του Συνασπισμού) διαφέρουν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στη ΔΗΜΑΡ έχουν   πιο μαζικό χαρακτήρα, απευθύνονται σε πολλά χαμηλόβαθμα στελέχη πανελλαδικά, που αποτελούν τμήμα του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, και συχνά παίρνουν χαρακτήρα «μεταγραφής».  Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ  δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Φ.Κουβέλη  «με πολύ καλή πρόταση» . Αντίθετα , κάποια  στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν δεχθεί κρούσεις και από τους δύο,   ισχυρίζονται ότι  «ο Συνασπισμός δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για εμάς. Μόνο τον κόσμο μας θέλει» έλεγαν.  Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ μάλιστα γκρίνιαζε  στην παρέα του ότι «Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρε ο Τσίπρας». Από την άλλη,  όπως ισχυρίζονται ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές «Ο Κουβέλης περνάει καλύτερα στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ, γιατί δείχνει περισσότερο «συγγενής» και στη ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχουν συνιστώσες όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες ενοχλούν τους παραδοσιακούς.»

«Αν δεν υπήρχε ο Κουβέλης θα έπρεπε να τον εφεύρουν» – Χρ.Βερναρδάκης, πολιτικός επιστήμονας.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πολύ χρήσιμη για την διαχείριση της κρίσης του ΠΑΣΟΚ την παρουσία  της. «Αν δεν υπήρχε ο Κουβέλης θα έπρεπε να τον εφεύρουν» αναφέρει ο πολιτικός επιστήμονας Χρ.Βερναρδάκης. Σύμφωνα με το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Θέμη Τζήμα (από την αντιμνημονιακή πτέρυγα),  η  προσχώρηση ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ  στη ΔΗΜΑΡ έχει να κάνει:

α)με τη μεταστροφή ενός γενικά μετριοπαθούς ή και συντηρητικού πασοκικού κορμού που δε συγκρούστηκε με το μνημόνιο,  είτε επειδή το θεώρησε αναγκαίο, είτε επειδή δε θέλησε να συμμετέχει σε πιο ριζοσπαστικές δράσεις. Το τμήμα αυτό, ωστόσο, επλήγη από το μνημόνιο ή/και διαφώνησε με τους χειρισμούς που έγιναν από την κυβέρνηση Παπανδρέου και βλέπει στο κόμμα του Φ. Κουβέλη μια εκδοχή του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, που δε βαρύνεται με τα κυβερνητικά “αμαρτήματα” του.

β) υπάρχουν αρκετοί απολίτικοι ή και όντως αντιμνημονιακοί Πασόκοι που στον Φ. Κουβέλη βλέπουν ένα γενικόλογο, μετριοπαθή, “σοβαρό”, μειλίχιο, αστό πολιτικό της κεντροαριστεράς, του οποίου η δυνατότητα να κινείται σαν Αβραμόπουλος της αριστεράς, ακόμα,  λογίζεται ως θετικό του. Δεν προκαλεί κανέναν, δεν έχει γωνίες, έχει τη στήριξη των ΜΜΕ.

γ) ένα κρίσιμο τμήμα του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ,  κυρίως στην περιφέρεια, πηγαίνει στη ΔΗΜΑΡ για να επιβιώσει, υπό το φόβο απώλειας της δεύτερης θέσης του ΠΑΣΟΚ. Είναι οι γνωστοί οπορτουνιστές».

Όσο για το «αντιμνημονιακό» Πασόκ, αυτό πηγαίνει  στον ΣΥΡΙΖΑ, στο σπίτι του, φυλλορροεί σε άλλα κόμματα ή μένει και δίνει μάχες -χωρίς πολύ πίστη σε αυτές- εντός του ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ (θα εξακολουθεί να) είναι εδώ.

Τα κόμματα, ωστόσο,  που θέλουν να λεηλατήσουν το ΠΑΣΟΚ  (και όχι μόνο της αριστεράς) επιδιώκουν εν μέρει να αντιγράψουν το καθένα μια ορισμένη ιστορική φάση του ΠΑΣΟΚ και δεν το κρύβουν ιδιαίτερα: η ΔΗΜΑΡ τις απαρχές του εκσυγχρονισμού,  πριν βαρύνει έντονα η κυβερνητική του φθορά, ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ΠΑΣΟΚ της αρχής του ’80, η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά επιδιώκει να αντιγράψει, εν μέρει,  το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, ακόμα και το ΚΚΕ συχνά υποπίπτει στον πειρασμό να αντλήσει στοιχεία από το ΠΑΣΟΚ του ’70. «Ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται ή το κάνουν με ανεπαρκή τρόπο, τα κόμματα της αριστεράς και όχι μόνο, εν πολλοίς ετεροπροσδιορίζονται με αναφορά και το ΠΑΣΟΚ» αναφέρει ο Θ.Τζήμας.

  Και μόνο αυτό είναι αρκετό για να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ θα εξακολουθεί να είναι εδώ,  απλώς όχι ενωμένο-δυνατό. Διαλυμένο,  θα μπολιάσει όλα τα άλλα κόμματα. Ακόμα και τα σενάρια που διακινούνται για νέα κόμματα, κι αυτά ως «μαγιά» στελέχη που σχετίζονται με το ΠΑΣΟΚ έχουν. Η δημοσκοπική αποσύνθεση του πάντως,  δεν φαίνεται να μπορεί να αποτραπεί, παρότι αρκετοί είναι αυτοί εντός του ΠΑΣΟΚ που ελπίζουν ότι στις εκλογές θα πιάσει 25%. Την ίδια στιγμή υπάρχουν δημοσκόποι που μιλούν για μονοψήφιο νούμερο.

“Δεν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι π.χ ο Ευ. Βενιζέλος θα τα πήγαινε καλύτερα από τον Γιώργο Παπανδρέου.” Το αντίθετο, μάλλον, καθώς «η εικόνα του υπουργού Οικονομικών έχει πληγεί πάρα πολύ. Ίσως δυσκολευτεί ακόμα και να εκλεγεί βουλευτής Θεσσαλονίκης».

Ούτε η αλλαγή ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αναμένεται να επηρεάσει θετικά τα ποσοστά, ανεβάζοντας τα . Όπως εξηγεί ο Χρ. Βερναρδάκης,  δεν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι π.χ ο Ευ. Βενιζέλος θα τα πήγαινε καλύτερα από τον Γιώργο Παπανδρέου. Το αντίθετο, μάλλον, καθώς «η εικόνα του υπουργού Οικονομικών έχει πληγεί πάρα πολύ. Ίσως δυσκολευτεί ακόμα και να εκλεγεί βουλευτής Θεσσαλονίκης». Οι Παπανδρέου, αναφέρει, «από την εποχή του «γέρου της Δημοκρατίας» μέχρι πρόσφατα διατηρούσαν ένα δικό τους κεντρογεννές «παπανδρεικό κόμμα»  μέσα στο κόμμα,  το οποίο εκτιμούσαν ότι ήταν ένα 10-15%. Ο Γιώργος Παπανδρέου το διέλυσε και αυτό. Ο Ανδρέας έφτασε το ΠΑΣΟΚ στο 48% και ο Γιώργος στο 8%. Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να γίνει ΕΔΗΚ».

Παρόλα αυτά και παρά ταύτα, όμως, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο, πάλι να είναι όλοι ΠΑΣΟΚ.

Πηγή: Περιοδικό ΜΟΝΟ (http://monopressgr.wordpress.com/2012/03/03/pasok-disintegration-to-dissemination/)

 

• ΔΗΜΑΡ: Αριστερή πτέρυγα του αστισμού

«Η Αριστερά της ευθύνης». Με αυτό το σύνθημα στο θυρεό της κατέθεσε η ΔΗΜΑΡ την προεκλογική πρότασή της, όπως την παρουσίασε ο πρόεδρός της, Φ. Κουβέλης (9/4/12). Με την αποκωδικοποίηση αυτού και μόνον του αυτοχαρακτηρισμού η ΔΗΜΑΡ εντάσσεται στον αστερισμό των αστικών πολιτικών δυνάμεων που αναγορεύονται σε δυνάμεις ευθύνης με την έννοια βέβαια της πιστής σύμπραξης στη νεοφιλελεύθερη επέλαση και την ακραία μνημονιακή της έκφραση. Ταυτόχρονα, οδηγεί στο βολικό για το σύστημα συνειρμό ότι, αφού η ΔΗΜΑΡ είναι η «υπεύθυνη Αριστερά», η άλλη Αριστερά, που στον ένα ή τον άλλο βαθμό αντιπαρατίθεται στο Μνημόνιο, είναι η ανεύθυνη και αναξιόπιστη Αριστερά.

του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

 

Αν και δεν υπήρχε αμφιβολία, ωστόσο με την προγραμματική της διακήρυξη η ΔΗΜΑΡ και επίσημα πλέον εντάσσεται στο αστικό κομματικό σύστημα ως «αριστερή» πτέρυγά του. Δύο κόκκινες γραμμές – πολιτικούς άξονες επιχειρεί να θέσει η ΔΗΜΑΡ στην προεκλογική διακήρυξή της, αμφότερους προς την Αριστερά και τους εργαζόμενους. Ο πρώτος αφορά ατην απερίφραστη αποδοχή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης που «αποτελούν πραγματικότητα» και «δεσμεύουν» τη χώρα. Η διαφοροποίηση της ΔΗΜΑΡ εξαντλείται «στη διεκδίκηση τροποποιήσεων στο συμφωνηθέν πλαίσιο με τους εταίρους». Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφοροποίηση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά ταύτιση επί της πολιτικής ουσίας, αφού και οι δύο επαγγέλλονται τροποποιήσεις του μνημονίου. Είναι μάλιστα τόσο σώφρων και μετρημένος ο κ. Κουβέλης, που για να μην τον χαρακτηρίσουν ως αδιάλλακτο οι εταίροι, δεν απαιτεί «μια συνολική διαπραγμάτευση», αλλά διεκδικεί αλλαγές κατά φάσεις και στάδια και «μόνο αν υπάρξουν σημαντικές πολιτικές μεταβολές στο γαλλογερμανικό άξονα ή αν δημιουργηθούν νέα θετικά δεδομένα στα δημοσιονομικά μας μεγέθη». Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς! Τις «ευγενικές» διεκδικήσεις από τους εταίρους μας; Τη δημιουργική πολιτική της ΔΗΜΑΡ, που μοιρολατρικά αναμένει τις εξελίξεις στο γαλλογερμανικό άξονα; Τις βελτιώσεις (αν υπάρξουν) με το σταγονόμετρο στον Έλληνα (κατά φάσεις), ενώ ραγδαία θα κατρακυλά «κατά τα συμφωνηθέντα» στο Μνημόνιο, σε μισθούς και συντάξεις Βουλγαρίας και Αλβανίας, αλλά κι αυτές τις «βελτιώσεις», αν το επιτρέψουν τα δημοσιονομικά μας μεγέθη, δηλαδή αν περισσεύει κανένα ψιχουλάκι από τα κρατικά έσοδα, που θα καταθέτουμε στο ειδικό ταμείο για την αποπληρωμή των τοκογλύφων – δανειστών μας; Όσο για τις τροποποιήσεις που προτείνει η ΔΗΜΑΡ είναι σχεδόν ίδιες με τα φληναφήματα που μηρυκάζουν τα αστικά κόμματα και ουδέποτε πραγματοποιούν: περιστολή σπατάλης, πάταξη φοροδιαφυγής «ισοδύναμα μέτρα» (δεν κόβουν 13ο-14ο μισθό, αλλά κερδίζουν πολλαπλάσια με την καταβαράθρωση των μισθών), ώθηση στην ανάπτυξη (τι πληκτική φλυαρία!) κ.ο.κ.

