Γ. Παπαδημητρίου
Μπερδεύτηκα, το ομολογώ. Είχα την εντύπωση πως μια κυβέρνηση της αριστεράς θα καταργούσε το νόμο Διαμαντοπούλου. Δεν το έβγαλα από το μυαλό μου, είχα διαβάσει στην Ανοιχτή Επιστολή στις φοιτήτριες και τους φοιτητές από τη Συσπείρωση Πανεπιστημιακών τα παρακάτω:
«Παίρνουμε την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο, με την καθημερινή παρουσία μας στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και με τους αγώνες μας που πρόσφατο δείγμα τους αποτελεί η ριζική και μαχητική απόρριψη του νόμου Διαμαντοπούλου.
Σήμερα, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας οδηγούνται σε επιστημονικό, ερευνητικό, ακαδημαϊκό και οικονομικό μαρασμό. Η κοινοβουλευτική “πλειοψηφία” των μνημονιακών κομμάτων, χωρίς να διαθέτει λαϊκή εντολή, ψήφισε με τον νόμο 4009 την υποβάθμισή τους, από τη μια, με την κατάργηση σημαντικών ακαδημαϊκών προϋποθέσεων που αφορούν στην ελεύθερη ανάπτυξη της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας και, από την άλλη, με τη δραματική συρρίκνωση της δημόσιας χρηματοδότησης, την έλλειψη προσωπικού και την υφαρπαγή των ίδιων πόρων των πανεπιστημίων, με το γνωστό PSI.
Χωρίς αυτοδιοίκηση και ελευθερία, χωρίς πόρους για την έρευνα και την ανανέωση του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, χωρίς κονδύλια για τη φοιτητική μέριμνα και τα λειτουργικά έξοδα, η δημόσια παιδεία θα βουλιάζει στον αγοραίο εκφυλισμό και με την καθιέρωση διδάκτρων θα γίνει απροσπέλαστη για χιλιάδες νέους, που οι οικογένειές τους υφίστανται τον οδοστρωτήρα των μνημονίων και δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές τους.»
Διαπίστωσα με έκπληξη όμως, ότι στο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρεται τίποτε για την κατάργηση του νόμου για την οποία ματώσαμε στους δρόμους. Στην παράγραφο: Άμεσο πρόγραμμα για την Παιδεία, δεν γράφει τίποτε άλλο από ένα ξερό:
«Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων για την Παιδεία» χωρίς ρητή αναφορά στον ν.4009. Αρχικά το θεώρησα σύμπτωση ή παράλειψη χωρίς σημασία.
Πληροφορήθηκα δυστυχώς με έκπληξη, ότι ένα από τα βασικά στελέχη της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργος Σταθάκης, συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία για τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, σύμφωνα με το νόμο της Διαμαντοπούλου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Ένα νόμο που βρήκε αντίθετη μεγάλη μερίδα της πανεπιστημιακής κοινότητας, που από την πρώτη στιγμή είχε δηλώσει πως με το νόμο αυτό επιχειρείται η κατάργηση του δημόσιου πανεπιστημίου και η στροφή του προς την ιδιωτικοποίηση, ενώ οι τρεις Ενιαίοι Φορείς Διδασκόντων των Σχολών του Ρεθύμνου είχαν ζητήσει την αναβολή της διαδικασίας μέχρι να εξεταστεί από το ΣτΕ η προσφυγή που έχει κατατεθεί σχετικά με ζητήματα αντισυνταγματικότητας του νόμου. Δυσκολεύτηκα να πιστέψω κάτι τόσο εξώφθαλμα αντίθετο στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι που δυστυχώς το διασταύρωσα (http://kritonperiferia.gr/2012/02/22/panepistimio-kritis-ekloges-met-empodion-gia-to-simvoulio-diikisis/). «Έτσι εξηγείται», σκέφτηκα.
