Την είδηση δημοσίευσε (21/6/2012) το in.gr, αλλά πέρασε “στα ψιλά” εξαιτίας της επικαιρότητας για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης: Τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» προτείνουν σε άτυπη αναφορά τους δέκα κορυφαίοι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, με επικεφαλής τον Γερμανό Γκίντο Βεστερβέλε (1).
Υπερεξουσίες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Η περίπτωση της Ελλάδας με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (που αν μη τι άλλο, θορύβησαν τους ευρωπαίους “εταίρους”), αλλά και άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αρκετές φορές (με δημοψηφίσματα κλπ.) έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους σε σχέδια που προωθούν οι ηγετικοί κύκλοι της Ε.Ε., έχει μάλλον κουράσει τις ευρωπαϊκές ελίτ. Οι οποίες αποφάσισαν πως ίσως είναι καιρός να ξεμπερδεύουν με τις ανεπιθύμητες οχλήσεις που της προκαλούν οι ντεμοντέ επιθυμίες των ευρωπαϊκών λαών για αυτοδιάθεση και εθνική κυριαρχία – και να επισπεύσουν την εφαρμογή των σχεδίων της ευρωπαϊκής “ολοκλήρωσης”, στα πλαίσια της οποίας επιδιώκουν τη συρρίκνωση των εθνικών εξουσιών και της εθνικής ανεξαρτησίας, εις όφελος των υπερεξουσιών της Κομισιόν. Θα μπορούσε ευλόγως κάποιος να υποστηρίξει οτι αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Πάμε στις λεπτομέρειες λοιπόν.
Πού βρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση;
Ασφαλώς, ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού ίσως πείθεται από τις γενικόλογες διακηρύξεις περί “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”, της Ελλάδας ως μέλος μιας “Ευρώπης – ισχυρού πόλου” στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, και προς αυτό συνηγορεί και το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου (έστω και αν αυτό διαμορφώθηκε υπό το βάρος προπαγανδιστικής τρομοκρατίας και εκβιασμών).
Είναι επίσης αλήθεια πώς πολλοί ευρωπαίοι έχουν επενδύσει ελπίδες στο ευρωενωσιακό εγχείρημα, ως το όχημα μέσω του οποίου οι ευρωπαϊκοί λαοί θα διεκδικήσουν με καλύτερους όρους την ευημερία τους προωθώντας αποτελεσματικότερα τα συμφέροντά τους στο διεθνή χώρο.
Για να δούμε άν και πόσο ευοδώθηκαν αυτές οι ελπίδες, θα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω από τη βιτρίνα (21) και να δούμε πού βρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση: μπορεί κανείς να ισχυρισθεί πως δεν βλέπει τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους(10)(11), τη σταδιακή αποψίλωση των εργασιακών δικαιωμάτων (14), τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών (12), την επικράτηση των νόμων της αγοράς (13) (κατά τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα), την αύξηση της ανεργίας (15), την όλο και πιό απροκάλυπτη εγκαθίδρυση ποικιλωνύμων συμφερόντων στην εξουσία;
Ευρωπαϊκή Ενωση: ποιοί κερδίζουν, ποιοί χάνουν;
Εκείνο που φαίνεται να διαφεύγει από όσους ευθυγραμμίζονται με την επιχειρηματολογία περί “ισχυρής” Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι οτι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ένας οργανισμός από τον οποίο επωφελούνται όλοι ανεξαιρέτως οι συμμετέχοντες (είτε σε επίπεδο κρατών είτε σε επίπεδο πολιτών).
Σε επίπεδο κρατών, από την αρχή της ύπαρξής της έως σήμερα έχει λειτουργήσει ως μηχανισμός αναδιανομής πλούτου εις όφελος των ισχυρότερων οικονομιών (4)(5)(6)(7), αλλοτρίωσης των εθνικών εξουσιών, υπονόμευσης και περιορισμού των δυνατοτήτων άσκησης ανεξάρτητης, εθνικά επωφελούς οικονομικής πολιτικής (9).
