Εύστοχο το σημερινό σχόλιο του Δημήτρη Δανίκα στα «ΝΕΑ». Μιλάει για την πολιτική του «κοινωνικού αυτοματισμού», στην οποία επιδίδονται όλες οι αστικές κυβερνήσεις με την βοήθεια των ΜΜΕ.
«Σύννεφο πάει η παπαγαλία. Κάθε απεργία συνοδεύεται με την ίδια παπαρολογία. Οι εργάτες πλούσιοι και πασάδες. Σήμερα εχθροί οι λιμενεργάτες. Χθες ήταν οι αγρότες. Αυτοί κι αν είναι καφενόβιοι και αραχτοί.
Προχθές οι νοσοκομειακοί γιατροί. Με τα φακελάκια, επίορκοι και κυνικοί. Αύριο οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Όλο φροντιστήρια και τρίμηνες διακοπές. Κάθε κλάδος, κάθε στρώμα εργαζομένων στο στόχαστρο των παπαγάλων. Ο απεργός μίασμα, ανθέλλην, τουρκαλβανός. Μια μειονότητα, λένε, είναι η μπουλντόζα που καταστρέφει την ελληνική οικονομία. Επιχείρημα αίολο, ρηχό και εντελώς παραπλανητικό. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Διότι θλιβερή μειονότητα η άπληστη πλουτοκρατία. Αυτή καθορίζει την καθημερινή μας μοίρα. Η αχόρταγη κερδοφορία, η αίτια κάθε εργατικής απειθαρχίας. Θέλετε να ισοπεδώσουμε τα μεροκάματα της εργασίας; Ωραία. Τότε να ισοπεδώσουμε και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η ουσία είναι μία.
Τα δικά μας δικά τους για να τρώνε του σκασμού τα τρισέγγονά τους!».
Εμείς να προσθέσουμε σ’ αυτά που γράφει ο Δ. Δανίκας ότι αυτή η κατάσταση υπάρχει λόγω ότι απουσιάζει μαχητικό εργατικό κίνημα και ταξικό πόλεμο κάνει μόνο η άρχουσα τάξη.
Αφήστε μια απάντηση