Πως ο Στρατός μπορεί να σου καταστρέψει την ζωή

Η Αδιαφορία, ακόμη και απ’ το Διευθυντή Ιατρείων του ΚΕΝ Αυλώνας, κοστίζει. Ακούει κανείς στο ΓΕΣ;

Πέρασαν 2 χρόνια από εκείνη την τραγική περιπέτεια που είχε γίνει αρκετά γνωστή εκείνη την περίοδο. Δεν το χωρεί ο νους του ανθρώπου ότι μπορεί να βρεθεί πρωταγωνιστής κάποιος σε έναν κακό αληθινό θίασο, σε ένα θέατρο του παραλόγου και φυσικά που αλλού θα μπορούσε να παιχτεί ένα τόσο κακό θέατρο με κίνδυνο της ζωής του ανθρώπου πέραν από το στρατό;

Ήμουν σειρά 310 με ειδικότητα Ψυχολόγου στα Ιατρεία του Αυλώνα όταν μια μέρα ξύπνησα και είχα κάποια φαρυγγίτιδα στο λαιμό αλλά και πονόκοιλο. Τελικά αυτά τα δυο ήταν συγκοινωνούντα δοχεία αφού η αιτία της φλεγμονής ήταν η ίδια. Είχε σπάσει η σκωλεικωειδήτιδα. Ωστόσο εγώ δεν έδωσα τόσο σημασία αν και ένοιωθα έναν πόνο περίεργο που δεν είχα ξανανιώσει. Ήδη από το απόγευμα σιγά σιγά άρχιζα να νοιώθω έναν αφόρητο πόνο στην κοιλιά ενώ παράλληλα άρχισα να έχω πυρετό. Έτσι ενημέρωσα τον διευθυντή των ιατρείων, το Λοχαγό Νικόλαο Τσουκαλά, ογκολόγο στην ειδικότητα, ο οποίος χωρίς να με εξετάσει διέγνωσε πως δεν έχω τίποτα παρά μια απλή φαρυγγίτιδα έτσι μου έδωσε μια αντιβίωση. Όταν του είπα πως έχω φρικτό πόνο στην κοιλιά άρχισε να με ειρωνεύεται να μου λέει πως είναι από άγχος πως πρέπει να πάω να πάρω αναβολή. Επέμενε πως η φαρυγγίτιδα θα περάσει με την αντιβίωση και πως το θέμα της κοιλιάς είναι θέμα άγχους (χωρίς να με εξετάσει) λόγω της επερχόμενης κατάταξης και υψηλού φόρτου εργασίας που θα είχα.

Την δεύτερη και τρίτη μέρα η κατάσταση χειροτέρευε ενώ εγώ βρισκόμουν νοσηλευόμενος στα ιατρεία. Ο πυρετός είχε φτάσει 38,5, άρχισα να πονάω απίστευτα στην κοιλιά, να μην μπορώ να γυρίσω από τον πόνο και να κάνω εμετούς αφού άρχιζε η σηψαιμία. Όταν με εξέτασαν οι συνάδελφοι στρατιώτες αντιλήφθηκαν πως όντως έχω πρόβλημα και πως θα έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Πήραν τηλέφωνο τον λοχαγό ο οποίος τους είπε πως δεν έχω τίποτα και τους προέτρεψε να μου δώσουν ένα ντεπόν ενώ εγώ είχα 39 πυρετό. Την επόμενη μέρα ο συνάδελφος στρατιώτης είπε στον διευθυντή πως μάλλον έχω οξεία κοιλία και πως καλό θα ήταν να πάω νοσοκομείο και η απάντηση του διευθυντή ιατρού ήταν χωρίς να έχει δική του γνώμη αφού δεν με εξέτασε “είσαι ηλίθιος να λες τέτοια υπερβολικά πράγματα, αν ήμουν προϊστάμενος σου έξω θα σε απέλυα”. Δεν έχει τίποτα.

Εκείνη την στιγμή εγώ λιποθύμησα από την κούραση και την κατάσταση μου αφού ήμουν τρίτη ή τέταρτη μέρα με σπασμένη σκωλεικωειδήτιδα και η απάντηση του γιατρού ήταν και αυτή τη φορά πως ΠΑΙΖΩ ΘΕΑΤΡΟ και πως έχω άγχος και είπε πως πρέπει να πάρω αναβολή κατηγορώντας με μάλιστα πως προσπαθώ να δημιουργήσω κατάσταση από το πουθενά και πως “αν με στείλει θα γίνει ρεζίλι στο 401 γιατί θα του πουν πως στέλνει φαντάρους για έναν πονόκοιλο και μια φαρυγγίτιδα” (!!!!!!!!!!!!!!!!!!).