Οι περιλάλητες “τέσσερις ελευθερίες” (18) που προβλέπονταν από την “Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη” το 1986 αύξησαν εντυπωσιακά τις ανισομετρίες ανάμεσα στις ισχυρές και τις ασθενέστερες περιφερειακές οικονομίες, καθώς στέρησαν από τα πιό αδύναμα κράτη τη δυνατότητα υπεράσπισης της εγχώριας παραγωγής και προστασίας της εθνικής τους οικονομίας (19). Μάρτυρες του παραπάνω αποτελούν τόσο η πορεία του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών κατά τα έτη εφαρμογής των “τεσσάρων ελευθεριών” (βλέπε διαγράμματα στις υποσημειώσεις 4, 5, 6 και 7), όσο και η ίδρυση / μετεγκατάσταση ελληνικών επιχειρήσεων σε χώρες με φθηνότερα εργατικά και χαμηλότερους φόρους – οι συνέπειες των οποίων έγιναν επώδυνα αισθητές στην οικονομία κατά τα τελευταία έτη της οικονομικής κρίσης (20).
Σε επίπεδο πολιτών, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει λειτουργήσει ως μηχανισμός εξυπηρέτησης και επιβολής των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και των τραπεζών σε βάρος της πλειοψηφίας των ευρωπαίων πολιτών (16)(17)(14) (των οποίων τα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο υφίστανται σταθερή πτώση – για να καταλήξουν να σφαγιάζονται το τελευταίο διάστημα).
Με βάση τα παραπάνω, είναι λογικό και αναμενόμενο οτι η επιδιωκόμενη συγκέντρωση υπερεξουσιών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα λειτουργήσει ως μοχλός για να ωθήσει τις εξελίξεις προς τις προαναφερόμενες κατευθύνσεις – σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων, των ατομικών ελευθεριών και του επιπέδου ζωής των ευρωπαίων πολιτών, αποστασιοποιώντας ακόμη περισσότερο τους ευρωπαίους πολίτες από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και μειώνοντας τις δικές τους δυνατότητες για αποτελεσματική παρέμβαση σε εθνικό επίπεδο προκειμένου να διεκδικήσουν αιτήματα και θέσεις που τους αφορούν.
Αναμενόμενη εξέλιξη
Για την ιστορία, αρκετά χρόνια νωρίτερα, από κάποιες πολιτικές δυνάμεις είχε εγκαίρως και με έντονο τρόπο επισημανθεί ο ρόλος που θα διαδραμάτιζαν η συνθήκη του Μάαστριχτ και οι μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης (8). Και είχε προβλεφθεί η προσπάθεια της Κομισιόν για συγκέντρωση υπερεξουσιών, σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών. Αλλωστε, για όσους έβλεπαν, οι οιωνοί ήταν πολλοί. Τα τροχιοδεικτικά πυρά αρκετών πολιτικών έδειχναν το στόχο, βολιδοσκοπώντας παράλληλα και τις διαθέσεις της “κοινής γνώμης”. Οπως ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος δήλωνε “φεντεραλιστής” και κατά της εθνικής κυριαρχίας (2) (σε ξένο τηλεοπτικό δίκτυο – οι δηλώσεις παραήταν χοντροκομμένες για να τις καταπιούν οι έλληνες που εκείνον τον καιρό έπνεαν μένεα κατά των ευρωπαϊκών ελίτ – άλλο αν εσχάτως τις πριμοδότησαν με την ψήφο τους…). Η όπως οι δηλώσεις, σε ανύποπτο χρόνο, της κυρίας Αννας Ψαρούδα Μπενάκη, η οποία είχε από το 2005 κάνει λόγο για “περιορισμό εθνικών συνόρων και εθνικής κυριαρχίας” (3) (προκαλώντας ρίγη στους λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας). Εκ των υστέρων βέβαια αποδεικνύεται πως, μερικές φορές, η πραγματικότητα ξεπερνά και τις πιό αχαλίνωτες θεωρίες συνωμοσίας.