Οι δήθεν επαναδιαπραγματεύσεις, αναθεωρήσεις τροποποιήσεις του Μνημονίου (και στην «αριστερή βερσιόν της ΔΗΜΑΡ) αποτελούν πολιτική αγυρτεία. Κι αν ακόμη πραγματοποιηθούν κάποιες ελαφρύνσεις, θα αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της εξαθλίωσης. Το κυριότερο όμως και εξόφθαλμο, για όποιον δεν εθελοτυφλεί, είναι ότι στο «συμφωνηθέν» Μνημόνιο δεν προβλέπεται διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης. Η κατάργηση κάποιων αντιλαϊκών μέτρων μπορεί να γίνει με την αντικατάστασή τους από μέτρα «ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος», δηλαδή με την επιβολή άλλων αντιλαϊκών μέτρων (π.χ. ΦΠΑ) περισσότερο συγκαλυμμένων. Στο θίασο λοιπόν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προστίθεται και η ΔΗΜΑΡ ως πολλά υποσχόμενος μαθητευόμενος μάγος, που με τα διαχειριστικά κόλπα του θα εξαφανίσει την κρίση και τις μυλόπετρες της λιτότητας που αλέθουν το λαό. Δεύτερη κοκκινη γραμμή που έθεσε η προεκλογική πρόταση της ΔΗΜΑΡ είναι η αυτοαναγόρευσή της σε «κυβερνώσα Αριστερά», που όντως τη διαχωρίζει από την Αριστερά και τον αριστερό εαυτό της, αν αυτός υπήρξε ποτέ. Αυτό που χαρακτηρίζει την τοποθέτηση της ΔΗΜΑΡ είναι η βουλιμία για εξουσία, χαρακτηριστική για τα ανώτερα μεσοστρώματα που είναι εκτός του νυμφώνος της. Διαποτισμένη από το πάθος του κυβερνητισμού και τα οφέλη του βεβαίως, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα: Αποκλείει τη συνεργασία όχι απλώς με την Αριστερά αλλά και με τη ρεφορμιστική Αριστερά (ΣΥΝ), από την οποία πρόσφατα αποκόπηκε. Για να δικαιολογήσει το πέρασμα στην αντίπερα όχθη του αστικού κυβερνητισμού, κατηγορεί και τον ΣΥΝ για αντιευρωπαϊσμό (αδικία!) που οδηγεί στη δραχμή «με καταστροφικές συνέπειες», ενώ ξαφνικά ανακαλύπτει «μεγάλες διαφορές ακόμη και σε θέματα άμεσης πολιτικής» (απορία: πώς συνυπήρχαν στο ίδιο κόμμα τόσα χρόνια;). Αφού εξασφαλίζει τα πιστοποιητικά «υπευθυνότητας» με την αποποίηση κάθε σχέσης και συνεργασίας με την Αριστερά, στρέφεται προς τα αστικά κόμματα και προτείνει η ίδια η ΔΗΜΑΡ κυβερνητική σύμπραξη, αφού θέτει προσχηματικούς όρους, τους οποίους στη γενικότητα και την αοριστία τους και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα μπορούσαν να προσυπογράψουν.

Για να μην αδικήσουμε τη ΔΗΜΑΡ, θα αναφερθούμε σ’ ένα άρθρο αριστερίζουσας φρασεολογίας (Θ. Μαργαρίτης Ημερησία 7-8/4/12), που πιστοποιεί ότι μέχρι μυελού είναι διαβρωμένο αυτό το κόμμα από τον αστισμό. Ενώ αποδίδει την κρίση και τα δεινά των εργαζομένων στη «νεοφιλελεύθερη επικράτηση», δεν απαιτεί, όπως απαιτεί τουλάχιστον η λογική εφαρμογή μιας πολιτικής σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, αλλά υπεραμύνεται του άκρως νεοφιλελεύθερου Μνημονίου (λοιδορώντας του «παλικαράδες» που το αρνούνται) και της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», δηλαδή της δρακόντειας λιτότητας…

Πηγή: Πριν (http://www.prin.gr/2012/04/dimar.html )

Διαβάστε Επίσης:

1.     Αριστερά της ευθύνης και της καταστολής – Μάκης Βάσιλας ( http://www.prin.gr/2012/04/kaminis.html )

2.     Οι εκσυγχρονιστές πάνε ΔΗΜΑΡ ( http://mao.gr/2012/04/07/dima/ )

 

Ανεξάρτητοι Έλληνες

• Καμμένος: Μια Δεξιά όπως παλιά (Στρατός-ξερονήσια) – Γ.Λάου

Κάτω από την αντιστασιακή αντιμνημονιακή μάσκα του Πάνου Καμμένου αποκαλύφθηκε το σκληρό δεξιό και αντιδραστικό πρόσωπο μιας Δεξιάς πιο «πίσω» ακόμη και από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Η ανάγνωση του κυβερνητικού προγράμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων μολονότι είναι σύντομη (52 σελίδες) προκαλεί σοκ: Απελάσεις μεταναστών, νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας, ιδιωτικά πανεπιστήμια, κατάργηση ασύλου και βέβαια, διατήρηση του φορολογικού καθεστώτος για τους εφοπλιστές, είναι λίγα από τα προτεινόμενα μέτρα που ακτινογραφούν έναν επιθετικό νεοφιλελευθερισμό που κλέβει της ιδέες της ακροδεξιάς, μπολιάζοντάς τις με το αντιμνημόνιο.

Τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός είναι το αγαπημένο πεδίο των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Ο Καμμένος προτείνει υπουργός Εθνικής Άμυνας να είναι στρατιωτικός (ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ), υπουργός «Εσωτερικής Ασφάλειας» να είναι αστυνομικός (ο αρχηγός της ΕΛΑΣ) και υπουργός Δικαιοσύνης δικαστικός (ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου). Δείγμα της επιρροής των επαγγελματικών αυτών κατηγοριών στο πρόγραμμα Καμμένου είναι ότι μόνο για τους στρατιωτικούς και τους αστυνομικούς ζητείται «κατά προτεραιότητα, αναπλήρωση των μισθολογικών απωλειών καθώς και
συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και συντάξεων αποστράτων».

Την πρόταση των αριστερών οικονομολόγων για σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου υιοθέτησε από νωρίς ο Πάνος Καμμένος. Τώρα όμως τη διαστρέβλωσε πλήρως, αφού έθεσε ως σκοπό της τον «προσδιορισμό του πραγματικού χρέους της χώρας βάσει του επιτοκίου που ορίζεται από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες (euribor), το οποίο θα πληρωθεί στο ακέραιο». Ούτε στάση πληρωμών, ούτε διαγραφή χρέους, μόνο ένα δίκαιο επιτόκιο.

Το μεταναστευτικό είναι εκ των ων ουκ άνευ στην ακροδεξιά ατζέντα που δίνει «πόντους» σε κάθε συντηρητικό κομμάτι του πολιτικού φάσματος: Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ξεπερνούν τον Καρατζαφέρη προτείνοντας «καθορισμό μέγιστου ποσοστού μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού το οποίο δεν δύναται να υπερβαίνει το 2,5% του συνολικού πληθυσμού της χώρας» και φυσικά «ενεργοποίηση προγράμματος ολικής απέλασης λαθρομεταναστών». Σε κοντινές παραγράφους προτείνεται και η ανέγερση νέων φυλακών ασφαλείας, «ειδικά σε απομακρυσμένες και ακατοίκητες νησίδες ή βραχονησίδες, ως φυλακές υψίστης ασφαλείας», τα ελληνικά Αλκατράζ.

Από αυτό το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να λείπει η θέση για «πλήρη κατάργηση του Ασύλου σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια» με τη διευκρίνηση ότι «καταλήψεις, καταστροφές και βανδαλισμοί σε κρατική περιουσία θα τιμωρούνται αυστηρά ως ιδιαιτέρως επιβαρυντική περίσταση».

Στο οικονομικό πεδίο ξεχωρίζουν οι θέσεις για κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο μέσω συνταγματικής αναθεώρησης, η θέσπιση ανώτατης κλίμακας φορολόγησης στο 25% των εισοδημάτων, η καθιέρωση ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ κι η «πλήρης απελευθέρωση της ιδιωτικής παιδείας για τα πανεπιστήμια με αναθεώρηση του άρθρου 16» (αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι δεν φτάνει η μορφή των «μη κρατικών μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων»). Δεν λείπει και το παραδοσιακό δεξιό «χάδι» στους εφοπλιστές με τη ρητή αναφορά ότι θα διατηρηθεί το «ευνοϊκό και συνταγματικά κατοχυρωμένο φορολογικό καθεστώς της ελληνικής ναυτιλίας». Και βέβαια, άλλος στόχος είναι η «σταδιακή ελάφρυνση και απομείωση του ύψους εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών προς τα κύρια ταμεία ασφάλισης».

Για όσους διαβάζοντας το πρόγραμμα δεν κατάλαβαν καλά την ιδεολογική ταυτότητα των συντακτών, επισημαίνεται και η πρόταση να «αναδιατυπωθούν τα σχολικά βιβλία και συγγράμματα», να γίνει «διόρθωση ιστορικών και ερευνητικών αστοχιών» με στόχο «να αποτυπώνεται η ιστορική πραγματικότητα και να τονώνεται το φρόνημα των Ελλήνων
μαθητών – σπουδαστών».

Πηγή: mao.gr ( http://mao.gr/2012/04/05/kammenos-dexia/ )

Διαβάστε Επίσης:

1. Για το πρόγραμμα των “Ανεξάρτητων Ελλήνων” – Δημήτρη Παπαγιαννάκου ( http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=681342)

2.   «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμμένου – Κώστα Παλούκη ( http://ilesxi.wordpress.com/2012/04/08/%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%BC/)

 

Χρυσή Αυγή

• Η φασιστική απειλή και η πάλη για να την τσακίσουμε (απόσπασμα)
  του Κώστα Πίττα   

Οι φασίστες με τις γραβάτες που κάθισαν στα έδρανα της βουλής και δεν έβαλαν φρένο στους φασίστες με τα λοστάρια και τα ρόπαλα που ξεχύνονται στους δρόμους και τις γειτονιές για να τρομοκρατήσουν μετανάστες και αντιρατσιστές. Με την κάλυψη και την ανοχή της αστυνομίας οι συμμορίες της Χρυσής Αυγής και των κάθε λογής νεοναζί συνεχίζουν να οργανώνουν επιδρομές σε σπίτια μεταναστών στο Ρέντη, στη Νίκαια, στο Αιγάλεω, στη Νέα Ιωνία, σε τζαμιά και σχολεία. Έχοντας σαν ορμητήριο τον Άγιο Παντελεήμονα έφτασαν, το Μάη του 2011, μέχρι και να κάνουν παρέλαση με εμετικά συνθήματα στο κέντρο της Αθήνας, που κατέληξε σε πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες υπό την προστασία πάντα των ΜΑΤατζήδων που τους συνόδευαν.

Η ναζιστική συμμορία τραμπούκων δολοφόνων που ακούει στο όνομα “Χρυσή Αυγή” δημιουργήθηκε το 1993. Ο Μιχαλολιάκος, ο “ιδρυτής” της οργάνωσης και μόνιμος φύρερ της, σε ηλικία 16 ετών εντάχτηκε στο <<Κόμμα της 4ης Αυγούστου>>, του διαβόητου Κώστα Πλεύρη. Τα  Χριστούγεννα του 1976 προφυλακίστηκε για επεισόδια που έκανε στην κηδεία του βασανιστή της χούντας αστυνομικού Βαγγέλη Μάλλιου. Σε αυτούς τους δύο μήνες που έμεινε στον Κορυδαλλό γνώρισε τους πρωτεργάτες της απριλιανής δικτατορίας. Συλλαμβάνεται ξανά τον Ιούλιο του 1978, αυτή τη φορά ως μέλος ακροδεξιάς τρομοκρατικής ομάδας, που τοποθετούσε βόμβες σε κινηματογράφους και βιβλιοπωλεία, και τον Οκτώβριο του 1979 καταδικάζεται για κατοχή όπλων και εκρηκτικών.

