Ανατριχίλα

Οποιος βρισκόταν στο press room την περασμένη Τρίτη θα ανατρίχιαζε ακούγοντας τον δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» να βγαίνει από δεξιά στο Ρουσόπουλο, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι άργησε ν’ απαντήσει στις «αλυτρωτικές επιδιώξεις των Σκοπίων», οι οποίες είχαν διατυπωθεί παλαιότερα από τον αμερικανό Ντάνιελ Φριντ, ο οποίος είχε μιλήσει για «μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα». Ακούς εκεί να προκαλεί ο Γκρούεφσκι, εγείροντας ζήτημα μακεδονικής μειονότητας και ζητώντας επιστροφή όσων έφυγαν κατά τον εμφύλιο, περιουσιών κ.ά. Ιερή αγανάκτηση έχει καταλάβει τον Περισσό. Ιερή αγανάκτηση που θα τη ζήλευε και ο άγιος Θεσσσαλονίκης.

Σηκώνουν το δάχτυλο και μαλώνουν την κυβέρνηση: «Γιατί η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ να μην εγείρει τέτοια ζητήματα όταν π.χ. μόλις προ ολίγων μηνών το Ευρωκοινοβούλιο διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα “Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες”», η οποία «προκάλεσε τότε την έντονη αντίδραση της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ, που με επιστολή προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τους προέδρους των πολιτικών ομάδων και όλους τους ευρωβουλευτές κατήγγειλε πως πίσω από τη σκόπιμη επικίνδυνη ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων βρίσκονται οι ΗΠΑ και οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις».

Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο στο «Ριζοσπάστη» της περασμένης Τετάρτης, που έχει τίτλο «Αντιιμπεριαλιστικά, κόντρα στον εθνικισμό»!!! Ιδού, λοιπόν, πως μεταφράζεται σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής ο τίτλος: «Το ΚΚΕ χρόνια τώρα παλεύει από θέσεις αρχής για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων του μόχθου, μηδέ εξαιρουμένων αυτών που ανήκουν στη μουσουλμανική μειονότητα, όπως και των πολιτικών προσφύγων. Υπερασπίζεται με σθένος τους σλαβόφωνους Ελληνες πολίτες που πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα. Και αντιπαλεύει κάθε μορφής διάκριση σε βάρος τους».

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται το «ζουμί». Τα «δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου» τίθενται υπό την αίρεση της αποδοχής εκ μέρους τους του μεγαλοελλαδικού εθνικισμού και της απεμπόλησης της εθνικής τους ταυτότητας. Οι Τούρκοι της Θράκης πρέπει να δεχτούν ότι είναι απλώς μουσουλμάνοι (αλήθεια, με τους άθεους τι γίνεται, πρέπει να ξαναβαφτιστούν με το ζόρι;). Οι Μακεδόνες (ή Σλαβομακεδόνες) πρέπει να δεχτούν ότι είναι σλαβόφωνοι έλληνες πολίτες (σε πείσμα όλων των ιστορικών δεδομένων και της εθνικής τους παράδοσης). Και τι γίνεται όταν δεν το δέχονται; Τότε μετατρέπονται σε «όργανα ξένων δυνάμεων», σε «παράγοντα αποσταθεροποίησης», σε «όχημα αλυτρωτικών βλέψεων» κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Η Ιστορία έχει δείξει πως όταν καταπιέζεται το εθνικό αίσθημα (και τα δικαιώματα που απορρέουν απ’ αυτό) μιας μειονότητας, τότε αυτή στέλνεται «πακέτο» στα χέρια αντιδραστικών δυνάμεων, είτε της ίδιας εθνικής καταγωγής είτε ιμπεριαλιστικών. Δείτε πού κατάντησαν οι Κούρδοι του Ιράκ και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπέδιου. Η Ιστορία έχει δείξει, επίσης, ότι δε μπορείς να «πηδάς» πάνω από το εθνικό ζήτημα, χρησιμοποιώντας μια γενική ταξική φρασεολογία. Οι εργαζόμενοι του καταπιεζόμενου έθνους ή της καταπιεζόμενης μειονότητας βλέπουν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία πίσω από την ταξική φλυαρία τον εθνικισμό του κυρίαρχου έθνους, του έθνους που τους καταπιέζει, και τότε αναδιπλώνονται και συσπειρώνονται γύρω από εθνικιστικές και όχι ταξικές θέσεις. Μόνο όταν καθαρίσει ο εθνικός ορίζοντας, μόνο όταν αναγνωριστούν όλα τα δικαιώματα μιας εθνικής μειονότητας και πρώτο το δικαίωμα του εθνικού προσδιορισμού της, μπορεί να ξελαγαρίσει ο ορίζοντας, να φύγει από τη μέση ο αταξικός ή διαταξικός εθνικισμός και να δημιουργηθούν οι όροι για την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής.

Αρθρο του Π.Γ στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