ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ: Το τρίο της αγοράς και της συμφοράς

του Μάκη Βάσιλα

Στις εκλογές της περασμένης- Κυριακής τρία σχήματα που κινούνται στον νεοφιλελεύ­θερο χώρο κατέγραψαν για πρώτη φορά στην ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων, σημα­ντική παρουσία στο εκλογικό σώμα. Η ΔΗΣΥ της Ντ. Μπακογιάννη, η Δημιουργία Ξανά του Θ. Τζήμερου και η ΔΡΑΣΗ του Στ. Μάνου, συγκέντρωσαν όλοι μαζί 6,5%.

Το ποσοστό που αναμφισβήτητα είναι αξιοσημείωτο, εκ­φράζει την παρουσία στην ελληνική κοινωνία ενός ρεύματος που πιο καθαρά και με πιο ολο­κληρωμένο τρόπο από κάθε άλλη φορά, θε­ωρεί πως το πλήρες ξεχαρβάλωμα κάθε έν­νοιας κοινωνικής προστασίας, κράτους πρό­νοιας, εργατικής νομοθεσίας είναι επιτακτι­κή ανάγκη, προκειμένου να προστατευθεί η επιχειρηματικότητα και να προωθηθεί η ανά­πτυξη. Πάνω βέβαια από τα πτώματα των ερ­γαζόμενων και της νεολαίας, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια που δεν φαίνεται να έχει ιδι­αίτερη σημασία.

Εξάλλου, στο σχετικό διά­γραμμα καμπυλών που κάθε πρωτόγονος νε­οφιλελεύθερος έχει σαν ευαγγέλιο, δεν παραμετροποιείται η ανθρώπινη δυστυχία, ενώ και στις λίγες περιπτώσεις που ίσως αυτό συμβαί­νει, είναι ένας ακόμα δείκτης πλάι σε δεκά­δες άλλους πιο σημαντικούς για τα πιράνχας της αγοράς.

Η σχετική τους επιτυχία ασφαλώς και ως ένα βαθμό ήταν αναμενόμενη, καθώς εδώ και δεκαετίες καλλιεργείται με σχεδιασμένο τρό­πο στην ελληνική κοινωνία το υπόστρωμα πάνω στο οποίο οι κήρυκες της παντο­δυναμίας και της ιερότητας των αγορών σπέρνουν το τυφλό και γεμάτο μίσος για ο,τιδήποτε ανθρώπινο. «Δεν φταις εσύ, το κράτος φταί­ει, άλλαξέ το», λέει στο κε­ντρικό της σύνθημα η ΔΗ­ΣΥ, «πολιτική χωρίς πολι­τικούς» λέει η Δημιουργία Ξανά.

Οι θέσεις τους χαρακτη­ρίζονται από τη γνωστή συ­νταγή που οι απανταχού τα- λιμπάν του νεοφιλελευθερι­σμού στον κόσμο ακολου­θούν. Η αγορά υπέρ άνω όλων. Κάθε τι που προσπα­θεί έστω να τη ρυθμίσει θα πρέπει να τσακιστεί. Απολύ­σεις τετρακοσίων χιλιάδων από το Δημόσιο λέει ο Μά­νος, χρηματοδότηση της εκ­παίδευσης με το κουπόνι παιδείας λέει η Ντό­ρα.

Τους ξεπερνάει ο Τζήμερος έχοντας και τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου, προτείνο­ντας ολοκληρωτικού τύπου θέσεις όπως απα­γόρευση των διαδηλώσεων στους δρόμους και κομμάτων που έχουν στο καταστατικό τους θέ­σεις ύποπτες για την ανατροπή του καθεστώ­τος, συνεχίζοντας έτσι τις καλύτερες παραδό­σεις των φιλελεύθερων στην Ελλάδα από την εποχή Βενιζέλου και το «ιδιώνυμο» κατά των κομμουνιστών.

Η καθημερινή προβολή τους από τα καθε­στωτικά ΜΜΕ αλλά κυρίως η προβολή της ου­σίας των αντιλήψεών τους ως των πλέον φιλι­κών για το κεφάλαιο και το πολιτικό του προ­σωπικό, είναι επομένως εύλογη.

Αναλόγως εύλογη είναι και η προσπάθεια των αστικών μέσων να διαμορφώσουν τις προ­ϋποθέσεις για κοινή εμφάνισή τους σε επό­μενη εκλογική αναμέτρηση ως το πραγματι­κό αντίπαλο δέος στην άνοδο της Αριστεράς.

Απέναντι στη διαφαινόμενη ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων, χρειάζεται για το καθεστώς μια φιλική δύναμη επιθετικής υπεράσπισης του καθεστώτος και των ιερών και οσίων της αγοράς και των αφεντικών. Ο νεοφιλελευθερισμός άλλωστε αποτελεί το ιδανικό ιδεολογικό περίβλημα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας.

Πηγή: ΠΡΙΝ