Το Δεκέμβριο του 1980 ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού <<Χρυσή Αυγή>>, η οποία σταματά τον Απρίλιο του 1984. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε την ηγεσία της Νεολαίας της Εθνικής Πολιτικής Ένωσης (Ε.Π.ΕΝ), ύστερα από προσωπική εντολή του φυλακισμένου αρχιπραξικοπηματία Γεωργίου Παπαδόπουλου. Τον Ιανουάριο του 1985 αποχώρησε από την ΕΠΕΝ (γιατί θεώρησε ότι είναι πολύ μετριοπαθής για τα ναζιστικά γούστα του) και την Πρωτοχρονιά του 1993 ίδρυσε τον <<Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή>> και άρχισε να εκδίδει την ομώνυμη φασιστοφυλλάδα.

Τυπικά η Χρυσή Αυγή αυτοπροβάλλεται ως η οργάνωση των “ελλήνων εθνικιστών”. Αν και δεν είναι καθόλου λίγες οι φορές που στις σελίδες της φυλλάδας τους συναντά κανείς υμνολόγια για το “εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες” (“Εθνικό Σοσιαλιστικό” λεγόταν το κόμμα του Χίτλερ, οι Ναζί), το αποκρουστικό φασιστικό τους πρόσωπο αποκαλύπτεται μέσα από την ίδια τους τη δράση. Σε ένα “διήγημα” που δημοσιεύεται στη Χρυσή Αυγή στις 10/1/1997 από το Γιάννη Γιαννόπουλο, παλιό στρατιωτικό και συγκατηγορούμενο του Μιχαλολιάκου στην υπόθεση των νεοφασιστών βομβιστών του 1978, γράφονται τα εξής ανατριχιαστικά:

<<Ο επικεφαλής των κουκουλοφόρων που επέτυχαν την σύλληψιν, εις μετρίου αναστήματος και σιωπηλός άνδρας, κρατών ρόπαλον του αμερικανικού παιγνίου “μπέιζ μπώλ”, πλησίασε την σειράν των Αλβανών υπανθρώπων που εκρατούντο από τους υπολοίπους κουκουλοφόρους. Χωρίς λέξιν ή ύβριν ή επιφώνημα ανεβοκατέβασε το ρόπαλον τέσσαρας φοράς εις έκαστον των παρανόμων και τους αφήκε με σπασμένους τους αγκώνας των χειρών και τα γόνατα των ποδών(…) Την ίδιαν νύκτα, επιτροπές κουκουλοφόρων “πολιτοφυλάκων” έκαμναν συλλήψεις καθ’ όλον το λεκανοπέδιον της Αττικής συλλαμβάνοντες λαθρομετανάστες, μέλη της Αλβανικής, Τουρκικής, Νιγηριανής και όλων των χωρών του ΟΗΕ Μαφία, ακόμη και Ελλήνων συνεργατών τους! Τας πρώτας πρωινάς ώρας, περιπολικά της Ελληνικής αστυνομίας εξεύρον άτομα δεμένα και με κάποιαν… σχετικήν αναπηρίαν ως επίσης και με αναλόγως της περιπτώσεως πινακίδας εις το στήθος των, και εχρειάστη η βοήθεια φορτηγών και συνεργείων κοπής αλυσίδων δια να συγκεντρωθούν οι ως άνω ανάπηροι (…) Ούτως εν μία νυκτί ελύθη το μέγα πρόβλημα των λαθρομεταναστών. (…) Το ως ανωτέρω σενάριον θα ημπορούσε να γίνει και πραγματικότης.>>

Από την ίδρυσή της το 1993, οι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής έχουν αναλάβει “να γίνει πραγματικότης” αυτό το ναζιστικής έμπνευσης σενάριο. Σε κάθε περιοχή, τα γραφεία που ανοίγουν γίνονται αμέσως σφηκοφωλιές-ορμητήρια φασιστικών επιδρομών και τραμπούκικων επιθέσεων σε μετανάστες, νεολαίους, δημοκράτες, αριστερούς. Η λίστα των επιθέσεων που έχουν πραγματοποιήσει τα μέλη της συμμορίας, που ο Νορβηγός νεοναζί δολοφόνος Μπρέιβικ κατατάσσει στις “αδελφές οργανώσεις” του, μετράει εκατοντάδες επιθέσεις σε σχολεία. Ανάμεσά τους το χάραγμα του αγκυλωτού σταυρού σε μια μαθήτρια του λυκείου Αμπελοκήπων το 1993. Την ίδια χρονιά, πραγματοποιούν ξυλοδαρμούς αριστερών στο Αιγάλεω και λίγο αργότερα, το 1996, μαχαίρωμα δύο νεολαίων στον Πειραιά (μια βδομάδα μετά το άνοιγμα των γραφείων τους εκεί). Ξανά το 1996 στην Κυψέλη, που οι Χρυσαυγίτες επιχειρούν να την μετατρέψουν σε φασιστικό γκέτο, οργανώνουν επιδρομή με λοστάρια σε Ομάδα που διακινούσε την εφημερίδα του ΣΕΚ Εργατική Αλληλεγγύη. Το 1999, σε μία από τις δίκες μελών της Χρυσής Αυγής που γινόντουσαν στα δικαστήρια Ευελπίδων για την επιδρομή της Κυψέλης, οι φασίστες επιτίθενται και ξυλοκοπούν τον φοιτητή και μέλος του ΝΑΡ Δημήτρη Κουσουρή, που μόλις γλυτώνει από το θάνατο. Τον Ιούνη του 2000 εισβάλλουν με μαχαίρια στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο και καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους και μια βδομάδα αργότερα επιτίθενται σε αγωνιστές που προπαγάνδιζαν αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην πλατεία Κυψέλης (και στις δύο αυτές επιθέσεις τις προσταγές έδινε ο Γιάννης Ανδράσκελας, που λίγο αργότερα διορίστηκε ειδικός φρουρός στην αστυνομία. Ο Ανδράσκελας έχει καταδικαστεί τελεσίδικα, αλλά εξακολουθεί να υπηρετεί στην αστυνομία.).

Όλα αυτά τα χρόνια οι νεοναζί Χρυσαυγίτες συμμετέχουν ως “αγανακτισμένοι πολίτες” στο πλευρό των ΜΑΤ σε κάθε καταστολή διαδηλώσεων. Τα βίντεο που κυκλοφορούν είναι δεκάδες και δείχνουν την ολοφάνερη συνεργασία φασιστών και αστυνομίας. Αυτή η κάλυψη, μαζί με τη ρατσιστική προπαγάνδα των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που στοχοποίησαν και συνεχίζουν να στοχοποιούν τους μετανάστες (και ειδικά τους μουσουλμάνους) σαν αποδιοπομπαίους τράγους για την οικονομική κρίση από το 2009, είναι που άνοιξε το δρόμο στους φασίστες για να κλιμακώσουν τις επιθέσεις τους ξυλοκοπώντας μετανάστες ακόμα και μέσα στα σπίτια τους και καίγοντας τζάμια στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά ή καταυλισμούς πολιτικών προσφύγων στην Πάτρα ή μαχαιρώνοντάς τους στα Χανιά.
Από τον παλιό ακροδεξιό βομβιστή Μιχαλολιάκο που χαιρετά ναζιστικά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, μέχρι τον προφυλακισμένο εκτελεστή συμβολαίων θανάτου, υποψήφιο περιφερειάρχη της Χ.Α. στη δυτική Ελλάδα, Χρήστο Ρήγο, και από τον ειδικό φρουρό Ανδράσκελα μέχρι τον παρ’ ολίγο δολοφόνο του Κουσουρή, Περίανδρο Ανδρουτσόπουλο, το προφίλ των “ελλήνων εθνικιστών” αναδύεται μέσα απο τους υπονόμους σαν αυτό που πραγματικά είναι: μια βρωμερή ναζιστική συμμορία τραμπούκων νοσταλγών του Χίτλερ και του Ολοκαυτώματος.

Πηγη: Η φασιστική απειλή και η πάλη για να την τσακίσουμε – Κώστας Πίττας (εκδ. Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο)

 

• Τα παιδιά του Χίτλερ με στολή «Χρυσής Αυγής» – Κώστας Νικολαΐδης

Η δράση αλλά και κείμενα που υπογράφει ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος αποκαλύπτουν τη λειτουργία μιας νεοναζιστικής ρατσιστικής οργάνωσης με διεθνείς διασυνδέσεις, που μνημονεύει τον… Ρούντολφ Ες σαν «ήρωα» και χαρακτηρίζει τον χριστιανισμό ως «σκοταδισμό 20 αιώνων»

Μέλη της Χρυσής Αυγής χαιρετούν ναζιστικά σε παλαιότερη συγκέντρωσή τους. Τρίτος από αριστερά ο γ.γ. της οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκος.

      Πίσω από τα συνθήματα «Η Ελλάδα ανήκει στους Eλληνες» και «Eξω οι ξένοι από τη χώρα», που χρησιμοποιεί η «Χρυσή Αυγή» προσπαθώντας να προσελκύσει άνεργους και απελπισμένους πολίτες οι οποίοι ζουν στα όρια της οικονομικής ανέχειας, κρύβεται μια νεοναζιστική οργάνωση που μισεί τη δημοκρατία, «λατρεύει» τον Χίτλερ και οραματίζεται το 4ο Ράιχ στην Ευρώπη.

Παρά την προσπάθεια των στελεχών της να «μακιγιάρουν» το πραγματικό πρόσωπο της «Χρυσής Αυγής» στην επιδίωξή τους να διεκδικήσουν την είσοδό της στο κοινοβούλιο, η δράση αλλά και τα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς αποκαλύπτουν τη λειτουργία μίας νεοναζιστικής ρατσιστικής γκρούπας με διεθνείς διασυνδέσεις που μνημονεύει τον σφαγιαστή… Ρούντολφ Ες σαν «ήρωα» και χαρακτηρίζει τον χριστιανισμό ως «σκοταδισμό 20 αιώνων».

Η «Αρια Φυλή»
Ο γενικός γραμματέας της «Χρυσής Αυγής», Ν.Γ. Μιχαλολιάκος, ηγετικό στέλεχος της άκρας Δεξιάς από τη δεκαετία του ’70, έχει δηλώσει ότι ο «εθνικοσοσιαλισμός» αποτελεί «κοσμοθεωρία» που στηρίζεται στην ανωτερότητα της «Aριας Φυλής» ενώ έχει παραδεχτεί ότι οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της Κατοχής διέπραξαν… εκτελέσεις στην Ελλάδα ως «αντίποινα» για τη δράση των αντιστασιακών.

Για έναν «Μεγάλο Aντρα του 20ού Αιώνα» κάνει λόγο ο Ν. Μιχαλολιάκος στο κείμενο που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 1987 στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή», για τα 42 χρόνια από τον θάνατο του Αδόλφου Χίτλερ.

Παρά την πρόθεση να αποσιωπηθεί η λατρεία της «Χρυσής Αυγής» στο πρόσωπο του Χίτλερ, το άρθρο του Ν. Μιχαλολιάκου, στο τεύχος του περιοδικού της οργάνωσης τον Μάιο του 1987 με τίτλο «Χίτλερ για 1.000 χρόνια», είναι ανατριχιαστικά αποκαλυπτικό: «30 Απριλίου 1945, μια λαμπερή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Aντρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός. Χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε, όλοι αυτοί που επίστεψαν στα μεγάλα ιδανικά της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως νιώθουν παγωμένοι, νιώθουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου?», υπογραμμίζει ο Ν. Μιχαλολιάκος.

Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον Χίτλερ «Μεγάλο Οραματιστή της Νέας Ευρώπης» και «Μεγάλο Αρχηγό» ενώ στον σφαγιαστή-αρχηγό των Ες Ες, Ρούντολφ Ες, που ζούσε τότε, αποδίδεται ο χαρακτηρισμός του σεβάσμιου γέροντα και του τελευταίου «Μεγάλου» του Εθνικοσοσιαλισμού. «ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ», αναφέρει ο Ν. Μιχαλολιάκος σε ένα κρεσέντο ναζιστικής «υπερηφάνειας», «η γοητεία του Αγκυλωτού Σταυρού, το μεγαλείο της Μαυροκόκκινης Σημαίας είναι ζωντανό, σήμερα 42 χρόνια μετά συνεχίζουμε τη Μάχη για την τελική νίκη της Ράτσας μας?». Το κείμενο «κλείνει» με τον ναζιστικό χαιρετισμό γραμμένο στα γερμανικά «HEIL HITLER»!