Την ίδια μέρα είχε έρθει και νέα λοχαγός για να εγκλιματιστεί η οποία δεν φιλοτιμήθηκε να δώσει μια δεύτερη γνώμη .Το βράδυ οι γονείς μου πήραν τηλέφωνο στα ιατρεία και προέτρεψαν τον διευθυντή να με στείλει στο νοσοκομείο και η απάντηση του ήταν “εγώ είμαι διευθυντής δεν θα μου πείτε πως θα ασκώ τα καθήκοντα μου”-ενω έτσι κ αλλιώς σημειωτέον έφευγαν λεωφορεία καθημερινώς για 401 ακόμα και για τους πιο απλούς λόγους-. Ωστόσο ο κύριος αυτός θεωρούσε πως εγώ παίζω θέατρο για να αποφύγω την διοικητική δουλειά. Παράλληλα με αυτά ενώ εγώ ήμουν με 39 πυρετό ο διευθυντής περιφερόταν από δω κ από κει λέγοντας πως ο πυρετός μου δεν πέφτει επειδή δεν παίρνω την αντιβίωση για την φαρυγγίτιδα και μάλιστα με φράσεις “πήγαινε δες τι κάνει αυτός πέθανε ή ακόμα” ή με έβλεπε στην κουζίνα να σέρνομαι και μου έλεγε “μπα αναστήθηκε ο Λάζαρος”.

Εγώ ήμουν σε μια κατάσταση να πιστεύω ή ότι τρελάθηκα ή ότι προσπαθούν να με τρελάνουν και δεν ήξερα πως να αντιδράσω ενώ εκλιπαρούσα να με στείλουν στο νοσοκομείο. Την επόμενη μέρα τελικά (αν ήταν ή τέταρτη ή η πέμπτη μέρα αυτή την στιγμή αδυνατώ να θυμηθώ) με έστειλαν στο νοσοκομείο με διάγνωση φαρυγγίτιδας (!!!!!!!!), όπου στην εξέταση αίματος διαπιστώθηκε πως έχω υψηλά τα λευκά.

Εν τω μεταξύ η αντιβίωση είχε αλλοιώσει την εικόνα της κοιλιάς αφού όταν εισήχθη στο νοσοκομείο επί 24 ώρες οι γιατροί την έπιαναν και δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν κάτι. Τελικά για να συνοψίσω μετά από 24 ώρες μπήκα τελικά στο χειρουργείο μου αφαίρεσαν την σκωλεικωειδήτιδα και καθάρισαν όσο μπορούσαν την περιοχή από τη μόλυνση. Ωστόσο πέρασαν 5 μέρες και η κατάσταση ήταν ίδια έτσι έκανα απανωτά δεύτερο μεγάλο χειρουργείο όπου με καθάρισαν μέσα ενώ έκοψαν ένα κομμάτι του παχέως εντέρου και μου έκαναν κωλοστομία. Βγήκα μετά από 2 μήνες από το νοσοκομείο ενώ στη συνέχεια είχα για 5 μήνες σακουλάκι στα δεξιά με σκοπό να απορροφηθούν οι φλεγμονές και να ηρεμήσει το σώμα. Έτσι μετά από 5-6 μήνες έκανα και το τρίτο χειρουργείο με άνοιξαν πάλι από πάνω ως κάτω για να ενώσουν το λεπτό έντερο με το παχύ πράγμα πολύ δύσκολο στην αποκατάσταση μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός να λειτουργεί ξανά, ενώ φυσικά τα χειρουργεία έχουν κόψει τον κεντρικό τένοντα που ενώνει τους 2 μυς δεξιά αριστερά και η κοιλιά βγαίνει λίγο προς τα έξω, αλλά αυτό δεν είναι κάτι σημαντικό.