Διαβάζοντας στην ΕΠΟΧΗ της προηγούμενης Κυριακής (10/6/2012) το άρθρο της Θεανώς Φωτίου Μεγαλώνει η ελπίδα, η εντύπωσή μου αυτή κλονίστηκε και πάλι. Εκεί, αναφέρεται ρητά η κατάργηση των Νόμων Διαμαντοπούλου: Νόμος 4009/11, Νόμος Δια Βίου Μάθηση, Νόμος «Πρώτα ο μαθητής» του 2010, Νόμος για κατάργηση ΟΕΔΒ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Νόμος για την Έρευνα κ. ά. Αναθάρρησα μάλιστα με τη σκέψη ότι η συγγραφέας φέρεται από εφημερίδες σαν ενδεχόμενη υπουργός Παιδείας.
Μετά από την προβολή όμως από όλες τις πλευρές της ΔΗΜΑΡ σαν σίγουρης κυβερνητικής παρτενέρ, συμπεραίνω με βεβαιότητα ότι αποκλείεται αυτή να συμφωνήσει στην κατάργηση του απαράδεκτου νόμου 4009 που στραγγαλίζει την Δημόσια Παιδεία. Τέλος, μετά τη φιλολογία περί κυβέρνησης μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δύσκολα φαντάζομαι τον Καμμένο να ψηφίζει την κατάργηση της άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Σύντροφοι, προλαβαίνουμε να μάθουμε μέχρι την Κυριακή, πού τελικά θα κάτσει η μπίλια;
Γ. Παπαδημητρίου
“επεσες απο τα συννεφα” με τα ψεμματα του Συριζα?
απο την ευπιστια σου και τις αυταπατες το παθαινεις δεν ειναι τιποτα θα σου περασει στις 18 οταν θα “χτιζεται ο σοσιαλισμος” . . .
Ο Σταθάκης προσπαθεί να ισορροπήσει (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά) μεταξύ δυο αντιφατικών καταστάσεων αλλά και να ισορροπήσει τις ίδιες αυτές καταστάσεις.
Από τη μία, κατέκρινε τον νόμο Διαμαντοπούλου με παρεμβάσεις του και από την άλλη έρχεται και βάζει υποψηφιότητα σε ένα όργανο (Συμβούλιο), η φύση του οποίου είναι αντιδημοκρατική (χωρίς να υπονοώ το αντίθετο για τα υπάρχοντα όργανα διοίκησης) και καλύτερος εξυπηρετητής των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Το να βάζεις υποψηφιότητα λοιπόν σε ένα τέτοιο όργανο, σημαίνει ότι παλεύεις για να ψηφιστείς. Άρα, αμέσως αμέσως έρχεσαι σε αντίθεση με αυτό που εξέφραζες όλο το πορηγούμενο διάστημα και πας κόντρα ουσιαστικά σε όλη αυτή την έξαρση (Σεπτέμβρης ’11) του φοιτητικού κινήματος που πάλεψε και παλεύει πρακτικά για την κατάργησή του νόμου (αναβολές των εκλογών). Μειώνεις δηλαδή το κίνημα στην πράξη.
Άλλωστε, η ”πολλά υποσχόμενη” ρητορική της ”Αριστερής” πρυτανείας στο Παν.Κρήτης πριν βγεί νικήτρια στις Πρυτανικές εκλογές, κατέρρευσε μέσα σε λίγες μέρες, όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα επιβίωσης των φοιτητών που αφορούσε την στέγαση τους.
Με ύφος μετανοημένου αριστερού, ο Σταθάκης δήλωνε πως δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στους νόμους και ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΑΥΤΩΝ θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Σκέτη κοροϊδία, αν αναλογιστούμε ότι οι νόμοι αυτοί δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για δωρεάν και δημόσια παιδεία.
Και δυστυχώς, ένα ξερό, όπως λέγεται στο κείμενο, ΄΄κατάργηση των μνημονιακών νόμων για την Παιδεία΄΄ δεν λέει τίποτα , την ίδια στιγμή που συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ, λειαίνει στην πράξη το πρόγραμμά του, λειαίνει τις ίδιες τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί.
Ελπίζω στους εργαζόμενους και στους φοιτητές που παλέψαν και παλεύουν όλο αυτό το διάστημα μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ να μείνουν σε επαγρύπνιση, πιστοί στο κίνημα και να μην τυφλωθούν από μια ενδεχόμενη νίκη.
Η ιστορία είναι διδακτική, αλλά όταν επαναλαμβάνεται γίνεται πολύ σκληρή.