Η ανωτερότητα του λευκού ανθρώπου, ρατσιστικά κηρύγματα για την κατωτερότητα των άλλων φυλών, συνωμοσιολογικά σενάρια για τον σιωνισμό και τους Εβραίους που βρίσκονται πίσω από την παγκοσμιοποίηση και την οικονομική κρίση αλλά και η αξιοποίηση των εμβλημάτων των ναζί, αποδίδουν το ιδεολογικό στίγμα της «Χρυσής Αυγής».

Το 2005 στην επέτειο για τη νίκη των συμμάχων επί των ναζιστών, δημοσιεύεται άρθρο στο τεύχος της «Χρυσής Αυγής» με τίτλο «Εμείς δεν γιορτάζουμε τίποτα». Στην εισαγωγή του κειμένου αναφέρεται ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από «τη μοιραία άνοιξη του 1945 με τη νίκη των δυνάμεων του διεθνούς σιωνισμού επί της Εθνικοσιαλιστικής Γερμανίας και των οραμάτων που εκπροσωπούσε».

«Αντίποινα» οι σφαγές
Ο θαυμασμός στους ναζί δεν σταματά ούτε και στις αναφορές για τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού και τις σφαγές αμάχων στην Κατοχή. Ο κατοχικός πρωθυπουργός και συνεργάτης των Γερμανών Γ. Τσολάκογλου χαρακτηρίζεται ως ο στρατηγός που «προσπάθησε μια έντιμη ειρήνη», οι ταγματασφαλίτες και οι χίτες (τάγματα Χ) που οπλίστηκαν από τους Γερμανούς για να αντιμετωπίσουν τους αντιστασιακούς αναφέρονται ως «ένδοξοι μαχητές».

Ακόμα και για τη σφαγή αμάχων στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα ο Ν. Μιχαλολιάκος τον Ιούνιο του 1991 γράφει χωρίς -όπως αναφέρει- να δικαιολογεί τις πράξεις των Γερμανών: «Κατακτητές ήσαν οι Γερμανοί, πόλεμο είχαμε, ήσαν επόμενο να συμβούν όλα αυτά». Η ευθύνη για τα «αντίποινα» των Γερμανών -όπως καταγράφονται- αποδίδεται στον ΕΛΑΣ που «δολοφονούσε πού και πού κανέναν Γερμανό στρατιώτη, με αντικειμενικό σκοπό να παρασύρουν τα στρατεύματα κατοχής σε πράξεις αντιποίνων για να οδηγήσουν τον λαό στο πλευρό τους»!

ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ
Θεός τους ο «αιώνιος κυβερνήτης Μέγας Παν»

«Το αίμα και η φυλή που είναι το βιολογικό υπόβαθρο του Λαού», αποτελούν για τη Χρυσή Αυγή «το νήμα, η Πατρίδα είναι ο αργαλειός και το Εθνος είναι ο υφαντής του πολιτισμού», σύμφωνα με τα ιδεολογικά πονήματα της νεοναζιστικής οργάνωσης που δημοσιεύτηκαν στο ομώνυμο περιοδικό. Τα φασιστικά και ρατσιστικά κηρύγματα μετουσιώνονται σε μερικές από τις 14 αρχές της Αριας Ηθικής:

Να είσαι πονηρός σαν αλεπού με τους εχθρούς και τους ξένους, γιατί στόχος τους είναι η εξάλειψή σου. Ασφάλισε, υπεράσπισε και λάτρεψε την Πατρίδα σου, όπως απαιτεί ο φυσικός ζωτικός χώρος.

Ζήσε σε αρμονία με τη Φύση και το Λαό και μη συμβιβάζεσαι με το κακό, γιατί η φυλετική επιβίωση είναι ο διαχρονικός αγώνας σου.

Με στόχο λοιπόν τη φυλετική επιβίωση και αναδεικνύοντας τον κίνδυνο της αλλοίωσης της «ράτσας», η Χρυσή Αυγή βάζει απέναντί της τους μετανάστες, τους «μπολσεβίκους», τους φιλελεύθερους, ακόμα και το ίδιο το κοινοβουλευτικό σύστημα. «Η Δημοκρατία είναι και αυτή από τις μεγαλύτερες απάτες του συστήματος. Εμείς οι Εθνικιστές δεν επιθυμούμε κάποια ?βελτίωση? των -έτσι ή αλλιώς- σάπιων και σαθρών δομών του υπάρχοντος Συστήματος. Αντίθετα, αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του, ως βασική προϋπόθεση για τη Σωτηρία και Αναγέννηση του Λαού μας», αναφέρουν στο περιοδικό.

Οι Ελληνες νεοναζί της Χρυσής Αυγής βαδίζουν σταθερά πάνω στις ιδεολογικές απόψεις αλλά και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις που έχει επιβάλει ο ναζισμός. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να έχει σχέση ο Χριστιανισμός ως θρησκεία της αγάπης και της συγχώρεσης, με τα φασιστικά και ρατσιστικά μηνύματα των ναζί.

«Σκοταδισμός 20 αιώνων», «ιουδαιοχριστιανισμός», «χριστιανική παρακμή» είναι μόνο κάποιοι από τους προσδιορισμούς που αναφέρονται για τον χριστιανισμό στα κείμενα των περιοδικών «Χρυσή Αυγή» και «Αντεπίθεση» τη δεκαετία του ’80. Αλλά αποκρύπτονται συνειδητά γιατί αν γίνουν γνωστά θα τσαλακώσουν την εικόνα της «ελληνοορθόδοξης» οργάνωσης. Πίσω από το πρότυπο του «υπερπατριώτη», ακροδεξιού Ελληνα που δηλώνει εθνικιστής και «τιμά την ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό», κρύβονται η λατρεία του Εωσφόρου, ο παγανισμός, η αρχαιολατρία και οι παραπομπές στους «μάγους» του Μεσαίωνα.

Ακόμα και το όνομα της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» αναφέρεται στην «Αυγή» που θα έρθει ο Εωσφόρος και θα φέρει το «Αστραφτερό Σκοτάδι», όπως αναφέρει στο βιβλίο «Το αστραφτερό σκοτάδι του Εωσφόρου-Εθνική των Ελλήνων Θρησκεία» των εκδόσεων «Ελεύθερη Σκέψις», ο φιλοναζιστής ποιητής Οδυσσέας Πατεράκης.

Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του ποιήματος «Χρυσή Αυγή»:

«Σκύψε τα χέρια σου και άπλωσε και πάρε την ψυχή μου. Σ΄εσένα ανήκει ω Σατανά, κι εδώ, και μπρος και πάντα.»

Στη συλλογή που προλογίζει ο Ν. Μιχαλολιάκος, διακρίνονται τα ποιήματα «Εωσφορικός Υμνος» και «Εξομολόγηση ενός Παγανιστή».

Ο Ν. Μιχαλολιάκος έχει υπογράψει στίχους για ανθρωποθυσίες στον Εωσφόρο, που έχει τη μορφή του αρχαίου θεού Πάνα: Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας Τραγόμορφος, Σατανικά υπέροχος Την ώρα δοξάζει της θυσίας Των ευγενών ενστίκτων και της βίας Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης ο Μέγας Παν.

Πηγή: Το Έθνος (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63638177

• Τι λέει η Χρυσή Αυγή για τις γυναίκες; (απόσπασμα) – Φοίβος-Σταύρος  Μακρίδης

Σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, λοιπόν, η γυναίκα δε θεωρείται ότι πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Διβάζουμε στο site «Ιδεολογική Βιβλιοθήκη Μετώπου Γυναικών» της Χρ. Αυγής:

«Εμείς οι Ελληνίδες, μέλη του Λαϊκού Συνδέσμου, έχοντας βαθύτατη συναίσθηση της καταστροφής που επιφέρει το φεμινιστικό πνεύμα της εποχής μας, είμαστε ενάντια σε κάθε λογής διακηρύξεις για την ισότητα των δύο φύλων»2.

Η γυναίκα, εξηγεί το ίδιο site, έχει μόνο μία υποχρέωση:

«Η υποτιθέμενη απελευθέρωση της γυναίκας την αποπροσανατόλισε και από την πραγματική ουσία του ύψιστου ρόλου της, την Μητρότητα. Δηλαδή την υποχρέωση και την ύπατη τιμή, να φέρει στον κόσμο και ν’ αναθρέψει τα νέα βλαστάρια στον κορμό της Φυλής, ώστε να γεφυρώσει μέσω του παρόντος, το παρελθόν και το μέλλον. Πιστεύουμε ότι η Μητρότητα είναι ένα ιερότατο καθήκον»3.

Η ΧΑ δε θεωρεί ότι η μητρότητα είναι μία επιλογή της γυναίκας, αλλά «υποχρέωση κι ύπατη τιμή», ενώ σ’ άλλο κείμενό της γράφει:

«Το πρώτιστο Καθήκον που πράττει κάποιος για το Έθνος του είναι αυτό που έχει ορίσει η Φύση και για τα δύο φύλα, δηλαδή η τεκνοποιία και την σωστή διαπαιδαγώγηση των τέκνων αυτών»4.

Άρα, η τεκνοποιία είναι «Καθήκον» κι η γυναίκα πρέπει να φτιάξει τη ζωή της σύμφωνα με τις επιταγές της «Φύσης». Να λοιπόν, πώς η γυναίκα στο όραμα της ΧΑ γίνεται ένα άβουλο ον, μια μηχανή «παραγωγής». Δεν ελέγχει η ίδια το σώμα της και τις επιλογές της.

Το σώμα της είναι στα χέρια του Κράτους που αποφασίζει ποιες είναι οι «επιταγές της Φύσης» και καθορίζει την προσωπική ζωή όλων!

Εκτρώσεις: «έγκλημα κατά της φυλής»

Έτσι, αν ήταν κυβέρνηση η ΧΑ, οι μέθοδες αντισύλληψης θα ήταν απαγορευμένες κι οι εκτρώσεις παράνομες. Αν μια γυναίκα έμενε έγκυος δε θα είχε την επιλογή να κάνει έκτρωση. Στο άρθρο «Η έκτρωση είναι έγκλημα κατά της Φυλής»5 η Χ. Αυγή μας κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της. Τι θα σήμαινε αυτό πρακτικά; Πολλές νέες γυναίκες, στην πλειοψηφία τους άνεργες, ημι-απασχολούμενες και χαμηλόμισθες, θα είχαν την επιλογή ή της απόλυτης οικογενειακής εξαθλίωσης ή την παράνομη έκτρωση με πρωτόγονα μέσα, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της γυναίκας!

[…]

Πηγή: Ξεκίνημα (http://www.xekinima.org/arthra/view/article/ti-leei-i-xrysi-aygi-gia-tis-gynaikes/)

 

• Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, η συνεργασία ΕΛ.ΑΣ – ακροδεξιών μένει (αποσπασμα)

[…]
Μόνο την τελευταία τριετία, λοιπόν, το φως της δημοσιότητας έχουν δει τα εξής περιστατικά:

* Το Δεκέμβριο του 2008 στα Χανιά, φοιτητική διαδήλωση για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εμποδίζεται από κλοιό ανδρών των ΜΑΤ. Δίπλα και πίσω από τους ένστολους, εμφανίζονται κουκουλοφόροι να προκαλούν και να απειλούν τους φοιτητές, υπό τα απαθή βλέμματα των ανδρών των ΜΑΤ.

* Τον Μάρτιο του 2009 δημοσιεύεται προκήρυξη της οργάνωσης «Αστυνομική Πατριωτική Ισχύς» (ΑΣ.Π.ΙΣ), η οποία καταφέρεται εναντίον της Αριστεράς και της ηγεσίας της αστυνομίας με τυπικά ακροδεξιάεπιχειρηματολογία.