Επανεξέταση ενός θέματος – ταμπού
Κατά τρόπο ειρωνικό, οι πολιτικές δυνάμεις που τότε έσπευσαν να χαιρετίσουν το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μια “νέα, χρυσή εποχή” για την Ελλάδα και φιλοτεχνούσαν διθυράμβους για την “Ευρώπη των λαών”, είχαν κατηγορήσει όσους τότε έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για ιδεοληψία.
Τώρα που η αμείλικτη πραγματικότητα αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια αμφισβήτησης των πραγματικών της στόχων, ίσως πρέπει να επανεξεταστεί το θέμα του ρόλου της Ε.Ε.. Με μεγαλύτερη ιδεολογική γενναιότητα αυτή τη φορά. Με ευχολόγια, αφέλειες και ευσεβείς πόθους περί “Ευρώπης των λαών” δεν παράγουμε πολιτική σκέψη – απλώς μεταμφιέζουμε και εξωραΐζουμε το σχέδιο που επινοήθηκε και εφαρμόστηκε για την προνομιακή εξυπηρέτηση των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων της Γηραιάς Ηπείρου. Κι αντί να απευθύνουμε κατηγορίες περί ιδεοληψίας, ίσως οφείλουμε να προβληματιστούμε μήπως οι δικές μας ιδεοληψίες εμποδίζουν να παραδεχθούμε κάποιες άβολες και ενοχλητικές αλήθειες που δεν εξηγούνται με βάση το δικό μας ερμηνευτικό μοντέλο…
Πηγές – παραπομπές – υποσημειώσεις
(1)
Σχέδιο για «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» προετοιμάζουν δέκα υπουργοί Εξωτερικών in.gr, 20/6/2012.
Ακολουθούν αποσπάσματα του άρθρου. Με έντονα γράμματα οι δικές μου επισημάνσεις.
Τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ και την υιοθέτηση «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου» προτείνουν σε άτυπη αναφορά τους δέκα κορυφαίοι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, με επικεφαλής τον Γερμανό Γκίντο Βεστερβέλε, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Die Presse.
[…]
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι δέκα υπουργοί προτείνουν να δοθούν περισσότερες εξουσίες στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος θα είναι εκλεγμένο πρόσωπο και θα μπορεί να δημιουργεί κυβερνητική ομάδα.
[…]
Οι δέκα υπουργοί ουσιαστικά υποστηρίζουν το σχέδιο της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, η οποία έχει ζητήσει να αποκτήσει η ΕΕ ισχυρότερες εξουσίες σε κεντρικό επίπεδο για τη διαχείριση των εθνικών προϋπολογισμών.
(2)
Ο Θ. Πάγκαλος, σε συνέντευξή του στο γαλλικό ραδιόφωνο Europe 1, δήλωσε:
«Εγώ όμως είμαι υπέρ του να χάνει κάνεις την κυριαρχία του. Πάντα ήμουν. Πάντα έλεγα ότι ήμουν Ευρωπαίος και μάλιστα υπέρ του φεντεραλισμού»
Πηγή: Ο φεντεραλιστής Ευρωπαίος Πάγκαλος. hbnews.gr, 22/2/2012.
(3)
Αίσθηση είχε προκαλέσει η προσφώνηση της Άννας Ψαρούδα Μπενάκη κατά την ορκωμοσία του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, τον Φεβρουάριο του 2005, σε μία περίοδο που ήταν πρόεδρος της βουλής. Η αμφιλεγόμενη και αινιγματική δήλωση ήταν η εξής:
“Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση, ενδεχομένως, και της συνταγματικής συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως, η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης“.
Πηγές:
Άννα Μπενάκη – Ψαρούδα. Βικιπαίδεια.
Η προσφώνηση της κυρίας Μπενάκη προς τον κ. Παπούλια. Youtube.com.
(4)
Με το ευρώ η Γερμανία αύξησε το εμπορικό πλεόνασμά της κατά 265%. Ελευθεροτυπία, 19/11/2011.
