Παρά την στενή και διαρκή παρακολούθηση Μαζιώτης και Ρούπα έγιναν … καπνός
Πολλές φορές η ιστορία γράφεται… ανάποδα. Όπως και οι… προκηρύξεις. Για να δει, να εξετάσει και ν’ αναλύσει κάποιος το «φαινόμενο» Νίκος Μαζιώτης, θα πρέπει αναγκαστικά να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και ν’ ανθολογήσει τις «σχέσεις» και «επαφές» του με την αστυνομία. Σίγουρα όχι αγαστές, αλλά πάντως εξαιρετικά στενές.
Ανάδρομες διαδρομές
Στο «Π» της 15ης Απριλίου του 2010, πέντε ημέρες μετά την εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα και τη σύλληψη του καταζητούμενου ζευγαριού, γράφαμε για τον Νίκο Μαζιώτη:
«Ένας από τους συνήθεις υπόπτους, κατ’ επανάληψη φωτογραφημένος ως κινητήριος μοχλός και οπαδός της ατομικής βίας, είναι και ο 39χρονος που πιάστηκε μαζί με την έγκυο στον έκτο μήνα σύζυγο του.
Αυτός ο αντιεξουσιαστής που είχε συλληφθεί το 1998 για τοποθέτηση βόμβας στο τότε κτήριο του υπουργείου Βιομηχανίας και ανέλαβε με παρρησία την ευθύνη στο δικαστήριο δηλώνοντας πως “οι Αναρχικοί Αντάρτες Πόλης είμαι εγώ”, της οργάνωσης δηλαδή που διεκδίκησε την πατρότητα της ενέργειας».
Στο Εφετείο εξέπεσε η ποινή του και αποφυλακίστηκε το 2001. Τότε ξεκίνησε το πάρτι της αδιάλειπτης παρακολούθησης.
Την ευθύνη της επόπτευσης του ανέλαβε αμέσως μετά την πρώτη ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα σημερινό κορυφαίο στέλεχος στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ως επικεφαλής του τμήματος Πληροφοριών (εξακολουθεί να παραμένει).
Ολόκληρη την πρώτη περίοδο της νεοτρομοκρατίας και μέχρι την επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα με πολυβολισμούς και εκτόξευση χειροβομβίδας στο δεύτερο αστυνομικό τμήμα της Νέας Ιωνίας στις 30 Απριλίου του 2007, την εποπτεία της παρακολούθησης την είχε ως επικεφαλής της ομάδας ένας από τους σημερινούς διώκτες του.
Μετά το ηχηρό ράπισμα στην αστυνομική παρειά, ο έλεγχος του δεδηλωμένου αντιεξουσιαστή αναβαθμίστηκε. Είχε προηγηθεί όμως το υψηλού πολιτικού συμβολισμού και διεθνούς απήχησης χτύπημα με ρουκέτα στον θυρεό της αμερικάνικης πρεσβείας, στις 12 Ιανουαρίου 2007, όταν οι πράκτορες της CIA κατέθεσαν τη θλίψη και την απογοήτευση τους για την αναποτελεσματικότητα της Αντιτρομοκρατικής.
Η δυσαρέσκεια τους έγκειτο στο γεγονός ότι το κλιμάκιο που ήταν επιφορτισμένο με την παρακολούθηση του σήμερα φερόμενου ως «διευθυντή» (ήμαρτον Κύριε) του Επαναστατικού Αγώνα τον έχασε μπροστά από τα μάτια του στην περιοχή του Κρεμαστού Λαγού της Βούλας, στον Υμηττό. Τώρα θα αναρωτηθείτε – και δίκαια – πώς το έμαθαν οι… Τζεϊμσμπόντηδες της CIA. Ε, τα μαθαίνουν, όχι μόνο κάτι τέτοια, αλλά τα πάντα, από έμμισθους ή πρόθυμους τοποτηρητές τους.
Μέχρι εκείνη την περίοδο ο συνήθης ύποπτος έμενε στα Λιόσια. Κοντά στο σπίτι που είχε συλληφθεί το 1998. Επειδή όμως είχε αντιληφθεί ότι τον παρακολουθούσαν, κατέβηκε στα νότια προάστια.
Μετά το αμερικάνικο διάβημα απογοήτευσης και τον εξωτερικό… διάκοσμο του αστυνομικού τμήματος Περισσού, ο τότε αρχηγός της Αντιτρομοκρατικής, αποδεχόμενος πως ήταν επιτακτική ανάγκη για ένα… «ηλεκτροσόκ» στην… υπερεσία, έκανε ανακατανομές ρόλων και αρμοδιοτήτων.