* Στις 9 Μαϊου 2009, ακροδεξιοί πολιορκούν το κτίριο του παλιού Εφετείου στην οδό Μενάνδρου. Οι επιτιθέμενοι δρουν ανενόχλητοι μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, ενώ παρά τους τραυματισμούς μεταναστών, η Αστυνομία δεν προβαίνει σε καμία σύλληψη.

* Λίγους μήνες αργότερα, στις 7 Ιουλίου 2009, ειρηνική διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες, που κατευθύνεται προς τον Άγιο Παντελεήμονα, θα δεχτείμολότοφ από άνδρα που κινείται ανάμεσα σε «αγανακτισμένους κατοίκους» και ΜΑΤ.

* Τον Οκτώβριο του 2009 ο πρώην δήμαρχος Καισαριανής Θανάσης Μπαρτζώκας καταγγέλλει ότι τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις εθνικές εκλογές, τα τμήματα του Δήμου με τα υψηλότερα ποσοστά της ακροδεξιάς είναι αυτά στα οποία ψήφισαν οι άνδρες των ΜΑΤ.

* Το Σεπτέμβριο του 2010, το tvxs δημοσιεύει βίντεο που δείχνει μέλη της Χρυσής Αυγής να επιβιβάζονται σε αυτοκίνητο της Αστυνομίας έπειτα απο συγκέντρωσή τους στο Σταθμό Λαρίσης.

* Στις 10 Μαϊου 2011, ακροδεξιοί κυνηγούν μετανάστες στη Βαρβάκειο Αγορά και την περιοχή γύρω από το Δημαρχείο, με τους άνδρες των ΜΑΤ να μην επεμβαίνουν, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τραυματίες.

* Μία εβδομάδα αργότερα, στις 17 Μαϊου 2011, ακροδεξιοί και ΜΑΤ επιτίθενται στην αναρχική κατάληψη στη συμβολή των οδών Πατησίων και Σκαραμαγκά, ενώ προηγουμένως έχει υπάρξει επίθεση στη Βίλα Αμαλίας. Στον απόηχο των γεγονότων, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χ. Παπουτσής κάνει λόγο για δημοκρατικό ελλειμμα στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ, προειδοποιώντας ως και με διάλυση σωμάτων.

Τα παραπάνω είναι μόνο τα πιο γνωστά από τα κρούσματα αυτά. […]

Πηγή: RedNotebook.gr (http://rnbnet.gr/details.php?id=2839)

 

Διαβάστε Επίσης:

1.   Χρυσή Αυγή: Eργαλείο και τελευταίο καταφύγιο των μνημονίων. Πηγή της η ”αντιμνημονιακή” ρητορεία χωρίς ταξικό κοινωνικό πρόσημο – Γιώργου Μιχαηλίδη ( http://ilesxi.wordpress.com/2012/04/02/%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83/ )

2.   ΦΑΚΕΛΟΣ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» (http://jungle-report.blogspot.com/2012/03/blog-post.html )

3.   Έξω οι νεοναζί: Δυνατή κραυγή από χιλιάδες διαδηλωτές ( http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4205:i1012&Itemid=164 )

4.   Η Χρυσή Αυγή, οι εργάτες και η ιστορία- Χριστίνας Ζιάκα ( http://www.xekinima.org/arthra/view/article/i-xrysi-aygi-oi-ergates-kai-i-istoria/ )

1. Το σκοτεινό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής – Νίκος Χασαπόπουλος (http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=454220&h1=true )

 

ΛΑ.Ο.Σ

• Η φασιστική απειλή και η πάλη για να την τσακίσουμε (απόσπασμα) – του Κώστα Πίττα

Οι διάφοροι Πρετεντέρηδες όταν καλούν στα κανάλια τον Καρατζαφέρη, τον Βορίδη ή τον Γεωργιάδη, κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν ότι έχουν απέναντί τους αξιοσέβαστους πολιτικούς που απλώς είναι τοποθετημένοι λίγο δεξιότερα από τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά, ακόμα και μέσα στην Αριστερά, συχνά ακούγεται πως δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται το ΛΑΟΣ με τον ίδιο τρόπο όπως ένα φασιστικό κόμμα και πως οι ακροδεξιοί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα σήμερα είναι ρατσιστές, ξενοφοβικοί, δημαγωγοί, λαϊκιστές και τραμπούκοι, αλλά δεν είναι το ίδιο με τους φασίστες και τους ναζί της δεκαετίας του 1920 και του 1930. Ότι ο ρόλος που παίζουν σήμερα είναι μόνο να τραβούν όλο το πολιτικό σύστημα προς τα δεξιά και να διευκολύνουν την επιβολή των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ασκούν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, το ΔΝΤ κλπ.
Η διαπίστωση ότι το ΛΑΟΣ είναι κομμάτι του “μαύρου μετώπου” της Τρόικας είναι πραγματική και αποδεικνύεται άλλωστε από τη στήριξη που έχει δώσει σε Μνημόνια και μεσοπρόθεσμα προγράμματα, και ακόμα περισσότερο από τη συμμετοχή του με υπουργούς στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλά μια τέτοια αντιμετώπιση από μόνη της εμπεριέχει κινδύνους. Υποτιμά τον κίνδυνο από την αύξηση της επιρροής των φασιστών που μέσα από τη νομιμοποίησή τους μπορούν να εμφανίζονται ως επίσημοι συνομιλητές και “εκφραστές ενός τμήματος της κοινωνίας”, να απλώνουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να πιέζουν για την “ανάγκη σκληρής επιβολής του νόμου και της τάξης”. Αλλά και στερεί το εργατικό κίνημα και την Αριστερά από ένα πολιτικό μέτωπο, έναν πολιτικό αγώνα, που αν δοθεί αποτελεσματικά μπορεί να ενισχύσει τη συνολική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Το ΛΑΟΣ είναι ένα ρατσιστικό κόμμα, σαν την ιταλική Λίγκα του Βορρά και μέσα στους κόλπους του συσπειρώνει καθαρούς φασίστες και φασιστικές οργανώσεις.
Ο ίδιος ο Καρατζαφέρης δεν ήρθε από το πουθενά. Ήταν ο γνωστός φιλοβασιλικός την εποχή της μεταπολίτευσης τη δεκαετία του ’70 και εκδότης του έντυπου “Το στέμμα της δημοκρατίας”. Μετά το 1981 προσέγγισε τη Νέα Δημοκρατία. Το 1989 με τη στήριξη του Μητσοτάκη έγινε κάτοχος του καναλιού Tele City (σήμερα Τηλέ Άστυ) το οποίο χρησιμοποίησε για να προβάλλει το προσωπικό του πολιτικό προφίλ και να διευρύνει την επιρροή του στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους της ΝΔ ως σκληρός εθνικόφρονας και προστάτης των “κατατρεγμένων” χουντικών, βασιλικών και λοιπών αποβρασμάτων.
Μετά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 1996 κάλεσε ανοιχτά σε συστράτευση τη Χρυσή Αυγη και κάθε ακροδεξιά οργάνωση. Δήλωνε τότε: <<Ποιό μπορεί να είναι το συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, και μπορεί η Χρυσή Αυγή με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει, όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς η ΟΝΝΕΔ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και είναι και η ΕΠΕΝ, οι βασιλικοί και οι αμετανόητοι… Ελάτε (εσείς της Χρυσής Αυγής) στη διανομή της εξουσίας. Ελάτε να πάρετε ένα κομμάτι. Θα πάρουμε εμείς (της Νέας Δημοκρατίας) τα υπουργεία, πάρτε κι εσείς τη διοίκηση ενός οργανισμού, πάρτε ένα υφυπουργείο>>.
Ο Καρατζαφέρης αξιοποίησε το κανάλι του για ακόμα μεγαλύτερα ακροδεξιά ανοίγματα προσφέροντας εκπομπές στο φύρερ του ελληνικού ναζισμού Κώστα Πλεύρη (τον πατέρα του σημερινού βουλευτή του ΛΑΟΣ) και στο θαυμαστή του Λεπέν, Μάκη Βορίδη. Το Σεπτέμβρη του 2000 ο Καρατζαφέρης ίδρυσε το ΛΑΟΣ του οποίου ως ιδρυτικό μέλος εμφανίζεται και ο Κώστας Πλεύρης (και το 2005 προσχωρεί και το Ελληνικό Μέτωπο του Βορίδη). Στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 πραγματοποιεί την υπόσχεσή του προς την Χρυσή Αυγή και βάζει τέσσερα μέλη της στο ψηφοδέλτιό του. Το ότι ανάμεσα στο ΛΑΟΣ και τις απροκάλυπτα φασιστικές συμμορίες ισχύει η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων δεν διαφαίνεται μόνο από το γεγονός της συντονισμένης ρατσιστικής προπαγάνδας που κορυφώνεται στους μήνες πριν τις ευρωεκλογές του 2010, αλλά και από την αγαστή συνεργασία μελών τους στην πράξη: όπως του υποψηφίου δήμαρχου του ΛΑΟΣ και γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Βοιωτίας που εμφανίζεται να κραδαίνει σιδερολοστό μαζί με μέλη της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα στις 15 Γενάρη 2011.
Το ίδιο αποκαλυπτική είναι η πορεία του Βορίδη [τώρα βρίσκεται στη Νέα Δημοκρατία]: σαν μαθητής στο Κολλέγιο ηγείται της φιλοχουντικής οργάνωσης “Ελεύθεροι Μαθητές”. Σαν φοιτητής στη Νομική Σχολή το 1948 αντικαθιστά τον Μιχαλολιάκο (το σημερινό φύρερ της Χρυσής Αυγής) ως Γενικός Γραμματέας της Νεολαία της Ε.Π.ΕΝ., του κόμματος το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από την φυλακή ο έγκλειστος δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, πόστο στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1990. Το 1985 ο φοιτητικός σύλλογος της Νομικής τον διαγράφει για τη φασιστική του δράση. Ένα χρόνο μετά το 1986, η Ε.Φ.Ε.Ε. υποβάλλει εναντίον του μήνυση, μεταξύ άλλων για επίθεση στις 22 Απριλίου του 1986. Σύμφωνα με την μηνυτήρια έκθεση, μεταξύ άλλων, μαζί με μέλη της Ε.Π.ΕΝ., τραυμάτισε με λοστούς και μαχαίρια φοιτητές (Η φωτογραφία του Βορίδη οπλισμένου με τσεκούρι κυκλοφορεί πλατιά στο διαδίκτυο). Το 1994 ιδρύει το φασιστικό “Ελληνικό Μέτωπο” και δηλώνει ότι αποτελεί αδελφό κόμμα του Λεπέν στην Ελλάδα. Λίγο αργότερα επιχειρεί να προκαλέσει πογκρόμ κατά των Κούρδων πολιτικών προσφύγων που είχαν κατασκηνώσει τότε στην πλατεία Κουμουνδούρου. Το 2000 ο Βορίδης ήταν υποψήφιος βουλευτής σε κοινό συνδυασμό με την “Πρώτη Γραμμή” του γνωστού Κώστα Πλεύρη, ιδρυτή της φασιστικής οργάνωσης “4η Αυγούστου”. Το 2002 απευθύνει χαιρετισμό στο συνέδριο του Front National του Λεπέν στη Γαλλία. Το 2005 προσχωρεί μαζί με όλη τη συμμορία του στο ΛΑΟΣ.

Στο παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τις δηλώσεις του Άδωνη Γεωργιάδη [και αυτός πήγε στη Νέα Δημοκρατία] ότι οι μέντορές του είναι ο Πλεύρης και ο δικτάτορας Μεταξάς και πολλά άλλα, αλλά και μόνο αυτά τα ελάχιστα στοιχεία αρκούν για να δείξουν ότι πίσω από το κυριλέ προσωπείο του ΛΑΟΣ κρύβεται ένα ακροδεξιό ρατσιστικό κόμμα που είναι σφηκοφωλιά παλιών και νέων φασιστών.