Από το άρθρο αυτό είναι και το παρακάτω διάγραμμα που δείχνει τη διακύμανση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών Ελλάδας / Γερμανίας / κλπ στη δεκαετία 2000-2010.
Ανοιγμα της ψαλίδας σε 10 χρόνια (κλικ για να μεγαλώσει η εικόνα)
(5)
Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη (1995-2007) αποκαλύπτει την άνοδο του δείκτη για τις χώρες του πυρήνα (Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Φινλανδία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) με ταυτόχρονη καταβαράθρωση του ίδιου δείκτη για τις περιφερειακές χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία).
Επίσης, χαρακτηριστικό για την περίπτωση της Ελλάδας είναι οτι στη δεκαετία 1987 – 1997 το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο αυξήθηκε κατά 158%.
Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ (κλικ για να μεγαλώσει η εικόνα)
Πηγή: το μικρό αλλά ιδιαιτέρως ενδιαφέρον άρθρο “20 χρόνια κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μου” από το ιστολόγιο “archaeopteryx”.
Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ για το έτος 2010, ανά χώρα, φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα, από το άρθρο “European sovereign debt crisis” (wikipedia.org).
2010: ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ (κλικ για να μεγαλώσει η εικόνα)
(6)
Επιτόκια 10ετών κρατικών ομολόγων Ιταλίας, Ισπανίας, Γερμανίας
Επιτόκια 10ετών κρατικών ομολόγων (κλικ για να μεγαλώσει η εικόνα)
(7)
Πολλοί επικαλούνται τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις (με τη μορφή “Πακέτων” και “Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης”) μέσω των οποίων οι ισχυρές οικονομίες της Ε.Ε. συνέδραμαν στην ανάπτυξη των μικρότερων χωρών. Αυτό που δεν λαμβάνουν υπόψη τους όμως είναι οτι η “διάχυση” αυτών των χρημάτων στις οικονομίες των μικρότερων χωρών δεν ήταν γενική, αλλά επιλεκτική (τα ξεκοκκάλισαν πρωτίστως οι μεγάλες εταιρείες, κατασκευαστικοί όμιλοι, κλπ, αφήνοντας ένα μικρό μόνο ποσοστό να “φτάσει” ως όφελος στο γενικό πληθυσμό με τη μορφή π.χ. κάποιων έργων – και αυτών ασύλληπτα υπερκοστολογημένων). Το σημαντικότερο ωστόσο είναι οτι αυτή η χρηματοδότηση και αυτές οι επιδοτήσεις λειτούργησαν αντικειμενικά ως το “αντίτιμο” που κατέβαλλαν οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες προκειμένου να μπορέσουν να ελέγξουν και να συρρικνώσουν συστηματικά τους παραγωγικούς τομείς των περιφερειακών χωρών (συρρίκνωση πρωτογενούς τομέα μέσω επιβολής περιορισμών και ποσοστώσεων στις καλλιέργειες, συρρίκνωση μεταποιητικού τομέα που αδυνατούσε να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό από τις τεχνολογικά υπέρτερες και καθετοποιημένες ομοειδείς ευρωπαϊκές επιχειρήσεις), με αποτέλεσμα τελικά να αυξηθεί η εξάρτηση των περιφερειακών χωρών από τις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα, κάτι που γίνεται έντονα αισθητό στην περίπτωση της Ελλάδας με την ανύπαρκτη πλέον παραγωγή – και αποδεικνύεται αδιάψευστα από τα στοιχεία για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (βλέπε διαγράμματα στις υποσημειώσεις 4 και 5, παραπάνω).
(8)
Το ΚΚΕ είχε τότε ζητήσει διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη συνθήκη του Μάαστριχτ, είχε ασκήσει εντονότατη κριτική στην περίφημη «Λευκή Βίβλο» (την πρώτη εξειδίκευση της Συνθήκης του Μάαστριχτ – την οποία η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έφερε ούτε καν στη Βουλή για συζήτηση) την οποία χαρακτήριζε ως απόπειρα για κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κοινωνικής ασφάλισης, οκταώρου και απελευθέρωση απολύσεων, και είχε προειδοποιήσει για τις αρνητικές επιπτώσεις των “τεσσάρων ελευθεριών” στις οικονομίες των ασθενεστέρων χωρών και της Ελλάδας ειδικότερα.