«Από κοντά»
Ο 37χρονος τότε παλιός γνώριμος τους πέρασε στη διαχειριστική ευχέρεια του πρώτου τμήματος, που δραστηριοποιείται στην έρευνα για την εγχώρια τρομοκρατία, όμως ο Αγώνας, πέρα από μια ασθενικής έντασης απόπειρα βομβιστικού χτυπήματος στα γραφεία της Shell στις 24 Οκτωβρίου 2008, στο Παλαιό Φάληρο, ξαναεμφανίστηκε με δυναμικό τρόπο στις 23 Δεκεμβρίου, όταν γάζωσε μέσα από την Πολυτεχνειούπολη με καλάσνικοφ κλούβα των ΜΑΤ στον περιφερειακό του Ζωγράφου.
Είχαν όμως συμβεί δύο σημαντικά για την αλληλουχία των γεγονότων. Σχεδόν έναν χρόνο μετά τη φαινομενική αναστολή δράσης του Αγώνα και τη γενική ύφεση, η εποπτεία του ύποπτου πέρασε στο 3ο τμήμα των Λοιπών Εγκλημάτων Βίας, όμως στις 6 Δεκεμβρίου η νεοτρομοκρατία πήρε φωτιά και νέο νόημα, όταν δολοφονήθηκε από τον Κορκονέα στα Εξάρχεια ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Επειδή ο συνήθης ύποπτος περνούσε τον περισσότερο χρόνο στα Κύθηρα μαζί με τη σύντροφο του, ο επικεφαλής του γκρουπ παρακολούθησης του έγινε… κουμπάρος του τότε διοικητή του αστυνομικού τμήματος του νησιού. Για τέτοια ώσμωση μιλάμε.
Στην εθνική Αθηνών – Λαμίας πριν από τον Άγιο Κωνσταντίνο, σε επαρχιακή οδό της Θήβας και στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο Μαζιώτης θεάθηκε κατ’ επανάληψη να διαπληκτίζεται με τα σαΐνια.
Στα πληροφοριακά δελτία έχουν καταχωρισμένα αφενός ότι το 2007 φιλοξενήθηκε με τη σύντροφο του για μία εβδομάδα στην Έδεσσα και στη θεσσαλονίκη από τον αδελφό του, παπά, αφετέρου ότι δεν πήγε στον Άγιο Κωνσταντίνο για το μνημόσυνο, 40 ημέρες μετά τον θάνατο προσφιλούς του προσώπου.
Αυτό είναι συνοπτικά το προφίλ της σχέσης του Μαζιώτη με την Αντιτρομοκρατική. Πιο… στενό δεν γίνεται.
Ο Μαζιώιης κινήθηκε πιο γρήγορα από υ (αντιτρομοκρατική) σκιά του…
Στον άνθρωπο που η Αντιτρομοκρατική είχε γίνει η επέκταση της ανάσας του και στη σύντροφο του, που την προσδιορίζουν ως τον βασικό συντάκτη των προκηρύξεων του Επαναστατικού Αγώνα, θέλουν τώρα να μας πείσουν ότι από τις 8 Οκτωβρίου του 2011, δηλαδή όταν αποφυλακίστηκαν μαζί με άλλους συντρόφους τους, εξαιτίας της παρέλευσης του 18μηνου της προφυλάκισης, δεν είχαν διατεθειμένες δυνάμεις επιτήρησης.
Η Αντιτρομοκρατική και η ΕΥΠ τέθηκαν σε συναγερμό ουσιαστικά στις 3 Ιουλίου. Οκτώ ακριβώς ημέρες από τη λελογισμένη βάση στοιχείων και… δεκατριών από την εν δυνάμει εξαφάνιση του ζευγαριού!
Η… «απόδραση»
Το ζευγάρι, που κατηγορήθηκε και ανέλαβε μαζί με τον Κώστα Γούρνα την πολιτική ευθύνη της ένοπλης δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, χάθηκε ουσιαστικά κάπου στην αρχή του τρίτου δεκαήμερου του Ιουνίου. Για πρώτη φορά σημάνθηκαν στο «απουσιολόγιο» στις 25 του μήνα, όταν δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο κι εκπροσωπήθηκαν νόμιμα διά των συνηγόρων τους.
Η τελευταία φορά που έδωσαν στίγμα ήταν όταν για πρώτη φορά στους 6 μήνες της απελευθέρωσης τους εμφανίστηκαν κατά… μόνας και σε διαφορετικές ημερομηνίες στο Α.Τ. Εξαρχείων, στο οποίο δήλωναν παρόντες κάθε 1,15 και 20 κάθε μήνα. Ο Μαζιώτης πήγε στις 15 Ιουλίου και η Πόλα Ρούπα στις 18 αντί για τις 10 κι ενώ η συμβατική υποχρέωση τους ήταν να ξαναεμφανιστούν στις 20 Ιουνίου, οπότε απλώς… δεν πήγαν.
Το δικαστήριο τώρα, το οποίο άρχισε στις 4 Οκτωβρίου 2011 (4 ημέρες πριν από την αποφυλάκιση τους), είχε πλέον ολοκληρώσει την εξέταση μαρτύρων και είχε μπει στη διαδικασία ανάγνωσης των εγγράφων, λίγο πριν δηλαδή από την είσοδο στο τελικό στάδιο της διαδικασίας, που είναι οι απολογίες των κατηγορουμένων και η απόφαση.
Στις 11 Ιουνίου, οι Μαζιώτης και Ρούπα ήταν στο εδώλιο και αγόρευσαν αιτιολογώντας το πολιτικό και οικονομικό περίγραμμα που υπαγόρευσε την ανάγκη της επίθεσης με ρουκέτα στο άντρο της αμερικάνι-κης διπλωματικής αποστολής στην Αθήνα.
Η τελευταία «αγόρευση»
Στις 11 Ιουνίου, οι Μαζιώτης και Ρούπα βρίσκονται – για τελευταία φορά – στην αίθουσα του ειδικού (!!!) δικαστηρίου και αγορεύουν για το πνεύμα, τη σημειολογία και το νόημα της πολύκροτης επίθεσης με ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία (12 Ιανουαρίου 2007).
«Η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία ήταν μια πράξη διεθνιστικής αλληλεγγύης σε όσους αντιστέκονται σε όλο τον κόσμο. Στην ένοπλη αντίσταση στο Ιράκ, στις ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις, στη λιβανέζικη ένοπλη αντίσταση που για πρώτη φορά νίκησε το 2006. Ήταν μια πράξη διεθνιστικής αλληλεγγύης υπέρ των λαών».
Μ’ αυτά τα λόγια συνόψισε ο Ν. Μαζιώτης το πολιτικό περιεχόμενο της επίθεση.
Αναφέρθηκε αναλυτικά στη φύση του αμερικάνικου κράτους, το οποίο χαρακτήρισε κράτος – εγκληματία αναδιφώντας στην ιστορία του, από τη γέννηση του ακόμα μέχρι τις μέρες μας. Μίλησε για τις πολεμικές του επιθέσεις ανά την υφήλιο, για τα πραξικοπήματα και την επιβολή δικτατορικών καθεστώτων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Στάθηκε ιδιαίτερα στην πρόσφατη ιστορία, με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», με τις εισβολές σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Γιουγκοσλαβία, με τις απαγωγές «υπόπτων», το Αμπού Γράιμπ και το Γκουαντάναμο.
Δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί στον ρόλο που έπαιξαν οι Αμερικάνοι στη χώρα μας, από το 1947 που κλήθηκαν ν’ αντικαταστήσουν τους Αγγλους στην διεξαγωγή του εμφυλίου. Χωρίς τη συμμετοχή τους δεν θα νικιόταν ο ΔΣΕ, είπε, για ν’ αναφερθεί στη συνέχεια στο ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων, στον ρόλο τους στη χούντα το 1967 και το Κυπριακό το 1974.
«Εσείς», είπε απευθυνόμενος στην έδρα, «μας δικάζετε στο όνομα του κράτους των Κουίσλινγκ, ενώ ολόκληρος ο ελληνικός λαός χάρηκε απ’ αυτή μας την ενέργεια. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός και όχι μόνο οι αριστεροί».
Η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία μπορεί να ήταν συμβολική, ήταν όμως μια από τις σημαντικότερες ενέργειες στην ιστορία του αντάρτικου πόλης στην Ελλάδα και αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη παγκοσμίως, σημείωσε η Π. Ρούπα.
Αναφέρθηκε αναλυτικά στον οικονομικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, ξεκινώντας από τη σύνοδο του Μπρετόν Γουντς και φτάνοντας μέχρι τον ρόλο τους στην εν εξελίξει κρίση. Αναφέρθηκε στον ρόλο του χρηματιστικού κεφαλαίου, στον στραγγαλισμό οικονομιών και λαών και στην πιθανότητα οι αντιθέσεις που εκφράζονται στο οικονομικό επίπεδο να οδηγήσουν σε πολεμική σύρραξη.
Γιατί η κρίση είναι βαθιά, δεν πρόκειται να ξεπεραστεί τα επόμενα χρόνια και για να τη διαχειριστούν είναι υποχρεωμένοι να καταστρέψουν: να καταστρέψουν κεφάλαιο, να καταστρέψουν υποδομές, να καταστρέψουν ανθρώπους. Γι’ αυτό και το μήνυμα του Ε.Α., κατέληξε, είναι πως η μόνη ρεαλιστική διέξοδος είναι η επανάσταση.
Μετά. μην τους είδατε…
Απουσίαζε και ο… «απουσιολόγος»
Την καλύτερη μαρτυρία για τα τεκταινόμενα στη δίκη και έμμεσα για τις «παρουσίες», μέσω των εκφρασμένων θέσεων, των τοποθετήσεων και των επισημάνσεων, μας τις δίνει η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Κόντρα». Ενώ, όπως θα δούμε παρακάτω, οι Μαζιώτης και Ρούπα αγορεύουν κι επιχειρηματολογούν στη δίκη στις 11 Ιουνίου, η οποία ειρήσθω εν παρόδω διακόπηκε για τις 25 Ιουνίου, διαβάζουμε στο ρεπορτάζ των συναδέλφων και στο δεύτερο υστερόγραφο:
«Από τη σημερινή συνεδρίαση απουσίαζαν οι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα, που εκπροσωπήθηκαν νομικά από τους συνηγόρους τους».
Οι συντάκτες του αντιεξουσιαστικού – κινηματικού πόρταλ, που παρακολουθούν ανελλιπώς όλες τις δίκες πολιτικού χαρακτήρα, στην επαναληπτική διαδικασία, που έγινε στις 27 του μήνα, δεν αναφέρουν απολύτως τίποτα αναφορικά με την παρουσία ή όχι του ζευγαριού στο δικαστήριο, το οποίο αναβάλλει για τις 3 Ιουλίου.
Σ’ αυτό ακριβώς το ρεπορτάζ διαβάζουμε:
«Όταν ήρθε η σειρά των γραφολογικών εκθέσεων, οι οποίες αφορούν τις προκηρύξειςτου Ε.Α., ο Κ. Γούρνας (οι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα απουσίαζαν) ζήτησε να διαβαστούν οι προκηρύξεις της οργάνωσης που έχουν επισυναφθεί στις γραφολογικές εκθέσεις».
Συνεπώς, από τις 25 Ιουνίου δηλώθηκε με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο η απουσία, αλλά προφανώς απουσίαζε και ο… «απουσιολόγος». Το πιο πιθανό πλέον είναι το δίκτυο της διαφυγής, μάλλον προς το εξωτερικό, να τους προώθησε το διήμερο που μεσολάβησε μεταξύ της τελευταίας παρουσίας της Πόλας Ρούπα στο τμήμα (18 Ιουνίου) και στις 20 που έπρεπε να ξαναπάνε.
Την 1η Ιουλίου, στο πλαίσιο των παγιωμένων πλέον «καθυστερήσεων» της εμφάνισης τους στο τμήμα, δεν παρουσιάζονται κι εκεί που πλέον μπήκαν για τα καλά οι ψύλλοι στ” αυτιά των αντιτρομοκρατικάριων είναι στις 3 Ιουλίου, όταν πια δεν «επισκέπτονται» τον Κορυδαλλό και το δικαστήριο. Τότε ζητούν το παρουσιολόγιο του ζεύγους και τους κηρύσσουν… «αγνοούμενους»!
Πάλι καλά που ξύπνησαν… μόλις 8 ημέρες μετά. Βλέπετε, το ζεύγος δεν πήρε… ελικόπτερο για να το σκάσει από τον Κορυδαλλό, αλλά προτίμησε πιο πεζά μέσα και τρόπους.
Πηγή: “Ποντίκι” 12/7/2012
Αφήστε μια απάντηση