Απελευθερώνουμε ένα κτίριο, απελευθερώνουμε τις ζωές μας

Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Μπραχαμίου: Απελευθερώνουμε ένα κτίριο, απελευθερώνουμε τις ζωές μας, συνδιαμορφώνουμε δραστηριότητες αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18, ΣΑΒΒΑΤΟ 19:
•    όλη μέρα συλλογικά καθαρίζουμε και διαμορφώνουμε το απελευθερωμένο κτίριο στην πλατεία της εκκλησίας Αγίου Δημητρίου (πάνω από τα ψαράδικα)

ΚΥΡΙΑΚΗ 20:
•    το πρωί συνεχίζουμε το καθάρισμα
•    φέρνουμε ό,τι δεν χρησιμοποιούμε πια και μπορεί να το χρειάζεται κάποιος άλλος (ρούχα, βιβλία, cd, αντικείμενα, παπούτσια, συσκευές…) και βρίσκουμε κάτι που μας χρειάζεται (τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα … δεν χρειάζονται σε κανέναν μας)
•    18:30 έχουμε ανοιχτή συνέλευση για να αποφασίσουμε για τις λειτουργίες του χώρου
•    φέρνουμε φαγητό για τη συλλογική κουζίνα που θα ακολουθήσει μετά το τέλος της συνέλευσης