Αυτός ο 1,5 χρόνος ήταν κάτι το αδιανόητο αφού ξαφνικά από το πουθενά απέκτησα την εμπειρία των πιο δύσκολων εξετάσεων όλων των ειδικοτήτων, έχασα 20 κιλά, ένοιωθα απίστευτη αδυναμία, εντατικές, κρίσιμες στιγμές ειδικά στην αρχή μέχρι να διαπιστωθεί το πρόβλημα, να δουν πως θα αντιδράσει ο οργανισμός, πέρασαν από τις φλέβες μου εκατοντάδες λίτρα αντιβιώσεων και ορών, έκανα 20 αξονικές τομογραφίες (αυτό το απαίσιο σκιαγραφικό υγρό χριστέ μου δεν το άντεχα).

Η διάγνωση της βιοψίας “σηπτική-νεκρωτική περιτονίτιδα”. Κινδύνευσα όχι απλά να χάσω τη ζωή μου αφού άλλοι μεγαλύτεροι ή λιγότερο τυχεροί πεθαίνουν σε 2 μέρες, αλλά θα μπορεί να ζούσα με υποστήριξη, χωρίς νεφρά κλπ κλπ.

Ωστόσο ευτυχώς σήμερα είμαι όπως πριν πέραν από το γεγονός πως επισκέπτομαι πολύ συχνά την τουαλέτα. Ο οργανισμός έχει επανέλθει πλήρως και όλοι οι γιατροί μου λένε να δοξάζω το θεό που σώθηκα. Όπως μου είπε ένας φίλος η ουλή στην κοιλιά είναι το παράσημο μου από το στρατό ένα παράσημο αγώνα αλλά και ενός μαθήματος ζωής. Ο διευθυντής φυσικά αποποιήθηκε οποιασδήποτε ευθύνης αφού όπως έλεγε η φαρυγγίτιδα στην εξέταση αίματος έχει τα ίδια συμπτώματα (υψηλά λευκά) οπότε έτσι και αλλιώς θα μπερδεύονταν οι γιατροί και άλλα γελοία επιχειρήματα για να δικαιολογήσει την προβληματική ανεγκέφαλη λογική του. Ενώ ερχόταν να με επισκεφτεί στο νοσοκομείο δείχνοντας όψιμο ενδιαφέρον.

Δεν χρειάζεται να πω παραπάνω πράγματα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο απλά να πω πως δεν ήταν ότι είχε απαραίτητα κάτι μαζί μου, αλλά αποτελούσε κίνδυνο ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο χειριζόταν όλα τα ζητήματα του στρατού και όμως δεν άνοιξε ρουθούνι…

Δεν προχωρήσαμε μέχρι στιγμής σε κάποιον αγώνα δικαίωσης…Δυστυχώς η λειτουργία του στρατού κονιορτοποιεί και διαστρεβλώνει ανθρώπους και λογικές ενώ πολλοί άνθρωποι φορώντας το ρούχο του στρατιωτικού μπλοκάρουν, αμφιταλαντεύονται, δεν ξέρουν πως να πράξουν, να ταξινομήσουν και να διαχειριστούν αλλά και να εκτιμήσουν επείγοντα ζητήματα και καταστάσεις.

*Και μην ξεχάσω τις 2 φορές που με πήγανε χειρουργείο να μου κάνουν τρύπα στο λαιμό για να τοποθετηθεί ορός στην κεντρική αρτηρία γιατί οι φλέβες στα χέρια από την πολύ χρήση ήταν άχρηστες πλέον. Συν τις παρακεντήσεις σε όλο το σώμα για να βγάλουν τις φλεγμονές. Η ζωή μας κρέμεται από μια κλωστή.

Συμβουλή: κάντε ότι θέλετε, όπως το θέλετε και όπως το νοιώθετε. Οι άνθρωποι είναι εγκληματίες!!!!

**Επίσης ξέχασα να αναφέρω πως μέσα σε όλα στο τρίτο χειρουργείο μου αφαιρέθηκε και η χωλή λόγω του ότι είχε γεμίσει πέτρες (η παρά φύσει έδρα δημιούργησε πέτρες στη χωλή).

Κοινώς μιλάμε για γενικό ρεκτιφιέ…

Όταν τα σκάφτομαι τώρα μου φαίνονται μακρινά αλλά τρομοκρατούμαι περισσότερο από τότε…ίσως γιατί σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να έχει συμβεί..

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ.6932955437

Diktiospartakos.blogspot.com