Οι Ελληνες δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς

Δέκα μόλις ημέρες απέμειναν μέχρι τις πιο κρίσιμες εκλογές από την εποχή του Εμφυλίου, εδώ και εξήντα και πλέον χρόνια. Η έκβαση τους είναι αμφίρροπη και, δεδομένου του ελάχιστου χρόνου μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων -ουδέποτε  έχουν γίνει στην Ελλάδα εκλογές με μεσοδιάστημα σαράντα ημερών!-, οι δέκα ημέρες είναι πολλές. Μέχρι στιγμής, όμως, οι ψηφοφόροι δεν δείχνουν να έχουν πτοηθεί από τις προσπάθειες τρομοκράτησης και εκφοβισμού τους, που καταβάλλουν, πέραν του εγχώριου κατεστημένου και των κομμάτων του, και οι Γερμανοί, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς και διάφοροι αξιωματούχοι είτε οργάνων της ΕΕ είτε διαφόρων κρατών-μελών της Ευρωζώνης.

Οι βαθύτατα προσβλητικές, εχθρικές και ταπεινωτικές δηλώσεις τύπων όπως η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ, ο Μπαρόζο και όλο αυτό το σινάφι έχουν προκαλέσει στους Έλληνες πολύ περισσότερη οργή, παρά πολιτικό δέος, όπως αφελώς νόμιζαν όσοι έκαναν τις δηλώσεις αυτές.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει με ισχυρό προβάδισμα στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, προηγούμενος σαφώς της Νέας Δημοκρατίας στις πιθανότητες κατάκτησης της πρώτης θέσης. Τίποτα, όμως, δεν έχει κριθεί ακόμη οριστικά και αμετάκλητα.

Ανίσχυρη κυβέρνηση

Οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου -είτε, δηλαδή, βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η ΝΔ- μπορεί κανείς να προεξοφλήσει από τώρα ότι θα σχηματιστεί οπωσδήποτε κυβέρνηση και, μάλιστα, με σχετική ευκολία. Μοναδική
περίπτωση να μην συμβεί αυτό είναι το ελληνικό κατεστημένο ή κάποιο από τα κόμματα του συστήματος να επιδείξει «αυτοκτονική» συμπεριφορά, όπως έκανε, παραδείγματος χάρη, προκηρύσσοντας τις εκλογές της 6ης Μαΐου, παρόλο που οι
πάντες γνώριζαν ότι μόνος κερδισμένος θα ήταν η Αριστερά!

Αν κατακτήσει την πρώτη θέση η ΝΔ, οι εξελίξεις είναι αυτονόητες. Οα σχηματίσει κυβέρνηση ακόμη και με 151 βουλευτές, χρησιμοποιώντας ως «τσόντα» το ΠΑΣΟΚ ή και τη ΔΗΜΑΡ, αν χρειαστεί. Εν ανάγκη, θα επιχειρηθεί η εξαγορά των απαραίτητων
βουλευτών.

Με πρώτη τη ΝΔ, κυβέρνηση θα σχηματιστεί οπωσδήποτε. Θα είναι, όμως, μια ανίσχυρη, ασταθέστατη κυβέρνηση, που θα ανατραπεί ή θα καταρρεύσει σε λίγους μήνες υπό το βάρος της εγκληματικής πολιτικής του Μνημονίου που θα εφαρμόσει,
εκτελώντας τυφλά τις εντολές των Γερμανών, της ΕΕ, του ΔΝΤ, των διεθνών κερδοσκόπων και των ισχυρών κύκλων του ελληνικού κεφαλαίου.
Έχοντας ως αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ και μια πανίσχυρη Αριστερά, που θα κινητοποιεί διαρκώς εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους εκτός Βουλής, ο βίος μιας μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά θα είναι ταραγμένος, επονείδιστος και βραχύς κατά
πάσα πιθανότητα…

Κοινοβουλευτική ομηρία

Κυβέρνηση, όμως, θα σχηματιστεί και σε περίπτωση που πρώτο κόμμα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, βεβαίως, δεν θα έχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, όπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής.
Παρά τις προεκλογικές βαρύγδουπες δηλώσεις και όρους του Φώτη Κουβέλη και του Ευάγγελου Βενιζέλου, και οι δύο θα σπεύσουν μετεκλογικά να στηρίξουν κυβέρνηση Τσίπρα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει στις εκλογές.
Ο λόγος είναι απλούστατος: Είναι χίλιες φορές προτιμότερο για το ελληνικό κατεστημένο να κρατάει, μέσω ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ, τον Αλέξη Τσίπρα «κοινοβουλευτικό όμηρο» και να τον υπονομεύει στη Βουλή, απειλώντας να τον ανατρέψει όταν πάει
να ψηφίσει κάποιο ριζοσπαστικό μέτρο, παρά να οδηγήσουν τη χώρα σε νέες εκλογές, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να  διεκδικεί πλέον την αυτοδυναμία!

Αν, μάλιστα, στις 17 Ιουνίου πάρει γύρω στο 30% και προκληθούν νέες εκλογές, η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιθανότατη.

Θα πρέπει πραγματικά να είναι πολιτικά ηλίθιοι για να επιλέξουν αυτό το δρόμο.
Όσο για τα περί «οικουμενικής» κυβέρνησης που θα ήθελαν οι Κουβέλης και Βενιζέλος σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος, αυτά είναι ανοησίες. Μόνο ένας πολιτικά κρετίνος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ θα δεχόταν να συγκυβερνήσει με τους «μνημονιακούς γερμανοτσολιάδες» του Σαμαρά – και, φυσικά, ουδέποτε ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε τέτοια δείγματα.

