Ηρθε η ώρα να βγούμε από την ηττοπάθεια

Της Εφης Πανοτοπούλου *

Καταγράφοντας τα γεγονότα, θεωρώ ότι όλοι πρέπει να αναρωτηθούμε ποιος ευθύνεται για την κατάντια μας. Σίγουρα φταίνε τα αφεντικά και το κράτος, αλλά μεγάλο μέρος ευθυνών αναλογεί και σε εμάς ως άτομα, εργαζόμενοι, άνεργοι. Όταν ο κρατικός μηχανισμός έκανε περικοπές επιδομάτων στον δημόσιο τομέα, οι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα αδιαφόρησαν και, μάλιστα, η πλειοψηφία αυτών ένοιωσε να παίρνει μια γλυκιά “εκδίκηση” απέναντι στους “βολεμένους” στον δημόσιο τομέα. Η στάση αυτή διευκόλυνε τους χειρισμούς των καταπιεστών μας να περάσουν αναίμακτα τα σχέδια τους.

Αντί να αναγνωρίσουμε τον πραγματικό εχθρό, στραφήκαμε ο ένας εναντίον του άλλου ενισχύοντας το συντεχνιακό παιχνίδι και υπερασπίζοντας το δικαίωμα της μισθωτής σκλαβιάς: Οι νοσοκομειακοί εναντίον των απεργών της ΔΕΗ και αντίστροφα, εναντίον των δασκάλων, των οδοκαθαριστών, έλληνες εργάτες εναντίον μεταναστών εργατών και εργαζόμενοι εναντίον ανέργων. Είναι θέμα συνείδησης, και το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε όλοι μας είναι ως πότε θα περιμένουμε παθητικό βιώνοντας την εξαθλίωση και τη μιζέρια;

Ως πότε θα καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση ακούγοντας τα παπαγαλάκια της εξουσίας να μας τρομοκρατούν ότι αν δεν υποταχθούμε στις αποφάσεις της κυβέρνησης θα χρεοκοπήσουμε, υποθηκεύοντας τις ζωές μας και το μέλλον μας; Μήπως ήρθε η ώρα να βγούμε από την ηττοπάθεια, και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να οργανωθούμε, επιλέγοντας την μορφή αντίστασης που μπορούμε, προτάσσοντας τα δικά μας αιτήματα και συνθήματα; Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, ούτε το ζήτημα είναι να επινοήσουμε ένα κοινωνικό μοντέλο αλλά να αναζητήσουμε οξυγόνο στην ιδέα της ουτοπίας. Να δημιουργήσουμε τις δικές μας αντιθεσμίσεις, που θα οδηγήσουν στην αποσύνθεση της τρελής πορείας προς το κέρδος και την αυτοκτονία, και τις δικές μας δομές, όπως καταλήψεις δημόσιων και εργασιακών χώρων που θα λειτουργούν αντιεραρχικό, αυτο- οργανωμένα και με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες προς όφελος της κοινωνίας.

Η αντίσταση σε οτιδήποτε υποβαθμίζει τον άνθρωπο και την εκμετάλλευσή του από τον άνθρωπο, την υποδούλωση, την ταπείνωση, την περιφρόνηση, να τροφοδοτείται από την έμπνευση για μια καλύτερη κοινωνία, δίκαιη, που χτίζεται μέρα με τη μέρα. Μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος και η φύση να βρίσκονται στο κέντρο.
Βασική προϋπόθεση, καθώς επίσης και προσωπική και ηθική ευθύνη, είναι να αλλάξουμε πρώτα τον  ευατό μας, ώστε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί τις συνθήκες για μια κοινωνία ισότιμη και ελεύθερη, από εμάς για μας. Αρκει πρώτα να το αντιληφθούμε και κυρίως να το επιθυμήσουμε.

* Η Εφη Πανοτοπούλου είναι εργαζόμενη στην Intrlingua

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *