Αόρατα εγκλήματα

Της Άντας Ψαρρά

Στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται το ρατσιστικό κίνητρο για ένα έγκλημα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει θεσμική διερεύνηση ενός ρατσιστικού εγκλήματος, στην Ελλάδα δεν υπάρχει τιμωρία για εγκλήματα που προβλέπει -ο αδύναμος έστω- αντιρατσιστικός νόμος, άρα στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός. Οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές, τελεία και παύλα.

Όπως κρύβουν οι Έλληνες δήμαρχοι τις αυθαίρετες χωματερές από την ΕΕ και τους ελεγκτικούς της μηχανισμούς, όπως κρύβουν οι Έλληνες πολίτες τα θηριώδη σε πολλές περιπτώσεις έσοδά τους από την εφορία, έτσι κρύβει και η Ελληνική Αστυνομία και δεν δικάζει η Ελληνική Δικαιοσύνη τα εκατοντάδες μεμονωμένα περιστατικά αστυνομικής βίας με άκρως ρατσιστικά πλέον χαρακτηριστικά.

Η φετινή έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αποτελεί ντροπή για την Ελλάδα και τους όποιους θεσμούς διαθέτει πλέον αυτή η ευρωπαϊκή χώρα. Αστυνομική βία ατιμώρητη, αστυνομική βία με ρατσιστικά κίνητρα αστυνομική βία με στόχο τα κεφάλια των αδύναμων αλλά και των εκπροσώπων των ΜΜΕ. «Είμαστε ο μεζές των δυνάμεων καταστολής» δήλωσε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας των δημοσιογράφων (ΠΟΕΣΥ) Γιώργος Σαββίδης στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν οι εκπρόσωποι των Ενώσεων του Τύπου και της Διεθνούς Αμνηστίας.

Στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ διατυπώθηκαν για μια φορά ακόμα όλα εκείνα τα αναπάντητα ερωτήματα για το πόσο ατιμώρητα παραμένουν όλα τα περιστατικά αστυνομικής βίας. Συγκάλυψη, αποσιώπηση και διαστρέβλωση ήταν οι όροι που κυριάρχησαν για να περιγράψουν την πορείας των διαφόρων ΕΔΕ, ακόμα και σε περιπτώσεις που το θύμα κόντεψε να χάσει την ίδια του τη ζωή από χέρι αστυνομικού καλύπτοντας ένα ρεπορτάζ ή συμμετέχοντας σε μια πορεία ή ακόμα και περπατώντας στο δρόμο.

Όλα τα άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και της αντίστοιχης σύμβασης του ΟΗΕ καταπατήθηκαν ξανά σε πολλαπλάσια νούμερα από τις ελληνικές δυνάμεις καταστολής. Όσο για τα φαινόμενα της ρατσιστικής βίας, εξακολουθούν να μην αντιμετωπίζονται σαν τέτοια και να μην ερευνώνται. Ακόμα κι αν αποδειχτεί τέτοια μορφή αστυνομικής παραβατικότητας στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, η ελληνική δικαιοσύνη δεν προχωράει στην τιμωρία των ενόχων, δήλωσε η ερευνήτρια της οργάνωσης κυρία Γώγου. Οι ίδιοι οι μετανάστες έχουν πάψει πια ακόμα και να καταγγέλλουν τους ξυλοδαρμούς και τις ρατσιστικές συμπεριφορές από φόβο. Όσο για την επίμονη ατιμωρησία, μαθηματικά οδηγεί στη συνεχή επανάληψη τέτοιων συμπεριφορών.

Η ελληνική πολιτεία δεν αντιδράει καθόλου για πάνω από για δέκα χρόνια τώρα στα περιστατικά της δολοφονικής πολλές φορές αστυνομικής βίας, δήλωσε ο εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας κ. Ντιάζ. Στην Ισπανία και στην Αγγλία τοποθετήθηκαν κάμερες κλειστού κυκλώματος σε αστυνομικά τμήματα που αποτέλεσαν θύλακες παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με τον τρόπο αυτό περιορίστηκαν δραστικά αυτά τα φαινόμενα. Στα περισσότερα δε κράτη της ΕΕ υπάρχουν ανεξάρτητες αρχές που ερευνούν τα περιστατικά αστυνομικής βίας  και λογοδοτούν στη Βουλή κι όχι στο διοικητή υπηρεσίας.