Υπενθυμίζουμε δε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα, είναι παντελώς αδύνατο να σχηματίσουν μνημονιακή πλειοψηφία με 151 βουλευτές τα υπόλοιπα κόμματα – θα έπρεπε να συμπεριλάβουν στην κυβέρνηση αυτή και το… ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή,
πράγμα αδύνατον!

Αλλαγή συσχετισμών

Θέλοντας και μη, λοιπόν, θα υποχρεωθούν να ανεχθούν κυβέρνηση Τσίπρα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα.
Αυτό κατά κανέναν τρόπο δεν σημαίνει ότι μια κυβέρνηση Τσίπρα θα είναι ισχυρή.
Το εντελώς αντίθετο. Θα ξεκινήσει με τη θηλιά στο λαιμό, καθώς, όπως είπαμε, θα είναι κοινοβουλευτικά όμηρος των μνημονιακών δυνάμεων, ενώ το ΚΚΕ θα συμπεριφέρεται ως ορκισμένος εχθρός της και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να την ανατρέψει.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μια κυβέρνηση Τσίπρα θα απειλείται εξαρχής με ταχύτατη ανατροπή, αν δεν ακολουθήσει μια πολιτική που θα της επιτρέψει να αλλάξει ριζικά υπέρ της το συσχετισμό δυνάμεων, ώστε να παραλύει τις αντιδράσεις των εχθρών της, αφού κανένα πολιτικό κόμμα δεν είναι σύμμαχος της και ούτε θέλει να γίνει.

Για να το πούμε ευθέως, μοναδική ελπίδα επιβίωσης μιας κυβέρνησης Τσίπρα είναι να απευθυνθεί με τις πολιτικές πράξεις της αποκλειστικά και μόνο στο λαό, στους πολίτες, και να τους πείσει με τους νόμους που θα ψηφίζει ότι βελτιώνεται η ζωή τους. Ότι τους βγάζει από την άβυσσο του Μνημονίου που τους πέταξαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, στην αρχή με την εγκληματική διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και στη συνέχεια με τη συγκυβέρνηση Βενιζέλου -Σαμαρά υπό τον Λουκά Παπαδήμο.

Κυβέρνηση Τσίπρα θα επιβιώσει και θα μακροημερεύσει μόνο αν κατορθώσει τάχιστα να επεκτείνει την πολιτική επιρροή της σε βαθμό που οι πολιτικοί της αντίπαλοι να γνωρίζουν ότι, αν προκαλέσουν νέες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατακτήσει την αυτοδυναμία!
Αυτό είναι το μόνο μέσο άμυνας που θα διαθέτει. Αν δεν το αποκτήσει, τότε είναι χαμένη.

Τα πρώτα μέτρα

Υπάρχει δρόμος για να πετύχει άμεση διεύρυνση της απήχησης της μια κυβέρνηση Τσίπρα. Μπορεί να το πετύχει μέσα σε μία… εβδομάδα από το σχηματισμό της!
Εξαρτάται αποκλειστικά από τα πρώτα νομοσχέδια που θα φέρει στη Βουλή προς ψήφιση, από τις πρώτες κυβερνητικές αποφάσεις. Πρόκειται όχι για κάτι επαναστατικό, αλλά για πράγματα που διακήρυξε και υποσχέθηκε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας το κυβερνητικό πρόγραμμα του.

Ας γίνουμε, όμως, πιο συγκεκριμένοι. Μέσα σε μία εβδομάδα -και το εννοούμε κυριολεκτικά, όχι συμβολικά-, για να μην πούμε στην πρώτη κιόλας συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, πρέπει μια κυβέρνηση Τσίπρα να καταργήσει την επαίσχυντη πράξη της 28ης Φεβρουαρίου 2012 της κυβέρνησης Παπαδήμου. Να καταργήσει, δηλαδή, τη μείωση του κατώτερου μισθού κατά 22% και κατά 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών. Να καταργήσει τη μείωση στα επιδόματα ανεργίας, μητρότητας και ασθένειας. Να επαναφέρει σε ισχύ τις συλλογικές συμβάσεις. Να επαναφέρει τη μετενέργεια στις κλαδικές συμβάσεις.

Μέσα στην πρώτη εβδομάδα να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ και το επίδομα ανεργίας στα 461 ευρώ. Να καταργήσει ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας αυτό που υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει• τις ειδικές επιβαρύνσεις («χαράτσια») για τους
χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανέργους αλλά και για τα μικρομεσαία εισοδήματα…

Τι θέλει ο λαός

Αν αρχίσει έτσι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίσει υλοποιώντας σταδιακά πάμπολλες από τις φιλολαϊκές εξαγγελίες του, θα παραλύσει τις αντιδράσεις των εχθρών της και θα συσπειρώσει γύρω της τον κόσμο. Αν το πετύχει, θα έχει κερδίσει το παιχνίδι – όσο τουλάχιστον εξαρτάται από αυτή.

Έχει επίσης τεράστια σημασία -όπως απέδειξε με τραγικό τρόπο η πανωλεθρία που υπέστη ο Κώστας Καραμανλής αμέσως μετά την πανηγυρική εκλογή του το 2004- να μην προτάξει κάποιον ανέφικτο στόχο, που θα τον υποχρεώσει σε άτακτη υποχώρηση και επαχθή συμβιβασμό. Αν πάθει τέτοια ζημιά, το μέλλον του θα είναι προδιαγεγραμμένο: Οα τα χάσει όλα, καθώς θα αποθρασυνθούν οι αντίπαλοι του, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από πολιτική θρασυδειλία!
Γ. Δελαστίκ-“Επίκαιρα”