Από την εκτεταμένη σχετική αρθρογραφία που ανέπτυξε το ΚΚΕ κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σταχυολογώ ορισμένα άρθρα ενδεικτικά των αιτιάσεών του:
Οι “τέσσερις ελευθερίες”. Ριζοσπάστης, 23/1/1999.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ριζοσπάστης, 2/5/2004.
Οι βασικοί σταθμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ριζοσπάστης, 1/4/2001.
Δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ριζοσπάστης, 22/11/1996.
Κριτική ΚΚΕ στο Ευρωσύνταγμα. kke.gr, 10/4/2005.
Η «Λευκή Βίβλος» και τα τωρινά αντεργατικά μέτρα. Ριζοσπάστης, 27/5/2012.
(9)
Περιορισμοί στη δυνατότητα σύναψης αμοιβαία επωφελών διακρατικών συμφωνιών με τρίτες χώρες, περιορισμοί και ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή, έλλειψη δυνατότητας αντιμετώπισης κρίσεων μέσω εξωτερικής υποτίμησης εθνικού νομίσματος, κλπ.
(10)
Τη διακοπή επισιτιστικής βοήθειας σε εκατομμύρια φτωχούς Ευρωπαίους εξετάζει η ΕΕ. in.gr, 20/9/2011.
(11)
Μεταλλαγμένη, νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Ελευθεροτυπία, 6/12/2011.
(12)
Προσπάθεια νομιμοποίησης αυταρχικού – αντιδημοκρατικού πλαισίου στο όνομα της «καταπολέμησης του εξτρεμισμού». Ριζοσπάστης, 1/10/2010
(13)
Ξεχάστε την Ευρώπη που γνωρίσατε. Ελευθεροτυπία, 6/12/2011.
(14)
‘Πριονίζονται’ τα εργασιακά δικαιώματα. Deutsche Welle (www.dw.de), 22/3/2012.
Οι εργασιακές σχέσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Eκθεση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, 2009. (αρχείο PDF)
(15)
Eurostat: Σε επίπεδα ρεκόρ η ανεργία σε Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη. star.gr, 1/6/2012.
“Σε επίπεδο ρεκόρ έφτασαν τα νούμερα της ανεργίας, σε Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη. Σύμφωνα με την Eurostat οι άνεργοι στην Ε.Ε. έφτασαν τους 24,667 εκατομμύρια πολίτες, ενώ στην Ευρωζώνη τους 17,405 εκατομμύρια.”
(16)
Οι Βρυξέλλες σώζουν τις τράπεζες αλλά όχι τους Ευρωπαίους. Αρθρο του Paul Krugman, 12/6/2012.
(17)
Οι τράπεζες τσέπωσαν το μισό τρισ.! “Εθνος”, 13/1/2012.
(18)
Οι τέσσερις αυτές ελευθερίες είναι: ελευθερία κυκλοφορίας προσώπων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων.
Πηγές:
Οι ιδρυτικές αρχές της Ενωσης. europa.eu.
Οι “τέσσερις ελευθερίες”. Ριζοσπάστης, 23/1/1999.
(19)
Η ελευθερία κυκλοφορίας (διάβαζε: πώλησης) εμπορευμάτων και υπηρεσιών, εκτός του οτι στέρησε τα κράτη από μια σημαντική πηγή εσόδων – τους δασμούς, οδήγησε στον μαρασμό και το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων στις ασθενέστερες χώρες, που έμειναν πλέον ανυπεράσπιστες απέναντι στις μεγαλύτερες, πιό καθετοποιημένες και εξελιγμένες τεχνολογικά ανταγωνιστικές επιχειρήσεις των ισχυροτέρων οικονομιών, οι οποίες είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς λόγω επέκτασης του αγοραστικού τους κοινού στις αγορές των ασθενέστερων χωρών, που απεκδύθηκαν το ρόλο του παραγωγού και περιορίστηκαν στο ρόλο του καταναλωτή. Με παρόμοιο τρόπο λειτούργησε η ελευθερία κυκλοφορίας εμπορευμάτων και στην περίπτωση του πρωτογενούς τομέα (αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή).
