Του Αλέκου A. Ανδρικάκη – “Πατρίς”
“Ας καταλάβουμε ότι η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα δεν είναι λάθος. Είναι η σωστή συνταγή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού”
“Μέχρι τώρα είχαμε την εφαρμογή μιας βάρβαρης πολιτικής, χωρίς την έγκριση του λαού. Μάλιστα με τη σφοδρή αντίδρασή του. Κι όμως, εφαρμόστηκαν τόσες και τόσο απάνθρωπες πολιτικές. Τώρα που υπάρχει και η έγκριση ενός μεγάλου μέρους, που γίνεται πλειοψηφία χάρη στον ακραία αντιδημοκρατικό εκλογικό νόμο, τι θα συμβεί;
Δε νομίζω να θεωρεί κανείς άστοχο το ερώτημα… Ούτε είναι άστοχο να υποπτευθεί τα πάντα… Γιατί στο όνομα του φόβου για το αύριο, οι Έλληνες έδωσαν έγκριση συνέχειας της βέβαιης βαρβαρότητας…
Για όλους εμάς, τους απλούς πολίτες, μια απλή επισήμανση: μην κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε, όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού μας…”
Εντάξει λοιπόν, σώσαμε το μνημόνιο και…σωθήκαμε! Η Ελλάδα παρέμεινε στο ευρώ (λες και υπήρξε κανένα θέμα να βγει ποτέ, αλλά τέλος πάντων) και συνεχίζει να κυβερνάται από τις ίδιες σύμμαχες πολιτικές δυνάμεις, αλλά τώρα με κυρίαρχο το γαλάζιο, σε αντίθεση με το πράσινο των προηγούμενων μηνών. Στην ουσία, η κυβέρνηση που εξελέγη, με την ενίσχυση του απολύτως αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου, εκφράζει τις δυνάμεις που έφεραν τη χώρα στον αστερισμό του μνημονίου, αλλά υποστηρίχτηκαν και από πολίτες που δεν πιστεύουν στο μνημόνιο και έχουν υποστεί τις καταστροφές αυτής της πολιτικής! Αντίφαση; Ε, φυσικά! Γιατί μη μου πείτε ότι το σχεδόν 30% της ΝΔ συγκροτείται από Έλληνες που λένε «φέρτε μας μνημόνια γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά»! Ποιος πιστεύει ότι οι 1.825.609 Έλληνες που ψήφισαν υπέρ του πρώτου κόμματος θέλουν τις μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις τους, θέλουν να είναι απλήρωτοι, υποστηρίζουν την ύπαρξη 1,2 εκατομμυρίου ανέργων, το κλείσιμο 500.000 επιχειρήσεων, ανέχονται τις αυτοκτονίες, την πείνα, το φαινόμενο των πεινασμένων παιδιών ή τη Μέρκελ να τους δείχνει το δάχτυλο; Ή μήπως αποδέχονται όλα αυτά και οι 755.832 ψηφοφόροι του 12% του ΠΑΣΟΚ;
Δεν υποθέτω, αλλά είμαι σίγουρος ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των 2,6 εκατομμυρίων δεν θέλει άλλο τη βαρβαρότητα στη ζωή του, δεν θέλει τα παιδιά του να συνεχίζουν να είναι άνεργα, να υποβαθμίζονται τα νοσοκομεία και τα σχολεία στο όνομα των χρεών της χώρας.
Αλλά… Υπάρχει ένα “αλλά”. Τα διλήμματα ήταν πολλά. Για πρώτη φορά τόσοι πολλοί, με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, έπεσαν πάνω σε ένα λαό και τον εκβίασαν, τον εξευτέλισαν, τον τρομοκράτησαν, τον μάλωσαν, τον λοιδόρησαν, τον έκαναν πρωτοσέλιδο που του άγγιξε το φιλότιμο, μόνο και μόνο για να αποδεχτεί τη συνέχεια μιας πολιτικής…
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω την ψήφο κανενός. Γιατί, όπως τα 2,6 εκατομμύρια των Ελλήνων, ή έστω ένα μέρος από αυτά λύγισε μπροστά σε όλη αυτή την τρομοκρατία και τον εκβιασμό, ένα άλλο μεγάλο μέρος, εκατομμύρια άλλοι, δεν σκιάχτηκαν.
Εντοπίζω όμως το εξής αντιφατικό φαινόμενο. Με τις ψήφους και των πολιτών που ζουν τη βαρβαρότητα και δεν θέλουν το μνημόνιο, δόθηκε η έγκριση για να συνεχιστεί η πολιτική του μνημονίου. Το δημοκρατικό μέσο έκφρασης των πολιτών, λειτούργησε δηλαδή περίπου σαν ένα μέσο εγκλωβισμού πολλών άλλων που ούτε συμφωνούν, ούτε επικυρώνουν την πολιτική που βιώνουν. Κι αν κανείς έχει διαφορετική άποψη, παρακαλώ να την καταθέσει στον δημόσιο διάλογο.