Πηγή: Η φασιστική απειλή και η πάλη για να την τσακίσουμε – Κώστας Πίττας (εκδ. Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο)

 

• Αμερικανάκια τα “εξαπτέρυγα” ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ

«Δεξί χέρι» των Αμερικανών αποδεικνύονται οι τωρινοί πολιτικοί σύμμαχοι της κυβέρνησης, ΛΑΟΣ και Ντόρα Μπακογιάννη, από τις αναφορές της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα που διέρρευσαν στο διαδίκτυο.

Σε αναφορά του τον Σεπτέμβριο του 2009, πριν τις εθνικές εκλογές, ο τότε αμερικανός πρέσβης, Τσαρλς Ρις, ενημέρωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την αλλαγή στη φυσιογνωμία του ΛΑΟΣ, από τις αντισημιτικές θέσεις που είχε προς μια πιο «υπεύθυνη στάση». Ως σύνδεσμος του ΛΑΟΣ με την πρεσβεία εμφανίζεται η σημερινή ευρωβουλευτής του κόμματος και πρώην βουλευτής της ΝΔ, Νίκη Τζαβέλλα: «Σύμφωνα με την Τζαβέλλα, ο Καρατζαφέρης ήθελε να προβεί σε θετικές χειρονομίες προς την εβραϊκή κοινότητα της Ελλάδας, έψαχνε αυξημένες επαφές με αμερικανούς αξιωματούχους». Το ακροδεξιό ΛΑΟΣ λοιπόν, προς τους ψηφοφόρους εμφανιζόταν «αντισυστημικό», με το σύνθημα «γροθιά στο κατεστημένο», ενώ παρασκηνιακά αναζητούσε υπερατλαντική στήριξη, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι θα «ξεπουλούσε» τις αντιδραστικές του θέσεις για το μεταναστευτικό και το εβραϊκό ζήτημα. Τόσο πατριώτης ο Καρατζαφέρης!

Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και το γεγονός ότι η αναφορά της πρεσβείας κλείνει με ένα συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα της Νίκης Τζαβέλλα, σαν να επρόκειτο η ευρωβουλευτής να ζητήσει εργασία από τους Αμερικανούς. Στα «θετικά» της σημεία υπογραμμίζεται το ότι μιλά άριστα Αγγλικά και ότι στην εφηβεία της εργάστηκε σε εβραϊκό κιμπούτς στο Ισραήλ.

Όμως και η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρα Μπακογιάννη παίρνει τα «εύσημα» της πρεσβείας για τη φιλοαμερικανική της στάση, κατά τη διάρκεια της θητείας της στο υπουργείο Εξωτερικών. Σε αναφορά του Τσαρλς Ρις τον Μάρτιο του 2006, σχολιάζεται η απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή και του ΚΥΣΕΑ να μην επεκτείνει την αγορά F-16 από τα 30 αεροπλάνα στα 40. Η απόφαση αυτή όπως είναι φυσικό ενόχλησε σφοδρά τις ΗΠΑ και η πρεσβεία της Αθήνας συνέταξε μια εκτενή αναφορά επί του θέματος, σχολιάζοντας τις πολιτικές τοποθετήσεις εκάστου υπουργού της τότε κυβέρνησης.

«Η νεοδιορισμένη υπουργός Εξωτερικών Μπακογιάννη πάλεψε σκληρά για τα F-16, αλλά η θέση της απορρίφθηκε από τον Καραμανλή», σημειώνει επί λέξει η αναφορά του πρέσβη. Οι Αμερικανοί είχαν φαίνεται μια ένθερμη υποστηρικτή των συμφερόντων τους μέσα στο υπουργικό συμβούλιο. Αναλυτικά τις πληροφορίες στον πρέσβη τις δίνει ο Πέτρος Μολυβιάτης που αναλαμβάνει να εξηγήσει το σκεπτικό της απόφασης, ενώ ως πηγές πληροφόρησης αναφέρονται και «επαφές» της Λόκχιντ Μάρτιν, της κατασκευάστριας εταιρείας των αεροπλάνων που συνδέεται με το Πεντάγωνο.

Πηγή: Πριν ( http://www.prin.gr/2011/09/blog-post_07.html )

Διαβάστε Επίσης:

1.     Φιλί της ζωής δίνει ο Κύρτσος στο μισοπεθαμένο ΛΑΟΣ ( http://mao.gr/2012/04/10/kyrtso/ )

1. Το ΛΑΟΣ κάνει πόλεμο… στην ΟΛΜΕ! ( http://epohi.gr/portal/politiki/11208-%CE%A4%CE%BF-%CE%9B%CE%91%CE%9F%CE%A3-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%E2%80%A6-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%9F%CE%9B%CE%9C%CE%95 )

 

Δημοκρατική Συμμαχία

 

• Ακροδεξιοί και νεοφιλελεύθεροι στα όπλα! – Του Τάκη Κατσαρού

Ο γνωστός νεοφιλελεύθερος αρθρογράφος Τάκης Μίχας, ζηλώσας δόξαν Καρατζαφέρη, με άρθρο του στο Protagon.gr προτείνει, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, να επιτραπεί η γενικευμένη κατοχή όπλων και η εκπαίδευση των πολιτών στη χρήση… περιστρόφων! O Τάκης Μίχας δεν είναι ένας απλός δημοσιογράφος, είναι ο Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Δημοκρατικής Συμμαχίας της κυρίας Μπακογιάννη. Τις εξωφρενικές απόψεις του σχετικά με την οπλοκατοχή και οπλοχρησία δεν πρέπει να τις ξεπεράσουμε ως γραφικές, ασυλλόγιστες και επιπόλαιες. Εντάσσονται σε ένα γενικότερο κλίμα και αντανακλούν υπαρκτές τάσεις μέσα στους πιο σκληρούς και “ευαίσθητους” μηχανισμούς του κράτους. Είναι ενδεικτικό, από αυτή την άποψη, και πολύ ανησυχητικό ταυτόχρονα, ότι, σε συγκεκριμένους ιστοτόπους συνδεδεμένους με περιθωριακούς -προς το παρόν- κύκλους της ακροδεξιάς, αλλά και στα ηλεκτρονικά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για την ανάπτυξη ενός κινήματος ακροδεξιού ακτιβισμού με πολύ επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Πολύ πρόσφατα το “Έθνος” (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63628607) δημοσίευσε πληροφορίες για τη δημιουργία και την εκπαίδευση σε μυστικές εγκαταστάσεις (;) “ταγμάτων εφόδου” γράφοντας χαρακτηριστικά: «Τον νόμο στα χέρια τους επιχειρούν να πάρουν ομάδες αυτόκλητων πολιτοφυλάκων, η λειτουργία και ο σκοπός των οποίων θυμίζουν έντονα παραστρατιωτικές οργανώσεις. Οργανωμένες ομάδες που ρέπουν προς την ακροδεξιά στρατολογούν πολίτες και τους εκπαιδεύουν. Τα επικίνδυνα αυτά φαινόμενα εξαπλώνονται θυμίζοντας παλαιότερες εποχές. Με καθαρή ακροδεξιά ρητορική τα μέλη των ομάδων αυτών επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τα φαινόμενα εγκληματικότητας και να αναδείξουν τον δικό τους ρόλο ως ‘συμπαραστάτη’ στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις».

Οι προειδοποιήσεις υπήρξαν εδώ και καιρό. Όλοι θυμόμαστε τις εικόνες από το Κιλκίς, που έδειχναν την εκπαίδευση ειδικού σώματος των ενόπλων δυνάμεων στην καταστολή διαδηλώσεων. Επίσης, όλη αυτή την περίοδο υπήρξε το φαινόμενο έγκυροι ή λιγότερο έγκυροι δημοσιολογούντες να υποστηρίζουν ανοιχτά ή να φλερτάρουν με την ιδέα αυταρχικών και αντιδημοκρατικών λύσεων, βλέποντας ότι η κοινωνική ερήμωση που προκαλούν οι πολιτικές των Μνημονίων προκαλεί τον τεμαχισμό και την κατάρρευση του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος και πολιτικές μετατοπίσεις προς τα κόμματα της Αριστεράς. Mάλιστα, ήταν ο ίδιος ο κ. Μίχας ως εκπρόσωπος της ΔΗ.ΣΥ., που δημοσίευσε άρθρο στη “Wall Street Journal” στις 13 Απριλίου 2011 με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Η Αθήνα βυθίζεται στην αναρχία“, στο οποίο οι αναγνώστες της εφημερίδας του αμερικανικού υπερσυντηρητισμού πληροφορούνταν ότι οι σταλινικοί του ΚΚΕ και οι αναρχοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος συναποτελείται από τις ομάδες Ρόζα, Οικοσοσιαλιστές και ΔΕΑ – αυτές έκρινε σκόπιμο να κατονομάσει ο κ. Μίχας) “καταλαμβάνουν χωριά”, παρενοχλούν πολίτες και καταστρέφουν δημόσια περιουσία ατιμωρητί, ενώ ο ακροαριστερός όχλος (η “hard-left”, σύμφωνα με τον αρθρογράφο) έκαψε εσκεμμένα τρεις εργαζόμενους της τράπεζας Marfin επειδή δεν απεργούσαν.

Συνεπώς, κατά τον κ. Μίχα, “αν η πολιτική ελίτ της Ελλάδας δεν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα των όσων συμβαίνουν και δεν δράσει τώρα για να αποκαταστήσει την κυριαρχία του δημοκρατικού νόμου, οι προσπάθειες να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας θα αποδειχθούν μάταιες”. Όπως εύστοχα παρατήρησε τότε σε σχόλιό της η “Αυγή” στις 22/4/2011: “Με δεδομένο το εξωπραγματικό των όσων καταγγέλλει ο κ. Μίχας (και το οποίο πρέπει να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος), το όλο άρθρο μπορεί να εκληφθεί σαν πρόσκληση σε συνταγματική εκτροπή. Πίσω από τον πεφωτισμένο φιλελευθερισμό, ξεπροβάλλει η Μακρόνησος, ελάχιστα ανακαινισμένη”.

Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα προετοίμασαν το έδαφος και τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε να εξελίσσεται η επικίνδυνη στρατηγική της έντασης, να επιχειρείται μια συντονισμένη εκστρατεία κατατρομοκράτησης του λαού και να αναβιώνει με νέο περιτύλιγμα η αντικομμουνιστική και αντιαριστερή υστερία, με πρώτο και ευδιάκριτο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι οι όροφοι της μνημονιακής πολυκατοικίας, εν όψει πιθανών εκλογών τον Μάιο καλλιεργούν την αυταπάτη της ανάπτυξης μετά την «επιτυχία» του PSI και βάλλουν εναντίον του κόσμου της εργασίας, των κινημάτων που αντιστέκονται και της Αριστεράς που επιμένει. Τώρα που αποδείχτηκε ότι το Μνημόνιο έφερε και επισήμως τη χρεωκοπία, αποθρασύνονται. Μονάχα εάν η οικονομία της χώρας βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην ύφεση, η κοινωνία στην εξαθλίωση και η δημοκρατία αδειάσει από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο, τότε και μόνο τότε, μας λένε, θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για επενδύσεις και το άνοιγμα ενός νέου -«ενάρετου» αυτή τη φορά- αναπτυξιακού κύκλου. Ενώ, αναφορικά με το παρελθόν, Σαμαράς και Καρατζαφέρης, Βενιζέλος και Πάγκαλος, ΔΟΛ και ΣΚΑΪ προσπαθούν να μας υποβάλουν σε λοβοτομή και να μας πείσουν ότι την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά την κυβέρνησαν ο Κύρκος και ο Φλωράκης, ο Κωνσταντόπουλος κι ο Παπαγιαννάκης και τώρα τελευταία ο Κουβέλης, ο Τσίπρας και η Παπαρήγα. Πρόκειται για μια εντελώς νέα κατάσταση, που αλλάζει ριζικά τον τρόπο του πολιτικού ανταγωνισμού όπως τον είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Ο μπαμπούλας του κομμουνιστικού και του αριστερού κινδύνου ανασύρεται από τα αραχνιασμένα μπαούλα της παλιάς εθνικοφροσύνης, αναμειγνύεται με τις πρωτοφανείς πολιτικές παρεμβάσεις των υπερσυντηρητικών ευρωπαϊκών διευθυντηρίων, τους νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους, τον «μοντέρνο» σωτηριολογικό λόγο του δήθεν ουδέτερου τεχνοκρατισμού και του μισάνθρωπου ελιτισμού και όλο αυτό το αμάλγαμα αποτελεί το νέο ιδεολογικό ορμητήριο του ενιαίου κόμματος του Μνημονίου.