Οσον αφορά την ελευθερία κυκλοφορίας προσώπων (διάβαζε: εργατικού δυναμικού), αυτή απλώς έδωσε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επιλέγουν το φθηνότερο εργατικό δυναμικό, μεγιστοποιώντας έτσι τα κέρδη τους. Οι προθέσεις έγιναν ακόμη πιό σαφείς κατά την αποκαλυπτικότατη απόπειρα προώθησης της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρ.Κοινοβουλίου (γνωστής και ως οδηγίας Bolkestein), η οποία αρχικώς προέβλεπε οτι μια π.χ. ελληνική επιχείρηση θα μπορούσε να απασχολεί Πολωνούς εργαζομένους όχι σύμφωνα με την ελληνική αλλά με την πολωνική νομοθεσία (δηλαδή οι Πολωνοί εργαζόμενοι θα αμοίβονταν στην Ελλάδα με μισθούς Πολωνίας), κάτι το οποίο θα προκαλούσε πρόβλημα στη χώρα προορισμού, αφού οι θέσεις εργασίας για τους ντόπιους θα μειώνονταν και οι μισθοί θα συμπιέζονταν προς τα κάτω λόγω “ανταγωνισμού” με τους πολύ φτηνότερους, “εισαγόμενους” εργαζομένους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η οδηγία Bolkestein μετά από έντονες τριβές στο ευρωκοινοβούλιο τελικώς τροποποιήθηκε σε κάποια επίμαχα σημεία (όπως αυτό της αμοιβής με βάση τη χώρα προέλευσης). Αυτό δεν πτόησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία επέμεινε στην προώθηση σειράς διατάξεων σε επιμέρους τομείς (π.χ. κοινωνική ασφάλιση, υγεία) οι οποίες επανέφεραν την οδηγία Bolkestein “από την πίσω πόρτα”, όπως σχολίασαν χαρακτηριστικά οι επικριτές αυτής της τακτικής.
Πηγές:
Oδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Οδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρ. Κοινοβ. και του Συμβουλίου σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά. Ενωση για την προάσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, 27/11/2007.
Ευρωπαίοι Οικονοµολόγοι για την Εναλλακτική Οικονοµική Πολιτική, Υπόμνημα 2008. (αρχείο PDF)
Οι εργασιακές σχέσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Eκθεση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, 2009. (αρχείο PDF)
Απόσπασμα από τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 9/7/2008.
(20)
* Ελληνικές εταιρίες που μετακόμισαν στην Κύπρο στο 20μηνο ως τον Αύγουστο του 2011: 1.500.
* Ελληνικές εταιρίες που μετακόμισαν στη Βουλγαρία την τελευταία χρονιά: Πάνω από 700.
* Ελληνικές εταιρίες που μετακόμισαν στην Αλβανία, 2010-2011: 200.
* Ελληνικές εταιρίες που λειτουργούν στη Ρουμανία: 5.200.
* Θέσεις εργασίας που δημιούργησαν ελληνικές εταιρίες στη Βουλγαρία από το 1996: 80.000.
Πηγές:
Greek companies seek Balkan refuge from debt storm. ekathimerini.com (αγγλόφωνη ηλεκτρονική έκδοση της “Καθημερινής”). Τα στοιχεία “εξόρυξε” από το παραπάνω άρθρο ο συντάκτης του ιστολογίου “Lenin reloaded”, εδώ.
(21)
Επίσημος δικτυακός τόπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (europa.eu)
Πηγή: Βασίλης. Δ- Πύρ αείζωον
Αφήστε μια απάντηση