Η ετυμηγορία του λαού προφανέστατα είναι πάνω απʼ όλα, αλλά όχι και υπεράνω της κρίσης. Τώρα πλέον έχουμε μια νέα πραγματικότητα.
Μέχρι τώρα είχαμε την εφαρμογή μιας βάρβαρης πολιτικής, χωρίς την έγκριση του λαού. Μάλιστα με τη σφοδρή αντίδρασή του. Κι όμως εφαρμόστηκαν τόσες και τόσο απάνθρωπες πολιτικές. Τώρα που υπάρχει και η έγκριση ενός μεγάλου μέρους, που γίνεται πλειοψηφία χάρη στον ακραία αντιδημοκρατικό εκλογικό νόμο, τι θα συμβεί; Δε νομίζω να θεωρεί κανείς άστοχο το ερώτημα… Ούτε είναι άστοχο να υποπτευθεί τα πάντα… Γιατί στο όνομα του φόβου για το αύριο, οι Έλληνες έδωσαν έγκριση συνέχειας της βέβαιης βαρβαρότητας… Για όλους εμάς, τους απλούς πολίτες, μια απλή επισήμανση: μην κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε, όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού μας..
Διορθώσεις στη βαρβαρότητα;
Ακόμη και οι πρωταίτιοι της ελληνικής καταστροφής, ακόμη και οι πρωταγωνιστές των απάνθρωπων, των βάρβαρων πολιτικών που εφαρμόζονται στην Ελλάδα τα τελευταία 2,5 χρόνια, άρχισαν το τελευταίο διάστημα, ειδικά μετά την πρώτη εκλογή της 6ης Μαΐου, να ψελλίζουν ότι πρέπει να υπάρξουν διορθώσεις στη βαρβαρότητα. Μπα, δεν με έπεισαν ότι το έκαναν επειδή ξαφνικά κατάλαβαν ότι η πολιτική είναι καταστροφική για τους ανθρώπους και τη χώρα. Τη δύναμη του λαού που υφίσταται αυτή τη βαρβαρότητα φοβήθηκαν, και προσπάθησαν να τον σαγηνεύσουν, να τον πείσουν ότι με μερικές διορθώσεις μπορεί να αλλάξουν κάποια πράγματα. Βλέπετε, ένας κόσμος που καταστρέφεται, κι ένα μικρό φως να δει, θα πιαστεί απʼ αυτό. Πολύ περισσότερο που αυτό το αχνό φως τού το σέρβιραν παράλληλα με την εκστρατεία φόβου, τρόμου, εκβιασμών, μήπως έλθει κάτι άλλο και καταρρεύσει απότομα το δικό τους σύστημα που επί δεκαετίες έκτιζαν. Και τον έπεισαν να επιλέξει θεωρητικές μικροδιορθώσεις (όποιες κι αν είναι αυτές) από την πραγματική επιστροφή της ζωής του.
Διασώθηκε λοιπόν προσωρινά αυτό το σύστημα, με την επίκληση του θυμικού ενός μεγάλου (αλλά όχι του μεγαλύτερου) μέρους του φοβισμένου λαού.
Δεν είναι λάθος η πολιτική…
Εδώ και πολύ καιρό όμως διαβάζω αναλύσεις και δηλώσεις οικονομολόγων και άλλων αναλυτών για τη λάθος πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Για τη μικρή ή τη μεγάλη ποσότητα «φαρμάκου» που δόθηκε στον άρρωστο. Τελικά ας ομολογήσουμε όλοι την πραγματικότητα. Όχι, δεν είναι λάθος η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Δεν έκανε κανείς λάθος υπολογισμούς. Δεν τα μπέρδεψαν. Απλά, αυτή είναι η συνταγή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη. Στο γενικό αξίωμα, η οικονομία και οι αγορές πάνω από την κοινωνία και την πολιτική, τέτοιες πολιτικές θα εφαρμόζονται. Πολιτικές που δεν υπολογίζουν τον άνθρωπο, τις αξίες και τις αρετές του, που κλείνουν σχολειά και νοσοκομεία, κι ας μένουν αμόρφωτα τα παιδιά, κι ας πεθαίνουν οι άρρωστοι. Αρκεί να πληρωθούν, κατά προτεραιότητα μάλιστα, οι τοκογλύφοι των αγορών.
