Ο φίλος του νεκρού

Του Κώστα Βαξεβάνη – HOT DOC

Στην δεκαετία του ‘8ο, τα ελληνικά κόμματα, έβριθαν από μεγάλες μορφές της πολιτικής τέχνης. Μία από αυτές ήταν και ο «φίλος του νεκρού». Ένας πολιτευτής της ΝΔ, ο οποίος πήγαινε σε όλες τις κηδείες στην Αθήνα, χαιρετούσε το πλήθος και αυτοσυστηνόταν ως «φίλος του νεκρού». Απ’ ό,τι λένε με αυτή τη μακάβρια εφευρετικότητα, εξασφάλιζε αρκετές ψήφους τουλάχιστον από την οικογένεια του κάθε μακαρίτη.

Ίσως κάποιοι πουν «τι θυμήθηκε τώρα;» Κι όμως ο «φίλος του νεκρού», φιγουράριζε τη νύχτα των εκλογικών αποτελεσμάτων, δίπλα στο Σαμαρά στο Ζάππειο. Περισσότερο ζωντανός από ποτέ και με τον αέρα του νικητή.
Μπορεί να μην φταίει γι’ αυτό ο Σαμαράς ο οποίος βρέθηκε εκείνο το βράδυ ανάμεσα σε εκατοντάδες αγνώστους. Αλλά απ’ την άλλη δεν υπάρχει καμιά ένδειξη πως ο πρόεδρος της ΝΔ, σκοπεύει να κινηθεί πολιτικά με τρόπο που να δηλώνει πως οι φίλοι του νεκρού είναι ανεπιθύμητοι.

Η προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ, ήταν στα χέρια του Παναγιώτη Ψωμιάδη. Ενός πολιτικού καταδικασμένου στα δικαστήρια και έκπτωτου. Ακόμη και αν δεν ήταν καταδικασμένος, αποτελεί το σύμβολο του εθνικιστικού λαϊκισμού και της πολιτικής εξαπάτησης. Κι όμως στα χέρια του αφέθηκε η ΝΔ και η «ευρωπαϊκή της πολιτική».

Η ίδια η συμμετοχή της Ντόρας Μπακογιάννη στα ψηφοδέλτια, μιας πολιτικού που έχει μιλήσει με το χειρότερο τρόπο για το Σαμαρά, ήταν μια ένδειξη για το πώς κατανοεί την πολιτική ο Σαμαράς. Ως συμφεροντολογικές διαπραγματεύσεις ακόμη και με τον διάβολο. Στις συμμαχίες με το διάβολο πρέπει να προσθέσουμε τη συμφωνία με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, το κόμμα της φθοράς και τη διαφθοράς. Πού είναι τώρα οι αντιπαραθέσεις για το έγκλημα της Οικονομίας και οι απειλές για τις Εξεταστικές Επιτροπές;

Ακόμη και αν κάποιος προσπαθήσει να εξαιρέσει από τις συμμαχίες της επιβίωσης την συμπαθητική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, αποδίδοντας της ένα άγχος έστω για να κυβερνηθεί η χώρα, οι πληροφορίες για ένα πρωτοφανές αλισβερίσι προκειμένου να σχηματιστεί ή να μην σχηματιστεί κυβέρνηση είναι αποκαρδιωτικές. Το κόμμα του Κουβέλη -και δεν ξέρω αν ο αρχηγός του είχε συμμετοχή σε αυτό- χρησιμοποιήθηκε από τη διαπλοκή προς το Σαμαρά, εκβιαστικά, προκειμένου να συναινέσει σε απαιτήσεις. Μία από αυτές ήταν να προωθηθεί συγκεκριμένος δελφίνος της ΝΔ σε κυβερνητικές θέσεις. «Αν δεν το κάνεις, ο Κουβέλης δεν θα πει ναι» του μεταφέρθηκε.

Τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Τα παλιά υλικά, σε μία πλέον, και όχι σε ξεχωριστές κατσαρόλες, ανακατεύονται όλα μαζί, μήπως και εξασφαλιστεί η διατροφική ανάγκη και η επιβίωση του παλιού πολιτικού συστήματος. Η νέα μνημονιακή κυβέρνηση, πρέπει να κυβερνήσει μια αντιμνημονιακή χώρα. Γιατί η πολιτική νομιμοποίηση που παρείχαν οι ψηφοφόροι, δεν σημαίνει και συμφωνία με τα μέτρα που θα ακολουθήσουν. Ο φόβος για το ευρώ σύντομα θα αντικατασταθεί απ’ την αγωνία να βρεθεί το ευρώ για να πληρωθούν τα μέτρα που έρχονται και από το ερώτημα «πόσο χρήσιμο είναι το ευρώ που δεν έχεις».

Το ανακατασκευασμένο πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε την ευκαιρία που δίνει ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ στη αντιπολίτευση. Να ζητήσει δηλαδή απ’ τους δανειστές να διαμορφώσουν διαφορετικά την πολιτική τους απέναντι στη χώρα με τον φόβο του επερχόμενου Τσίπρα. Γιατί όλες οι κινήσεις των κομμάτων της νέας κυβέρνησης, είναι απλώς οι κινήσεις για παράταση ζωής. Όχι της χώρας αλλά των ίδιων. Με αυτή την έννοια, ίσως ο «φίλος του νεκρού» καλώς εμφανίστηκε στο Ζάππειο, δίπλα στο Σαμαρά. Για να δηλώσει φίλος ενός πολιτικά νεκρού συστήματος.