Τώρα, που Σαμαράς και Βενιζέλος θα μοιράζονται τα ίδια διαμερίσματα στο πλαίσιο του μεγάλου μνημονιακού συνασπισμού, έχουν ανάγκη όσο τίποτα άλλο από έναν αντίπαλο δέος που να δημιουργεί αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου, να συσπειρώνει τα υπολείμματα του δικομματισμού και να αποτελεί το φόβητρο για τη μικροαστική μάζα, που μπροστά στο φάσμα της ολοσχερούς οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής «απειθαρχεί» και τείνει να καταλύσει τις παραδοσιακές πολιτικές ταυτίσεις της με τα κόμματα του δικομματισμού όπως αυτές διαμορφώθηκαν τα χρόνια του πελατειακού κράτους, της συναλλαγής και της διαφθοράς. Η Αριστερά -έτσι νομίζουν τα επιτελεία του μνημονιακού μπλοκ- προσφέρεται γι’ αυτόν τον ρόλο, ειδικά σήμερα, που, παρ’ ό,τι δυναμώνει η επιρροή της, αδυνατεί να προσφέρει άμεση και πειστική εναλλακτική λύση εξαιτίας της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της.

Συνεπώς, ας μην έχουν αυταπάτες όσοι/ες νομίζουν ότι η Αριστερά σε όλες τις συνιστώσες της θα αφεθεί από την άρχουσα τάξη και τα πανίσχυρα στηρίγματά της εντός και εκτός της χώρας να κάνει εκλογικό περίπατο. Πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα: η Αριστερά, για πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας, επιχειρείται να απαξιωθεί κοινωνικά, να απονομιμοποιηθεί ιδεολογικά και πολιτικά και να τεθεί εκτός των δυνάμεων του “συνταγματικού τόξου” όπως αυτό αναδιαμορφώνεται υπό την πίεση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει επιβάλει το μνημονιακό πλαίσιο. Πρόκειται για εγχείρημα με πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, που θα προσλάβει πρωτοφανή έκταση την επόμενη περίοδο και θα γιγαντώνεται όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Ο κόσμος της Αριστεράς και όλοι οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες οφείλουν να αναλύσουν τα στοιχεία αυτής της νέας κατάστασης, ώστε να ορθώσουν με αποφασιστικό και αποτελεσματικό τρόπο την απάντηση που πρέπει να αντιστοιχεί στην ιστορικών διαστάσεων πρόκληση που αντιμετωπίζουμε.

Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι ηγεσίες όλων των κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς. Αυτόν τον παράγοντα, της διαρκούς και αυξανόμενης πίεσης πάνω στο σύνολο της αριστερής παράταξης, που μετά από πολλά χρόνια ονοματίζεται ως ο βασικός αντίπαλος και ο κεντρικός στόχος των δυνάμεων της συστημικής δικομματικής εναλλαγής, ας τον λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Ιδίως εκείνες οι ηγεσίες που επαναπαύονται στις δημοσκοπικές δάφνες ή εκείνες που με αδικαιολόγητη αλαζονεία, αμεριμνησία και διάφορα προσχήματα τάσσονται εναντίον του διαλόγου, της συντονισμένης κοινής δράσης και της διαμόρφωσης ενωτικής-εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Και ας αντιληφθούν ότι οι ευθύνες τους θα είναι ιστορικές αν -πραγματικά ή μεταφορικά- «μας πιάσουν πάλι με τις πιτζάμες».

Πηγή: Αυγή (http://avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=675722)

Διαβάστε Επίσης:

1.     Εκατομμύρια! – Πιτσιρίκος ( http://pitsirikos.net/2012/02/sex-drugs-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1/ )

1. Μιλάνε όλοι, μιλάει κι η Ντόρα – Πιτσιρίκος (http://pitsirikos.net/2011/07/%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B9-%CE%B7-%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B1/)

 

Δράση

• Στέφανος Μάνος: «Αν είχα διαβάσει το Μνημόνιο, θα σας έλεγα αν θα το ψήφιζα»

Είναι πρόεδρος της Δράσης, η οποία θα συμμετάσχει στις επικείμενες εκλογές. Στο παρελθόν έχει εκλεγεί και με τη Νέα Δημοκρατία και με το ΠΑΣΟΚ, διατέλεσε υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, από την οποία έχει διαγραφεί δύο φορές, και κατηγορεί και τα δυο κόμματα για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Ήταν δική του έμπνευση σχεδόν να διπλασιάσει την τιμή της βενζίνης σε μια βραδιά, θεωρεί μεγάλο του εχθρό την «ιερή αγελάδα» του Δημοσίου, υποστήριζει ότι οι κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις πρέπει να πωλούνται σε ιδιώτες, πιστεύει ότι αν η αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει τις ταραχές, πρέπει να επεμβαίνει ο στρατός, και δεν βλέπει πού το νέο Μνημόνιο εκχωρεί εθνική κυριαρχία.

Μιλάει στον Πιτσιρίκο και στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο 

“[…] Εσείς, κύριε Μάνο, που έχετε εκλεγεί μόνο με αυτά τα δυο κόμματα που τώρα κατηγορείτε –και ήσασταν υπουργός της Νέας Δημοκρατίας–, δεν έχετε υποκύψει σε εκβιασμούς;

Δεν έχω υποκύψει ποτέ σε εκβιασμό. Επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Κόκκαλης μου ζήτησε να δεχτώ να υπογραφεί η σύμβαση για τα ψηφιακά πριν από την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Αρνήθηκα. Ήρθε να με δει. Είναι γνωστά αυτά. Ανταλλάξαμε και επιστολές με δυσάρεστο περιεχόμενο. Αν κάνετε μια αναδρομή στη σχέση μου με τη Νέα Δημοκρατία, θα δείτε πως, σχεδόν από την πρώτη μέρα που βρέθηκα στη Νέα Δημοκρατία, υπάρχει πρόβλημα. Στη Νέα Δημοκρατία το 1981 κυκλοφορούσε ο Θανάσης ο Τσαλδάρης και έλεγε πως «εξαιτίας του Μάνου χάσαμε δύο έδρες στη Βʹ Αθηνών. Ο Ράλλης μου είχε πει «Κύριε Μάνο, η Νέα Δημοκρατία δεν σας αντέχει άλλο στο ΥΠΕΧΩΔΕ» και άλλα παρόμοια. Ήταν πάρα πολλά θέματα που είχα προωθήσει ως υπουργός εκείνη την εποχή που πείραξαν τους ιδιοκτήτες. Και δεν με χώνευαν. Από τότε δεν ήταν καλή η σχέση μου με τη Νέα Δημοκρατία και το πλήρωσα στις εκλογές του 1981, όταν δεν εξελέγην. Και μετά, με διέγραψε ο Αβέρωφ γι’ αυτά τα οποία έλεγα. Αλλά ο Αβέρωφ με διέγραψε προσωρινώς. Ενώ ο Καραμανλής, ο μικρός, με διέγραψε οριστικώς. Δηλαδή, έχω μια διαγραφή το 1983 και άλλη μία το 1998. Μετά επανήλθα και να σας θυμίσω πως, την περίοδο της υπουργίας μου επί Μητσοτάκη, υπήρχε η τριανδρία Έβερτ-Δήμας-Κανελλόπουλος οι οποίοι έπνεαν μένεα εναντίον μου.

Λέγεται ότι οι απόψεις σας εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών.

Εγώ, ως υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, προχώρησα σε ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων αλλά και απελευθέρωσης επαγγελμάτων, ωραρίων και τιμών. Όλα αυτά που έγιναν τότε προσέκρουσαν σε μια κρατικιστική αντίληψη η οποία υπάρχει στο Λαϊκό Κόμμα της Δεξιάς. Το Λαϊκό Κόμμα είναι ένας πατερούλης. «Ξέρω εγώ τι είναι καλό για σένα, οπότε εγώ θα σου κανονίζω τη ζωή». Το βλέπετε αυτό συνεχώς να αναδύεται μέσα από τη Νέα Δημοκρατία.

Είναι συμφέρον να ξεπουλιούνται κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις; Ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας, συμπράξατε στην πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής, που ήταν κερδοφόρα. Η Ελλάδα θα σωθεί από ξένους επενδυτές, τύπου Καλτσεστρούτσι και Παντσαβόλτα, που αγόρασαν την ΑΓΕΤ και τη μεταπώλησαν;

Μόνο κερδοφόρες επιχειρήσεις πρέπει να πουλάς, γιατί μόνο έτσι θα πιάσεις λεφτά. Το θέμα είναι αν πουλώντας την η εταιρεία γίνεται καλύτερη και πιο ανταγωνιστική, και δεύτερον, αν τελικά με αυτό τον τρόπο παίρνεις πιο πολλά χρήματα. Δηλαδή, το αεροδρόμιο στα Σπάτα –αντί να βάζει μέσα το Δημόσιο– του δίνει μέρισμα και του δίνει φόρο. Ενώ το προηγούμενο αεροδρόμιο δεν έκανε τίποτε απ’ αυτά. Ως υπουργός, στο χώρο το δικό μου, νομίζω πως θα ήταν άδικο να μου πει κάποιος «Μάνο, μπήκες στην κυβέρνηση και συμβιβάστηκες». Σας βεβαιώνω ότι έκανα τη δουλειά μου ως υπουργός. Την έκανα με πολύ μεγάλο, αν θέλετε, κόστος. Από την άλλη, δεν νιώθω την ανάγκη να βγαίνω να θυμίζω σε όσους παίρνουν το Μετρό τη συμβολή μου. Μήπως νομίζετε πως θα είχαμε έργα όπως το Αεροδρόμιο, την Αττική οδό ή τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου αν δεν ήταν ο Μάνος; Ο Μάνος ξεκίνησε αυτήν τη δουλειά. Ο Μάνος χάλασε τον κόσμο ότι δεν θα βάζουμε πια σε τέτοιου είδους έργα τα λεφτά του Δημοσίου. Είναι τώρα διάφοροι εξυπνάκηδες που λένε «Αν το είχαμε κάνει εμείς, θα βγάζαμε ακόμα πιο πολλά χρήματα». Αν το είχαμε κάνει εμείς, δεν θα το είχαμε κάνει, κύριοι! Μακάρι να είχαμε κερδοφόρες επιχειρήσεις διότι έτσι θα μπορούσαμε να έχουμε και πολύ μεγαλύτερα έσοδα. Πάρτε τον ΟΣΕ, ποιος παράφρων θα αγοράσει τον ΟΣΕ; Αν όμως ο ΟΣΕ ήταν κερδοφόρος, θα μπορούσαμε να τον πουλήσουμε και να προσδοκούμε ότι θα γίνει πολύ καλύτερος απ’ ό,τι είναι σήμερα.

[…]

Υπάρχει, όμως, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Που, ουσιαστικά, είναι νόμος περί μη ευθύνης υπουργών. Υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα πολιτικών, τα οποία βγάζουν μάτι και τα αφήνουμε να ξεχνιούνται. Υπάρχει ο Τσοχατζόπουλος, ο Μαντέλης, ο Τσουκάτος. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ο γρήγορος πλουτισμός πολιτικών. Για παράδειγμα, ο Ρουσόπουλος.

