Η αυτάρκεια ημιμαθούς μάγκα

Εκτιμήσεις του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη για την πρωθυπουργική θητεία του Κ. Καραμανλή. Το άρθρο απ’ το “Κουτί της Πανδώρας”.

“…Η διακυβέρνηση της χώρας από την ΝΔ, ήταν ένα επικοινωνιακό πείραμα, και μια καθημερινή θεωρία συνωμοσίας. Ο Καραμανλής βρέθηκε απομονωμένος, κάνοντας ό,τι και μία κακή νοικοκυρά. Ρίχνοντας τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι. Μέσα σε ελάχιστους μήνες εξουσίας, ο Καραμανλής είχε μετατραπεί από διώκτη της με πολλά λιπαρά συνθήκης του Μπαιρακτάρη σε συνομιλητή παντών των νταβατζήδων. Οι δουλειές τους μάλιστα πολλαπλασιάστηκαν….

Πέρυσι τέτοια εποχή έφτασε στο σημείο να καλύψει του Βατοπεδινούς στην ΔΕΘ. Στις πιο κρίσιμες στιγμές, δεν είχε το πολιτικό ανάστημα να πάρει αποφάσεις. Να διαταράξει την πολιτική του πορεία και την ηρεμία του.
Στην επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο Βατοπεδίου όπου κατέθεσα, έζησα μια πρωτοφανή τακτική συγκάλυψης. Ντράπηκα γιατί έλληνες βουλευτές θεωρούσαν πως είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίζουν και να συγκαλύπτουν όποιον έκλεβε, έκανε κατάχρηση εξουσίας, αλλά ανήκε στον χώρο της ΝΔ.

Όλοι τους σχεδόν μετά το κλείσιμο του φακέλου επιβραβεύτηκαν με υπουργικές θέσεις. Η αναγκαστική αποπομπή Ρουσόπουλου, συνέπεσε- θα συνέβαινε κάποτε- με την λήξη της θεωρίας της επικοινωνίας. Η πολιτική έδειχνε το πιο σκληρό της πρόσωπο. Και ο Καραμανλής δεν ήθελε να το δει. Είχε απολυτοποιήσει την ικανότητά του να «την βγάζει καθαρή»…

Ο πρωθυπουργός είναι από τους λίγους που κατηγορήθηκε μέσω ψιθύρων για τον τρόπο που ζει και πολιτεύεται. Είναι σίγουρα ένα χτύπημα κάτω από τη μέση. Αλλά η στάση του δεν απέτρεψε καμία από τις επιθέσεις. Ξεκινώντας από το πτυχίο της Νατάσας και φτάνοντας στις σχέσεις με την παρακμιακή παρέα του που έφτασε να κυβερνά την Ελλάδα.

Ούτε την τελευταία στιγμή δεν συμπεριφέρθηκε σαν ηγέτης. Δεν πήρε την πολιτική απόφαση να πάρει πρωτοβουλίες, όχι για το δικό του μέλλον αλλά για αυτό της χώρας. Όμηρος των εκβιασμών που ασκούνται απ ίδιους τους βουλευτές του, επιφανειακός, με μια συνδικαλιστικού τύπου αντίληψη για την πολιτική, εύπιστος σε ότι υπόσχεται πως δεν θα τον ταράξει, νοιάστηκε για την πολιτική του επιβίωση. Η οποία μάλιστα δεν είναι απαραιτήτως και εξασφαλισμένη. Το όραμά του, ήταν η αυτάρκεια ημιμαθούς μάγκα που πιστεύει πως αυτός ξέρει. Πως αφού μπόρεσε ως εκεί, μπορεί και παρακάτω με τον ίδιο τρόπο.

Ο Κώστας Καραμανλής έχασε την ευκαιρία να πολιτευτεί με τρόπο ώστε να τον θυμούνται.Προτίμησε να θυμάται, την ευκολία με την οποία πολιτεύτηκε. Τότε είχε έρθει για διάφορους λόγους η ώρα Καραμανλή. Τώρα η ώρα είναι περασμένη…Απλώς”.