Ε, ναι λοιπόν, αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Μην κάνετε ότι δεν τον βλέπετε. Δεν είναι λάθος η πολιτική, αυτή είναι η φιλοσοφία της. Αυτή ακριβώς η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Αυτή είναι η στόχευσή της. Δεν έκαναν λάθος στο μείγμα της πολιτικής και έχουμε αυτοκτονίες. Απλά δεν τους ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Δεν τους ξέφυγε η «δόση» κι έπεσαν συντάξεις και μεροκάματα ή γέμισαν οι πλατείες ανέργους και αστέγους. Ο άνθρωπος είναι πολύ χαμηλά στο επίπεδο των προτεραιοτήτων. Χρήμα μαζεύουν οι αγορές.
Αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός! Αυτός που κυριαρχεί στην Ευρώπη, αυτός που εφαρμόζεται στην Ελλάδα προκειμένου να βγει το πείραμα και να εφαρμοστεί στη συνέχεια και σε άλλες χώρες.
Γιʼ αυτό απορώ για το τρίτο μέλος της κυβερνητικής συμμαχίας, τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη. Για τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ γνωρίζουμε καλά ότι είναι τοποθετημένη στις τάξεις αυτού του ευρωπαϊκού κλαμπ του νεοφιλελευθερισμού. Για το ΠΑΣΟΚ διαπιστώσαμε πλέον ότι προσχώρησε στην ίδια ομάδα. Για την προερχόμενη όμως από την αριστερά ΔΗΜΑΡ; Εκπλήττομαι για την επιλογή της να συμμαχήσει με τους δύο άλλους που εφάρμοσαν την πολιτική του μνημονίου, δηλαδή τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού. Όχι γιατί ανατριχιάζω επειδή «δεξιά κι αριστερά» συνεργάζονται. Αλλά επειδή η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ διαμόρφωσε ένα πλαίσιο αυταπατών για την ίδια και για τον κόσμο. Πώς είναι δυνατό να λέει ότι κυβερνά μαζί με τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού για να αντιμετωπίσει την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή πρώτα απʼ όλα την πολιτική των μνημονίων; Αφού ακριβώς ο νεοφιλελευθερισμός κρίσεις και μνημόνια γεννά.
Παραλείπω φυσικά άλλα, δευτερεύοντα, αλλά κυρίαρχα ζητήματα στο επίπεδο της συνέπειας και της πολιτικής ηθικής, όπως, το γεγονός ότι ο Φώτης Κουβέλης έλεγε ότι δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αφού είναι οι συνένοχοι αυτής της βάρβαρης πολιτικής.
Δεν προτίθεμαι να κάνω τον μάντη κακών. Απλά, θα εκτιμήσω πολιτικά, για να μην συμβάλλω σε αυταπάτες: η νεοφιλελεύθερη πολιτική θα συνεχιστεί και θα οξυνθεί. Δεν θα αλλάξει με μερικά μερεμέτια στο μνημόνιο. Γιατί όσο κυριαρχούν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις θα υπάρχουν μνημόνια και θα συνεχίζεται η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Η βαρβαρότητα ή θα ανατραπεί υπέρ του ανθρώπου, ή θα συνεχίζει να υπάρχει σε βάρος του ανθρώπου. Και θα υπάρχει όσο δεν θα επιλέγουμε να δίνουμε μάχες για τρία βασικά πράγματα στην εγχώρια και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα: για τη Δημοκρατία, τον Άνθρωπο και το κράτος πρόνοιας…
Υ.Γ. Επειδή στη σκληρή εποχή που βρισκόμαστε, ένα χαρακτηριστικό που επέστρεψε από το παρελθόν είναι ο απαράδεκτος προσδιορισμός, «πας μη εθνικόφρων, κομμουνιστής», παρακαλώ μη χρεώνετε τη σκέψη μου στις συντεταγμένες ουδενός κόμματος. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε μερικούς, υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να καθοδηγούνται μόνο από την ελεύθερη σκέψη και τη συνείδησή τους, κι όχι από κομματικές εντολές ή συμφέροντα. Το μνημόνιο, η βαρβαρότητα, το σκοτεινό μέλλον των παιδιών μας, η υποδούλωση της πατρίδας μας είναι εκείνα τα οποία αντιπαλεύω με κάθε τρόπο και μέσο. Μέχρι το τέλος…
Και παρά τις αντιδράσεις που είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν (ως πιέσεις τις υφίσταμαι κι ο ίδιος πολύ έντονα, ειδικά το τελευταίο διάστημα), συνεχίζω κατά καθήκον να ενισχύω τη διατύπωση διαφορετικών και κατά συνείδηση απόψεων. Γιατί αυτή είναι η αληθινή Δημοκρατία!
Αφήστε μια απάντηση