Θα μπορούσε να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη, αν όλοι αυτοί που λένε λόγια, καθόντουσαν να κάνουν τη δουλειά τους. Η δουλειά είναι να διατυπώσεις με ακρίβεια τις κατηγορίες. Αν κάποιος ήθελε να διατυπώσει ένα συγκεκριμένο κατηγορητήριο, θα βλέπαμε πώς θα εξελισσόταν στα πλαίσια του συστήματος που έχουμε. Στα δικαστήρια. Αυτό στο οποίο εναντιώνομαι είναι ότι πάμε να ζητήσουμε τη δικαιοσύνη του όχλου. Με αυτό, είμαι τελείως αντίθετος. Τόσα χρόνια ασχολούμασταν με όλα αυτά τα κουραφέξαλα με τις εξεταστικές επιτροπές. Και τι έκαναν; Ατελείωτες ανθρωποώρες, ασχολήθηκαν πολιτικοί και ΜΜΕ, έγιναν ατελείωτες υπερωρίες για να γράφουν όλες τις σαχλαμάρες που λεγόντουσαν, και αποτέλεσμα μηδέν. Μας αρέσει να κοροϊδευόμαστε.

Η απουσία δικαιοσύνης δημιουργεί το αίσθημα της αδικίας στους πολίτες και προκαλεί ανομία και βία στην κοινωνία.

Βέβαια. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, υπάρχει ανομία. Αυτοί που παραπέμπονται στη δικαιοσύνη… ώσπου να ασχοληθεί η δικαιοσύνη, έχει χαθεί η αίσθηση ότι διαπράχθηκε κάποιο αδίκημα. Ενώ η δικαιοσύνη πρέπει μεταξύ άλλων να απονέμεται γρήγορα.

Τον Δεκέμβριο του ’08 είχατε πει ότι «Aν δεν μπορεί η αστυνομία, ας επέμβει ο στρατός να βάλει τάξη».

Είπα ότι σε όλο τον κόσμο, όταν υπάρχει μια τέτοια κατάσταση, όπου η αστυνομία αδυνατεί να ελέγξει, το μόνο καταφύγιο της έννομης βίας είναι ο στρατός. Δεν υπάρχει άλλο.

Όταν επεμβαίνει ο στρατός, η έννομη βία ονομάζεται δικτατορία.

Δεν είναι δικτατορία. Όταν καλεί τον στρατό το δημοκρατικό πολίτευμα, καλεί ανθρώπους να βάλουν τάξη. Δεν είναι δημοκρατία να καίνε οι αναρχικοί την πόλη.

Δεν είναι έτσι ακριβώς, ήμασταν στον δρόμο και δεν είμαστε αναρχικοί.

Εξελίσσεστε…

Ο Δεκέμβριος του ’08 ήταν έκρηξη οργής.

Σκότωσαν ένα παιδί. Όταν οργίζεσαι, σπας μια βιτρίνα και παίρνεις το περιεχόμενό της, τι είναι; Για να συνεννοηθούμε.

Δεν το σκότωσαν το παιδί. Το δολοφόνησαν.

Έγινε μια δολοφονία, όπως θέλετε πείτε το. Ένας αστυνομικός σκότωσε ένα παιδί. Υπάρχει οργή. Όταν σπάνε δεκάδες βιτρίνες και ληστεύονται δεκάδες καταστήματα, πώς λέγεται αυτό; Όταν οι αστυνομικοί κάθονται και κοιτάνε σαν μπούφοι, τι πρέπει να γίνει; Όταν η αστυνομία δηλώσει «αδυνατώ να το ελέγξω», ως κυβέρνηση κάτι πρέπει να κάνεις. […]“

Πηγή: περιοδικό UNFOLLOW ( http://unfollowapantiseis.wordpress.com/2012/04/05/%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BD/ )

 

Κοινωνικη συμφωνια (Λούκα Κατσέλη-Χάρης Καστανίδης)

• «Κοινωνική Συμφωνία»: Ούτε ναι, ούτε όχι στο Μνημόνιο

Σε μια συντηρητική και ακίνδυνη κατεύθυνση επιχειρεί να εκτρέψει τις αντιμνημονιακές διαφοροποιήσεις στο κυβερνών κόμμα αλλά και στην κοινωνία, ο νέος σχηματισμός με το όνομα Κοινωνική Συμφωνία που ίδρυσαν από κοινού η Λούκα Κατσέλη και ο Χάρης Καστανίδης. Το χαρακτηριστικότερο απόσπασμα από την εισήγηση της πρώην επικεφαλής των υπουργείων Οικονομίας και Εργασίας στις κυβερνήσεις Παπανδρέου, είναι η τοποθέτηση ότι «ανάμεσα στο καταστροφικό “ναι σε όλα” και στο ανεδαφικό “όχι σε όλα” υπάρχει εναλλακτική πρόταση».

Η Λ. Κατσέλη, περιέγραψε τη θέση της ως «σκληρή διαπραγμάτευση για να ανατραπεί η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας», εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός ευρώ, κατευθύνσεις που αποτυπώθηκαν και στον πλήρη τίτλο του νέου κόμματος.

Χαρακτηριστικό της επαμφοτερίζουσας στάσης της Κοινωνικής Συμφωνίας, μεταξύ των αντιμνημονιακών διαθέσεων του λαού και των φιλοΕΕ θέσεων των επικεφαλής του, είναι ότι το νέο κόμμα υιοθετεί αντιδραστικές πλευρές της ακολουθούμενης αστικής πολιτικής, όπως η αντιμεταναστευτική ατζέντα: Εξ ου και η Λούκα Κατσέλη τόνισε ότι δίνει «προτεραιότητα στην πάταξη της εγκληματικότητας» και την «πάταξη της λαθρομετανάστευσης». Κορύφωση των αυταπατών που φιλοδοξεί να καλλιεργήσει, είναι το «σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης» που πρότεινε ο νέος σχηματισμός, σύμφωνα με το οποίο, «η βιωσιμότητα του χρέους μας, εντός του ευρώ, θα εξασφαλίζεται και οι δημοσιονομικοί στόχοι θα ικανοποιούνται, όχι όμως με εξαθλίωση του λαού, αλλά με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη». Με άλλα λόγια, το κόμμα των Κατσέλη – Καστανίδη αποδέχεται ασμένως το δημόσιο χρέος, το ασφυκτικό και φιλογερμανικό δημοσιονομικό σύμφωνο, την οικονομία της αγοράς, τα δεσμά του ευρώ και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας το πλαίσιο της ΕΕ, αλλά υποστηρίζει την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό θα πει ουτοπία! Σε πολιτικό επίπεδο, το νέο κόμμα στοχεύει στο «κόσμο που πίστεψε στο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ» και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, «μένει τώρα ορφανός».

 

H Kοινωνική Συμφωνία αν κατορθώσει να εισέλθει στη Βουλή, θα αποτελέσει σίγουρα καταλύτη πολιτικών εξελίξεων στο βαθμό που κληθεί να συμπράξει με άλλα κόμματα στο σχηματισμό κυβερνήσεων. Στον πυρήνα της πολιτικής του κόμματος βρίσκονται άλλωστε όπως είπε η Λ. Κατσέλη και άλλα στελέχη στη συνέχεια, τα «εθνικά ισοδύναμα», δηλαδή η «ακύρωση στην πράξη των αρνητικών προσανατολισμών του δεύτερου Μνημονίου». Αυτό μάλλον δημιουργεί τη βάση για μια μετεκλογική συνεννόηση εντός Μνημονίου, αλλά με «κοινωνικές» πλευρές, αν ποτέ είναι δυνατό κάτι τέτοιο να συμβεί.

Πηγή: Πριν ( http://www.prin.gr/2012/03/symfonia.html )

 

ΕΠΑΜ – Δημοκρατική Αναγέννηση

                     

• Εκλογική πατριωτική συνεργασία ΕΠΑΜ – Δημοκρ. Αναγέννησης

 Αφού δεν προχώρησαν οι συνομιλίες Δ. Καζάκη και Π. Καμμένου ανακοινώθηκε η εκλογική συνεργασία της Δημοκρατικής Αναγέννησης και του ΕΠΑΜ με υπογραφές του πρόεδρου Στέλιου Παπαθεμελή και του εκπροσώπου (sic) Δημήτρη Καζάκη και όνομα το “Όχι”. Πέρα από την επισήμανση των καλτ χαρακτηριστικών της σύμπραξης ή πολλών αναλύσεων που θα μπορούσαμε να κάνουμε για τα πολιτικά αίτια αυτής της αλλοπρόσαλης πολιτικής συμμαχιών και της συνολικής πορείας διολίσθησης του ΕΠΑΜ, προσφεύγουμε για ένα πρώτο σχόλιο στην ποίηση, παραφράζοντας ελαφρώς τον Κωνσταντίνο Καβάφη:

Κι αν δεν μπορείς να κάνεις την πολιτική σου όπως τη θες
Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
Όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις
Μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου
Μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες…
Ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική

Πηγή: Η λέσχη (http://ilesxi.wordpress.com/2012/04/16/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BC/)

 

• ΕΠΑΜ: Ψαρεύοντας στα θολά αντι-μνημονιακά νερά (αποσπασμα) – του Γιώργου Κρεασίδη

[…]

Το εγχείρημα του ΕΠΑΜ έχει συνδεθεί με τη δημόσια παρουσία του Δημήτρη Καζάκη και την ενημερωτική του εκστρατεία για το χρέος, τις τραγικές συνέπειες από την παρουσία της τρόικας και την ανάγκη για διαγραφή του χρέους και παύση πληρωμών. Προερχόμενος από το ΚΚΕ, ξάφνιασε πολλούς όταν συντάχθηκε με τη Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη. Η προσχώρηση στην αντίληψη της Σπίθας για ξεπέρασμα της διάκρισης μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς και την αντιμετώπιση της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ βασικά ως επίθεση στην εθνική ανεξαρτησία, συνεχίστηκε και μετά τη ρήξη του Καζάκη με το σχήμα του Θεοδωράκη. Η απόσταση ασφαλείας από την Αριστερά και τη συζήτηση για μια διέξοδο πέρα από τον καπιταλισμό αποδίδεται στην προσπάθειά του να απευθυνθεί σε κοινωνικές δυνάμεις που αποστοιχίζονται από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Το ΕΠΑΜ συγκροτήθηκε το καλοκαίρι σε παρόμοια βάση, ενώ σε ανακοίνωση μετά από μια πρόσφατη οργανωτική κρίση (04/1/2012) τονίζει: «Για μας δεν υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, υπάρχει μόνο λαός, εργαζόμενοι, πατριώτες και δημοκράτες που παλεύουν για την εθνική, οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση της χώρας τους, για τη λαϊκή κυριαρχία τους».

[…]

Πηγή: Πριν (http://www.prin.gr/2012/03/epam.html)

Σε αυτές τις εκλογές θα ακούσουμε ξανά υποσχέσεις από εκείνους που μας βούλιαξαν ότι θα μας σώσουν, με μέσα τα υλικά που μας οδήγησαν σε έναν συνεχή εφιάλτη. Θα προσπαθήσουν ξανά να μας πείσουν ότι είμαστε ανίκανοι να σώσουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία μας, να διασώσουμε την αξιοπρέπεια της ανθρώπινής μας υπόστασης.

Είναι γνωστό ότι είμαστε ως άνθρωποι ικανοί για όλα. Πρώτ’ απ’ όλα για τα χειρότερα: να ταπεινωθούμε και να ταπεινώσουμε, να εξευτελιστούμε και να εξευτελίσουμε, να υποταχθούμε και να υποτάξουμε. Είμαστε όμως ικανοί και για τα καλύτερα: να σκεφτούμε, να κρίνουμε, να απαιτήσουμε μια ζωή και μια κοινωνία που να ανταποκρίνεται στους κόπους μας, να δυναμώνει τα όνειρά μας, να μας οδηγεί στο να βλέπουμε τον διπλανό μας όχι σαν απειλή αλλά σαν υπόσχεση.

Ας είναι αυτές οι εκλογές μια ευκαιρία να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ στην απαξίωσή μας και να αξιώσουμε το μεγάλο ΝΑΙ για τη ζωή μας. Ας θυμηθούμε τη μεγάλη ιστορική προτροπή: Μας φαίνονταν μεγάλοι γιατί ήμασταν γονατιστοί. ΑΣ ΕΓΕΡΘΟΥΜΕ.