Με ό,τι συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο, όπως οι συγκεντρώσεις στις πλατείες από το καλοκαίρι του 2011, βλέπουμε να δημιουργούνται ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις σε πολλές γειτονιές της Αθήνας, που τους τελευταίους μήνες έχουν αρχίσει κιόλας να συντονίζονται σε περιφερειακό ή παναττικό επίπεδο. Έτσι και η δικιά μας συνέλευση, η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Μπραχαμίου, αποτελεί μία προσπάθεια συνεύρεσης ανθρώπων από τις γειτονιές του Αγίου Δημητρίου, ανταλλαγής και συνδιαμόρφωσης απόψεων και κουβέντας, ανάληψης πρωτοβουλιών και πραγματοποίησης δράσεων. Λειτουργούμε εδώ και πάνω από 3 χρόνια, από το Δεκέμβριο του 2008. Προέκυψε από την επιθυμία μερικών ανθρώπων, μέσα στην κατάληψη του δημαρχείου και στην εξέγερση που μαινόταν εκείνες τις μέρες, να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα. Να δούμε αν μπορούμε να βρισκόμαστε μαζί με άλλους γείτονές μας σε τακτική βάση και να αποφασίζουμε για κάθε θέμα που μας αφορά. Να εφαρμόσουμε διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας στη γειτονιά μας. Συναντιόμαστε τακτικά κάθε εβδομάδα στο δημοτικό κινηματοθέατρο Μελίνα Μερκούρη ή σε πλατείες, έχοντας καταπιαστεί με πληθώρα θεμάτων και έχοντας αναλάβει αρκετές δράσεις (ενδεικτικά αναφέρουμε χαράτσια ΔΕΗ, ενεχυροδανειστήρια, στήριξη αγώνα εργαζομένων στο φροντιστήριο “ένεκα παιδείας”, πάρκο Ασυρμάτου, κ.α.)
Λειτουργούμε έχοντας ως αρχές την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή, την νηφάλια ανταλλαγή απόψεων, τη γνωριμία και το σεβασμό των διαφορών μας, τη δράση πάνω σε θέματα που συμφωνούμε, την ισότιμη συμμετοχή σε όσα λέμε και κάνουμε, το να μην έχουμε αρχηγούς και να μην δεχόμαστε ότι για τις ζωές μας χρειαζόμαστε ειδικούς για τις αποφάσεις, το να αναλαμβάνουμε το βάρος υλοποίησης αυτών των αποφάσεων. Στη συνέλευσή μας θέλουμε να μπορούν να συμμετέχουν όλοι όσοι νιώθουν ότι καταπιέζονται από τις αποφάσεις των από τα πάνω (του αφεντικού στη δουλειά, του δημάρχου στη γειτονιά, του υπουργού και των κομμάτων στις ζωές μας), χωρίς διαχωρισμούς λόγω φύλου, φυλής ή προσωπικών επιλογών.
Έφτασε ο καιρός και θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Ένα σημαντικό βήμα παραπάνω. Σας καλούμε να συζητήσουμε και να διερευνήσουμε από κοινού τη δυνατότητα, να κάνουμε πρακτικά βήματα σχετικά με τη συλλογική αντιμετώπιση και κάλυψη των αναγκών διαβίωσής μας και με την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης και παροχής αλληλοβοήθειας μεταξύ μας. Από κοινού μπορούμε να αναπτύξουμε υποδομές που θα ανήκουν σε όλους και θα μπορούν ελεύθερα να χρησιμοποιούνται από όλους. Δεν τα βλέπουμε τα παραπάνω ως φιλανθρωπία, δεν προσφέρουμε λύσεις σε “ανήμπορους”. Προσπαθούμε να καλύψουμε τις ίδιες τις ανάγκες μας, είτε αυτό λέγεται τροφή, είτε αυτό λέγεται εκπαίδευση παιδιών, είτε αυτό λέγεται προστασία ενός πάρκου ή αντίσταση στις απολύσεις σε ένα μαγαζί. Όσο περισσότερο καλύπτουμε τις ανάγκες μας με ίδια μέσα και σε συνεργασία με αντίστοιχες κινήσεις σε άλλες γειτονιές, τόσο περισσότερο αποκτούμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, απελευθερώνουμε τη φαντασία μας για το τί είναι εφικτό, κατακτούμε την αξιοπρέπεια μας ασχέτως της ανεργίας και της φτώχειας που προσπαθούν να μας βυθίσουν.
Για αυτό το λόγο απελευθερώνουμε σήμερα Παρασκευή το κτίριο στην πλατεία δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Δίνουμε ζωή σε έναν επί χρόνια εγκαταλελειμμένο δημόσιο χώρο και στεγάζουμε τις ανάγκες μας. Έτσι θεωρούμε ότι πρέπει να είναι οι δημόσιοι χώροι. Όχι αντικείμενο πλουτισμού ημετέρων που φεσώνουν το δήμο, ούτε νεκρές ζώνες που απαιτούνται δεκάδες άδειες για να πράξεις. Οι δημόσιοι χώροι δεν ανήκουν στη δημοτική αρχή ή στο κράτος. Ανήκουν σε όλους μας και πρέπει να είναι ελεύθεροι σε όλες τις χρήσεις.
Εδώ θέλουμε να επισημάνουμε ότι η κρίση δεν είναι μόνο εικόνα στις ειδήσεις, είναι πραγματικότητα. Εδώ και τουλάχιστον 3-4 χρόνια, συγγενείς, φίλοι μας, εμείς οι ίδιοι χάνουμε τη δουλειά μας ή αδυνατούμε να τα φέρουμε βόλτα ως ελαστικά- ή αυτο-απασχολούμενοι, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι αυξάνονται, χρειάζεται να πληρώνουμε 100αδες ευρώ για φάρμακα και εξετάσεις σε δημόσια νοσοκομεία, οι συντάξεις και οι μισθοί μειώνονται συνεχώς, οι άστεγοι δίπλα μας αυξάνονται, τα σχολεία αδυνατούν να πληρώσουν για θέρμανση και καθαρίστριες, δημοτικά ωδεία και παιδικοί σταθμοί μειώνουν τις παροχές, για να αναφέρουμε μόνο λίγα από όσα συμβαίνουν στις ζωές μας. Και μας απειλούν για ακόμα χειρότερα. Τί κάνουμε για όλα αυτά; Δύο δρόμους έχουμε να διαλέξουμε: να απομονωθούμε στο σπίτι μας, να θεωρήσουμε όλους τους καταπιεζόμενους ως εχθρούς μας και να τους ρίξουμε το ανάθεμα για ό,τι κακό συμβαίνει, να οδηγηθούμε σε κανιβαλικές καταστάσεις που θα μυρίζουν έντονα φασιστικές περιόδους και Άουσβιτς, αφήνοντας στο απυρόβλητο πρακτικά (πέραν ίσως μερικών κραυγών και εκτονωτικών κινήσεων) τους πραγματικά υπεύθυνους. Ο άλλος δρόμος που επιλέγουμε είναι να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο σε πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, να προσπαθήσουμε όχι να μοιραστούμε τη φτώχεια μας αλλά να διεκδικήσουμε τον πλούτο που ως παραγωγοί δημιουργούμε καθημερινά. Όχι όμως με σκοπό να παραδώσουμε ό,τι πετύχουμε στον επόμενο σωτήρα, στον επόμενο φωτισμένο ηγέτη. Όχι. Θέλουμε ό,τι πετυχαίνουμε να παραμένει στον έλεγχό μας, ώστε να μπορούμε να το υπερασπιζόμαστε, να εξασφαλίζουμε ότι θα λειτουργεί όπως επιθυμούμε, αλλά και να επεκτείνουμε αυτές τις κατακτήσεις.
Θα θέλαμε να δούμε και στη γειτονιά μας να ανθίζουν προσπάθειες όπως τα εργαστήρια στο Πάρκο Ασυρμάτου, τα χαριστικά παζάρια και οι συλλογικές κουζίνες σε πολλές γειτονιές, να συζητήσουμε πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στο εγχείρημα του κοινωνικού ιατρείου των Πετραλώνων, πώς θα μπορούσαμε συλλογικά να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο στο μεγάλωμα των παιδιών (ειδικά σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει δυνατότητα παππού-γιαγιάς και η πρόσληψη κάποιου είναι αδύνατη οικονομικά). Θα θέλαμε να δούμε πώς μπορούμε να παραμερίσουμε τους μεσάζοντες και να προμηθευτούμε προϊόντα κατευθείαν από τους παραγωγούς, πώς θα μπορούσαμε μεταξύ μας να ανταλλάξουμε ελεύθερα υπηρεσίες. Ξεκινώντας με αυτόν τον τρόπο μία μεγάλη και ωραία αναζήτηση για το τί παράγουμε συνολικά ως εργαζόμενοι, τί είναι αναγκαίο και τί όχι, ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας στην παραγωγή, ποια η επίδραση των δραστηριοτήτων μας στο περιβάλλον, ποια η σχέση υπαίθρου με πόλη. Και δεν είναι μόνο αυτά. Κάθε θέμα και δραστηριότητα που απασχολεί και ενδιαφέρει κάθε ένας/μία από εμάς θα γίνεται προσπάθεια να μας απασχολεί συλλογικά.
ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ στην ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 20 Μαΐου στις 18:30 στο απελευθερωμένο κτίριο στην πλατεία της εκκλησίας Αγίου Δημητρίου (πάνω από τα ψαράδικα) για να συζητήσουμε τα χαρακτηριστικά λειτουργίας του νέου χώρου, να ανταλλάξουμε ιδέες για το τί δραστηριότητες θα φιλοξενεί και να αποφασίσουμε ποιές από αυτές και πώς θα ξεκινήσουμε να υλοποιούμε. Επίσης σας καλούμε από σήμερα Παρασκευή και κάθε μέρα να έρθετε να καθαρίσουμε και συνδιαμορφώσουμε το χώρο.

Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Μπραχαμίου
18/5/2012
http://katadimadim.blogspot.com/