Υπάρχουν απλά και σαφή μέτρα που θα περιόριζαν αυτά τα φαινόμενα όπως η δημόσια παραδοχή σε πρώτη φάση της ύπαρξης αυτού του προβλήματος. Η αυστηρή και σύμφωνα με τους κανόνες χρήση χημικών και άλλων τέτοιων όπλων, η χρήση διακριτικών στα κράνη και στις στολές των αστυνομικών πράγμα που θα οδηγούσε εκείνους που παραβιάζουν το νόμο στις αρμόδιες δικαστικές αρχές. Να καταγραφούν από ανεξάρτητο μηχανισμό τα ρατσιστικά εγκλήματα και να γίνει πλήρης καταγραφή τους από της ελληνική Δικαιοσύνη. Να λειτουργήσουν ανεξάρτητα γραφεία για τη διερεύνηση των αστυνομικών αυθαιρεσιών και βίας  κατά προσώπων.

Κάπως έτσι περιέγραψε ο κ. Ντιάζ τα μέτρα που θα όφειλε να πάρει μια ευνομούμενη πολιτεία για να περιορίσει τα «μεμονωμένα περιστατικά αστυνομικής βίας». Η απογοήτευσή του ωστόσο για την απροθυμία των υπουργείων να συνεργαστούν στον περιορισμό αυτής της βίας ήταν έκδηλη. «Ο υπουργός Δικαιοσύνης μάς δέχτηκε και μάς άκουσε χωρίς όμως να μας πει κάτι συγκεκριμένο, ο δε υπουργός  Προστασίας του Πολίτη δεν είχε χρόνο να μας δεχτεί». Αυτή είναι η ζοφερή ελληνική πραγματικότητα.

Στη συνέντευξη πήραν το λόγο και κάποιοι που κόντεψαν να χάσουν τη ζωή τους από αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά, που εξακολουθούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία τους και που ποτέ δεν θα δούνε κάποιον αστυνομικό να τιμωρείται για τις κακουργηματικές πράξεις εναντίον τους. Ο Κυπραίος, ο Καφκάς, ο Λώλος ζούνε από θαύμα κι όμως κανένας εισαγγελέας δεν βρήκε ακόμα το χρόνο να βρει και να τιμωρήσει τους ενόχους.

Η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στις δυνάμεις καταστολής, η ανεξέλεγκτη δράση του ρατσιστικού αυτού παρακράτους και η αστυνομική βία μαζί με την ανυπαρξία βούλησης της δικαιοσύνης και κυρίως της πολιτείας να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των δολοφονικών επιθέσεων απέναντι σε αδύναμους έλληνες και αλλοδαπούς πολίτες και σε εκπροσώπους του Τύπου έχει γίνει ένα πολύ επικίνδυνο κοκτέιλ που δεν θα αργήσει να εκραγεί αλλά τότε θα είναι πολύ αργά.

Η αίθουσα της ΕΣΗΕΑ ήταν γεμάτη από αγωνία και θυμό, γεμάτη από προτάσεις και σκέψεις, γεμάτη από ρεπορτάζ εκατοντάδων περιστατικών ρατσιστικής αστυνομικής βίας. Η αίθουσα όμως ήταν άδεια από πολιτικούς, άδεια από δικαστικούς, άδεια από εκπροσώπους των θεσμών. Να υποθέσουμε ότι όλοι είναι απασχολημένοι με την Τρόικα;

Το πελώριο όμως ερώτημα για τα κίνητρα της μη αναγνώρισης και της μη διερεύνησης των ρατσιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα παραμένει αιωρούμενο. Ένα δήθεν ερώτημα που την ίδια ημέρα διατυπώθηκε τόσο από τη Διεθνή Αμνηστία όσο από το Συνήγορο του Πολίτη σαν τεκμηριωμένη από εκατοντάδες περιστατικά διαπίστωση. Η «φίλη» μας η Ρωσία του κ. Πούτιν ετοιμάζεται να γλυτώσει από παρόμοια δυσάρεστα ερωτήματα χαρακτηρίζοντας όλες τις διεθνείς ΜΚΟ σαν ξένους πράκτορες.

Μήπως αυτό ετοιμάζεται να κάνει και το σύγχρονο ευρωπαϊκό ελληνικό κράτος μια και συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα όχι μόνο μπροστά στα οφθαλμοφανή περιστατικά αστυνομικής ή μη αλλά πάντως ρατσιστικής βίας; Οι τιμημένες υπογραφές των ελλήνων πολιτικών στο θέμα του μνημονίου εύκολα μισοσβήνονται όταν αφορούν στις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις για το σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τις δίκαιες δίκες και την τιμωρία των εγκλημάτων κατά ζωής από μισαλλόδοξα ρατσιστικά εθνικά καμάρια.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *