Δηλαδή το διακύβευμα (όπως θα έλεγαν και οι εκσυγχρονιστές) αυτών των εκλογών θα είναι: ποιος να τις κερδίσει για να μας γδάρει μετά καλύτερα;
Ηδη, ο τρέχων (να την κάνει) Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής, στο διάγγελμά του αναφέρθηκε στην ανάγκη λήψης (κι άλλων, νέων) σκληρών μέτρων -μετεκλογικώς-αντιδημοφιλών (διάβαζε: αντιλαϊκών). Αναφέρθηκε επίσης και στην «αντίδραση των συνδικάτων» (προεξοφλώντας έτσι τη φύση των εν λόγω μέτρων, αλλά και) δηλώνοντας ταυτοχρόνως ποιοι θα είναι πάλι οι «εχθροί» ή μάλλον τα θύματα: οι εργαζόμενοι.
Εμ, ποιος θα ήταν; οι Τράπεζες;
Σε αυτήν τη σκοτεινή για τους πολλούς και τους απλούς περίοδο της κρίσης, καθ’ ην υπέστησαν άγρια επιδρομή στο γλίσχρο εισόδημά τους, χάριν της… «κοινής σωτηρίας», εσώθηκαν μόνον οι Τράπεζες, οι οποίες συνέχισαν ατάραχες την ανθοφορία-κερδοφορία τους (1,5 δισ. Ευρώ κατά το τρέχον εξάμηνο) δανειζόμενες οι ίδιες με 1% και δανείζοντας τους φουκαράδες με 15%..!!
Μάλιστα, όταν πριν από χρόνια, το δεύτερο έτος της πρώτης κυβέρνησης Καραμανλή, είχε ερωτηθεί επ’ αυτού του θέματος (της τρελής δηλαδή διαφοράς μεταξύ των επιτοκίων χορηγήσεων και των επιτοκίων καταθέσεων), ο κ. Καραμανλής, πάλι στη μοιραία για αυτόν ΔΕΘ, είχε απαντήσει ο γίγαντας: «αυτά τα θέματα τα λύνει η ελεύθερη αγορά»!
Εμ δεν τα λύνει!
Κι όχι μόνον. Αλλά στο μεταξύ μπήκε σε κρίση ο κόσμος, ήταν σε κρίση η χώρα, φτώχυναν κι άλλο οι εργαζόμενοι, πλουτίζουν κι άλλο οι Τράπεζες – κι έχει το θράσος ο αρχηγός της νεοφιλελεύθερης παράταξης να εξαγγέλλει ότι χρειάζεται να παρθούν (από όποιον κι αν εκλεγεί) «νέα αντιδημοφιλή μέτρα»!
Οχι μόνον υπήρξε ανίκανος να πάρει οποιοδήποτε φιλολαϊκό μέτρο ο ίδιος, αλλά επικαλούμενος την αποτυχία και των αντιδραστικών μέτρων που έλαβε, μας ζητάει να του ανανεώσουμε την εντολή για να λάβει νέα μέτρα ακόμα χειρότερα, θέλοντας να γίνει ακόμα πιο «δυσάρεστος» χάριν της πατρίδος (δηλαδή των Τραπεζών, των Εταιρειών και των «νταβατζήδων»).
Πρόκειται για μια αισχρή ταξική πολιτική.
Στην οποίαν, τι αντιπαραθέτει απ’ την άλλη πλευρά ο κ. Παπανδρέου; Μια «νέα αρχή», μια «νέα πορεία» στη βάση μιας πολιτικής «αξιών» και «αρχών».
Σωστός! όσον πιο ασαφής, τόσον πιο καλά (μέσα στα θολά νερά), όσο λιγότερες δεσμεύσεις, τόσον πιο φυσιολογική θα φανεί η παραμονή (και η επιμονή) στην ίδια πολιτική.
Ερχεται δύσκολος χειμώνας, η κρίση θα δείξει στη χώρα τα δόντια της πιο έντονα. Πολιτική εναντίον της δεν υπήρξε. Και η μόνη πολιτική που θα υπάρξει για να την αντιμετωπίσει, θα είναι αυτή που δεν την αντιμετώπισε. Η ίδια…
Αφήστε μια απάντηση